Από τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ (?? 2/1/1833).

«Θα υπάρξει ένας Τσάρος που θα με τιμήσει (κατά την αγιοποίηση, ο Νικόλαος ο ΙΙ, στις 19/7/1903 –ΛΜΔ), μετά τον οποίο θα υπάρξει μία μεγάλη αναταραχή στη Ρωσία. Πολύ αίμα θα ρέει, διότι θα ξεσηκωθούν εναντίον του Τσάρου και της αυτοκρατορικής εξουσίας, αλλά ο Θεός θα δοξάσει τον Τσάρο». «Περισσότερος από μισός αιώνας θα περάσει. Τότε οι αμαρτωλοί θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Αυτό θα συμβεί χωρίς πτώση. Ο Κύριος βλέποντας την αμετανόητη κακία των καρδιών τους, θα επιτρέψει τα τολμήματά τους, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά η αρρώστια τους θα πέσει πάνω στα κεφάλια τους, και η αδικία των καταστροφικών τους σχεδίων θα πέσει επάνω τους. Η Ρωσική γη θα βαφεί κόκκινη με ποταμούς από αίμα…» «Η τρομερή αυτή επανάσταση και μια μακριά πολεμική περίοδος θα λάβουν χώρα πριν την γέννηση του Αντιχρίστου. Για την αιματηρότητά της (η επανάσταση, εννοεί την κομμουνιστική) θα είναι η πιο τρομερή. Οι επαναστάσεις του Ryazan, Pugachev και η Γαλλική Επανάσταση δεν θα είναι τίποτε συγκρινόμενα με αυτά που θα συμβούν στην Ρωσία. Πολλοί άνθρωποι που θα είναι πιστοί στη γη των πατέρων τους θα διωχθούν. Η εκκλησιαστική περιουσία και τα Μοναστήρια θα ληστευθούν. Οι εκκλησίες του Θεού θα 1 Η έκρηξη είναι η εντελώς αναπάντεχη έκρηξη του 3ου Παγκ. Πολέμου, και η γενική καταστροφή θα συνοδεύεται από απουσία κεντρικού ελέγχου από κυβέρνηση, κοινοβούλιο κλπ. για ένα διάστημα. Καλοί άνθρωποι θα ληστευθούν και θα φονευθούν. Ποταμοί από ρωσικό αίμα θα κυλίσει… Αλλά ο Κύριος θα συγχωρήσει την Ρωσία, και θα την επαναφέρει από την οδό των μεγάλων θλίψεων στην δόξα». «Ο Κύριος απεκάλυψε σε μένα τον άθλιο Σεραφείμ, ότι θα υπάρξουν μεγάλες δυστυχίες στη ρωσική γη. Η Ορθόδοξη πίστη θα καταπατηθεί, και οι ιεράρχες της Εκκλησίας του Θεού και άλλοι κληρικοί θα απομακρυνθούν από την καθαρότητα της Ορθοδοξίας. Και για αυτό ο Κύριος θα τους τιμωρήσει δριμύτατα. Εγώ, ο άθλιος Σεραφείμ, ικέτευσα εναγωνίως τον Κύριο για τρεις ημέρες και τρεις νύκτες, ότι θα μπορούσε να με αποστερήσει από το Βασίλειο του Ουρανού, και να δώσει συγχώρηση σε εκείνους». Αλλά ο Κύριος απάντησε: «Δεν πρόκειται να δώσω συγχώρηση σε εκείνους, διότι διδάσκουν διδασκαλίες ανθρώπων, και με τη γλώσσα τους με τιμούν, αλλά η καρδιά τους απέχει μακριά από Εμένα» «Αλλά όταν η Ρωσία διαιρεθεί και ένα μέρος καθαρά παραμείνει με τους αντάρτες, και το άλλο καθαρά σταθεί με τον Τσάρο και την γη των Πατέρων και την Εκκλησία, και ο Τσάρος και όλη η Βασιλική Οικογένεια θα προστατευθούν αοράτως από το χέρι του Κυρίου, θα δώσει (ο Κύριος) πλήρη νίκη σ’ αυτούς που θα έχουν πάρει τα άρματα γι’ αυτόν, για την Εκκλησία και το καλό της αδιαίρετης Ρωσικής γης. Αλλά δεν θα χυθεί (από τους διωγμούς των κομμουνιστών, εννοείται) τόσο αίμα, όσο όταν η δεξιά μεριά, που είναι με τον Τσάρο, βγει νικήτρια και συλλάβει όλους τους προδότες και τους παραδώσει στην δικαιοσύνη. Δεν θα στέλνουν πια κανένα στη Σιβηρία, αλλά θα τους εκτελέσουν όλους αυτούς. Και σ’ αυτό το σημείο περισσότερο αίμα θα χυθεί από πριν. Αλλά θα είναι το τελευταίο αίμα. Αίμα καθάρσεως, διότι μετά ο Κύριος θα ευλογήσει τον κόσμο του με ειρήνη, και θα αναδείξει τον εκλεκτό του (σαν τον) Δαβίδ, υπηρέτη Του, άνδρα κατά την καρδίαν Του»2. (Εννοείται ότι ο Τσάρος εγκαθίσταται στο θρόνο του μετά τα γεγονότα της Κωνσταντινουπόλεως και τον τότε γενικό πόλεμο, και μετά τον ακολουθούντα εμφύλιο που προβλέπει ο Άγιος Σεραφείμ, εάν η προφητεία αυτή του Αγίου έφθασε σε μας αναλλοίωτη. Κατόπιν εξηγεί, ο Άγιος Σεραφείμ, όπως είδαμε σε προηγούμενες σελίδες, ότι επρόκειτο να ζήσει περισσότερο από 100 χρόνια. Αλλά επειδή μετά από καιρό οι επίσκοποι θα γίνουν τόσο ολιγόπιστοι που δεν θα πιστεύουν πλέον στο κυρίαρχο δόγμα της Χριστιανικής Πίστης (της Αναστάσεως), γι' αυτό φάνηκε ευάρεστο στον Κύριο να τον πάρει ενωρίτερα από την πρόσκαιρη ζωή, και μετά να τον επανεμφανίσει. (Η κοίμησή του έγινε όταν ο Άγιος ήταν 73 ετών, το 1833). Μετά την επανεμφάνισή του πήγε ήδη στο Ντιβέγιεβο και από εκεί ξεκίνησε το κήρυγμα για την μετάνοια όλου του κόσμου. Για το κήρυγμα αυτό και την θαυμαστή του επανεμφάνιση, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων προσέρχονται στο Χριστό από όλα τα μέρη της Γης… (Το 1991 άνοιξε το Ντιβέγεβο, αφού επεστράφη στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και το καλοκαίρι του ιδίου έτους βρέθηκαν τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ σε αθεϊστικό μουσείο της Πετρούπολης. Επιστράφηκαν στο Ντιβέγεβο με πομπή ακολουθούμενη από χιλιάδες πιστούς. Το 2003 υπήρχαν ήδη 400 μοναχές στο Κοινόβιο, αναδεικνύοντάς το το μεγαλύτερο της Ρωσίας).