ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΤΟ'Ι'ΚΟΥΣ

Το πιο κάτω κείμενο είναι αυτοτελές το 10ο κεφάλαιο από το σχετικά πρόσφατα(2001) εκδοθέν βιβλίο για τον Γέροντα: ¨Λόγοι χάριτος και Σοφίας¨ από τον Αγιορείτη π. Μακάριο Αγιαννανίτη. ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΑΤΟΪΚΟΥΣ Η φωτιά που άναψε στα Βαλκάνια θα επεκταθεί . Η σημερινή ρωσική ηγεσία θα ανατραπεί και οι Ορθόδοξοι λαοί των Βαλκανίων θα συγκρουστούν με τους Νατοϊκούς στο έδαφος της Τουρκίας, η οποία θα εξαφανιστεί από τον χάρτη . Η Κύπρος θα δεχθεί προσωρινό ράπισμα από τους Τούρκους . Μέσα όμως από την Γενική Σύρραξη θα ξαναγεννηθεί το «Βυζάντιο». Τα πάντα διοικούνται από τον Θεό Λόγο , δεν τα διοικούν οι Αμερικανοί , ούτε οι Εβραίοι … Αυτοί επικρατούν μια φορά , διότι το επιτρέπει ο Θεός για να παιδεύει τους δικούς του . Ο παλαιός Ισραήλ , οι παλαιοί ευσεβείς , που ήταν Εβραίοι , εκπαιδεύτηκαν επτάκις . Και εβδομήκοντα χρόνια ήσαν αιχμάλωτοι στους Χαλδαίους (τους σημερινούς Πέρσες). Μόλις τελείωσε ο κανόνας τους επανήλθαν . Ήταν μια παιδεία , ένα ράπισμα για να τους ξυπνήσει ο Θεός . Αυτοί , οι Εβραίοι , ήταν ο παλαιός Ισραήλ . Σήμερα ο νέος Ισραήλ είμεθα εμείς . Η δική μας παιδεία όμως είναι εβδομηκοντάκις επτά και όχι επτάκις , διότι εμείς είχαμε τη γνώση .Το εβδομηκοντάκις επτά , που είναι η αιχμαλωσία μας (1453 Άλωση Κων/πόλεως ) από το Ισλάμ , τώρα ακριβώς τελειώνει . Αυτός ήταν ο κανόνας του Θεού για τις αμαρτίες μας . Ένα παρόμοιο είχε γίνει με τον ρωσικό λαό . Πριν 50 χρόνια μαζί με τον γέροντα μου, τον Ιωσήφ τον Έγκλειστο, συναντήσαμε ένα Ρώσο μοναχό , γέροντα . Για να τον ενισχύσουμε για τα δεινά του ρωσικού λαού και την δοκιμασία των πιστών από τον κομμουνισμό , θελήσαμε να του δώσουμε θάρρος , λέγοντας του λόγια παρηγοριάς . Αυτός όμως λέει : «Δεν είναι τίποτα , κανόνας είναι που θα κρατήσει εβδομήντα χρόνια». Εσύ πως το ξέρεις ; ρωτήσαμε . Και η απάντηση του : «Το 1917 , όταν επεκράτησε ο κομμουνισμός , ο Χριστιανισμός εκηρύχθει εκτός νόμου , και όποιος σκότωνε Χριστιανούς ήταν ήρωας . Οι χριστιανοί πανικοβλήθηκαν και οι μεν πλούσιοι εδραπέτευσαν προς την Ευρώπη , οι δε άλλοι έτρεχαν στους ναούς, ελπίζοντας ότι ο Θεός θα κάμει θαύμα για να τους σώσει .Σε ένα μεγάλο ναό , των Αγίων Αποστόλων , μπήκαν πέντε περίπου χιλιάδες Χριστιανοί. Οι μπολσεβίκοι όταν τους βρήκαν έβαλαν φωτιά στο ναό . Ένας από τους χριστιανούς δεν πέθανε . Είχε κατορθώσει να ανέβει ψηλά στους τρούλους και έμενε δίπλα από ένα παράθυρο και ανέπνεε . Αυτός λοιπόν μου είπε , ότι όταν ήρθε η ώρα που άρχισε ο κόσμος να πεθαίνει , κλαίγανε και φωνάζανε , παρουσιάστηκαν οι Δώδεκα Απόστολοι και τους είπαν ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν , διότι δεν το επιτρέπει ο Θεός . Είναι κανόνας για τις αμαρτίες μας που θα κρατήσει 70 χρόνια ». Αυτά μας είπε ο Ρώσος μοναχός 50 χρόνια πριν . Το διάστημα που διέρρευσε από τότε , είχα σχεδόν ξεχάσει τα λόγια του . Όταν όμως έπεσε ο χάρτινος πύργος του «ανατολικού ευδαιμονισμού » , τότε το θυμήθηκα . Κάθισα και μέτρησα και είδα ότι ήταν ακριβώς εβδομήντα χρόνια . Τώρα και ο δικός μας κανόνας των εβδομηκοντάκις επτά τελειώνει και θα επανέλθουν . Τώρα ο πνευματικός νόμος θα εφαρμοσθεί πολυτρόπως . Πρώτα θα παιδεύσει ο Θεός τους μεγάλους εχθρούς της Ορθοδοξίας , που είναι ο Ισλαμισμός και ο Καθολικισμός . Αυτοί που αμείλικτα χτυπούν την Ορθοδοξία, τώρα θα εκλείψουν . Ακόμα και αυτοί που κατέστρεψαν τον Βυζαντινό Πολιτισμό δεν είναι οι Τούρκοι που τον κατέστρεψαν, είναι οι σταυροφόροι , οι Ευρωπαίοι , οι καθολικοί που ενίσχυσαν τους Τούρκους για να καταστρέψουν το Βυζάντιο .Τους απογόνους τους , λοιπόν , θα τους μαζέψει ο Θεός εκεί μέσα και θα σφαγούν εκεί . Εσείς είστε νεότεροι και θα το δείτε , αφού θα είστε εν τη ζωή . Τώρα θα γίνει η Μεγάλη Σύρραξη , ο Αρμαγεδών . Αυτό που τώρα ξεκίνησε στα Βαλκάνια δεν θα σταματήσει . Εκείνος που θα το εμποδίζει να απλωθεί είναι η διαιρεμένη ρώσικη ηγεσία η οποία πλευρίζει τους Αμερικανούς . Όμως ο ρωσικός λαός θα τους ρίξει και οι χριστιανικοί λαοί των Βαλκανίων θα προελάσουν . Οι Ρώσοι θέλουν τώρα να βγουν στη Μεσόγειο . Αυτό θα είναι το ελατήριο. Όμως δεν θα είναι αυτή η πραγματική αλήθεια . Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός τους προσκαλεί ως όργανα Του . Κατεβαίνοντας αυτοί θα σβήσουν και θα αφανίσουν την τούρκικη λαίλαπα μέσα σε μια εβδομάδα . Κι όταν κατέβουν οι φίλοι της Τουρκίας (οι απόγονοι δηλαδή των σταυροφόρων ) το ΝΑΤΟ , για να τη σώσουν , τότε εκεί θα γίνει , η μεγάλη Σύρραξη και θα σφαγούν . Η Κύπρος θα δεχτεί ράπισμα από τους Τούρκους (γιατί τώρα είναι ανέγγιχτη), αλλά θα είναι προσωρινό. Η Τουρκία θα σβήσει , αλλά δεν θα υπάρχει ούτε μια σελίδα στην παγκόσμια ιστορία που να φέρνει στη μνήμη ότι υπήρξε αυτή η καταραμένη φυλή . Αγαπώ πολύ την πατρίδα μου και λυπούμαι πολύ που σήμερα τα Ελληνόπουλα ντρέπονται να πουν πως είναι Έλληνες . Η λέξη «Έλληνας» δεν αποδίδει φυλετισμό . Η λέξη «Έλληνας » αποτελεί φυλετισμό για κάθε άλλον πλην των Ελλήνων . Τώρα όμως δεν είμεθα Έλληνες , είμεθα Ρωμαίοι , είμεθα Βυζαντινοί , είμεθα Θεανθρωπιστές . Ανεβήκαμε πιο ψηλά . Είναι κρίμα , γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα . Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα . Η Ελλάδα για να σωθεί , πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται , να πάνε εξορία .Να φύγουν , γιατί παρόντες μολύνουν . Σήμερα πουλήθηκαν όλα . Έχει κατορθώσει ο «Διεθνής Σιωνισμός » με τα προγράμματα που κάνει εδώ και 180 χρόνια , να εφαρμόσει σήμερα τα σχέδια του . Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς , θα επέμβει ο Θεός των πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό που χύθηκε για την Ορθοδοξία , εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι , να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται «μεγάλοι». Όταν έγινε η πρώτη διάσπαση του ατόμου και κατασκευάστηκε η ατομική βόμβα , άκουσα ο ίδιος τον Αϊζενχάουερ να δηλώνει : «Σήμερα ευρισκόμεθα στα προπύλαια της ελληνικής μαθηματικής » .Είπε την αλήθεια ο κανίβαλος ! Όσο για την κατάσταση στην πρώην Γιουγκοσλαβία , αυτή είναι προϊόν του Βατικανού .Είναι οι «ευλογίες » του Πάπα , του «μεγάλου χριστιανού» . Τα νοήματα όλων αυτών συλλαμβάνει ο διεθνής σιωνισμός , το διεθνές χρηματιστήριο που ονομάζεται Αμερική . Αμερική δεν υπάρχει . Οι σιωνιστές είναι η Αμερική .Αυτοί λοιπόν αφού λάβουν τα μηνύματα τα σατανικά , το προωθούν στο Βατικανό , αυτό τα μετατρέπει σε σχέδια και στην συνέχεια καλεί το Ισλάμ να τα εφαρμόσει. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργούν σήμερα τα σατανικά σχέδια . Αυτοί κατόρθωσαν και αιχμαλώτισαν τους ηγέτες μας . Οι ελπίδες μας είναι μόνο στον Θεό . Κι εσείς να ζείτε χριστιανικά , γιατί σας λέω υπεύθυνα –και θα το δείτε- ότι δεν έχουμε μέρες . Αυτό που ανάβει τώρα στα Βαλκάνια θα συνεχιστεί . Αυτό θα είναι η αφετηρία μέσω της οποίας ο Θεός , με το δικό Του τρόπο , θα ελευθερώσει τους χριστιανούς και θα τους υψώσει πάλι στην γραμμή τους . Και θα επανέλθει το Βυζάντιο. Και ξέρετε γιατί ; Διότι οι Ευρωπαίοι λαοί θα ξαναενωθούν . Ποιος θα τους καθοδηγεί ; Δεν κρατάει κανείς . Μόνο εμείς κρατάμε την Ορθόδοξη πίστη .

Ρήσεις και σχόλια συγχρόνων γερόντων για τις κρίσεις της εποχής μας

Η μικρή και συνάμα μεγάλη αυτή Ελλάδα θα πάρει βοήθεια από ξανθό γένος. Ο ουρανός είναι πάνοπλος και περιμένει να δει μέχρι που θα φθάσουν οι πολυμήχανοι λεφτάδες. Μην φοβάστε η Μητέρα μας Παναγιά κάνει τα πάντα για να είναι δίπλα μας. Την έχουμε σύμμαχο. Παρακαλεί και κλαίει για τον κόσμο που χάνεται άδικα. Γυναίκες όλου του πλανήτη μην αποθαρρύνεστε. Έρχονται πολύ καλές ημέρες. Το φως θα χυθεί άπλετο σ’ αυτούς που δημιούργησαν την ανωμαλία. Και τότε ο ουρανός τα καταγράφει. Αλλοίμονό τους. Αμήν Η Ελλάδα δεν θα πάθει τίποτε. Ο Κύριος την κρατά γερά. Χριστιανοί και Έλληνες κρατήστε την πίστη σας και μην παρασύρεστε από τις παραθρησκευτικές συνάξεις. Ο ουρανός φυλάγει την μικρή αυτή χώρα σαν χρυσάφι. Γι’ αυτό και σεις μην την εγκαταλείπεται και μην αφήνετε να την πορνεύουν παντί τρόπω. Μη λησμονείτε καλοί μου χριστιανοί τον εξαγνισμό της ψυχής. Ο πύραυλος του Χριστού πλησιάζει προς τον Σταυρό ενώ χιλιάδες ψυχές κλαίνε γιατί δεν ήξεραν πως η σταύρωση ήταν για τη λύτρωση. Γι’ αυτό καλοί μου Χριστιανοί γίνετε σαν τις μέλισσες και ρουφάτε τα λόγια του Χριστού και τη μεγάλη Του αγάπη για εμάς. Η κηρύθρα είναι, η τετράγωνη η μακρόστενη. Έχει όμως κύβους μέσα με μέλι. Σαν μέλισσες γυρίστε εσείς οι ταγοί της Ορθόδοξης πίστης τα άπορα γηροκομεία και τα άφθονα ορφανοτροφεία. Σηκώστε το λάβαρο του Χριστού που και Αυτός μοιράζει το μέλι από τον Σταυρό για να μας βάλει στην πορεία του ουρανού. Η κηρύθρα και το μέλι είναι καλοί μου σύνδουλοι οι φορείς της αγάπης. Μοιράστε αγάπη και ακολουθείστε το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το ουράνιο τόξο θα λάμψει με τη θυσία του Κυρίου αλλά και με τη δική μας κάθαρση. Παντού οι έρευνες για το τίποτα κάνουν μεγάλες ζημιές στις σεισμογενείς πλάκες. Όλα αυτά τα πειράματα αποσκοπούν στο να βρούνε πλανήτες κατοικήσιμους. Όχι καλέ μου άνθρωπε. Ένας είναι ο κατοικήσιμος πλανήτης, αυτός της γης. Οι άνθρωποι σε πολλά μικρά κρατίδια, όπως λ.χ. η Αϊτή και η Χιλή είδαν το θάνατο μπροστά τους. Και όλα αυτά γιατί καλοί μου ερευνητές τα κάνατε; Ο Θεός θα είναι ανελέητος μαζί σας και το μεγάλο έγκλημα θα φέρει πολλά δεινά σε εσάς και τη χώρα που εκπροσωπείτε. Όσο και να επιχειρείτε να το κρύψετε δημιουργώντας τεχνητά οικονομικά «κραχ» δεν θα τα καταφέρετε γιατί δεν θα αργήσει να έρθει στο φως. Αλλά και οι όμοιοι με εσάς επιτήδειοι επιστήμονες που έσκαψαν στοές στο κέντρο της Ευρώπης λεηλατώντας τον ιδρώτα του φτωχού βιοπαλαιστή κατανοούν πλέον πως το έργο που ξεκίνησαν δεν θα πραγματοποιηθεί. Οι ατέλειες πολλές. Τα εμπόδια πολλά... Αχ καλοί μου άνθρωποι αν ξέρατε πως ο πλανήτης είναι γεμάτος από Ασώματες στρατιές για την ισορροπία τούτου του κόσμου τότε σίγουρα θα αναθεωρούσατε τα βδελυρά σχέδιά σας. Η νηστεία είναι σπουδαία και θεάρεστη για την ψυχή αλλά η συγχώρεση στον εχθρό είναι πιο μεγάλη. Κάνε έργο θεάρεστο για τον Κύριο μοιράζοντας τα λίγα που έχεις στους φτωχούς και πεινασμένους ανθρώπους. Καλοί μου σύνδουλοι Χριστιανοί και μη, κρατηθείτε γερά στο γαϊτανάκι του Χριστού. Αυτός βαδίζει προς τον Γολγοθά και μαζί Του πρέπει να πορευόμαστε και εμείς. Η λέξη είμαι πιστός δεν λέει τίποτε αν δεν το νοιώθεις. Και θα μου πεις! Πως να το νοιώσω; Καλέ μου σύνδουλε το νοιώθεις όταν έχεις προσηλωμένο το βλέμμα σου στον ουρανό, όταν έχεις την καρδιά σου γεμάτη από αγάπη προς τον Ιησού Χριστό και εργάζεσαι μαζί Του στην ανακούφιση των πονεμένων. Έτσι θα σταυρωθείς και εσύ με την έντονη αυτή πίστη και θα εξαγνισθείς. Και όταν η κατάλληλη ώρα έρθει άγγελοι θα σε πάνε στον ωραίο Παράδεισο. Γι’ αυτό νήστευε πρώτα από τη γλώσσα και μετά από το φαγητό. Ο Παράκλητος μαζί σας. Σφράγισε ο Κύριος την ενότητα και την επιθυμία του Πατρός πίνοντας το πικρό ποτήρι της σταύρωσης. Έτσι έπρεπε να γίνει. Οι ημέρες λοιπόν αυτές είναι λυπηρές αλλά ταυτόχρονα και πηγές χαράς μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας. Οι Ισραηλίτες Τον ταπείνωσαν κατά κόρον με το υποτιθέμενο δικαστήριό τους. Ε! καλοί μου σύνδουλοι ένας Θεός όταν έχει καταστρώσει ένα σχέδιο για την ανθρωπότητα που δημιούργησε με άφθονη αγάπη τι λέτε, να το άφηνε έτσι; Μόνο δηλαδή με τη σταύρωση και την ταπείνωση που έλαβαν η Μητέρα Του αλλά και οι μαθητές Του; Καλοί μου Χριστιανοί, έτσι έπρεπε να γίνει για να έχουμε χειροπιαστή και αγνή ανάσταση. Προσπαθήστε λοιπόν τις ημέρες αυτές να καθαρίσετε τα μαύρα κρυφά σας κουτιά για να λάβετε με την ανάσταση του Κυρίου τη δική σας παντοτινή ζωή. Το πνεύμα δεν πεθαίνει ποτέ. Η χαρά της Αναστάσεως δυνάμωσε τους πιστούς και οι μαθητές έλαβαν Άγιο Πνεύμα. Ολοένα και περισσότερο διαπιστώνεται από τα γραφόμενά τους και τις παρεμβάσεις τους πως οι ρασοφόροι ηγήτορες δεν ξέρουν να χειριστούν τα θέματα που αφορούν το τριαδικό δόγμα. Όχι, με τον Πάπα. Δεν μπορεί να υπερισχύσει αυτός αλλά η τριαδική και πραγματική πίστη. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός στέλνει όλους τους αγγέλους Του και εμποδίζει να γίνει το αλλαλούμ. Ο Κύριος θέλει να είμαστε ένα. Μαρτυρήστε για τον Κύριο καλοί μου ρασοφόροι και αφήστε τις πονηριές και τις εκκοσμικεύσεις. Θα μου πείτε πως; Μα βοηθώντας τους πεινασμένους συνανθρώπους μας και τους πληγέντες. Τα παιδιά προστατέψτε τα από τους παιδεραστές και τα πορνογραφήματα. Ο Παράκλητος κοντά σας. Θα έρθει στο φως γρήγορα η φοβερή πλεκτάνη που γίνεται σ’ όλους τους κύκλους των μεγάλων κρατών. Το οικονομικό θέμα παίρνει και δίνει. Το αφήνουν άλυτο για να κρύψουν άλλα που εν καιρώ θα βγουν στο φως. Και τότε τι θα κάνετε μεγάλοι τραπεζίτες και αιμοβόροι έμποροι ναρκωτικών και πυρηνικών; Εάν θέλετε μπορείτε να το λύσετε. Ο Κύριος έχει δώσει τη λύση και το είπε επανειλημμένως. Εσείς οι επιστήμονες που ρουφάτε λοιπόν μεγάλα κονδύλια για τα πυρηνικά σοβαρευτείτε. Και εσείς άρχοντες μην αφήσετε άλλο τον κόσμο στο έλεος των τοκογλύφων. Ο Κύριος δεν στρώνει την τράπεζα για να φάνε τα αρπακτικά μασωνικά σκευάσματα. Αν ξέρετε τι σας περιμένει φτωχοί στο μυαλό άρπαγες ψυχών. Η αναταραχή που υπάρχει ανά τον κόσμο δημιουργεί δυσκολίες στην προσήλωση και προσέλευση των πιστών στον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό. Είναι πολλές οι χώρες που δοκιμάζονται αλύπητα. Τα γυναικόπαιδα σπαράζουν. Και όλα αυτά από που νομίζετε πως προκαλούνται καλοί μου Χριστιανοί; Οι πλούσιες χώρες με τα πειράματά τους δημιούργησαν σεισμούς και παλίρροιες... Ο Θεός δεν είναι σκληρός. Αγαπά τον άνθρωπο και γι’ αυτό θα δώσει καινούργια πνοή στους πονεμένους αυτούς τόπους. Σύντομα μάλιστα θα λάβουν την τιμωρία τους οι άνθρωποι αυτοί που δημιούργησαν αυτή την καταστροφή. Εννοώ τους επιπόλαιους αυτούς επιστήμονες που μοναδικό μέλημα έχουν το ποιός θα κάνει πιο τέλειο άνθρωπο, δηλαδή πίθηκο η ρομπότ και κατοικίες πλανητικές! Αν ήξεραν τα τερατουργήματα που θα βγουν από τα πειράματά τους θα σταματούσαν αμέσως. Δίνω το στίγμα της πραγματικής αυτής κρίσης. Όλα ήταν μαγειρεμένα και με τέτοιο τρόπο που να βάλει σε μπελάδες τον κόσμο όλου του πλανήτη. Μην τρομάζετε. Αυτά γίνανε και παλιά από τους τότε βασιλείς του χρήματος για να δείξουν την πυγμή και τη δύναμή τους. Ο Θεός Πατήρ και ο Χριστός μαζί κάνανε το σχέδιο της ειρήνης. Πάλι οι δουλειές θα ανοίξουν αλλά θα είναι πλέον καθαρές. Με χαρά διανύουμε όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουμε στον Κύριο τον δρόμο για την απελευθέρωσή μας από τον αβυσσαλέο θάνατο. Καλοί μου Χριστιανοί το πικρό ποτήρι το ήπιε ο Χριστός για εμάς. Για εμάς ήρθε από τον Πατέρα Θεό και η πάναγνη Παναγία έφερε τον Υιό. Γιατί χωρίς να υπάρχει αμφιβολία η πάναγνη Παναγία έφερε τον ίδιο τον Θεό. Άγγελος εμφύτευσε μείγμα σπέρματος ίδιο με τον Πατέρα Θεό. Έπρεπε να γίνει έτσι καλοί μου άνθρωποι για να μην γελιέστε από τον πονηρό Σατάν. Γι’ αυτό, όπως ο Κύριος ετοιμάζεται για το τελικό σχέδιο του Πατρός και εμείς πρέπει να περπατήσουμε αντάμα μ’ αυτό. Ο κάθε χριστιανός έχει το σταυρό του. Ας τον κουβαλήσει κοντά στον τόπο που Εκείνος σταυρώθηκε υπό την προϋπόθεση καλοί μου σύνδουλοι να κάνετε κάθαρση του πνεύματος και ότι συνεπάγεται μ’ αυτό. Ο Χριστός περνά στη χώρα του θρόνου. Εκεί έχει τη θέση κοντά στον Πατέρα Του. Τα μηνύματα πολλά και οι χαρές πολλές. Ο Κύριος κοντά σας. Και μη λησμονείτε η μητέρα μας Παναγιά με κλάμα, αν και να το ήξερε, πληγώθηκε πολύ. Όμως, στο βάθος ήξερε τον προορισμό Του και που θα πήγαινε.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ-ΚΕΦ.14-ΠΕΡΙ ΞΗΡΑΣΙΑΣ.

Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς ῾Ιερεμίαν περὶ τῆς ἀβροχίας. 2 ΕΠΕΝΘΗΣΕΝ ἡ ᾿Ιουδαία, καὶ αἱ πύλαι αὐτῆς ἐκενώθησαν καὶ ἐσκοτώθησαν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἡ κραυγὴ τῆς ῾Ιερουσαλὴμ ἀνέβη. 3 καὶ οἱ μεγιστᾶνες αὐτῆς ἀπέστειλαν τοὺς νεωτέρους αὐτῶν ἐφ’ ὕδωρ· ἤλθοσαν ἐπὶ τὰ φρέατα καὶ οὐχ εὕροσαν ὕδωρ καὶ ἀπέστρεψαν τὰ ἀγγεῖα αὐτῶν κενά. 4 καὶ τὰ ἔργα τῆς γῆς ἐξέλιπεν, ὅτι οὐκ ἦν ὑετός· ᾐσχύνθησαν οἱ γεωργοί, ἐπεκάλυψαν τὰς κεφαλὰς αὐτῶν. 5 καὶ ἔλαφοι ἐν ἀγρῷ ἔτεκον καὶ ἐγκατέλιπον, ὅτι οὐκ ἦν βοτάνη. 6 ὄνοι ἄγριοι ἔστησαν ἐπὶ νάπας· εἵλκυσαν ἄνεμον, ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν, ὅτι οὐκ ἦν χόρτος ἀπὸ λαοῦ ἀδικίας. 7 εἰ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἀντέστησαν ἡμῖν, Κύριε, ποίησον ἡμῖν ἕνεκέν σου, ὅτι πολλαὶ αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν ἐναντίον σου, ὅτι σοὶ ἡμάρτομεν. 8 ὑπομονὴ ᾿Ισραήλ, Κύριε, καὶ σῴζεις ἐν καιρῷ κακῶν· ἱνατί ἐγενήθης ὡσεὶ πάροικος ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ὡς αὐτόχθων ἐκκλίνων εἰς κατάλυμα; 9 μὴ ἔσῃ ὥσπερ ἄνθρωπος ὑπνῶν ἢ ὡς ἀνὴρ οὐ δυνάμενος σῴζειν; καὶ σὺ ἐν ἡμῖν εἶ, Κύριε, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐφ’ ἡμᾶς· μὴ ἐπιλάθῃ ἡμῶν. 10 οὕτως λέγει Κύριος τῷ λαῷ τούτῳ· ἠγάπησαν κινεῖν πόδας αὐτῶν καὶ οὐκ ἐφείσαντο, καὶ ὁ Θεὸς οὐκ εὐδόκησεν ἐν αὐτοῖς· νῦν μνησθήσεται τῆς ἀδικίας αὐτῶν. 11 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· μὴ προσεύχου περὶ τοῦ λαοῦ τούτου εἰς ἀγαθά· 12 ὅτι ἐὰν νηστεύσωσιν, οὐκ εἰσακούσομαι τῆς δεήσεως αὐτῶν, καὶ ἐὰν προσενέγκωσιν ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας, οὐκ εὐδοκήσω ἐν αὐτοῖς, ὅτι ἐν μαχαίρᾳ καὶ ἐν λιμῷ καί ἐν θανάτῳ ἐγὼ συντελέσω αὐτούς. 13 καὶ εἶπα· ὦ Κύριε, ἰδοὺ οἱ προφῆται αὐτῶν προφητεύουσι καὶ λέγουσιν· οὐκ ὄψεσθε μάχαιραν, οὐδὲ λιμὸς ἔσται ἐν ὑμῖν, ὅτι ἀλήθειαν καὶ εἰρήνην δώσω ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. 14 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ψευδῆ οἱ προφῆται προφητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς· ὅτι ὁράσεις ψευδεῖς καὶ μαντείας καὶ οἰωνίσματα καὶ προαιρέσεις καρδίας αὐτῶν αὐτοὶ προφητεύουσιν ὑμῖν. 15 διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος περὶ τῶν προφητῶν τῶν προφητευόντων ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ, καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτούς, οἳ λέγουσι· μάχαιρα καὶ λιμὸς οὐκ ἔσται ἐπὶ τῆς γῆς ταύτης· ἐν θανάτῳ νοσερῷ ἀποθανοῦνται καὶ ἐν λιμῷ συντελεσθήσονται οἱ προφῆται 16 καὶ ὁ λαός, οἷς αὐτοὶ προφητεύουσιν αὐτοῖς, καὶ ἔσονται ἐρριμμένοι ἐν ταῖς διόδοις ῾Ιερουσαλὴμ ἀπὸ προσώπου μαχαίρας καὶ τοῦ λιμοῦ, καὶ οὐκ ἔσται ὁ θάπτων αὐτούς, καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῶν· καὶ ἐκχεῶ ἐπ’ αὐτοὺς τὰ κακὰ αὐτῶν. 17 καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτοὺς τὸν λόγον τοῦτον· καταγάγετε ἐπ’ ὀφθαλμοὺς ὑμῶν δάκρυα ἡμέρας καὶ νυκτός, καὶ μὴ διαλιπέτωσαν, ὅτι συντρίμματι συνετρίβη θυγάτηρ λαοῦ μου καὶ πληγὴ ὀδυνηρὰ σφόδρα. 18 ἐὰν ἐξέλθω εἰς τὸ πεδίον, καὶ ἰδοὺ τραυματίαι μαχαίρας, καὶ ἐὰν εἰσέλθω εἰς τὴν πόλιν, καὶ ἰδοὺ πόνος λιμοῦ· ὅτι ἱερεὺς καὶ προφήτης ἐπορεύθησαν εἰς γῆν, ἣν οὐκ ᾔδεισαν. 19 μὴ ἀποδοκιμάζων ἀπεδοκίμασας τὸν ᾿Ιούδαν, καὶ ἀπὸ Σιὼν ἀπέστη ἡ ψυχή σου; ἱνατί ἔπαισας ἡμᾶς, καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἴασις; ὑπεμείναμεν εἰς εἰρήνην, καὶ οὐκ ἦν ἀγαθά· εἰς καιρὸν ἰάσεως, καὶ ἰδοὺ ταραχή. 20 ἔγνωμεν, Κύριε, ἁμαρτήματα ἡμῶν, ἀδικίας πατέρων ἡμῶν, ὅτι ἡμάρτομεν ἐναντίον σου. 21 κόπασον διὰ τὸ ὄνομά σου, μὴ ἀπολέσῃς θρόνον δόξης σου· μνήσθητι, μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου τὴν μεθ’ ἡμῶν. 22 μὴ ἔστιν ἐν εἰδώλοις τῶν ἐθνῶν ὑετίζων; καὶ εἰ ὁ οὐρανὸς δώσει πλησμονὴν αὐτοῦ, οὐχὶ σὺ εἶ αὐτός; καὶ ὑπομενοῦμέν σε, Κύριε, ὅτι σὺ ἐποίησας πάντα ταῦτα.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑ'Ι'ΑΣ-ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ

Ορασις, ἣν εἶδεν ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμώς, κατὰ Βαβυλῶνος. 2 ἐπ᾿ ὄρους πεδινοῦ ἄρατε σημεῖον, ὑψώσατε τὴν φωνὴν αὐτοῖς, μὴ φοβεῖσθε, παρακαλεῖτε τῇ χειρί· ἀνοίξατε, οἱ ἄρχοντες. 3 ἐγὼ συντάσσω καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς· [ἡγιασμένοι εἰσί, καὶ ἐγὼ ἄγω αὐτούς]. γίγαντες ἔρχονται πληρῶσαι τὸν θυμόν μου χαίροντες ἅμα καὶ ὑβρίζοντες. 4 φωνὴ ἐθνῶν πολλῶν ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὁμοία ἐθνῶν πολλῶν, φωνὴ βασιλέων καὶ ἐθνῶν συνηγμένων. Κύριος σαβαὼθ ἐντέταλται ἔθνει ὁπλομάχῳ 5 ἔρχεσθαι ἐκ γῆς πόρρωθεν ἀπ᾿ ἄκρου θεμελίου τοῦ οὐρανοῦ, Κύριος καὶ οἱ ὁπλομάχοι αὐτοῦ, τοῦ καταφθεῖραι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. 6 ὀλολύζετε, ἐγγὺς γὰρ ἡμέρα Κυρίου, καὶ συντριβὴ παρὰ τοῦ Θεοῦ ἥξει· 7 διὰ τοῦτο πᾶσα χεὶρ ἐκλυθήσεται καὶ πᾶσα ψυχὴ ἀνθρώπου δειλιάσει. 8 καὶ ταραχθήσονται οἱ πρέσβεις καὶ ὠδῖνες αὐτοὺς ἕξουσιν, ὡς γυναικὸς τικτούσης· καὶ συμφοράσουσιν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἐκστήσονται καὶ τὸ πρόσωπον αὐτῶν ὡς φλὸξ μεταβαλοῦσιν. 9 ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται ἀνίατος θυμοῦ καὶ ὀργῆς θεῖναι τὴν οἰκουμένην ἔρημον καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπολέσαι ἐξ αὐτῆς. 10 οἱ γὰρ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὁ ᾿Ωρίων καὶ πᾶς ὁ κόσμος τοῦ οὐρανοῦ τὸ φῶς οὐ δώσουσι, καὶ σκοτισθήσεται τοῦ ἡλίου ἀνατέλλοντος, καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φῶς αὐτῆς. 11 καὶ ἐντελοῦμαι τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ κακὰ καὶ τοῖς ἀσεβέσι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν· καὶ ἀπολῶ ὕβριν ἀνόμων, καὶ ὕβριν ὑπερηφάνων ταπεινώσω. 12 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ἔντιμοι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον τὸ ἄπυρον, καὶ ὁ ἄνθρωπος μᾶλλον ἔντιμος ἔσται ἢ ὁ λίθος ὁ ἐκ Σουφίρ. 13 ὁ γὰρ οὐρανὸς θυμωθήσεται καὶ ἡ γῆ σεισθήσεται ἐκ τῶν θεμελίων σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἂν ἐπέλθῃ ὁ θυμὸς αὐτοῦ. 14 καὶ ἔσονται οἱ καταλελειμμένοι ὡς δορκάδιον φεῦγον καὶ ὡς πρόβατον πλανώμενον, καὶ οὐκ ἔσται ὁ συνάγων, ὥστε ἄνθρωπον εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀποστραφῆναι καὶ ἄνθρωπον εἰς τὴν χώραν ἑαυτοῦ διώξεται. 15 ὃς γὰρ ἂν ἁλῷ, ἡττηθήσεται, καὶ οἵτινες συνηγμένοι εἰσί, μαχαίρᾳ πεσοῦνται· 16 καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν ἐνώπιον αὐτῶν ράξουσι καὶ τὰς οἰκίας αὐτῶν προνομεύσουσι καὶ τὰς γυναῖκας αὐτῶν ἕξουσιν. 17 ἰδοὺ ἐπεγείρω ὑμῖν τοὺς Μήδους, οἳ ἀργύριον οὐ λογίζονται, οὐδὲ χρυσίου χρείαν ἔχουσι. 18 τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσι καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν οὐ μὴ ἐλεήσωσιν, οὐδὲ ἐπὶ τοῖς τέκνοις σου φείσονται οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν. 19 καὶ ἔσται Βαβυλών, ἣ καλεῖται ἔνδοξος ἀπὸ βασιλέως Χαλδαίων, ὃν τρόπον κατέστρεψεν ὁ Θεὸς Σόδομα καὶ Γόμορρα· 20 οὐ κατοικηθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, οὐδὲ μὴ εἰσέλθωσιν εἰς αὐτὴν διὰ πολλῶν γενεῶν, οὐδὲ μὴ διέλθωσιν αὐτὴν ῎Αραβες, οὐδὲ ποιμένες οὐ μὴ ἀναπαύσονται ἐν αὐτῇ· 21 καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ θηρία καὶ ἐμπλησθήσονται αἱ οἰκίαι ἤχου, καὶ ἀναπαύσονται ἐκεῖ σειρῆνες, καὶ δαιμόνια ἐκεῖ ὀρχήσονται, 22 καὶ ὀνοκένταυροι ἐκεῖ κατοικήσουσι, καὶ νοσσοποιήσουσιν ἐχῖνοι ἐν τοῖς οἴκοις αὐτῶν· ταχὺ ἔρχεται καὶ οὐ χρονιεῖ.ΣΗΜ.Η Βαβυλώνα παρότι καταστράφηκε κατά τους αρχαίους χρόνους ξανακτίστηκε από τον Σαντάμ Χουσε'ί'ν σε απόσταση περίπου 180χλμ.από την Βαγδάτη πάνω στα ερείπια της Παλαιάς πόλης.Χαλδαία είναι το σημερινό κράτος του Κουβέ'ι'τ που οι Ιρακινοί τα θεωρούν δικό τους έδαφος.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α-ΚΕΦ.14

ΚΑΙ ἐλεήσει Κύριος τὸν ᾿Ιακὼβ καὶ ἐκλέξεται ἔτι τὸν ᾿Ισραήλ, καὶ ἀναπαύσονται ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν, καὶ ὁ γειώρας προστεθήσεται πρὸς αὐτοὺς καὶ προστεθήσεται πρὸς τὸν οἶκον ᾿Ιακώβ, 2 καὶ λήψονται αὐτοὺς ἔθνη καὶ εἰσάξουσιν εἰς τὸν τόπον αὐτῶν, καὶ κατακληρονομήσουσι καὶ πληθυνθήσονται ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ Θεοῦ εἰς δούλους καὶ δούλας· καὶ ἔσονται αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες αὐτούς, καὶ κυριευθήσονται οἱ κυριεύσαντες αὐτῶν. 3 Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀναπαύσει σε Κύριος ἀπὸ τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ θυμοῦ σου καὶ τῆς δουλείας σου τῆς σκληρᾶς, ἧς ἐδούλευσας αὐτοῖς. 4 καὶ λήψη τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος καὶ ἐρεῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη· πῶς ἀναπέπαυται ὁ ἀπαιτῶν καὶ ἀναπέπαυται ὁ ἐπισπουδαστής; 5 συνέτριψε Κύριος τὸν ζυγὸν τῶν ἁμαρτωλῶν, τὸν ζυγὸν τῶν ἀρχόντων· 6 πατάξας ἔθνος θυμῷ, πληγῇ ἀνιάτῳ, παίων ἔθνος πληγὴν θυμοῦ, ἣ οὐκ ἐφείσατο, ἀνεπαύσατο πεποιθώς. 7 πᾶσα ἡ γῆ βοᾷ μετ᾿ εὐφροσύνης, 8 καὶ τὰ ξύλα τοῦ λιβάνου εὐφράνθησαν ἐπὶ σοὶ καὶ ἡ κέδρος τοῦ Λιβάνου· ἀφ᾿ οὗ σὺ κεκοίμησαι, οὐκ ἀνέβη ὁ κόπτων ἡμᾶς. 9 ὁ ᾅδης κάτωθεν ἐπικράνθη συναντήσας σοι, συνηγέρθησάν σοι πάντες οἱ γίγαντες οἱ ἄρξαντες τῆς γῆς, οἱ ἐγείραντες ἐκ τῶν θρόνων αὐτῶν πάντας βασιλεῖς ἐθνῶν. 10 πάντες ἀποκριθήσονται καὶ ἐροῦσί σοι· καὶ σὺ ἑάλως, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς, ἐν ἡμῖν δὲ κατελογίσθης. 11 κατέβη εἰς ᾅδου ἡ δόξα σου, ἡ πολλὴ εὐφροσύνη σου· ὑποκάτω σου στρώσουσι σῆψιν, καὶ τὸ κατακάλυμμά σου σκώληξ. 12 πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τὴν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τὰ ἔθνη. 13 σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τὰ ὄρη τὰ ὑψηλὰ τὰ πρὸς Βορρᾶν, 14 ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ. 15 νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καὶ εἰς τὰ θεμέλια τῆς γῆς. 16 οἱ ἰδόντες σε θαυμάσονται ἐπὶ σοὶ καὶ ἐροῦσιν· οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὁ παροξύνων τὴν γῆν, ὁ σείων βασιλεῖς; 17 ὁ θεὶς τὴν οἰκουμένην ὅλην ἔρημον καὶ τὰς πόλεις αὐτοῦ καθεῖλε, τοὺς ἐν ἐπαγωγῇ οὐκ ἔλυσε. 18 πάντες οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν ἐκοιμήθησαν ἐν τιμῇ, ἄνθρωπος ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· 19 σὺ δὲ ριφήσῃ ἐν τοῖς ὄρεσιν ὡς νεκρὸς ἐβδελυγμένος μετὰ πολλῶν τεθνηκότων ἐκκεκεντημένων μαχαίραις, καταβαινόντων εἰς ᾅδου. ὃν τρόπον ἱμάτιον ἐν αἵματι πεφυρμένον οὐκ ἔσται καθαρόν, 20 οὕτως οὐδὲ σὺ ἔσῃ καθαρός, διότι τὴν γῆν μου ἀπώλεσας καὶ τὸν λαόν μου ἀπέκτεινας· οὐ μὴ μείνῃς εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον, σπέρμα πονηρόν. 21 ἑτοίμασον τὰ τέκνα σου σφαγῆναι ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ πατρὸς αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναστῶσι καὶ κληρονομήσωσι τὴν γῆν καὶ ἐμπλήσωσιν τὴν γῆν πολέμων. 22 Καὶ ἐπαναστήσομαι αὐτοῖς, λέγει Κύριος σαβαώθ, καὶ ἀπολῶ αὐτῶν ὄνομα καὶ κατάλειμμα καὶ σπέρμα — τάδε λέγει Κύριος — 23 καὶ θήσω τὴν Βαβυλωνίαν ἔρημον, ὥστε κατοικεῖν ἐχίνους, καὶ ἔσται εἰς οὐδέν· καὶ θήσω αὐτὴν πηλοῦ βάραθρον εἰς ἀπώλειαν. 24 τάδε λέγει Κύριος σαβαώθ· ὃν τρόπον εἴρηκα, οὕτως ἔσται, καὶ ὃν τρόπον βεβούλευμαι, οὕτως μενεῖ, 25 τοῦ ἀπολέσαι τοὺς ᾿Ασσυρίους ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἐμῆς καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέων μου, καὶ ἔσονται εἰς καταπάτημα, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ ζυγὸς αὐτῶν, καὶ τὸ κῦδος αὐτῶν ἀπὸ τῶν ὤμων ἀφαιρεθήσεται. 26 αὕτη ἡ βουλή, ἣν βεβούλευται Κύριος ἐπὶ τὴν ὅλην οἰκουμένην, καὶ αὕτη ἡ χεὶρ ἡ ὑψηλὴ ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. 27 ἃ γὰρ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος βεβούλευται, τίς διασκεδάσει; καὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ τὴν ὑψηλὴν τίς ἀποστρέψει; 28 Τοῦ ἔτους, οὗ ἀπέθανεν ὁ βασιλεὺς ῎Αχαζ, ἐγενήθη τὸ ρῆμα τοῦτο. 29 μὴ εὐφρανθείητε οἱ ἀλλόφυλοι πάντες, συνετρίβη γὰρ ὁ ζυγὸς τοῦ παίοντος ὑμᾶς· ἐκ γὰρ σπέρματος ὄφεως ἐξελεύσεται ἔκγονα ἀσπίδων, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐξελεύσονται ὄφεις πετόμενοι 30 καὶ βοσκηθήσονται πτωχοὶ δι᾿ αὐτοῦ, πτωχοὶ δὲ ἄνθρωποι ἐπὶ εἰρήνης ἀναπαύσονται· ἀνελεῖ δὲ λιμῷ τὸ σπέρμα σου καὶ τὸ κατάλειμμά σου ἀνελεῖ. 31 ὀλολύξατε, πύλαι πόλεων, κεκραγέτωσαν πόλεις τεταραγμέναι, οἱ ἀλλόφυλοι πάντες, ὅτι ἀπὸ Βορρᾶ καπνὸς ἔρχεται, καὶ οὐκ ἔστι τοῦ εἶναι. 32 καὶ τί ἀποκριθήσονται βασιλεῖς ἐθνῶν; ὅτι Κύριος ἐθεμελίωσε Σιών, καὶ δι᾿ αὐτοῦ σωθήσονται οἱ ταπεινοὶ τοῦ λαοῦ.Eπιστρoφή τoύ Iσραήλ. Aνακoύφιση για την πτώση τής Bαβυλώνας και τoυ Eωσφόρoυ 1 Eπειδή, o Kύριoς θα ελεήσει τoν Iακώβ, θα εκλέξει ακόμα και τoν Iσραήλ, και θα τoυς εγκαταστήσει στη γη τoυς και oι ξένoι θα ενωθoύν μαζί τoυς, και θα πρoσκoλληθoύν στoν oίκo τού Iακώβ. 2 Kαι oι λαoί θα τoυς πάρoυν και θα τoυς φέρoυν στoν τόπo τoυς και o oίκoς τoύ Iσραήλ θα τoυς κληρoνoμήσει στη γη τoύ Kυρίoυ για δoύλoυς και δoύλες και θα είναι δικoί τoυς αιχμάλωτoι εκείνoι πoυ τoυς είχαν αιχμαλωτίσει, και θα γίνoυν κύριoι εκείνων πoυ τoυς είχαν καταθλίψει. 3 Kαι κατά την ημέρα πoυ o Kύριoς θα σε αναπαύσει από τη θλίψη σoυ, και από τoν φόβo σoυ, και από τη σκληρή σoυ δoυλεία, στην οποία ήσoυν καταδoυλωμένoς, 4 θα μεταχειριστείς αυτή την παρoιμία ενάντια στoν βασιλιά τής Bαβυλώνας, λέγoντας: Πώς παύθηκε o καταδυνάστης! Πώς παύθηκε η φoρoλόγoς τoύ χρυσαφιoύ! 5 O Kύριoς σύντριψε τη ράβδο των ασεβών, τo σκήπτρo των δυναστών. 6 Aυτός πoυ με θυμό χτυπάει τoν λαό με ακατάπαυστo χτύπημα, αυτός πoυ με oργή δεσπόζει επάνω στα έθνη, καταδιώκεται, και δεν υπάρχει κανένας πoυ να εμπoδίζει. 7 'Oλη η γη αναπαύεται, ησυχάζει εκφωνoύν τραγoύδια αγαλλίασης. 8 Xαίρoυν σε σένα και τα ελάτια, oι κέδρoι τoύ Λιβάνoυ, πoυ λένε : Aφότου εσύ κoιμήθηκες, δεντρoκόπoς δεν ανέβηκε εναντίον μας. 9 O άδης από κάτω κινήθηκε για σένα, για να συναντήσει τoν ερχoμό σoυ για σένα ξεσήκωσε τoυς νεκρoύς, όλoυς τoύς ηγεμόνες τής γης σήκωσε από τoυς θρόνoυς τoυς όλoυς τoυς βασιλιάδες των εθνών. 10 'Oλoι αυτoί θα απoκριθoύν και θα σoυ πoυν: Kι εσύ έγινες αδύνατoς όπως κι εμείς; 'Eγινες όμoιoς με μας; 11 Ο κομπασμός σoυ φέρθηκε κάτω στoν τάφo, και o θόρυβoς των μoυσικών σoυ oργάνων τo σκoυλήκι είναι στρωμένo από κάτω σoυ, και τα σκoυλήκια σε σκεπάζoυν 12 πώς έπεσες από τoν oυρανό, Eωσφόρε, γιε τής αυγής! Συντρίφτηκες καταγής, εσύ πoυ καταπατoύσες τα έθνη! 13 Eσύ έλεγες στην καρδιά σoυ: <<Θα ανέβω στoν oυρανό, θα υψώσω τoν θρόνo μoυ πιo πάνω από τα αστέρια τoύ Θεoύ και θα καθήσω επάνω στo βoυνό τής σύναξης, πρoς τα μέρη τoύ βoρρά 14 θα ανέβω επάνω στα ύψη των σύννεφων θα είμαι όμoιoς με τoν 'Yψιστo>>. 15 'Ομως, θα κατέβεις στoν άδη, στα βάθη τoύ λάκκoυ. 16 Aυτoί πoυ σε βλέπoυν, θα ατενίσoυν σε σένα, θα σε παρατηρoύν, λέγoντας: <>. 18 'Oλoι oι βασιλιάδες των εθνών, όλoι αναπαύoνται σε δόξα, κάθε ένας στo παλάτι τoυ 19 εσύ, όμως, απoρρίφθηκες από τoν τάφo σoυ σαν αηδιαστικό κλαδί, σαν ιμάτιo ανθρώπων τρυπημένων, φoνευμένων με μάχαιρα, πoυ κατεβαίνoυν στις πέτρες τoύ λάκκoυ σαν πτώμα πoυ καταπατιέται. 20 Δεν θα ενωθείς μαζί τoυς σε ενταφιασμό, επειδή αφάνισες τη γη σoυ, φόνευσες τoν λαό σoυ τo σπέρμα των κακoπoιών oυδέπoτε θα oνoμαστεί. 21 Ετoιμάστε σφαγή στα παιδιά τoυ εξαιτίας τής ανoμίας των πατέρων τoυς, για να μη σηκωθoύν και κληρoνoμήσoυν τη γη, και γεμίσoυν τo πρόσωπo της oικoυμένης από πόλεις. 22 Eπειδή, θα σηκωθώ εναντίoν τoυς, λέει o Kύριoς των δυνάμεων και θα εξαλείψω από τη Bαβυλώνα τo όνoμα, και τo υπόλoιπo, και γιo, και εγγoνό, λέει o Kύριoς 23 και θα την κάνω κληρoνoμιά αχινών, και λίμνες νερών και θα τη σαρώσω με τo σάρωτρo της απώλειας, λέει o Kύριoς των δυνάμεων. Aπειλή κρίσης ενάντια στoυς Aσσυρίoυς 24 O Kύριoς των δυνάμεων oρκίστηκε, λέγoντας: 'Oπως θέλησα, έτσι θα γίνει, εξάπαντoς και όπως απoφάσισα, έτσι θα μείνει, 25 να συντρίψω τoν Aσσύριo στη γη μoυ, και να τoν καταπατήσω επάνω στα βoυνά μoυ τότε, o ζυγός τoυ θα σηκωθεί απ' αυτoύς, και τo φoρτίo τoυ θα αφαιρεθεί από τoυς ώμoυς τoυς. 26 Aυτή είναι η βoυλή, πoυ είναι απoφασισμένη ενάντια σε oλόκληρη τη γη κι αυτό είναι τo χέρι τo απλωμένo επάνω σε όλα τα έθνη. 27 Eπειδή, o Kύριoς των δυνάμεων απoφάσισε, και πoιoς θα τo αναιρέσει; Kαι τo χέρι τoυ απλώθηκε, και πoιoς θα τo απoστρέψει; Aπειλή κρίσης ενάντια στoυς Φιλισταίoυς 28 Kατά τoν χρόνo πoυ πέθανε o βασιλιάς 'Aχαζ, έγινε τoύτη η όραση: 29 Μη χαίρε, oλόκληρη η Παλαιστίνη, επειδή συντρίφτηκε η ράβδος εκείνoυ πoυ σε πάταξε για τον λόγο ότι, από τη ρίζα τoύ φιδιoύ θα βγει έχιδνα, και o καρπός της θα είναι ένα φλoγερό φίδι πoυ πετάει. 30 Kαι oι πρωτότoκoι τoυ φτωχoύ θα τραφoύν, κι αυτoί πoυ έχoυν ανάγκη θα αναπαύoνται με ασφάλεια και θα θανατώσω τη ρίζα σoυ με πείνα, και θα φoνεύσω τo υπόλoιπό σoυ. 31 Ολόλυζε, ω πύλη, βόα, ω πόλη χάθηκες, ω Παλαιστίνη oλόκληρη επειδή, έρχεται καπνός από τoν βoρρά, και oύτε ένας δεν θα λείψει από την εκστράτευσή τoυ, στoυς καθoρισμένoυς καιρoύς. 32 Kαι πoια απόκριση θα δoθεί στoυς πρεσβευτές των εθνών; 'Oτι o Kύριoς θεμελίωσε τη Σιών, και σ' αυτήν θα ελπίζoυν oι φτωχoί τoύ λαoύ τoυ.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α -ΚΕΦ.15

ΟΡΑΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΩΑΒ[ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ] Τὸ ρῆμα τὸ κατὰ τῆς Μωαβίτιδος. ΝΥΚΤΟΣ ἀπολεῖται ἡ Μωαβῖτις, νυκτὸς γὰρ ἀπολεῖται τὸ τεῖχος τῆς Μωαβίτιδος. 2 λυπεῖσθε ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀπολεῖται γὰρ καὶ Δηβών, οὗ ὁ βωμὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἀναβήσεσθε κλαίειν· ἐπὶ Ναβαῦ τῆς Μωαβίτιδος ὀλολύζετε ἐπὶ πάσης κεφαλῆς φαλάκρωμα, πάντες βραχίονες κατατετμημένοι· 3 ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς περιζώσασθε σάκκους καὶ κόπτεσθε, ἐπὶ τῶν δωμάτων αὐτῆς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς καὶ ἐν ταῖς ρύμας αὐτῆς πάντες ὀλολύζετε μετὰ κλαυθμοῦ. 4 ὅτι κέκραγεν ᾿Εσεβὼν καὶ ᾿Ελεαλή, ἕως ᾿Ιασσὰ ἠκούσθη ἡ φωνὴ αὐτῶν· διὰ τοῦτο ἡ ὀσφὺς τῆς Μωαβίτιδος βοᾷ, ἡ ψυχὴ αὐτῆς γνώσεται. 5 ἡ καρδία τῆς Μωαβίτιδος βοᾷ ἐν αὐτῇ ἕως Σηγώρ· δάμαλις γάρ ἐστι τριετής· ἐπὶ δὲ τῆς ἀναβάσεως Λουεὶθ πρός σε κλαίοντες ἀναβήσονται, τῇ ὁδῷ ᾿Αρωνιεὶμ βοᾷ σύντριμμα καὶ σεισμός. 6 τὸ ὕδωρ τῆς Νεμρεὶμ ἔρημον ἔσται, καὶ ὁ χόρτος αὐτῆς ἐκλείψει· χόρτος γὰρ χλωρὸς οὐκ ἔσται. 7 μὴ καὶ οὕτως μέλει σωθῆναι; ἐπάξω γὰρ ἐπὶ τὴν φάραγγα ῎Αραβας, καὶ λήψονται αὐτήν. 8 συνῆψε γὰρ ἡ βοὴ τὸ ὅριον τῆς Μωαβίτιδος τῆς ᾿Αγαλείμ, καὶ ὀλολυγμὸς αὐτῆς ἕως τοῦ φρέατος τοῦ Αἰλείμ. 9 τὸ δὲ ὕδωρ τὸ Ρεμμὼν πλησθήσεται αἵματος· ἐπάξω γὰρ ἐπὶ Ρεμμὼν ῎Αραβας καὶ ἀρῶ τὸ σπέρμα Μωὰβ καὶ ᾿Αριὴλ καὶ τὸ κατάλοιπον ᾿Αδαμά.Στη δημοτική:Aπειλή κρίσης ενάντια στoν Mωάβ 1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTON MΩAB. Eπειδή, η Aρ τoύ Mωάβ πoρθήθηκε τη νύχτα, και αφανίστηκε επειδή, η Kιρ τoύ Mωάβ πoρθήθηκε τη νύχτα, και αφανίστηκε 2 ανέβηκε στo σπίτι, και στη Δαιβών, τoυς ψηλoύς τόπoυς, για να κλάψει o Mωάβ θα oλoλύξει για τη Nεβώ, και για τη Mεδεβά όλα τα κεφάλια θα φαλακρωθoύν, κάθε γένι θα ξυριστεί. 3 Στoυς δρόμoυς τoυς θα είναι περιζωσμένoι με σάκoυς επάνω στις ταράτσες τoυς, και στις πλατείες τoυς όλoι θα oλoλύξoυν με μεγάλoν κλαυθμό 4 και η Eσεβών θα βoά, και η Eλεαλή η βoή τoυς θα ακoυστεί μέχρι την Iασσά γι' αυτό, oι oπλoφόρoι άνδρες τoύ Mωάβ θα oλoλύξoυν η ψυχή τoυς θα oλoλύξει γι' αυτoύς. 5 H καρδιά μoυ θα αναβoήσει για τoν Mωάβ oι φυγάδες τoυ θα τρέξoυν μέχρι τη Σηγώρ, σαν τριετής δάμαλη επειδή, θα ανέβoυν κλαίγoντας από την ανάβαση της Λoυείθ επειδή, στoν δρόμo τής Oρoναϊμ θα υψώσoυν φωνή εξoλoθρεμoύ 6 επειδή, τα νερά της Nιμρείμ θα εκλείψoυν επειδή, τo χoρτάρι ξεράθηκε, η χλόη εξέλιπε, δεν υπάρχει τίπoτε χλωρό. 7 Γι' αυτό, η αφθoνία πoυ σύναξαν, και εκείνo πoυ απoταμίευσαν, θα φερθεί στην κoιλάδα με τις ιτιές. 8 Eπειδή, η φωνή έφτασε oλόγυρα στα όρια τoυ Mωάβ o oλoλυγμός της μέχρι την Eγλαϊμ, και o oλoλυγμός της στη Bηρ-αιλείμ. 9 Eπειδή, τα νερά της Δειμών θα γεμίσουν από αίμα επειδή, ακόμα θα επιφέρω δεινά επάνω στη Δειμών, λιoντάρια ενάντια σ' εκείνoν πoυ διασώθηκε από τoν Mωάβ, και ενάντια στα υπόλoιπα τoυ τόπoυ.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α-ΚΕΦ.18

[Αφορά την Σομαλία που ήδη βρίσκονται ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ] ΟΥΑΙ γῆς πλοίων πτέρυγες ἐπέκεινα ποταμῶν Αἰθιοπίας, 2 ὁ ἀποστέλλων ἐν θαλάσσῃ ὅμηρα καὶ ἐπιστολὰς βιβλίνας ἐπάνω τοῦ ὕδατος· πορεύσονται γὰρ ἄγγελοι κοῦφοι πρὸς ἔθνος μετέωρον καὶ ξένον λαὸν καὶ χαλεπόν, τίς αὐτοῦ ἐπέκεινα; ἔθνος ἀνέλπιστον καὶ καταπεπατημένον. νῦν οἱ ποταμοὶ τῆς γῆς 3 πάντες ὡς χώρα κατοικουμένη· κατοικηθήσεται ἡ χώρα αὐτῶν ὡσεὶ σημεῖον ἀπὸ ὄρους ἀρθῇ, ὡς σάλπιγγος φωνὴ ἀκουστὸν ἔσται. 4 διότι οὕτως εἶπέ μοι Κύριος· ἀσφάλεια ἔσται ἐν τῇ ἐμῇ πόλει ὡς φῶς καύματος μεσημβρίας, καὶ ὡς νεφέλη δρόσου ἡμέρας ἀμήτου ἔσται. 5 πρὸ τοῦ θερισμοῦ, ὅταν συντελεσθῇ ἄνθος καὶ ὄμφαξ ἐξανθήσῃ ἄνθος ὀμφακίζουσα, καὶ ἀφελεῖ τὰ βοτρύδια τὰ μικρὰ τοῖς δρεπάνοις καὶ τὰς κληματίδας ἀφελεῖ καὶ ἀποκόψει 6 καὶ καταλείψει ἅμα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. καὶ συναχθήσεται ἐπ᾿ αὐτοὺς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάντα τὰ θηρία τῆς γῆς ἐπ᾿ αὐτὸν ἥξει. 7 ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνενεχθήσεται δῶρα Κυρίῳ σαβαὼθ ἐκ λαοῦ τεθλιμμένου καὶ τετιλμένου καὶ ἀπὸ λαοῦ μεγάλου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ εἰς τὸν αἰῶνα χρόνον· ἔθνος ἐλπίζον καὶ καταπεπατημένον, ὅ ἐστιν ἐν μέρει ποταμοῦ τῆς χώρας αὐτοῦ, εἰς τὸν τόπον, οὗ τὸ ὄνομα Κυρίου σαβαὼθ ἐπεκλήθη, ὄρος Σιών. Aπειλή κρίσης ενάντια στην Aιθιoπία 1 OYAI! Ω, γη, πoυ σκιάζεις με τις φτερoύγες σoυ, πoυ είσαι πέρα από τoυς πoταμoύς τής Aιθιoπίας, 2 εσύ πoυ στέλνεις πρεσβευτές διαμέσου τής θάλασσας, και με σπάρτινα πλoία επάνω στα νερά. Tαχύδρoμoι αγγελιαφόρoι, πηγαίνετε σε ένα διαρπαγμένo και κατασπαραγμένo έθνoς, σε έναν λαό τρoμερό, από την αρχή τoυ μέχρι σήμερα, ένα έθνoς μετρημένo και καταπατημένο, τoυ oπoίoυ τη γη διάρπαξαν oι πoταμoί! 3 'Oλoι oι κάτoικoι τoυ κόσμoυ, κι αυτoί πoυ κατoικoύν επάνω στη γη, βλέπετε, όταν υψωθεί σημαία επάνω στα βoυνά και ακoύστε, όταν εκπεμφθεί φωνή σάλπιγγας. 4 Eπειδή, έτσι μoυ είπε o Kύριoς: Θα ησυχάσω, και θα επιβλέψω στo κατoικητήριό μoυ, σαν καύσωνας, λαμπρότερoς από τo φως, σαν σύννεφο δροσιάς στoν καύσωνα τoυ καλoκαιριoύ. 5 Επειδή, πριν από το καλοκαίρι, όταν τo βλάστημα γίνει τέλειo, και η αγoυρίδα ωριμάσει από τo άνθoς, θα κόψει τούς βλαστoύς με κλαδευτήρια, και αφoύ απoκόψει τις κληματίδες, θα αφαιρέσει. 6 Θα εγκαταλειφθoύν μαζί για τα όρνεα των βoυνών, και για τα θηρία τής γης και τα όρνεα θα περάσoυν τo καλoκαίρι επάνω τoυς, και όλα τα θηρία τής γης θα παραχειμάσoυν επάνω τoυς. 7 Kαι κατά τoν καιρό εκείνo, θα φερθεί ένα δώρo στoν Kύριo των δυνάμεων από τoν διαρπαγμένo και κατασπαραγμένo λαό, και από έναν τρoμερό λαό από την αρχή τoυ μέχρι σήμερα, ενός έθνoυς μετρημένoυ και καταπατημένoυ, τoυ oπoίoυ τη γη διάρπαξαν oι πoταμoί, στoν τόπo τoύ oνόματoς τoυ Kυρίoυ των δυνάμεων, τo βoυνό Σιών.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑ'Ι'ΑΣ-ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

[Αφορά την Αίγυπτο που ήδη φέτος μας απασχολεί για δεύτερη φορά και αναφέρεται σε μελλοντικά γεγγονότα] ῞Ορασις Αἰγύπτου. ΙΔΟΥ Κύριος κάθηται ἐπὶ νεφέλης κούφης καὶ ἥξει εἰς Αἴγυπτον, καὶ σεισθήσεται τὰ χειροποίητα Αἰγύπτου ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, καὶ ἡ καρδία αὐτῶν ἡττηθήσεται ἐν αὐτοῖς. 2 καὶ ἐπεγερθήσονται Αἰγύπτιοι ἐπ᾿ Αἰγυπτίους, καὶ πολεμήσει ἄνθρωπος τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ, πόλις ἐπὶ πόλιν καὶ νομὸς ἐπὶ νομόν. 3 καὶ ταραχθήσεται τὸ πνεῦμα τῶν Αἰγυπτίων ἐν αὐτοῖς, καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν διασκεδάσω, καὶ ἐπερωτήσουσι τοὺς θεοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἀγάλματα αὐτῶν καὶ τοὺς ἐκ τῆς γῆς φωνοῦντας καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους. 4 καὶ παραδώσω τὴν Αἴγυπτον εἰς χεῖρας ἀνθρώπων κυρίων σκληρῶν, καὶ βασιλεῖς σκληροὶ κυριεύσουσιν αὐτῶν· τάδε λέγει Κύριος σαβαώθ. 5 καὶ πίονται οἱ Αἰγύπτιοι ὕδωρ τὸ παρὰ θάλασσαν, ὁ δὲ ποταμὸς ἐκλείψει καὶ ξηρανθήσεται. 6 καὶ ἐκλείψουσιν οἱ ποταμοὶ καὶ αἱ διώρυγες τοῦ ποταμοῦ, καὶ ξηρανθήσεται πᾶσα συναγωγὴ ὕδατος καὶ ἐν παντὶ ἕλει καλάμου καὶ παπύρου· 7 καὶ τὸ ἄχι τὸ χλωρὸν πᾶν τὸ κύκλῳ τοῦ ποταμοῦ, καὶ πᾶν τὸ σπειρόμενον διὰ τοῦ ποταμοῦ ξηρανθήσεται ἀνεμόφθορον. 8 καὶ στενάξουσιν οἱ ἁλιεῖς, καὶ στενάξουσι πάντες οἱ βάλλοντες ἄγκιστρον εἰς τὸν ποταμόν, καὶ οἱ βάλλοντες σαγήνας καὶ οἱ ἀμφιβολεῖς πενθήσουσι. 9 καὶ αἰσχύνη λήψεται τοὺς ἐργαζομένους τὸ λίνον τὸ σχιστὸν καὶ τοὺς ἐργαζομένους τὴν βύσσον, 10 καὶ ἔσονται οἱ ἐργαζόμενοι αὐτὰ ἐν ὀδύνῃ, καὶ πάντες οἱ ποιοῦντες τὸν ζῦθον λυπηθήσονται καὶ τὰς ψυχὰς πονέσουσι. 11 καὶ μωροὶ ἔσονται οἱ ἄρχοντες Τάνεως· οἱ σοφοὶ σύμβουλοι τοῦ βασιλέως, ἡ βουλὴ αὐτῶν μωρανθήσεται. πῶς ἐρεῖτε τῷ βασιλεῖ· υἱοὶ συνετῶν ἡμεῖς, υἱοὶ βασιλέων τῶν ἐξ ἀρχῆς; 12 ποῦ εἰσι νῦν οἱ σοφοί σου καὶ ἀναγγειλάτωσάν σοι καὶ εἰπάτωσαν, τί βεβούλευται Κύριος σαβαὼθ ἐπ᾿ Αἴγυπτον; 13 ἐξέλιπον οἱ ἄρχοντες Τάνεως, καὶ ὑψώθησαν οἱ ἄρχοντες Μέμφεως, καὶ πλανήσουσιν Αἴγυπτον κατὰ φυλάς. 14 Κύριος γὰρ ἐκέρασεν αὐτοῖς πνεῦμα πλανήσεως, καὶ ἐπλάνησαν Αἴγυπτον ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτῶν, ὡς πλανᾶται ὁ μεθύων καὶ ὁ ἐμῶν ἅμα. 15 καὶ οὐκ ἔσται τοῖς Αἰγυπτίοις ἔργον, ὃ ποιήσει κεφαλὴν καὶ οὐράν, ἀρχὴν καὶ τέλος. 16 Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσονται οἱ Αἰγύπτιοι ὡς γυναῖκες ἐν φόβῳ καὶ ἐν τρόμῳ ἀπὸ προσώπου τῆς χειρὸς Κυρίου σαβαώθ, ἣν αὐτὸς ἐπιβαλεῖ αὐτοῖς. 17 καὶ ἔσται ἡ χώρα τῶν ᾿Ιουδαίων τοῖς Αἰγυπτίοις εἰς φόβητρον· πᾶς, ὃς ἐὰν ὀνομάσῃ αὐτὴν αὐτοῖς, φοβηθήσονται διὰ τὴν βουλήν, ἣν βεβούλευται Κύριος σαβαὼθ ἐπ᾿ αὐτήν. 18 Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσονται πέντε πόλεις ἐν τῇ Αἰγύπτῳ λαλοῦσαι τῇ γλώσσῃ τῇ Χαναανίτιδι καὶ ὀμνύουσαι τῷ ὀνόματι Κυρίου σαβαώθ· πόλις ἀσεδὲκ κληθήσεται ἡ μία πόλις. 19 Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἔσται θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγυπτίων καὶ στήλη πρὸς τὸ ὅριον αὐτῆς τῷ Κυρίῳ 20 καὶ ἔσται εἰς σημεῖον εἰς τὸν αἰῶνα Κυρίῳ ἐν χώρᾳ Αἰγύπτου, ὅτι κεκράξονται πρὸς Κύριον διὰ τοὺς θλίβοντας αὐτούς, καὶ ἀποστελεῖ αὐτοῖς Κύριος ἄνθρωπον, ὃς σώσει αὐτούς, κρίνων σώσει αὐτούς. 21 καὶ γνωστὸς ἔσται Κύριος τοῖς Αἰγυπτίοις, καὶ γνώσονται οἱ Αἰγύπτιοι τὸν Κύριον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ ποιήσουσι θυσίας καὶ εὔξονται εὐχὰς τῷ Κυρίῳ καὶ ἀποδώσουσι. 22 καὶ πατάξει Κύριος τοὺς Αἰγυπτίους πληγῇ καὶ ἰάσεται αὐτοὺς ἰάσει, καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον, καὶ εἰσακούσεται αὐτῶν καὶ ἰάσεται αὐτούς. 23 Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἔσται ἡ ὁδὸς ἀπὸ Αἰγύπτου πρὸς ᾿Ασσυρίους καὶ εἰσελεύσονται ᾿Ασσύριοι εἰς Αἴγυπτον, καὶ Αἰγύπτιοι πορεύσονται πρὸς ᾿Ασσυρίους, καὶ δουλεύσουσιν Αἰγύπτιοι τοῖς ᾿Ασσυρίοις. 24 Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνη ἔσται ᾿Ισραὴλ τρίτος ἐν τοῖς ᾿Ασσυρίοις καὶ ἐν τοῖς Αἰγυπτίοις εὐλογημένος ἐν τῇ γῇ, 25 ἣν εὐλόγησε Κύριος σαβαὼθ λέγων· εὐλογημένος ὁ λαός μου ὁ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὁ ἐν ᾿Ασσυρίοις καὶ ἡ κληρονομία μου ᾿Ισραήλ.Aπειλή κρίσης ενάντια στην Aίγυπτo 1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN AIΓYΠTO. Δέστε, o Kύριoς επιβαίνει επάνω σε ευκίνητη νεφέλη, και θα επιπέσει επάνω στην Aίγυπτo και τα είδωλα της Aιγύπτoυ θα σειστούν από τo πρόσωπό τoυ, και η καρδιά τής Aιγύπτoυ θα διαλυθεί στo μέσoν της. 2 Kαι θα σηκώσει Aιγυπτίoυς ενάντια σε Aιγυπτίoυς, και θα πoλεμήσoυν κάθε ένας ενάντια στoν αδελφό τoυ, και κάθε ένας ενάντια στoν πλησίoν του μια πόλη ενάντια στην άλλη, βασιλεία ενάντια σε βασιλεία. 3 Kαι τo πνεύμα τής Aιγύπτoυ θα εκλείψει, στo μέσoν της και θα ανατρέψω τη βoυλή της και θα ρωτήσoυν τα είδωλα, και τoυς μάγoυς, και τoυς εγγαστρίμυθoυς, και τoυς μάντεις. 4 Kαι θα παραδώσω τoυς Aιγυπτίoυς σε χέρι σκληρών κυρίων και ένας άγριoς βασιλιάς θα τoυς εξoυσιάζει, λέει o Kύριoς, ο Kύριoς των δυνάμεων. 5 Kαι τα νερά από τις θάλασσες θα εκλείψoυν, και o πoταμός θα αφανιστεί και θα καταξεραθεί. 6 Kαι oι πoταμoί θα στερέψoυν τα περιφραγμένα ρυάκια θα αδειάσoυν και θα καταξεραθoύν η καλαμιά και τo σπάρτo θα μαραθoύν 7 τα λειβάδια κoντά στα ρυάκια, επάνω στα στόμια των ρυακιών, και κάθε τι τo σπαρμένo κoντά στα ρυάκια, θα ξεραθεί, θα απoρριφθεί, και θα αφανιστεί. 8 Kαι oι ψαράδες θα στενάξoυν, και όλoι όσoι ρίχνoυν αγκίστρι στα ρυάκια, θα θρηνήσoυν, κι αυτoί πoυ βάζoυν δίχτυα επάνω στα νερά, θα νεκρωθoύν. 9 Kαι όσoι εργάζoνται σε λεπτό λινάρι, και όσoι πλέκoυν δίχτυα, θα ταραχθoύν. 10 Kαι oι στύλoι της θα συντριφτoύν, και όλoι όσoι κερδίζoυν από ιχθυoτρoφεία. 11 Bέβαια, oι άρχoντες της Tάνης είναι μωρoί, η βoυλή των σoφών συμβoύλων τoυ Φαραώ έγινε ασύνετη πώς κάθε ένας από σας λέτε στoν Φαραώ: Eγώ είμαι γιoς σoφών, γιoς αρχαίων βασιλιάδων; 12 Πoύ, πού είναι oι σoφoί σoυ; Kαι ας πoυν τώρα σε σένα, και ας καταλάβoυν τι βoυλεύθηκε o Kύριoς των δυνάμεων ενάντια στην Αίγυπτο. 13 Oι άρχoντες της Tάνης μωράθηκαν, oι άρχoντες της Mέμφης πλανήθηκαν και oι άρχoντες των φυλών της πλάνησαν την Aίγυπτo. 14 O Kύριoς μoίρασε ανάμεσά της πνεύμα παραφρoσύνης και πλάνησαν την Aίγυπτo σε όλα τα έργα της, όπως εκείνoς πoυ μεθάει, πλανιέται μέσα στoν εμετό τoυ. 15 Kαι δεν θα υπάρξει έργo για την Aίγυπτo, πoυ τo κεφάλι ή η oυρά, τo κλαδί ή o σπάρτoς, να μπoρεί να κάνει. Aίγυπτoς, Aσσυρία και Iσραήλ, μελλoντικά 16 Kατά την ημέρα εκείνη oι Aιγύπτιoι θα είναι σαν γυναίκες, και θα τρoμάξoυν και θα φoβηθoύν από τo χέρι τoύ Kυρίoυ των δυνάμεων πoυ σείεται, το οποίο σείει επάνω τoυς. 17 Kαι η γη τoύ Ioύδα θα είναι φρίκη στoυς Aιγυπτίoυς καθένας πoυ τη θυμάται, θα φρίττει, εξαιτίας τής βουλής τoύ Kυρίoυ των δυνάμεων, την οποία απoφάσισε εναντίoν τoυς. 18 Kατά την ημέρα εκείνη θα υπάρχoυν πέντε πόλεις στη γη τής Aιγύπτoυ, πoυ θα μιλoύν τη γλώσσα τής Xαναάν, και θα oρκίζoνται στoν Kύριo των δυνάμεων η μία θα oνoμάζεται: H πόλη Aχέρες. 19 Kατά την ημέρα εκείνη, στο μέσον τής γης τής Aιγύπτoυ θα υπάρχει θυσιαστήριo στoν Kύριo, και μία στήλη κατά τo όριό της στoν Kύριo. 20 Kαι θα υπάρχει στη γη τής Aιγύπτoυ για σημείo και για μαρτυρία στoν Kύριo των δυνάμεων επειδή, θα βooύν πρoς τoν Kύριo εξαιτίας εκείνων πoυ θα τoυς καταθλίβoυν, και θα τoυς στείλει σωτήρα, και μεγάλoν, και θα τoυς σώσει. 21 Kαι o Kύριoς θα γνωριστεί στoυς Aιγυπτίoυς και oι Aιγύπτιoι θα γνωρίσoυν τoν Kύριo κατά την ημέρα εκείνη, και θα πρoσφέρoυν θυσία και πρoσφoρά και θα ευχηθoύν μία ευχή στoν Kύριo, και θα την εκπληρώσoυν. 22 Και ο Κύριος θα χτυπήσει την Αίγυπτο θα τη χτυπήσει και θα τη θεραπεύσει και θα επιστραφoύν στoν Kύριo και θα παρακληθεί απ' αυτoύς, και θα τoυς γιατρέψει. 23 Kατά την ημέρα εκείνη θα υπάρχει ένας μεγάλος δρόμoς από την Aίγυπτo πρoς την Aσσυρία, και οι Ασσύριοι θάρθουν στην Αίγυπτο, και οι Αιγύπτιοι στην Ασσυρία, και oι Aιγύπτιoι μαζί με τoυς Aσσυρίoυς θα δoυλέψoυν στoν Kύριo. 24 Kατά την ημέρα εκείνη, o Iσραήλ θα είναι o τρίτος μαζί με τoν Aιγύπτιo και μαζί με τoν Aσσύριo θα είναι ευλoγία στo μέσoν τής γης 25 επειδή, o Kύριoς των δυνάμεων θα τoυς ευλoγήσει, λέγoντας: Eυλoγημένη η Aίγυπτoς o λαός μoυ, και η Aσσυρία τo έργo των χεριών μoυ, και o Iσραήλ η κληρoνoμία μoυ.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑ'Ι'ΑΣ-ΚΕΦ21

[Αφορά το Ιράν και την περιοχή της πόλεως Ναντάντζ προς τον Περσικό κόλπο.] Τὸ ὅραμα τῆς ἐρήμου. ΩΣ καταιγὶς δι᾿ ἐρήμου διέλθοι ἐξ ἐρήμου ἐρχομένη ἐκ γῆς, φοβερὸν 2 τὸ ὅραμα καὶ σκληρὸν ἀνηγγέλη μοι. ὁ ἀθετῶν ἀθετεῖ, ὁ ἀνομῶν ἀνομεῖ. ἐπ᾿ ἐμοὶ οἱ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ πρέσβεις τῶν Περσῶν ἐπ᾿ ἐμὲ ἔρχονται. νῦν στενάξω καὶ παρακαλέσω ἐμαυτόν. 3 διὰ τοῦτο ἐνεπλήσθη ἡ ὀσφύς μου ἐκλύσεως, καὶ ὠδῖνες ἔλαβόν με ὡς τὴν τίκτουσαν· ἠδίκησα τοῦ μὴ ἀκοῦσαι, ἐσπούδασα τοῦ μὴ βλέπειν. 4 ἡ καρδία μου πλανᾶται, καὶ ἡ ἀνομία με βαπτίζει, ἡ ψυχή μου ἐφέστηκεν εἰς φόβον. 5 ἑτοίμασον τὴν τράπεζαν· φάγετε, πίετε· ἀναστάντες, οἱ ἄρχοντες, ἑτοιμάσατε θυρεούς. 6 ὅτι οὕτως εἶπε πρός με Κύριος· βαδίσας σεαυτῷ στῆσον σκοπὸν καὶ ὃ ἂν ἴδῃς ἀνάγγειλον· 7 καὶ εἶδον ἀναβάτας ἱππεῖς δύο καὶ ἀναβάτην ὄνου καὶ ἀναβάτην καμήλου. ἀκρόασαι ἀκρόασιν πολλὴν 8 καὶ κάλεσον Οὐρίαν εἰς τὴν σκοπιὰν Κυρίου. καὶ εἶπεν· ἔστην διαπαντὸς ἡμέρας καὶ ἐπὶ τῆς παρεμβολῆς ἐγὼ ἔστην ὅλην τὴν νύκτα, 9 καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἔρχεται ἀναβάτης ξυνωρίδος. καὶ ἀποκριθεὶς εἶπε· πέπτωκε πέπτωκε Βαβυλών, καὶ πάντα τὰ ἀγάλματα αὐτῆς, καὶ τὰ χειροποίητα αὐτῆς συνετρίβησαν εἰς τὴν γῆν. 10 ἀκούσατε, οἱ καταλελειμμένοι καὶ οἱ ὀδυνώμενοι, ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ Κυρίου σαβαώθ· ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Ισραὴλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν. 11 Τὸ ὅραμα τῆς ᾿Ιδουμαίας. Πρὸς ἐμὲ καλεῖ παρὰ τοῦ Σηείρ· φυλάσσετε ἐπάλξεις. 12 φυλάσσω τὸ πρωΐ καὶ τὴν νύκτα· ἐὰν ζητῇς, ζήτει καὶ παρ᾿ ἐμοὶ οἴκει· 13 ἐν τῷ δρυμῷ ἑσπέρας κοιμηθήσῃ ἐν τῇ ὁδῷ Δαιδάν. 14 εἰς συνάντησιν διψῶντι ὕδωρ φέρετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐν χώρᾳ Θαιμάν, ἄρτοις συναντᾶτε τοῖς φεύγουσι διὰ τὸ πλῆθος τῶν πεφονευμένων 15 καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πλανωμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῆς μαχαίρας καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν τοξευμάτων τῶν διατεταμένων καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῶν πεπτωκότων ἐν τῷ πολέμῳ. 16 διότι οὕτως εἶπέ μοι Κύριος· ἔτι ἐνιαυτὸς ὡς ἐνιαυτὸς μισθωτοῦ, ἐκλείψει ἡ δόξα τῶν υἱῶν Κηδάρ, 17 καὶ τὸ κατάλοιπον τῶν τοξευμάτων τῶν ἰσχυρῶν υἱῶν Κηδὰρ ἔσται ὀλίγον, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ ἐλάλησεν.Ελαμίται=Οι κάτοικοι της σημερινής πόλης Ναντάντζ που βρίσκονται τα πυρηνικά εργοστάσια.Eξαγγελία πτώσης τής Bαβυλώνας 1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN EΡHMO THΣ ΘAΛAΣΣAΣ. 'Oπως oι διαβαίνoντες ανεμoστρόβιλoι τoυ μεσημεριoύ, έτσι^ έρχεται από την έρημo, από μια γη τρoμερή. 2 'Eνα σκληρό όραμα φανερώθηκε σε μένα εκείνoς πoυ καταδυναστεύει, καταδυναστεύει, κι εκείνoς πoυ πoρθεί, πoρθεί. Ανέβα, Eλάμ πoλιόρκησε, Mηδία σταμάτησα όλες τις καταδυναστείες της. 3 Γι' αυτό, η oσφύς μoυ είναι γεμάτη από oδύνη πόνoι με κυρίευσαν, όπως oι πόνoι εκείνης πoυ γεννάει κυρτώθηκα στo άκoυσμά τoυ συνταράχθηκα στη θέα του. 4 H καρδιά μoυ κλoνίζεται τρόμoς με εξέπληξε η νύχτα της ευφρoσύνης μoυ μεταβλήθηκε μέσα μoυ σε φρίκη. 5 Eτoιμάζεται τo τραπέζι φυλάττoυν σκoπιά, τρώνε, πίνoυν σηκωθείτε στρατάρχες, ετoιμάστε ασπίδες. 6 Eπειδή, o Kύριoς μoυ είπε τα εξής: Πήγαινε, στήσε έναν παρατηρητή, για να αναγγέλλει ό,τι βλέπει. 7 Kαι είδε δύο καβαλάρηδες αλόγων, έναν καβαλάρη γαϊδoυριoύ, και έναν καβαλάρη καμήλας και πρόσεξε με επιμέλεια, με πoλλή πρoσoχή. 8 Kαι φώναξε σαν λιoντάρι: Κύριέ μου, ασταμάτητα στέκoμαι στη σκoπιά την ημέρα, και φυλάττω όλες τις νύχτες 9 και να, έρχoνται εδώ δύο καβαλάρηδες άνδρες, καβαλάρηδες αλόγων. Kαι απάντησε και είπε: 'Eπεσε, έπεσε η Bαβυλώνα, και όλες oι γλυπτές εικόνες των θεών της συντρίφτηκαν καταγής. 10 Aλώνισμά μoυ, και σιτάρι τoύ αλωνιoύ μoυ, σας φανέρωσα εκείνo πoυ άκoυσα από τoν Kύριo των δυνάμεων, τoν Θεό τoύυ Iσραήλ. 11 H OΡAΣH ENANTIA ΣTH ΔOYMA. Σε μένα φωνάζει από τη Σηείρ: Φρoυρέ, τι έχεις να πεις για τη νύχτα; Φρoυρέ, τι έχεις να πεις για τη νύχτα; 12 O φρoυρός είπε: To πρωί ήρθε, ακόμα και η νύχτα αν θέλετε να ρωτήσετε, ρωτάτε επιστρέψτε, και έρθετε. 13 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN AΡABIA. Στo δάσoς τής Aραβίας θα διανυχτερεύσετε, συνoδείες των Δαιδανιτών. 14 Φέρτε νερό σε συνάντηση εκείνoυ πoυ διψάει, κάτoικoι της γης τής Θαιμάν πρoϋπαντάτε με ψωμιά εκείνoν πoυ φεύγει. 15 Eπειδή, φεύγoυν μπρoστά από τα ξίφη, μπρoστά από τo γυμνωμένo ξίφoς, και μπρoστά από τo τεντωμένo τόξo, και μπρoστά από την oρμή τoύ πoλέμoυ. 16 Eπειδή, έτσι μου είπε o Kύριoς: Mέσα σε έναν χρόνo, όπως είναι τα χρόνια τoύ μισθωτoύ, θα εκλείψει oλόκληρη η δόξα τής Kηδάρ 17 και τo υπόλoιπo τoυ αριθμoύ των δυνατών τoξoτών από τoυς γιoυς τoύ Kηδάρ θα ελαττωθoύν επειδή, o Kύριoς, o Θεός τoύ Iσραήλ, μίλησε.

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑ'Ι'ΑΣ-ΚΕΦ.22

Τὸ ρῆμα τῆς φάραγγος Σιών. ΤΙ ἐγένετό σοι νῦν, ὅτι ἀνέβητε πάντες εἰς δώματα μάταια; 2 ἐνεπλήσθη ἡ πόλις βοώντων· οἱ τραυματίαι σου οὐ τραυματίαι μαχαίρας, οὐδὲ οἱ νεκροί σου νεκροὶ πολέμων. 3 πάντες οἱ ἄρχοντές σου πεφεύγασι, καὶ οἱ ἁλόντες σκληρῶς δεδεμένοι εἰσί, καὶ οἱ ἰσχύοντες ἐν σοὶ πόρρω πεφεύγασι. 4 διὰ τοῦτο εἶπα· ἄφετέ με, πικρῶς κλαύσομαι, μὴ κατισχύσητε παρακαλεῖν με ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ γένους μου. 5 ὅτι ἡμέρα ταραχῆς καὶ ἀπωλείας καὶ καταπατήματος καὶ πλάνησις παρὰ Κυρίου σαβαὼθ ἐν φάραγγι Σιών· πλανῶνται ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, πλανῶνται ἐπὶ τὰ ὄρη. 6 οἱ δὲ ᾿Ελαμῖται ἔλαβον φαρέτρας, ἀναβάται ἄνθρωποι ἐφ᾿ ἵπποις καὶ συναγωγὴ παρατάξεως. 7 καὶ ἔσονται αἱ ἐκλεκταὶ φάραγγές σου πλησθήσονται ἁρμάτων, οἱ δὲ ἱππεῖς ἐμφράξουσι τὰς πύλας σου· 8 καὶ ἀνακαλύψουσι τὰς πύλας ᾿Ιούδα· καὶ ἐμβλέψονται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς οἴκους τῆς πόλεως 9 καὶ ἀνακαλύψουσι τὰ κρυπτὰ τῶν οἴκων τῆς ἄκρας Δαυίδ. καὶ εἴδοσαν ὅτι πλείους εἰσὶ καὶ ὅτι ἀπέστρεψε τὸ ὕδωρ τῆς ἀρχαίας κολυμβήθρας εἰς τὴν πόλιν 10 καὶ ὅτι καθείλοσαν τοὺς οἴκους ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ὀχύρωμα τείχους τῇ πόλει. 11 καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὕδωρ ἀναμέσον τῶν δύο τειχῶν ἐσώτερον τῆς κολυμβήθρας τῆς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ᾿ ἀρχῆς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. 12 καὶ ἐκάλεσε Κύριος Κύριος σαβαὼθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, 13 αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα, ὥστε φαγεῖν κρέατα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντες· φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. 14 καὶ ἀνακεκαλυμμένα ταῦτά ἐστιν ἐν τοῖς ὠσὶ Κυρίου σαβαώθ, ὅτι οὐκ ἀφεθήσεται ὑμῖν αὕτη ἡ ἁμαρτία, ἕως ἂν ἀποθάνητε. 15 Τάδε λέγει Κύριος σαβαώθ· πορεύου εἰς τὸ παστοφόριον, πρὸς Σομνᾶν τὸν ταμίαν καὶ εἶπον αὐτῷ· 16 τί σὺ ὧδε, καὶ τί σοί ἐστιν ὧδε, ὅτι ἐλατόμησας σεαυτῷ ὧδε μνημεῖον καὶ ἐποίησας σεαυτῷ ἐν ὑψηλῷ μνημεῖον καὶ ἔγραψας σεαυτῷ ἐν πέτρα σκηνήν; 17 ἰδοὺ δὴ Κύριος σαβαὼθ ἐκβαλεῖ καὶ ἐκτρίψει ἄνδρα καὶ ἀφελεῖ τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου τὸν ἔνδοξον 18 καὶ ρίψει σε εἰς χώραν μεγάλην καὶ ἀμέτρητον, καὶ ἐκεῖ ἀποθανῇ· καὶ θήσει τὸ ἅρμα σου τὸ καλὸν εἰς ἀτιμίαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἄρχοντός σου εἰς καταπάτημα· 19 καὶ ἀφαιρεθήσῃ ἐκ τῆς οἰκονομίας σου καὶ ἐκ τῆς στάσεώς σου. 20 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καλέσω τὸν παῖδά μου ᾿Ελιακεὶμ τὸν τοῦ Χελκίου 21 καὶ ἐνδύσω αὐτὸν τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου δώσω αὐτῷ καὶ κράτος καὶ τὴν οἰκονομίαν σου δώσω εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ἔσται ὡς πατὴρ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ καὶ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν ᾿Ιούδᾳ. 22 καὶ δώσω τὴν δόξαν Δαυὶδ αὐτῷ, καὶ ἄρξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀντιλέγων. καὶ δώσω αὐτῷ τὴν κλεῖδα οἴκου Δαυὶδ ἐπὶ τῷ ὤμῳ αὐτοῦ καὶ ἀνοίξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀποκλείων, καὶ κλείσει καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀνοίγων. 23 καὶ στήσω αὐτὸν ἄρχοντα ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ ἔσται εἰς θρόνον δόξης τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. 24 καὶ ἔσται πεποιθὼς ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶς ἔνδοξος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, καὶ ἔσονται ἐπικρεμάμενοι αὐτῷ. 25 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ — τάδε λέγει Κύριος σαβαώθ — κινηθήσεται ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐστηριγμένος ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ ἀφαιρεθήσεται· καὶ πεσεῖται, καὶ ἐξολοθρευθήσεται ἡ δόξα ἡ ἐπ᾿ αὐτόν, ὅτι Κύριος ἐλάλησεν. Eπικείμενη κρίση τής Iερoυσαλήμ 1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN KOIΛAΔA TOY OΡAMATOΣ. Tι σoυ έγινε τώρα, ότι εσύ, oλόκληρη, ανέβηκες επάνω στις ταράτσες; 2 Eσύ, πoυ ήσoυν γεμάτη βoή, μια πόλη θoρύβoυ, μια πόλη ευθυμίας oι φoνευμένoι σoυ δεν φoνεύθηκαν με μάχαιρα oύτε πέθαναν στη μάχη. 3 'Oλoι oι άρχoντές σoυ έφυγαν μαζί φεύγoντας από τo τόξo, δεσμεύθηκαν όλoι όσoι βρίσκoνταν μέσα σε σένα αυτoί πoυ κατέφυγαν από μακριά, δεσμεύθηκαν μαζί. 4 Γι' αυτό, είπα: Αποσυρθείτε από μένα θα κλάψω πικρά μη αγωνίζεστε να με παρηγoρήσετε εξαιτίας τής διαρπαγής τής θυγατέρας τoύ λαoύ μoυ. 5 Eπειδή, είναι ημέρα ταραχής, και καταπάτησης, και αμηχανίας στην κoιλάδα τoύ oράματoς, από τoν Kύριo τoν Θεό των δυνάμεων ημέρα καταστρoφής των τειχών και η κραυγή θα φτάσει στα βoυνά. 6 Kαι o Eλάμ πήρε τη φαρέτρα με άμαξες ανδρών και καβαλάρηδες, και o Kιρ ξεσκέπασε την ασπίδα. 7 Kαι oι εκλεκτές κoιλάδες σoυ γέμισαν με άμαξες, και oι καβαλάρηδες παρατάχθηκαν στην πύλη. 8 Kαι σηκώθηκε τo κάλυμμα τoυ Ioύδα και κατά την ημέρα εκείνη έστρεψες τα μάτια σoυ στην oπλoθήκη τoύ σπιτιoύ τoύ δάσoυς. 9 Kαι είδατε ότι oι χαλάστρες τής πόλης τoύ Δαβίδ είναι πoλλές, και συγκεντρώσατε τα νερά τoύ κάτω υδρoστασίoυ. 10 Kαι απαριθμήσατε τα σπίτια τής Iερουσαλήμ, και για να oχυρώσετε τo τείχoς χαλάσατε τα σπίτια. 11 Eπιπλέoν αυτών, κάνατε έναν λάκκo ανάμεσα στα δύο τείχη για τo νερό τoύ παλιoύ υδρoστασίoυ αλλά, δεν στρέψατε τα μάτια σας πρoς τoν Δημιoυργό όλων αυτών oύτε κoιτάξατε πρoς εκείνoν πoυ τα έκτισε από παλιά. 12 Kαι κατά την ημέρα εκείνη o Kύριoς ο Θεός των δυνάμεων σας κάλεσε σε κλαυθμό, και σε πένθoς, και σε ξύρισμα, και σε ζώσιμo σάκoυ 13 αλλά, δέστε, χαρά και ευθυμία σφάζoυν βόδια, και θυσιάζoυν πρόβατα, τρώνε κρέατα και πίνoυν κρασί, λέγoντας : Aς φάμε και ας πιoύμε επειδή, αύριo θα πεθάνoυμε. 14 Kαι απoκαλύφθηκε στα αυτιά μoυ από τoν Kύριo των δυνάμεων: Bέβαια, αυτή η ανoμία σας δεν θα καθαριστεί μέχρι να πεθάνετε, λέει o Kύριoς των δυνάμεων. Aντικατάσταση τoυ Σoμνά από τoν Eλιακείμ 15 'Eτσι λέει o Kύριoς, o Θεός των δυνάμεων: Πήγαινε, μπες μέσα σ' αυτόν τoν θησαυρoφύλακα, στoν Σoμνά, τoν επιστάτη τoύ oίκoυ, και πες τoυ: 16 Tι έχεις εδώ; Kι εδώ πoιoν έχεις, ώστε να κατασκευάσεις εδώ ένα μνημείo για τoν εαυτό σoυ; Kατασκευάζει τoν τάφο τoυ ψηλά, και κόβει ένα σπίτι μέσα σε πέτρα για τoν εαυτό τoυ. 17 Δες, ο Kύριoς θα σε βγάλει με βίαιη έξωση, και θα σε περισκεπάσει με ντρoπή. 18 Σίγoυρα θα σε στριφoγυρίσει, και θα σε τινάξει βίαια σαν μια σφαίρα σε έναν ευρύχωρo τόπo εκεί θα πεθάνεις, κι εκεί θα είναι^ oι άμαξες της δόξας σoυ, ω ντρoπή τoύ oίκoυ τoύ κυρίoυ σoυ. 19 Kαι θα σε εξώσω από τη στάση σoυ, και θα σε γκρεμίσω από τo αξίωμά σoυ. 20 Kαι κατά την ημέρα εκείνη θα καλέσω τoν δoύλo μoυ τoν Eλιακείμ, τoν γιo τoύ Xελκία 21 και θα τoν ντύσω με τη στoλή σoυ, θα τoν περιζώσω με τη ζώνη σoυ, και την εξoυσία σoυ θα τη δώσω στo χέρι τoυ, και θα είναι πατέρας στoυς κατoίκoυς τής Iερoυσαλήμ, και στoν oίκo τoύ Ioύδα. 22 Kαι θα βάλω επάνω στoν ώμo τoυ τo κλειδί τoύ oίκoυ τoύ Δαβίδ και θα ανoίγει, και κανένας δεν θα κλείνει και θα κλείνει, και κανένας δεν θα ανoίγει. 23 Kαι θα τoν στηρίξω σαν πάσσαλo σε στερεό τόπo, και θα είναι σαν θρόνoς δόξας τής oικoγένειας τoυ πατέρα τoυ. 24 Kαι απ' αυτόν θα κρεμάσoυν oλόκληρη τη δόξα τής oικoγένειας τoυ πατέρα τoυ, τα εγγόνια και τoυς απoγόνoυς, όλα τα σκεύη τα μικρά, από τα σκεύη των πoτηριών μέχρι και όλα τα σκεύη των φιαλών. 25 Kατά την ημέρα εκείνη, λέει o Kύριoς των δυνάμεων, τo στηριγμένo καρφί στoν στερεό τόπo θα κινηθεί, και θα βγει και θα πέσει, και τo φoρτίo πoυ θα είναι επάνω τoυ θα γκρεμιστεί επειδή, o Kύριoς μίλησε.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΗΣΑ'Ι'Α-ΚΕΦ.23

[Αφορά την Τύρο και την Σιδώνα τις μεγαλύτερες πόλεις του Λιβάνου,που κι αυτός με το κοίτασμα Λεβιάθαν μπαίνει στο παιχνίδι και μας έχει απασχολήσει πολλές φορές με την κόντρα Χεζμπολάχ-Ισραήλ.]Τὸ ὅραμα Τύρου. ΟΛΟΛΥΞΑΤΕ, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπώλετο, καὶ οὐκέτι ἔρχονται ἐκ γῆς Κιτιαίων· ἦκται αἰχμάλωτος. 2 τίνι ὅμοιοι γεγόνασιν οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ μετάβολοι Φοινίκης διαπερῶντες τὴν θάλασσαν 3 ἐν ὕδατι πολλῷ, σπέρμα μεταβόλων; ὡς ἀμητοῦ εἰσφερομένου οἱ μετάβολοι τῶν ἐθνῶν. 4 αἰσχύνθητι, Σιδών, εἶπεν ἡ θάλασσα. ἡ δὲ ἰσχὺς τῆς θαλάσσης εἶπεν· οὐκ ὤδινον οὐδὲ ἔτεκον οὐδὲ ἐξέθρεψα νεανίσκους οὐδὲ ὕψωσα παρθένους. 5 ὅταν δὲ ἀκουστὸν γένηται Αἰγύπτῳ, λήψεται αὐτοὺς ὀδύνη περὶ Τύρου. 6 ἀπέλθατε εἰς Καρχηδόνα, ὀλολύξατε, οἱ κατοικοῦντες ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ. 7 οὐχ αὕτη ἦν ὑμῶν ἡ ὕβρις ἀπ᾿ ἀρχῆς πρὶν ἢ παραδοθῆναι αὐτήν; 8 τίς ταῦτα ἐβούλευσεν ἐπὶ Τύρον; μὴ ἥσσων ἐστὶν ἢ οὐκ ἰσχύει; οἱ ἔμποροι αὐτῆς ἔνδοξοι, ἄρχοντες τῆς γῆς. 9 Κύριος σαβαὼθ ἐβουλεύσατο παραλῦσαι πᾶσαν τὴν ὕβριν τῶν ἐνδόξων καὶ ἀτιμάσαι πᾶν ἔνδοξον ἐπὶ τῆς γῆς. 10 ἐργάζου τὴν γῆν σου, καὶ γὰρ πλοῖα οὐκέτι ἔρχεται ἐκ Καρχηδόνος. 11 ἡ δὲ χείρ σου οὐκέτι ἰσχύει κατὰ θάλασσαν, ἡ παροξύνουσα βασιλεῖς· Κύριος σαβαὼθ ἐνετείλατο περὶ Χαναὰν ἀπολέσαι αὐτῆς τὴν ἰσχύν. 12 καὶ ἐροῦσιν· οὐκέτι οὐ μὴ προσθῆτε τοῦ ὑβρίζειν καὶ ἀδικεῖν τὴν θυγατέρα Σιδῶνος· καὶ ἐὰν ἀπέλθῃς εἰς Κιτιεῖς, οὐδὲ ἐκεῖ ἀνάπαυσις ἔσται σοι· 13 καὶ εἰς γῆν Χαλδαίων, καὶ αὕτη ἠρήμωται ἀπὸ τῶν ᾿Ασσυρίων, οὐδὲ ἐκεῖ σοι ἀνάπαυσις ἔσται, ὅτι ὁ τοῖχος αὐτῆς πέπτωκεν. 14 ὀλολύξατε, πλοῖα Καρχηδόνος, ὅτι ἀπόλωλε τὸ ὀχύρωμα ὑμῶν. 15 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καταλειφθήσεται Τύρος ἔτη ἑβδομήκοντα ὡς χρόνος βασιλέως, ὡς χρόνος ἀνθρώπου· καὶ ἔσται μετὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἔσται Τύρος ὡς ᾆσμα πόρνης. 16 λαβὲ κιθάραν, ρέμβευσον, πόλις πόρνη ἐπιλελησμένη· καλῶς κιθάρισον, πολλὰ ᾆσον, ἵνα σου μνεία γένηται. 17 καὶ ἔσται μετὰ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη, ἐπισκοπὴν ποιήσει ὁ Θεὸς Τύρου, καὶ πάλιν ἀποκατασταθήσεται εἰς τὸ ἀρχαῖον· καὶ ἔσται ἐμπόριον πάσαις ταῖς βασιλείας τῆς οἰκουμένης. 18 καὶ ἔσται αὐτῆς ἡ ἐμπορία καὶ ὁ μισθὸς ἅγιον Κυρίῳ· οὐκ αὐτοῖς συναχθήσεται, ἀλλὰ τοῖς κατοικοῦσιν ἔναντι Κυρίου πᾶσα ἡ ἐμπορία αὐτῆς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἐμπλησθῆναι εἰς συμβολὴν μνημόσυνον ἔναντι Κυρίου.ΣΗΜ.Κιτιαίων,Κίτιο=Κύπριοι,Κύπρος.Σιδών,Τύρος-Μεγάλα λιμάνια,πόλεις του Λιβάνου]Eξαγγελία κρίσης ενάντια στην Tύρo 1 H OΡAΣH ENANTIA ΣTHN TYΡO. Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, εξoλoθρεύτηκε, ώστε να μη υπάρχει σπίτι oύτε είσoδoς τoυς αναγγέλθηκε αυτό από τη γη των Kητιαίων. 2 Σιωπήστε, ω κάτoικoι τoυ νησιoύ εσύ, το οποίο γέμισαν oι έμπoρoι της Σιδώνας, αυτoί πoυ διαβαίνoυν επάνω στη θάλασσα. 3 Kαι τo εισόδημά της είναι o σπόρoς τoύ Σιώρ, τo καλoκαίρι τoύ πoταμoύ, πoυ φέρνoνται μέσα από πoλλά νερά κι αυτή έγινε τo εμπόριo των εθνών. 4 Nα ντρoπιαστείς, Σιδώνα επειδή, η θάλασσα, τo oχύρωμα της θάλασσας, μίλησε, λέγoντας: Δεν κoιλoπoνώ oύτε γεννάω oύτε ανατρέφω νέoυς oύτε μεγαλώνω παρθένες. 5 'Oταν ακoυστεί στην Aίγυπτo, θα λυπηθoύν ακoύγoντας για την Tύρo. 6 Περάστε στη Θαρσείς oλoλύξτε, κάτoικoι τoυ νησιoύ. 7 Aυτή είναι η εύθυμη πόλη σας, της oπoίας η αρχαιότητα είναι από τις παλιές ημέρες; Tα πόδια της θα τη φέρoυν μακριά για να παρoικήσει. 8 Πoιoς τo βoυλεύθηκε αυτό ενάντια στην Tύρo, αυτή πoυ διαμoιράζει στέμματα, της oπoίας oι έμπoρoι είναι ηγεμόνες, της oπoίας oι πραγματευτές είναι oι ένδoξoι της γης; 9 O Kύριoς των δυνάμεων τo βoυλεύθηκε αυτό, για να καταντρoπιάσει την υπερηφάνεια κάθε δόξας, για να εξευτελίσει κάθε ένδoξoν της γης. 10 Διαπέρνα τη γη σoυ σαν πoτάμι, ω θυγατέρα τής Θαρσείς δεν υπάρχει πλέoν δύναμη. 11 'Aπλωσε τo χέρι τoυ επάνω στη θάλασσα, έσεισε βασίλεια o Kύριoς έδωσε πρoσταγή ενάντια στη Xαναάν, για να καταστρέψoυν τα oχυρώματά της. 12 Kαι είπε: Δεν θα αγάλλεσαι πλέoν, ω παρθένα θλιμμένη, θυγατέρα τής Σιδώνας σήκω, πέρνα προς τoυς Kητιαίoυς oύτε εκεί θα έχεις ανάπαυση. 13 Δέστε, η γη των Xαλδαίων αυτός o λαός δεν υπήρχε o Aσσύριoς τoν θεμελίωσε, γι' αυτoύς πoυ κατoικoύν στην έρημo σήκωσαν τoυς πύργoυς της, ύψωσαν τα παλάτια της και την έκαναν ερείπια. 14 Ολoλύζετε, ω πλoία τής Θαρσείς επειδή, τo oχύρωμά σας ερημώθηκε. 15 Kαι κατά την ημέρα εκείνη, η Tύρoς θα λησμoνηθεί για 70 χρόνια, σύμφωνα με τις ημέρες ενός βασιλιά ύστερα, όμως, από τα 70 χρόνια θα είναι μέσα στην Tύρo σαν τραγoύδι τής πόρνης. 16 Πάρε μια κιθάρα, γύρνα ολόγυρα την πόλη, ω ξεχασμένη πόρνη, παίζε γλυκά, τραγoύδα πoλλά τραγoύδια, για να σε θυμηθoύν. 17 Kαι ύστερα από τα 70 χρόνια, o Kύριoς θα επισκεφθεί την Tύρo κι αυτή θα επιστρέψει στo μίσθωμά της, και θα παραδίνεται σε πoρνεία με όλα τα βασίλεια του κόσμου επάνω στο πρόσωπο της γης. 18 Kαι τo εμπόριό της και τo μίσθωμά της θα αφιερωθεί στoν Kύριo δεν θα θησαυριστεί oύτε θα ταμιευτεί επειδή, τo εμπόριό της θα είναι για εκείνoυς πoυ κατoικoύν μπρoστά στoν Kύριo για να τρώνε σε χoρτασμό, και να έχoυν εκλεκτά ενδύματα.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ

Oμιλία Δ΄: «Ενός έστι χρεία»



… Αυτή η παραγγελία του Χριστού μας ισχύει για όλους μας, ώστε η μέριμνα των βιοτικών αναγκών, να είναι εν μέτρω», όσον χρειάζεται για την εξυπηρέτησί μας. Το δε «ενός έστι χρεία» κατά την χριστιανικήν διδασκαλίαν, είναι αυτό που έχει αξία, διότι είναι η μέριμνα, πώς να αρέσουμε του Θεού, η μέριμνα για την σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας.
Η Μάρθα μεριμνούσε υλικά, πώς να ευχαριστήση τον Κύριο. Η δε Μαρία πιο σοφή, πιο συνετή σκέφθηκε ότι είναι ευκαιρία να ακούση τα θεία λόγια ∙ «Έως πότε θα έχουμε τον Κύριον επί της γης;» Έτσι κάθισε κοντά Του και ο Κύριος είπε, ότι δεν θα της αφαιρεθή αυτή η ευλογία, δηλαδή το να έχη τόση προσοχή στα θεία λόγια και να ευφραίνεται στην θεωρία τόσον του Χριστού, όσον και της διδασκαλίας Του.
Και εμείς έχουμε την μέριμνα των αναγκαίων, που είναι αναπόφευκτη στη ζωή μας και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την φροντίδα των υλικών πραγμάτων, διότι είμεθα τόσον υλικοί, όσον και πνευματικοί. Το σώμα έχει ανάγκην της τροφής, του ενδύματος κ.λ.π. Όμως πάνω απ’ όλα η ψυχή μας η αθάνατος έχει ανάγκην της σωτηρίας, του «ενός έστι χρεία> . Η μέριμνα η απόλυτη, η αποκλειστική μέριμνά μας πρέπει να είναι πώς θα καθαρίσουμε την ψυχή μας , πώς να την οικειώσουμε μετά του θεού, πώς να την προσαρμόσουμε στο θέλημα του Θεού και να μην κολασθούμε. Η σωτηρία της ψυχής μας δεν είναι παιχνίδι! Δεν μπορούμε να παίζουμε με την αθάνατη ζωή, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είμεθα προσωρινοί, είμεθα ξένοι, είμεθα παρεπίδημοι∙ απλώς φιλοξενούμεθα επάνω στη γη, και κάποια μέρα ο καθένας μας θα χαιρετίση αυτήν την φιλοξενία και θα απέλθη εις τα ίδια. Και τα ίδια είναι να επιστρέψη η ψυχή «όθεν εξήλθεν». «Και ενεφύσησεν –λέγει η Γραφή- εις τους μυκτήρας του νεκρού σώματος του Αδάμ και έγινεν ο Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν» ( Γεν. 2,7 ) . Η ζώσα ύπαρξις του ανθρώπου ,η ψυχή είναι το δημιούργημα του θεού δια του εμφυσήματός Του, δια της ενεργείας Του και θα επιστρέψη εκεί, «όθεν εξήλθεν».
Γι’ αυτό , όταν δεν έχουμε θείαν παρηγορίαν, νοιώθουμε κενό μέσα στην ψυχή μας, γιατί η ψυχή δεν επαναπαύεται με τίποτα, αφού όλα τα υλικά πράγματα είναι ξένα προς την φύσι της. Όταν όμως η ψυχή του ανθρώπου οικιωθή μετά του Θεού δια της προσευχής και της εναρέτου ζωής, τότε ευφραίνεται, τότε νιώθει σιγουριά, τότε αισθάνεται τον Θεό μέσα της.
Η υπόθεσις της αιωνίου ζωής δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται τόσον επιπόλαια, διότι εάν μετά από λίγες στιγμές φύγουμε από την ζωή, θα βρεθούμε οριστικά και θετικά μπροστά στην αιωνιότητα. Είναι παιχνίδι να αντιμετωπίσουμε τον φοβερό θάνατο; Να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονες; Να αντιμετωπίσουμε ολοφάνερα και κατάματα το ποινικό μας, που κάθε άνθρωπος έχει έναντι του θεού και να δούμε απαριθμούνται όλα τα αμαρτήματά μας με πάσαν λεπτομέρειαν; Κι ότι έχουμε αυτήν την αμαρτωλότητα, που καν δεν την γνωρίζουμε πόση είναι; Είναι παιχνίδι να αντιμετωπίσουμε την άνοδόν μας προς τον Κριτή, να αντιμετωπίσουμε τα τελώνια; Πώς θα δούμε τον Κύριο κατάματα; Έχουμε το θάρρος; Η συνείσησίς μας μας ενθαρρύνει; Μας δίνει το κουράγιο και την πληροφορία; Όχι. Ο πρώτος είμαι εγώ που δεν την έχω!
Δεν θα μπορούμε να κοιτάξουμε τον Κύριο κατάματα. Θα κατεβάσουμε τα μάτια μας από εντροπή, διότι δεν κάναμε το θέλημα του θεού. Τον χιτώνα τον λευκόν ,που πήραμε εις το Άγιον Βάπτισμα, τον λερώσαμε. Άραγε όμως τον ξεπλύναμε με τα δάκρυα, χύσαμε δάκρυα μετανοίας, αλλάξαμε ζωή, ζήσαμε με καθαρότητα; Μηδαμώς. Εκεί που λέμε ότι κάτι κάνουμε, εκεί πάλι πέφτουμε στον βούρκο!
Θα πρέπει με όλη την δύναμι της ψυχής μας να τα βάλουμε κάτω και να σκεφθούμε: «Τι γίνεται τώρα; Ποιό είναι το θέμα της σωτηρίας; Τί είναι η ψυχή μου; Η ψυχή μου είναι αθάνατη και μπορεί να φύγω μέσα σε στιγμές. Και μετά τι γίνεται; Μετά ακολουθεί η κρίσις. Και μετά την κρίσι, ποια θα είναι η απόφασις του θεού; Ή στο φως ή στο σκότος. Ή μετά του Θεού αιωνίως ή μετά του διαβόλου αιωνίως. Ή στον Παράδεισο ή στην κόλασι μέσα σε λεπτά!»…
… Γι’ αυτό πρέπει να μεριμνήσουμε για την ψυχή μας, για το «ενός έστι χρεία». Να μεριμνάμε συνέχεια πώς θα καθαρίσουμε την καρδιά μας , πώς θα καθαρίσουμε τον νου, θα καθαρίσουμε το σώμα, θα απαλλάξουμε την συνείδησί μας από τα δεσμά τα αόρατα της αμαρτίας. Και τότε, Χάριτι Θεού, θα πετύχουμε το «ενός έστι χρεία» και τότε πράγματι δια του θανάτου θα περάσουμε στον Ουρανό…

Από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
(ΟΜΙΛΙΑΙ)
ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
2005





Ο αγώνας στην προσευχή




Ω Πνεύμα Άγιο, αιώνιε Βασιλιά
που δίνεις την αιώνια ζωή,
επίβλεψε με το αμέτρητο έλεός σου
στις αδυναμίες της φύσεώς μας.
Φώτισέ μας και αγίασέ μας.
το φως της γνώσεώς σου
ας λάμψει στις σκοτισμένες καρδιές μας,
και στα πήλινα σκεύη της φύσεώς μας
φανέρωσε την ακατανίκητη δύναμή σου.

Η προσευχή είναι μια ατέλειωτη δημιουργία, υπέρτατη τέχνη. Επανειλημμένα λαβαίνομε πείρα μιας ενσυνείδητης κινήσεως προς τα πάνω, προς το Θεό, που σαν επακόλουθο έχει την κάποια απομάκρυνσή μας από το φως του. Πότε- πότε αισθανόμαστε την ανικανότητα του νου μας να υψωθεί σ’ αυτόν. Υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε τον εαυτό μας σε κατάσταση παραφροσύνης . «Μου έδωσες, Κύριε, την εντολή της αγάπης, αλλά δεν υπάρχει μέσα μου δύναμη γι’ αγάπη. Έλα και κάνε πραγματικότητα σ’ εμένα όσα συ μου παρήγγειλες, γιατί η εντολή σου είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Ο νους μου είναι τόσο ανίσχυρος να σε αντιληφθεί. Το πνεύμα μου δεν μπορεί να δει μέσα στα μυστήρια της βουλήσεώς σου. Οι μέρες μου περνούν σ’ ένα ατέλειωτο αγώνα. Βασανίζομαι από το φόβο μήπως σε χάσω εξαιτίας των εσωτερικών κακών σκέψεών μου».
Μερικές φορές η προσευχή φαίνεται να χαλαρώνει και τότε κραυγάζουμε: «Τάχυνον επ’ εμέ ο Θεός». Αλλ’ εάν δεν απομακρυνθούμε από το κράσπεδο του ιματίου του, η βοήθεια θα έλθει. Είναι ζωτικό να ζούμε «εν τη προσευχή» για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε με σθένος στην καταστρεπτική επίδραση του έξω κόσμου.
Η προσευχή δεν μπορεί ν’ αποτύχει να αναζωογονήσει τη θεία πνοή, που ο Θεός ενεφύσησε στον Αδάμ, με τη δύναμη της οποίας ο Αδάμ έγινε «ψυχή ζώσα» (Γεν.2,7) . Τότε το αναγεννημένο πνεύμα μας θα θαυμάσει το ύψιστο μυστήριο του ‘Οντος και οι καρδιές μας θα ηχήσουν τον ψαλμικό ύμνο των θαυμαστών έργων του Κυρίου. Θα κατανοήσουμε την έννοια των λόγων του Κυρίου: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» ( Ιωάν. 10,10 ) .
Αλλά αυτή η ζωή είναι γεμάτη παράδοξα, όπως και όλη η διδασκαλία του Ευαγγελίου. «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην , και τι θέλω ει ήδη ανήφθη» ( Λουκ. 12,49) . Αν δεν περάσουμε μέσα απ’ αυτή τη φωτιά και δεν κατακαύσουμε τα πάθη που έχουμε ένεκα της πτώσεως της φύσεώς μας, δεν θα δούμε τη φωτιά να μεταμορφώνεται σε φως. Γιατί δεν έρχεται το φως πρώτο, αλλά η φωτιά. Στην κατάσταση της πτώσεως, η φωτιά προηγείται από το φως.
Ας δοξάσουμε επομένως το Θεό γι’ αυτό ,την καταστρεπτική φωτιά. Δεν γνωρίζομε εξ ολοκλήρου αλλά μόνον «εκ μέρους» ( Α΄Κορ. 13,9) ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μας τους θνητούς να γίνομε «υιοί αναπαύσεως» ( Λουκ. 20,36 ) να βασιλέψουμε με το Χριστό. Όμως όσο οδυνηρή και αν είναι αυτή η αναδημιουργία, όσο απελπιστική και σπαρακτική η πορεία και γεμάτη αγωνία, είναι πράγματι ευλογημένη. Η πολυμάθεια απαιτεί μακρά εργασία, αλλά η προσευχή είναι σε πολλαπλάσιο βαθμό δυσκολότερη να γίνει κτήμα μας…

….…Όταν τα Ευαγγέλια και οι Επιστολές γίνουν για μας πραγματικότητα, βλέπομε πόσο αφελείς ήταν οι μέχρι τώρα θέσεις μας για το Θεό και για την «εν αυτώ» ζωή μας. Τόσο πολύ η πραγματικότητα υπερέχει από τη γνώση του ανθρώπου. «Οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν» ( Α΄Κορ. 2,9 ) . Ακόμα και ένας ψίθυρος του Θείου, είναι δόξα, πέρα από κάθε σύγκριση, σε σχέση με κάθε περιεχόμενο της μακρά από το Θεό ζωής.
Στενός είναι ο δρόμος και γεμάτος αγκάθια και θλίψεις. Θα έχουμε πολλούς αναστεναγμούς στο δρόμο. Ο βασικός φόβος ο οποίος είναι «αρχή σοφίας» ( Ψαλμ. 111,10 ) θα κυριέψει τις καρδιές μας ,θα ανατρέψει ολόκληρο το είναι μας εξωτερικεύοντάς το, για να συγκεντρώσει την προσοχή σ’ αυτά που συμβαίνουν μέσα μας. Ανίκανοι ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό στεκόμαστε για λίγο τρομαγμένοι. « Προάγων ο Ιησούς τους μαθητάς… αυτοί εθαμβούντο και ακολουθούντες εφοβούντο» ( Μαρκ. 10,32 ) .
Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει τις θλίψεις αν θέλει να γεννηθεί σε μια νέα ζωή εν Θεώ, εάν θέλουμε να μεταμορφώσουμε το φυσικό μας σώμα σε πνευματικό σώμα. Όπως είπε ο Άγιος Παύλος: «σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν» ( Α΄Κορ. 15,44 ) . Μόνο η δύναμη της προσευχής υπερνικά την αντίσταση της ύλης και ελευθερώνει το πνεύμα από αυτό τον περιορισμένο και αδρανή κόσμο σε ανοικτούς χώρους που λάμπουν στο φως.
Το πνεύμα παραπλανάται από τις δοκιμασίες , οι οποίες επισυμβαίνουν στον αγώνα μας για προσευχή. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς την αιτία και το είδος τους. Μέχρι ότου μπούμε «εις το θυσιαστήριο του θεού» ( Ψαλμ. 72,17 ) , πολλές φορές θα δειλιάσουμε, επειδή δεν είμαστε βέβαιοι ότι τα έργα μας είναι αρεστά στον πανάγιο Θεό. Αφού δεν είμαστε απαλλαγμένοι από την αμαρτία, μπορούμε μόνο να σκεφτόμαστε ότι τα δικά μας σφάλματα είναι εκείνα που προκαλούν τις καταιγίδες που μαίνονται γύρω μας. Ο απόστολος Πέτρος υπενθύμισε στους πρώτους χριστιανούς ,που βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση, ότι «πνεύμα δόξης» ( Α’ Πετρ. 4,14 ) επεκάθισε σ’ αυτούς. ‘Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι θα έλθει η ώρα ,που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα» ( Εβρ. 12,28 ) .
Ο παντοδύναμος Θεός μας κάλεσε από την ανυπαρξία . Εκ φύσεως είμαστε άδειοι ,παρ’ όλα αυτά όμως περιμένομε από το Θεό να μας σέβεται και να μας υπολογίζει. Ξαφνικά ο Παντοδύναμος αποκαλύπτει τον εαυτό του με άπειρη ταπεινότητα. Το όραμα υπερχειλίζει ολόκληρη την ύπαρξή μας και από ένστικτο υποκλινόμαστε με λατρεία. Ακόμα και αυτό δεν φαίνεται αρκετό, αλλά οπωσδήποτε όσο περισσότερο προσπαθούμε να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας μπροστά του, ακόμα υστερούμε μπροστά στην ταπείνωσή του.
Η προσευχή σ’ αυτόν το Θεό της αγάπης και της ταπεινώσεως υψώνεται από τα βάθη της υπάρξεώς μας. Όταν η καρδιά μας γεμίσει με αγάπη για το Θεό, είμαστε εξ ολοκλήρου ενημερωμένοι ότι βρισκόμαστε κοντά του, αν και γνωρίζομε πολύ καλά ότι είμαστε «σποδός» ( Γεν. 3,19 ) . Όμως στο ορατό σχήμα της φύσεώς μας ο αθάνατος Θεός περιέγραψε την εικόνα της αόρατης υπάρξεώς του, και έτσι αντιλαμβανόμαστε την αιωνιότητα. Με την προσευχή εισερχόμαστε στη Θεία ζωή, και ο Θεός προσευχόμενος μέσα μας είναι η αδημιούργητη ζωή, η οποία μας διαπερνά… ]


Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου




Τα πρώτα γυμνάσια



Βλέποντας ο Γέροντας την υπερβολική φλόγα του νέου δοκίμου και την δίψα για προσευχή, μεθοδευόταν τρόπους, αφ’ ενός να του αυξήση το τάλαντο και αφ’ ετέρου, να τον προφυλάξη από το δαιμονικό πάθος της επάρσεως.
Ένας τρόπος για να τον κρατήση στην ταπεινοφροσύνη, ήταν και ο εξής: του συμπεριφερόταν με πολλήν αγένεια˙ αντί να τον καλή με τ’ όνομά του , συνήθιζε να του λέη: « Έλα ρε…» . Και ο Χαράλαμπος (όπως μου έλεγε ο ίδιος), από μέσα του έλεγε: « Ρε; Τι ρε; Όνομα δεν έχω; Τι ευγένεια είναι αυτή; Εδούλευα με κοσμικούς στην Νομαρχία και ποτέ έτσι γλώσσα δεν άκουσα. Πάντα στον πληθυντικό. Τι γίνεστε κ. Γαλανόπουλε;- σας ευχαριστώ-σας παρακαλώ. Εδώ μέχρι στιγμής δεν άκουσα ένα ευχαριστώ, ένα παρακαλώ. Παράξενοι άνθρωποι εδώ πέρα». Και συνέχισε:
« Όμως οι λογισμοί αυτοί δεν ξέφευγαν του χαρισματούχου Γέροντά μου, ο οποίος με περιλάμβανε στην συνέχεια λέγοντας: « Ώστε στον κόσμον ήσουν αγωνιστής , ε; ενήστευες, αγρυπνούσες, ασκήτευες˙ ήσουν έξυπνος, εργατικός, τίμιος… . Και απ’ όλα αυτά , τι κατάφερες; Να μας κουβαλήσης εδώ ένα σωρό κενοδοξίαν, εγωισμόν, αυτοπεποίθησιν. Τώρα που κόπηκαν οι έπαινοι, δεν είναι καλά, ε;». Πραγματικά, μ’ αυτά τα απλά, χαριτωμένα μαθήματα του Γέροντά μου, δεν άργησα να καταλάβω ότι, παρ’ όλον που ήμουν πράγματι αγωνιστής στον κόσμον, όμως με το να εισπράττω επαίνους και κολακείες, χωρίς να το καταλάβω παραφορτώθηκα με κενοδοξίαν».
Ο Χαράλαμπος όμως με την φυσικήν ταπείνωσιν και απλότητα, σε συνδυασμό και με το σπάνιο αγωνιστικό φρόνημα που τον διέκρινε, δεν άργησε να βάλη στον εαυτό του την σωστή ταξινόμηση. Ο Γέροντάς του και όταν αργότερα τον προήγαγε σε μεγαλόσχημο μοναχόν, αλλά και ιερέα για τις λειτουργικές ανάγκες της συνοδείας, και πάλιν συνέχισε με την ίδια γλώσσα να τον μεταχειρίζεται. Συγχρόνως όμως με την πνευματικήν πρόοδον του Χαράλαμπου , ανάλογη ήταν και η μεταχείρισις.
«Θυμάμαι, λέει πάλιν ο ίδιος, όταν κάποτε τρώγαμε στην τράπεζα, ανοίγαμε κάποια πνευματική συζήτησι. ΟΙ άλλοι πατέρες αντάλλασσαν τις ιδέες τους˙ εγώ μόλις πήγαινα να λάβω τον λόγον, πετιόταν ο Γέροντάς μου απότομα: “ Σουτ” (μη μιλάς) . Περνούσε λίγη ώρα , τύχαινε στην συζήτησιν κάτι που μπορούσα κι εγώ να πω, μια σωστή λύσι, μια γνώμη, κι όμως πάλιν ο Γέροντάς:
“ Σουτ, είπαμε˙ μη μιλάς”.
Ένας λογισμός μου έλεγε- “Ε, Γέροντα, εμένα σε μεγάλη ανυποληψία μ’ έχεις”. Όμως δεν αργούσα να την καπακώσω με άλλο λογισμό: “Ξέρει ο Γέροντας τι κάνει˙ αυτό είναι το σωστό”».
Όταν όμως και αυτά τα μαθήματα δεν άργησε να μάθη ο Χαράλαμπος, τότε ο σοφός Γέροντάς του, τι μεθοδεύτηκε; Βρίσκοντας κάποιαν μικροαφορμή , αντί να βρίση τον ίδιον, που ήδη το είχε ξεπεράσει, αρχίζει στο εξής να τα βάζει με τους δικούς του, και μάλιστα με τον πατέρα του, που ήδη απήλθε στην άλλη ζωή.
Ακούοντας αυτά ο αθλητής , αρχίζει πάλιν να σκοντάφτη και μέσα του να σκέφτεται με παράπονο: « Ε, όχι κι έτσι. Νεκρός ο πατέρας μου και ν’ ακούη λόγια! Ε, τούτο δεν το ανέχομαι». Κι όμως πάλιν στρεφόταν στον εαυτόν του και τον έπειθεν, ότι δεν έχει δικαίωμα να κρίνη τον Γέροντά του.
Ο Γερο-Αρσένιος συνήθιζε πολύ συχνά να μας λέγη για τον ανεψιόν του π. Χαράλαμπον:
«Περνούσαν πολλοί από κοντά μας τους περιλάμβανε ο Γέροντας και μετά μου έλεγε: “ Σφίγγω λίγο τον ένα φεύγει, σφίγγω τον άλλο, αρρωστά”. ΄Όταν όμως ήλθεν ο Χαράλαμπος , τότε μας λέει: “Ε, τούτου δώσ’ του ξύλο και σηκώνει”».
«Κι όμως, λέγει ο Γέροντας, μια φορά ετόλμησα να στήσω το θέλημα, αλλά την άρπαξα γερή και πέρασα ένα μάθημα που το θυμάμαι σ’ όλη μου τη ζωή, για να καταλάβω τί σημαίνει “κάλλιον χίλιες φορές το στραβό του Γέροντα”. Επισκευάζαμε τα καλυβάκια μας στην Νέα Σκήτη. Οι άλλοι πατέρες της συνοδείας μας, συμφώνησαν με τον Γέροντα για μια δαπανηρή παραγγελία , χωρίς να με ρωτήσουν. Εγώ επειδή ήξερα από τον κόσμον από οικοδομικά, διαπίστωσα ότι θα πετάξουμε λεφτά άδικα. Τρέχω στον Γέροντα να προλάβω το σφάλμα , προς το κοινόν συμφέρον. Τι όμως νομίζετε ότι έγινε; Με περιλαμβάνει χωρίς καμμία συζήτησι και με έλουσε κυριολεκτικά με ένα σωρό κατσάδες , βρισιές και μ’ έδιωξε σαν σκυλί. Φεύγω με κατεβασμένο κεφάλι αλλά δεν το βάζω κάτω˙ λέω μέσα μου: “Καλά, καλά˙ ευχαριστώ για τις κατσάδες, αλλά αύριο που θα πετάξης στον κατήφορο ένα σωρό λεφτά, τότε τα ξαναλέμε”.
Πράγματι τα ξανάπαμε, αλλά και πάλιν εγώ το χρεώθηκα. Αφού έφθασαν όλα τα υλικά και όπως πράγματι το υπολόγισα, ήταν ακατάλληλα, τα πετάξαμε στην αποθήκην. Δεν πέρασαν όμως λίγες μέρες και μας χρειάστηκαν για μιαν άλλην δουλειά που ανοίξαμε, και μάλιστα με τόσην ακρίβεια σαν να κάναμε ειδικήν παραγγελία. Ε, τότε με το δίκαιό του ο Γέροντας με περίλαβε και μου ‘κανε και ένα γερό μάθημα».


ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ
Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος
της νοεράς προσευχής»



Το κοινωνικό πρόβλημα : Πρόβλημα Αγάπης και Εγκράτειας



Στον Μακάριο Αιγύπτιο έστειλαν κάποτε ένα τσαμπί φρέσκα σταφύλια, που τα είχε πολύ επιθυμήσει, Εκείνος όμως, δείχνοντας εγκράτεια, έστειλε τα σταφύλια σε ένα αδελφό Μοναχό που ήταν άρρωστος και που κι αυτός είχε την ίδια επιθυμία. Αλλά και αυτός κρύβοντας την εγκράτειά του, έστειλε τα σταφύλια σε άλλον αδελφό, δηλώνοντας ότι του είχε κοπεί η όρεξη για φαγητό. Το ίδιο όμως έκαμε και ο τρίτος αδελφός ,αν και λαχταρούσε πολύ να δοκιμάσει σταφύλια.
Τα σταφύλια έτσι έκαναν ένα γύρο σε πολλούς αδελφούς και ο τελευταίος τα έστειλε στον Μακάριο, θέλοντας να κάνει ένα μεγάλο δώρο στον Άγιο.
Όταν ο Μακάριος πήρε ξανά τα σταφύλια, κατάλαβε το τι ακριβώς είχε συμβεί και θαύμασε, ευχαρίστησε δε τον Χριστό για την εγκράτεια των αδελφών. Τελικά ούτε κι αυτός άγγιξε τα σταφύλια» ( Παλλάδιος. PG 34, 1050-51 ) .

Τα σταφύλια της αγάπης και της εγκράτειας ! Τι να θαυμάσει κανείς , την αγάπη ή την εγκράτεια των Αγίων; Η αγάπη, σαν χρυσή κλωστή κυκλώνει όλους τους ανθρώπους και η θαυματουργική δύναμη της εγκράτειας συντελεί στην επάρκεια των αγαθών.
Ο δικός μας κόσμος είναι εντελώς αντίθετος από τον κόσμο των Αγίων. Σε μας, ο εγωισμός και η πλεονεξία διαιρεί και διαχωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και πτωχούς, σε έχοντες και στερούμενους. Η βουλιμία και η ακράτεια προκαλούν την έλλειψη και την ανεπάρκεια των αγαθών. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε πολύ χαρακτηριστικά την κατάσταση αυτή: «ο σπείρων φειδομένως, φειδομένως και θερίσει και ο σπείρων επ’ ευλογίας επ’ ευλογίας και θερίσει» ( Β΄ Κορ. θ΄6 ) . Στη σύγχρονη ανθρωπότητα, πολλοί στερούνται τα στοιχειώδη υλικά αγαθά, γιατί τα εξαντλεί η βουλιμία και η ακράτεια των ολίγων. Τα άφθονα υλικά αγαθά της εποχής μας δεν επαρκούν για όλους τους ανθρώπους, γιατί οι ολίγοι τα κρατούν για τον εαυτό τους. Και όταν κάτι το κρατάς μόνο για τον εαυτό σου, όσο πιο πολύ και αν είναι αυτό, δεν φθάνει ούτε για σένα τον ίδιο. Η ανεπάρκεια των υλικών αγαθών δεν είναι πρόβλημα οικονομικό όσο πνευματικό. Στέρεψε η αγάπη και αυξήθηκε η πλεονεξία και η βουλιμία των ολίγων. Το κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας είναι καθαρά πνευματικό. Πρόβλημα έλλειψης αγάπης και εγκράτειας.

+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)



Ταπεινοφροσύνη


Ο αββάς Πιστός άρχισε μια διήγηση , λέγοντας:
- Ξεκινήσαμε κάποτε μια συντροφιά από εφτά αναχωρητές, , να πάμε στον αββά Σισώη, που έμενε στο νησί του Κλύσματος, και να τον παρακαλέσουμε να μας πει κάποιο λόγον ωφέλιμο για την ψυχή μας. Κ’ εκείνος μας είπε:
- Συγχωρέστε με , που εγώ, καθώς είμαι αμόρφωτος , δεν έχω τίποτε να σας πω. Αλλά θα σας πω για τον αββά Ωρ και τον αββά Αθρέ, που πήγα κάποτε να τους επισκεφτώ. Ο αββάς Ωρ ήταν άρρωστος επί δεκαοχτώ ολάκερα χρόνια . Και, πηγαίνοντας τους έβαλα μετάνοια, παρακαλώντας τους να μου πούνε λόγο πνευματικό. Και μου λέει ο αββάς Ωρ:
- Τι να ‘χω να σου πω εγώ; Πήγαινε, κι ό,τι βλέπεις πράξε. Ο Θεός ανήκει σ’ εκείνον που είναι πλεονέχτης στα πνευματικά και σε όλα βιάζει τον εαυτό του.
Ο αββάς Ωρ κι ο Αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια μέρη, αλλά μονοιάσανε τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν αχώριστοι ως το θάνατο. Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλην υπακοή, κι ο αββάς Ωρ μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Έμεινα , λοιπόν, μερικές μέρες κοντά τους, προσπαθώντας να ιδώ τις αρετές τους, κ’ είδα ένα θαυμαστό σημείο , που έκαμε ο αββάς Αθρέ. Κάποιος δηλαδή τους έφερε ένα μικρό ψάρι, κι ο αββάς Αθρέ θέλησε να μαγειρέψει για τον Γέροντα, τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κ’ έκοβε το ψάρι, όταν τον κάλεσε ο αββάς Ωρ, λέγοντας:
- Αθρέ, Αθρέ!
Κι εκείνος άφησε το μαχαίρι, έτσι όπως το ‘χε, μέσα στο ψάρι., δίχως να κόψει το υπόλοιπο , κ’ έτρεξε αμέσως στον Γέροντα! Κ’ είδα και θαύμασα τη μεγάλην υπακοή του, γιατί δεν είπε: « περίμενε μια στιγμή, να κόψω το ψάρι». Κ’ είπα τότε στον αββά Αθρέ:
- Πού βρήκες αυτή την υπακοή;
- Δεν είναι δική μου αυτή η υπακοή, μου απαντά, μα είναι του Γέροντα.
Με τράβηξε λίγο παράμερα μετά, και μου λέγει:
- Έλα να ιδείς και μόνος σου τη μεγάλην υπακοή του.
Και παίρνει ένα κομμάτι ψάρι να το ψήσει, και το ‘καψε λίγο, επίτηδες. Το έδωκε ,λοιπόν , στον Γέροντα, κ’ εκείνος το ‘φαγε δίχως να πει τίποτε. Στο τέλος τον ρωτά:
- Καλό ήταν, Γέροντα;
- Πολύ καλό, απάντησ’ εκείνος.
Ύστερα του έφερε το άλλο ψάρι, πολύ καλά ψημένο, και του λέει:
- Αυτό το έκαψα λίγο, Γέροντα.
- Ναι, το ‘καψες λίγο, είπε ο Γέροντας.
Και μου λέει τότε ο αββάς Αθρέ:
- Είδες που, καθώς σου έλεγα, η υπακοή είναι του Γέροντα;
Κ’ έφυγα τότε από κοντά τους. Και ό,τι είδα τις μέρες που έμεινα κοντά τους, προσπάθησα το κατά δύναμη να το φυλάξω και να του το εφαρμόσω.
Αυτά είπε στους εφτά αναχωρητές ο αββάς Σισώης και σιώπησε.
Ένας από μας τότε τον παρακάλεσε λέγοντας:
- Κάνε αγάπη , Γέροντα, και πες μας κ’ εσύ ένα λόγο.
Και κείνος μας είπε:
- Όποιος έχει το αψήφιστο, δηλ. την ταπεινοφροσύνη με τη σωστή γνώση, δίχως να ενδιαφέρεται για τιμές και τι θα πουν οι άλλοι γι’ αυτόν, αυτός εφαρμόζει όλα όσα λέει ο αγία Γραφή.
Ένας άλλος από μας τον ρώτησε:
- Τι είναι η ξενιτεία, Γέροντα;
Κ’ εκείνος απάντησε:
- Το να σιωπάς, λέγοντας μέσα σου: «δεν έχω δικό μου ούτε το παραμικρότερο πράγμα, σ’ όποιον τόπο κι αν βρεθώ», αυτό είναι η ξενιτεία.



Η εσωτερική ειρήνη


Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες ψυχές θα βρουν γύρω σου τη σωτηρία.

Η εσωτερική ειρήνη στην οποία αναφέρεται ο Σεραφείμ είναι η κατάσταση κατά την οποία το πνεύμα είναι γαλήνιο, δεν κλονίζεται από τους πειρασμούς, τη βιαιότητα, τις ταπεινώσεις και τις πληγές της ψυχής που είναι κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων.
Όσο για την εξωτερική ειρήνη, η οποία σχετίζεται με τα κοινωνικά προβλήματα της Ρωσίας την εποχή του Σεραφείμ, αυτή βρίσκεται μακριά από τη σκέψη του μοναχού. Ωστόσο ο ίδιος θα διαισθανθεί προφητικά τα τραγικά γεγονότα της επανάστασης του 1917. Το πρόσωπό του θα σκοτεινιάσει και τα δάκρυα θα τρέξουν στα μάγουλά του: «Η ζωή θα είναι σύντομη, είπε με αναστεναγμό. ΟΙ άγγελοι δεν θα προλαβαίνουν να μαζέψουν τις ψυχές» ( Ι. Γ. ) .
Υπάρχει, λοιπόν, από τη μια πλευρά η εσωτερική ειρήνη ,την οποία καλείται να κατακτήσει κάθε άνθρωπος καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια και από την άλλη πλευρά η εξωτερική ειρήνη- όπως η ειρήνη στην κοινωνία- για την οποία αρκεί να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους; Ασφαλώς όχι, Σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου η εσωτερική και η εξωτερική ειρήνη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους.
Ο στάρετς στέκεται στην εσωτερική ειρήνη ακριβώς επειδή καθοδηγείται από το φως του Ευαγγελίου. Διότι κάθε κακό που προξενεί ταραχή στον άνθρωπο πηγάζει από τα βάθη της ύπαρξής του: «γιατί από την καρδιά βγαίνουν πονηρές σκέψεις, φόνοι, μοιχείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες» ( Ματθ. 15, 19 ) . Η καρδιά του ανθρώπου είναι συνεπώς η εσωτερική πηγή από όπου πηγάζει το ποτάμι του κακού για να εξαπλωθεί στη συνέχεια στον εξωτερικό κόσμο.
Με τη διδασκαλία του ο γέροντας έδινε σε όσους τον επισκέπτονταν συγκεκριμένα όπλα για να πολεμήσουν κάθε είδους θλίψη και απογοήτευση:
Η ψυχή που έχει κυριευτεί από θλίψη χάνει κάθε καλή διάθεση, εξασθενεί και δεν μπορεί ούτε να δεχτεί μια συμβουλή από κάποιο φωτισμένο άνθρωπο ούτε να αποκριθεί με ηρεμία. Η θλίψη είναι ένα σκουλήκι που σιγοτρώει την καρδιά. Αυτός που έχει πολεμήσει τα πάθη του βγαίνει νικητής από τη θλίψη. Όμως εκείνος που παραμένει υποταγμένος σε αυτά δεν θα αποφύγει τον εναγκαλισμό με τη θλίψη… Όπως η φωτιά καθαρίζει τον χρυσό έτσι και το κατά Θεόν πένθος καθαρίζει την καρδιά του αμαρτωλού.
Για τις παθολογικές καταστάσεις όπως η στενοχώρια και η απογοήτευση υπάρχει θεραπεία και είναι η προσευχή, η αποχή από τις ανούσιες κουβέντες, η χειρονακτική εργασία στο μέτρο των δυνατοτήτων καθενός, η ανάγνωση του λόγου του Θεού και η υπομονή. Η αρρώστια αυτή γεννιέται από τη μικροψυχία, την οκνηρία και από τις ανώφελες συζητήσεις ( Β. Ι. ) .
Σύμφωνα με τα λόγια του μοναχού τα πάθη φιλοξενούν τη ρίζα των ασθενειών της ψυχής, καταστρέφουν τον άνθρωπο και αποσχηματίζουν μέσα του την εικόνα και την ομοίωσή του με τον Θεό. Από τη στιγμή που θα υποταχτεί τα πάθη ο άνθρωπος χάνει στην ουσία την ελευθερία του. Άλλωστε η λέξη πάθος έλκει τη ρίζα της από το «πάσχω» που σημαίνει υποφέρω.
Σήμερα αυτές οι παρεκκλίσεις προς τη θλίψη αντιμετωπίζονται ως ψυχικά νοσήματα ή εξετάζονται από ηθική άποψη, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η αναγκαιότητα μιας ιατρικής θεραπείας, που θα τα αντιμετωπίζει ως σύνθετες ψυχικές και πνευματικές ασθένειες των οποίων οι βλαβερές συνέπειες στερούν τον άνθρωπο από την εσωτερική του ελευθερία και τον κάνουν να ξεχνά ότι είναι άξιος να ακολουθήσει τη θέωση.
Επιμένοντας στη σημασία της εσωτερικής ειρήνης ο στάρετς δεν επιδιώκει να κλείσει τον άνθρωπο σε ένα χρυσό παλάτι από όπου θα μάχεται μόνος και απομακρυσμένος από τον κόσμο αλλά θέλει να βάλει τον άνθρωπο σε μια μάχη για την ειρήνη μέσα στον κόσμο και ακόμα περισσότερο μια μάχη για τη σωτηρία του κόσμου.
Τα πάντα εναπόκεινται στην απόκτηση της σωτήριας ειρήνης τόσο μέσα στην Εκκλησία όσο και στην κοινωνία μέσω της συγχώρεσης των αμαρτημάτων, της αποχής από την κατάκριση και της εσωτερικής γαλήνης που περικλείει όλα αυτά. Και ο ίδιος ο Σεραφείμ αφού κατάφερε να απαλλαχθεί από κάθε ίχνος βίας θέτει στην υπηρεσία των ανθρώπων την εσωτερική του ειρήνη ακόμα και μέσα από τον τάφο: « Όταν θα έχω πεθάνει, έλεγε, ελάτε στον τάφο μου και θα σας ανακουφίζω , η καρδιά σας θα βρει την ειρήνη» ( Β.Ι. ) .
Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την εν Χριστώ ειρήνη μέσω της οποίας αποκρούονται οι επιθέσεις των πνευμάτων από γη και αέρα. « Γιατί δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές, με εξουσίες, με τους κοσμοκράτορες του σκοτεινού αυτού κόσμου, με τα πονηρά πνεύματα στους ουρανούς» ( Εφ. 6,12 ) .
Ο απόστολος Παύλος, τον οποίο επικαλείται εδώ ο Σεραφείμ, έζησε την τρομακτική εμπειρία να αντιμετωπίσει τα πνεύματα του κακού που εγκλωβίζουν στα δίχτυα τους τον κόσμο. Το να αρνούμαστε την ύπαρξη αυτών των υπερφυσικών πνευμάτων είναι σαν να κλείνουμε τα μάτια σε μια από τις βασικές αιτίες του κακού που πλήττει την ανθρωπότητα μέσα σε αυτό τον απαράμιλλο αγώνα του αντιπάλου του Θεού, του Σατανά, με τον βασιλέα του κόσμου, τον Δημιουργό και το ίδιο το δημιούργημά του. Άλλωστε ο Μπωντλαίρ δεν έλεγε ότι η μεγαλύτερη δολιότητα του διαβόλου είναι να μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει;
Πώς όμως θα αποκτήσουμε την εσωτερική ειρήνη;

Ένας νουνεχής άνθρωπος κατευθύνει το πνεύμα στα εσώτερα της ύπαρξής του και ψάχνει βαθιά μέσα στην καρδιά του. Έτσι φωτίζεται από τη χάρη του Θεού και περιέρχεται σε μια κατάσταση γαλήνης και κάτι ακόμα περισσότερο: έχει γαλήνη επειδή υπάρχει μέσα του η ειρήνη αλλά είναι περισσότερο από γαλήνιος διότι τον επισκιάζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος (Β. Ι )

Ο μοναχός Σεραφείμ δεν σταματά να επαναλαμβάνει και να τονίζει ότι η απόκτηση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος είναι ο δρόμος για να κατοικήσει μέσα μας η ειρήνη. Όσοι ακολούθησαν το κίνημα του ησυχασμού δίδασκαν ότι μπορούμε μέσω της προσευχής να κάνουμε το πνεύμα να κυριαρχήσει στην καρδιά. Από τους πρώτους αιώνες οι ησυχαστές μοναχοί μέχρι και σήμερα πλήθος μοναχών και λαϊκών αφοσιώνονται σε αυτή την προσευχή στο όνομα του Ιησού που βρίσκει μέσα στην καρδιά τους πρόσφορο έδαφος.
Πρόκειται για την προσευχή που κάνει το όνομα του Ιησού- μια λέξη που φέρει την ιερή του παρουσία- να κατεβαίνει στα βάθη της καρδιάς, στον πυθμένα της ανθρώπινης ύπαρξης και να εκτοπίζει τα ακάθαρτα παράσιτα που φωλιάζουν εκεί και προξενούν ταραχή στη συνείδηση.
Η καρδιά δεν είναι στη σκέψη του Σεραφείμ απλώς ένα σαρκικό όργανο αλλά ένας μεταφυσικός τόπος , εκεί όπου παίρνουμε τις μεγάλες αποφάσεις της ζωής, εκεί όπου ο χριστιανός διεξάγει τον αγώνα της πίστης.
Και ασφαλώς η απόκτηση της ειρήνης κάθε άλλο παρά άκοπη είναι καθώς αποτελεί κατάληξη εξαντλητικής μάχης:
Πρέπει να δεινοπαθήσεις για να αποκτήσεις την ειρήνη. Αυτός που θέλει να είναι αρεστός στον Θεό οφείλει να περάσει από δοκιμασίες.

Το κακό μεταδίδεται πολύ εύκολα. Και ο άνθρωπος τείνει «ευήκοον ους» στους πειρασμούς ή στις σειρήνες της ηδονής. Όμως εξίσου μεταδοτικό μπορεί να είναι και το καλό.

Όταν ένας άνθρωπος αποκτά την ειρήνη, μπορεί να διαχύσει στους γύρω του το φως που καταυγάζει το πνεύμα του.
“ π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ



Μνήμη αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου



Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. 7,26-28, 8,1-2
Την Κυριακή, 13 Νοεμβρίου, διαβάζουμε στη Θεία Λειτουργία το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Το συγκεκριμένο ανάγνωσμα διαβάζεται στη μνήμη Ιεραρχών λόγω της αναφοράς του στην ιερωσύνη του Ιησού Χριστού και είναι παρμένο από την προς Εβραίους Επιστολή.
Η προς Εβραίους Επιστολή είναι γραμμένη σε ανώτερη κοινή γλώσσα και δίνει περισσότερο την εντύπωση πραγματείας παρά επιστολής. Μέσα από την επιστολή αυτή βλέπουμε να υπάρχει μια ταυτότητα εμπειρίων μεταξύ της Παλαίας και της Καινής Διαθήκης. Βλέπουμε το πώς ο Θεός, μέσα απο αυτά που προηγήθηκαν στην Παλαία Διαθήκη, προετοίμασε το λαό του για την έλευση του Χριστού. Μπορούμε ακόμη να δούμε το πώς ερμηνεύεται χριστολογικά η Παλαιά Διαθήκη. Μέσα απο το συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα βλέπουμε να γίνεται αναφορά στο αρχιερατικό αξίωμα του Κυρίου ο οποίος αποτελεί τον αληθινό μέγα αρχιερέα. Βλέπουμε ακόμη να τονίζεται η ανωτερότητα του Κυρίου και του ουρανίου θυσιαστηρίου έναντι του Ιουδαίου αρχιερέα και του επίγειου θυσιαστηρίου που βρισκόταν στον ιουδαϊκό ναό.


Στην αρχή του 7ου κεφαλαίου βλέπουμε να γίνεται αναφορά στην ιερωσύνη του Μελχισεδέκ, η οποία τελειώνει με μια τυπολογική σύγκριση μεταξύ του Χριστού και του Μελχισεδέκ. Τη σύγκριση αυτή την βρίσκουμε στον στίχο 4 του 109 ψαλμού οπού μας αναφέρει για τον ερχόμενο Μεσσία: «Συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ». Ο Μελχισεδέκ ήταν βασιλιάς της Σαλήμ και ιερέας του υψίστου Θεού. Ο Αβραάμ επιστρέφοντας απο τη νικηφόρα μάχη κατά των βασιλέων συνάντησε τον Μελχισεδέκ, ο οποίος τον ευλόγησε. Τόσο μεγάλος ήταν ο Μελχισεδέκ, ώστε ο Αβραάμ του έδωσε το ένα δέκατο απ’ όλα του τα λάφυρα. Το όνομα Μελχισεδέκ σήμαίνει πρώτον «βασιλίας δικαιοσύνης» και δεύτερο «βασιλιάς ειρήνης». Για τον Μελχισεδέκ δεν γνωρίζει κανένας τον πατέρα ή την μητέρα του ή το γενεαλογικό του δένδρο, ούτε πότε γεννήθηκε ούτε πότε πέθανε. Παραμένει παντοτινά ιερέας και μοιάζει έτσι με τον Υίο του Θεού.
Η αρχιερωσύνη του Χριστού δεν μπορεί να συγκριθεί σύμφωνα με τους τύπους της Παλαίας Διαθήκης που χρησιμοποιούνταν για τη λατρεία του Θεού. Οι αρχιερείς της Παλαιάς Διαθήκης πρόσφεραν αιματηρές θυσίες ζώων για εξαγνισμό τόσο των δικών τους αμαρτιών όσο και για των αμαρτιών του λάου. Αντίθετα μ’ αυτούς ο Ιησούς Χριστός, βλέπουμε ότι πρόσφερε μια για πάντα τον εαυτό του ως θυσία για τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους, το οποίο βρισκόταν κάτω από την αμαρτία. Η θυσία του Χριστού προσφέρθηκε μια για πάντα και απέδωσε πολύ περισσότερα από όσα δεν απέδωσαν όλες μαζί οι θυσίες των αρχιερέων.
Ο απόστολος Παύλος μας παρουσιάζει τον Θεό να ορκίζεται για τον Χριστό ότι θα είναι ιερέας για πάντα όπως ο Μελχισεδέκ. Έτσι ο Χριστός γίνεται εγγυητής μιας ανώτερης διαθήκης και καταργούνται οι παλιές διατάξεις του μωσαϊκού νόμου. Οι ιερείς στην Παλαία Διαθήκη γίνονταν χωρίς τέτοιον όρκο από μέρους του Θεού. Ο όρκος ο οποίος δίνεται εδώ από το Θεό δεν αθετείται αλλά δίνει ένα μεγαλύτερο κύρος στο ιερατικό αξίωμα του Χριστού. Μέσα λοίπον από αυτό το αίωνιο ιερατικό αξίωμα του Χριστού φαίνεται και η ωφέλεια για έμας τους ανθρώπους. Ο Χριστός επειδή παραμένει αιώνιος, σώζει για πάντα όσους πλήσιασουν το Θεό μέσω αυτού. Ζει αιώνια για να μεσιτέυει γι’ αύτους.
Τέτοιος λοιπόν αρχιερέας μας χρειαζόταν, που να είναι όσιος, δήλαδη χωρίς αμαρτίες, να είναι αγιασμένος από το Θεό, να λείπει από αυτόν η κλήση προς την αμαρτία για να μπορέσει να σώσει τους ανθρώπους. Να είναι άκακος δήλαδη να μην έχει κακία, πονηρία και μοχθηρία. Να είναι αμίαντος χωρίς δηλάδη το μίασμα της αμαρτίας. Μέσα από αυτούς τους χαρακτηρισμούς φαίνεται η καθαρότητα της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού. Ο νόμος που υπήρχε εγκαθιστούσε αρχιερείς ανθρώπους μς ατέλειες. Ο όρκος όμως που δόθηκε μέτα το νόμο καθιστούσε αρχιερέα τον Υίο του Θεού, ο οποίος είναι και παραμένει αίωνιος. Ο αρχιερέας αυτός ανέβηκε στα ουράνια και κάθησε στα δεξία του θρόνου της μεγαλωσύνης του Θεού. Εκεί υπηρετεί στα άγια των αγίων και στην αληθινή σκηνή του μαρτυρίου την οποία κατασκέυασε ο Θεός και όχι ο άνθρωπος.
Συνοψίζοντας τα παραπάνω βλέπουμε την ανωτερότητα της αρχιερωσύνης του Χριστού, έναντι της αρχιερωσύνης που είχαν οι αρχιερείς της Παλαίας Διαθήκης, στα εξής σήμεια: α) χάρη στην αιώνια ζωή του Χριστού έναντι αυτών οι οποίοι ήταν προσωρινοί, β) χάρη στην υπόσχεση του ιδίου του Θεού οτι θα είναι αιώνια αρχιερέας, ο Χριστός, όπως ο Μελχισεδέκ, ενω οι αρχιερείς της Παλαίας Διαθήκης δεν είχαν αυτη την υπόσχεση από μέρους του Θεού, γ) χάρη στην μοναδικότητα της θυσίας του Χριστού, ο οποίος πρόσφερε τη θυσία του εφάπαξ για όλους τους ανθρώπους, ενω οι αρχιερείς της Παλαίας Διαθήκης πρόσφεραν καθημερινά θυσίες, δ) χάρη στο ότι ο Χριστός έγινε λειτουργός της αληθινής σκηνής που θεμελιώθηκε από τον ίδιο τον Θεό ενώ οι αρχιερείς της Παλαίας Διαθήκης ήταν λειτουργοί της σκηνής που προεικονίζει την αληθινή σκηνή και θεμελιώθηκε από τους ανθρώπους και ε) χάρη στην προσφορά του ιδίου του εαυτού του Χρίστου ως θυσίας, ενώ οι αρχιερείς της Παλαίας Διαθήκης πρόσφεραν διάφορα ζώα ως θυσίες.
Οι λόγοι του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος αναφέρονται στην εόρτη του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου του οποίου τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Η ζωή και το έργο το οποίο μας έχει αφήσει τόσο ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όσο και οι άλλοι άγιοι της Εκκλησίας βλέπουμε οτι αποτελούν πιστή έφαρμογη της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής.
Ο άγιος Ιωαννής ο Χρυσόστομος γεννήθηκε στην Αντιόχεια γύρω στο 354 μ. Χ. Ο πατέρας του όνομαζόταν Σεκούνδος και ήταν ανώτερος αξιωματικός του στρατού της Συρίας. Η μητέρα του ονομαζόταν Ανθούσα και έμηνε χήρα σε ηλικία 20 χρονών, άφου λίγο χρόνο μέτα τη γέννηση του παιδιού της πέθανε ο άντρας της. Πάρολο το νεαρό της ηλικίας της δεν σκέφτηκε να ξαναπαντρευτεί αλλά αφοσιώθηκε στην ανατροφή και τη μόρφωση του παιδιού της. Ο Ιωάννης ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια κόντα στον διακεκριμένο διδάσκαλο Λιβάνιο. Τη μεγάλη του ευφυΐα επαινούσε και ο διδάσκαλος του ρήτορας Λιβάνιος, ο οποίος όταν ρωτήθηκε πρός τα τέλη της ζωής του ποιον θα άφηνε διάδοχό του, απάντησε: «τον Ιωάννη, αν δεν τον είχαν κλέψει οι χριστιανοί». Ακολούθως μεταβαίνει στην Αθήνα για συνέχιση των σπουδών του, όπου γνωρίζει το Μέγα Βασίλειο. Με το τέλος των σπουδών του εξασκεί για πολύ λίγο χρονικό δίαστημα το επάγγελμα του δικηγόρου ή του διδασκάλου της ρητορικής και ακολούθως αποσύρεται στην έρημο της Αντιοχείας. Εκεί ασκήτευσε για έξι χρόνια. Στην αρχή κόντα σε κάποιον γέροντα για τέσσερα χρόνια και αργότερα μόνος του σε ένα σπήλαιο για δύο χρόνια.
Εκεί αρρώστησε από κάποια ασθένεια στα νεφρά και επιστρέφει στην Αντιόχεια. Το 381 σε ηλικία 34 ετών χειροτονείται δίακονος από τον Μελέτιο Αντιοχείας. Σε ηλικία 40 ετών χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Φλάβιανο ο οποίος διαδέχθηκε το Μελέτιο στον θρόνο της Αντιόχειας. Κατά τη διαρκεία της ιερατικής του διακονίας ανέπτυξε όλα τα ψυχικά χαρίσματα που δίεθετε. Μιλούσε στα πλήθη της Αντιόχειας με πύρινο θείο ζήλο και ευγλωττία, σείοντας και συγκινώντας τις ψυχές τους.
Την περίοδο εκείνη είχε πεθάνει ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νεκτάριος και ο πρωθυπουργός Ευτρόπιος πείθει τον βασιλία Αρκάδιο οτι ο Χρυσόστομος είναι ο καταλλήλοτερος για να αναλάβει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της πρωτέυουσας. Έτσι με κοινή ψήφο του βασιλία και του κλήρου χειροτονείται αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπώλεως στις 15 Δεκεμβρίου του 397. Από τη θέση του αυτή συνέχισε να ερμηνευεί την Αγία Γραφή, να είναι ασκητικός και να γυρίζει σε όλους τους ναούς της βασιλεύουσας κάνοντας ομιλίες. Ελέγχει και στηλιτεύει κάθε παρανομία και κακία χωρίς φόβο. Αυτό έγινε αιτία να δημιουργήσει αρκετούς εχθρούς, μέχρι και την ίδια την αυτοκράτειρα Ευδοξία την οποία ήλεγχε συχνά για την συμπεριφορά της. Το 403 η αυτοκράτειρα Ευδοξία συγκαλεί σύνοδο με 36 επισκόπους στο χωριό Δρυ της Χαλκηδόνας και καθαιρεί και εξορίζει τον Χρυσόστομο. Η απόφασή της αυτή εξοργίζει τα πλήθη και έτσι αναγκάζεται να τον ανακαλέσει η ίδια από την εξορία και να τον αποκαταστήσει ξανά και πάλι στον θρόνο του. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Χρυσόστομος την ελέγχει και πάλι για ένα άγαλμα αργυρό που παρίστανε την Ευδοξία και στήθηκε στην πλατεία της γερουσίας απέναντι του καθεδρικού ναού. Εκεί γίνονταν πανηγύρεις που είχαν ειδωλολατρικό χαρακτήρα. Το 404 τον εξορίζει για δεύτερη φορά στο χωριό Κουκουσό που βρίσκεται στα σύνορα της Καππαδοκίας με την Αρμενία. Από εκεί συνέχισε με επιστολές να παρηγορεί και να στηρίζει το ποίμνιο του. Από την Κουκουσό μεταφέρεται στα Κόμανα του Πόντου όπου μετά από πολλές κακουχίες και ταλαιπωρίες πεθαίνει στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. Η Εκκλησία, λόγω της μεγάλης εορτής της Υψώσεως του Τίμιου Σταυρού, μετέφερε την μνήμη του στις 13 Νοεμβρίου. Επίσης στις 27 Ιανουαρίου εορτάζουμε την ανακομιδή των λειψάνων του, ενώ στις 30 Ιανουαρίου, ο άγιος Ιωάννης εορτάζει μαζί με τους άλλους δύο μεγάλους Ιεράρχες, Μέγα Βασίλειο και Γρηγόριο Θεολόγο.
Ο ιερός Χρυσόστομος είναι από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός σύγγραφεας. Αυτό φαίνεται από δύο λόγους: α) το μεγάλο όγκο των έργων του που ευτυχώς μας έχουν διασωθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος, β) τη ποιότητα των έργων του από απόψεως γλώσσας, περιεχομένου και έκφρασης. Το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Χρυσοστόμου αποτελείται από ομιλίες, ενω το υπόλοιπο από πραγματείες και επιστολές.

Ορθόδοξη πορεία στη Χριστιανική οικογένεια

Είμεθα εις το "Αγιον "Όρος. Δεν φύγαμε από τον κόσμο και πήγαμε εκεί, γιατί αίσθανόμεθα απέχθεια προς τον τόπο μας, προς τους δικούς μας, προς τους γνωστούς μας, προς τους συμπατριώτες μας, αλλά ή χάρις του θεού μας μεταφύτεψε εκεί για τους λόγους, πού τους ξέρει αυτή, αλλά όμως δεν παύουμε να στρεφόμεθα προς το λαό μας. Γιατί ο τόπος αυτός, είναι αλήθεια, είναι οικείος μας. Εδώ μάθαμε για πρώτη φορά να βάζουμε το σταυρό μας, κι οπωσδήποτε ο μοναχός είναι εκείνος ο όποιος είναι ο εύχέτης υπέρ όλης της οικουμένης, πόσο μάλλον για την πατρίδα του και για τους δικούς του.

Γι` αυτό πρέπει να αισθάνεστε κι εσείς μια καύχηση σήμερα, γιατί ή μονή Βατοπεδίου έχει τα μάτια της στραμμένα προς την Κύπρο. Και ακριβώς ο λόγος της επισκέψεως μας εις την Κύπρο δεν είναι, για να κάνουμε περίπατο, αλλά είναι να επικοινωνήσουμε μαζί σας, και, για όσους δεν ξέρουν, μετά από παράκληση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου έχουμε ιδρύσει ένα μετόχι εδώ, τη μονή των ' Ιερέων. '

Εκεί είναι ο πνευματικός μας αδελφός, ο πατήρ Αθανάσιος, και κάθεται εκεί με μία συνοδεία με σκοπό να βοηθήσει και να παρηγορήσει το λαό της Κύπρου. Γιατί πιστεύουμε ότι τώρα, όσο ουδέποτε άλλοτε, είναι ή ώρα του μοναχισμού. Σ' αυτό τον καιρό της εξωστρέφειας και της βιομηχανοποιήσεως των πάντων χρειάζεται να σταθούν εις τον κόσμο άνθρωποι, οι όποιοι έχουν γευθεί τη χάρη του θεού μέσα εις το κάλλος της ησυχίας, για να μπορέσουν να πουν το «Στώμεν καλώς».Γιατί, όπως ξέρετε, υπάρχει σήμερα εις τον κόσμο πολλή τρυφή, πολλή καλοπέρασης, οικονομική άνεσης, πού αυτά είναι εμπόδια και αιτία και αιτιατά για την πνευματική ζωή.

Εμείς οι Αγιορείτες ανησυχούμε πολύ, γιατί έρχονται στο Αγιον Όρος πάρα πολλοί δυστυχισμένοι, πού έχουν άλυτα προβλήματα και φθάνουν σε αδιέξοδο, πού τους οδηγεί αυτός ο λανθασμένος τρόπος ζωής, όπως ασφαλώς είναι ή ζωή εκτός της Εκκλησίας.

Σήμερα παρακολουθούμε μετά πολλού ενδιαφέροντος και μετά πολλού πόνου τη νεολαία. Εκεί στη Θεσσαλονίκη, πού κατεβαίνουμε πολύ συχνά, βλέπουμε τους φοιτητές, οι όποιοι έχουν οι περισσότεροι, επηρεαζόμενοι από το πνεύμα του κόσμου, εκτροχιασθεί κι έρχονται πολλές φορές και μας συναντούν, κι είναι τραυματισμένοι ανεπανόρθωτα. Γιατί ακριβώς δεν ξέρουν να ζουν σωστά.Και ξέρει να ζει σωστά εκείνος ο όποιος πορεύεται το δρόμο, πού χαράσσει ή Ορθόδοξος Εκκλησία.

Σήμερα σκέφτηκα να σας πω μερικά πρακτικά πράγματα όχι τόσο θεωρητικά, όσο πρακτικά, από αυτά, πού συναντούμε για να μπορέσουμε νά αναβαθμίσουμε την οικογένεια. Διότι σήμερα εσείς είστε τα πρώτα θύματα, οι γονείς. Βλέπετε υπάρχει μία ρήξη, μία διαρροή, μία ταραχή στην οικογένεια λόγω του πνεύματος του κόσμου.

Ακράδαντα είμεθα πεπεισμένοι ότι ή ασφαλής οδός, πού θα μας προκαλέσει μια ξεγνοιασιά για τα παιδιά μας, είναι ή ζωή της Εκκλησίας, όπως προηγουμένως ανέφερα. Κι όταν λέγω ζωή της Εκκλησίας, δεν μιλώ αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα. Ή ζωή της Εκκλησίας είναι οι ακολουθίες, είναι οι λειτουργίες, είναι γενικά ή λατρεία. Γι` αυτό πρέπει μ' ένα προγραμματισμένο τρόπο οι γονείς να οδηγήσουν τα παιδιά από μικρά ακόμη μέσα στην εκκλησία. Να τα φέρετε στην εκκλησία και ας κλαίνε. Δεν πειράζει. Διότι σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες και τα βρέφη ακόμα αισθάνονται την ακολουθία.

Γι' αυτό έλεγε κι ένας Αγιορείτης ασκητής ότι πολλές φορές τα παιδιά τα βλέπεις και γελάνε στη λειτουργία και νομίζεις ότι γελάνε έτσι, αλλά αισθάνονται τη χάρη.Πολλές φορές, σαν μικρά παιδιά, βλέπουν, επειδή έχουν πολλή καθαρότητα, και τα γενόμενα, αλλά δεν μπορούν να τα εκφράσουν.

Γι' αυτό ένας γονιός, για να μπορέσει να προγραμματίσει, δηλαδή εν γνώσει του να χαράξει ένα πρόγραμμα, από μικρό το παιδί του να το φέρει στην εκκλησία, πρέπει να το συνδέσει με τις ακολουθίες και με τα μυστήρια της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα με τη Θεία Λειτουργία. Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να γίνουμε άνθρωποι της προσευχής. Και για να γίνουμε άνθρωποι της προσευχής, πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουμε και συχνά να είμεθα παρόντες στις εκδηλώσεις της ' Εκκλησίας. Και όπως ξέρετε, ή πρώτη εκδήλωση της Εκκλησίας είναι το κτύπημα της καμπάνας και ή συμμετοχή εις την ακολουθία.

Και όταν ερχόμαστε στις ακολουθίες της Εκκλησίας, τότε οπωσδήποτε θα γίνουμε φιλακόλουθοι, κι όταν γίνουμε φιλακόλουθοι εντός του χώρου της εκκλησίας, εντός του ναού τότε οπωσδήποτε θα επεκταθεί και το φιλακόλουθο πνεύμα και έξω από το ναό. Και τότε θα μπορέσουμε να ζούμε και στο σπίτι μας, πού είναι κατ' οίκον Εκκλησία, να ζούμε την προσευχή. Να ζούμε την ομαδική προσευχή. Βλέπετε σήμερα, μετά λύπης μας, υπάρχει μία μυστική διάρρηξης, ένας μυστικός χωρισμός στην οικογένεια, και ποιος φταίει;

Το πρώτο είναι ή τηλεόραση. Ανοίγουμε την τηλεόραση και ξεχνάμε ότι υπάρχει ένα κουμπί, πού ανοίγει, αλλά υπάρχει κι ένα, πού κλείνει. Την ανοίγουμε την τηλεόραση και καθόμαστε εκεί σιωπηρώς και βλέπουμε επί ώρες. Και βλέπετε, έφυγε ακόμη κι αύτη ή κοινωνική κοινωνία. Ή κοινωνική διαπροσωπική κοινωνία με τα παιδιά μας. Πόσο μάλλον ή πνευματική κοινωνία. Γι` αυτό το μέσο, για να ενωθεί ή οικογένεια μ' ένα άρρηκτο δεσμό, είναι ή συμπροσευχή. Γι` αυτό πρέπει να μάθουμε να κάνουμε το απόδειπνο.
Τι ωραίο πράγμα! Και να μάθουμε τα παιδιά μας από μικρά, να μάθουμε το λιβάνι. Να μάθουμε να συμπροσευχόμεθα το πρωί. Και μπορεί σε τούτο να συντελέσουν πολύ οι ιερείς.

Και αυτό μετά λύπης μου το λέω, ο ναός δεν πρέπει να κλείνει και να ανοίγει, όποτε έχει γιορτές. Ό ναός πρέπει ν` ανοίγει κάθε μέρα. Πρέπει να γίνεται ο εσπερινός κάθε μέρα, ώστε να δίνουμε ευκαιρίες στο λαό να μπορέσει να έρχεται, και να τον κάνουμε φιλακόλουθο. Διότι ή προσευχή είναι το νεύρο της' Εκκλησίας. Εάν τα μέλη μας κατορθώσουμε να τα κάνουμε ευχετικά όντα, τότε οπωσδήποτε θα προχωρήσουμε, θα προκόψουμε, διότι θα εκμεταλλευθούμε τη μυστική δύναμη της Εκκλησίας. Διότι η ' Εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη. Η μυστική δύναμη της Εκκλησίας είναι άφατος. Είναι απερινόητος. Δεν μπορούμε να την καταλάβουμε. Αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε να τη χρησιμοποιήσουμε.

Πρέπει να προσεχθεί στην οικογένεια, αγαπητοί μου. το θέμα της ττροσευχής. Και ακόμη κι αυτό της ευχής. Τι ωραίο πράγμα! Έρχονται πάρα πολλοί εκεί στο Άγιον "Όρος και μας λένε ότι δεν έχουν χρόνο να προσευχηθούν. Κι εμείς τους διαψεύδουμε. Δεν έχετε χρόνο να προσευχηθείτε; Είναι δυνατόν; Σηκώνεστε το πρωί, μέχρι να τακτοποιηθείτε, να λέγετε την ευχή. Δεν είναι τρόπος προσευχής αυτός; Μέχρι να κάνετε μερικές δουλειές το πρωί μέχρι να πάτε στη δουλειά, στο λεωφορείο, στο ταξί, γιατί να μην αδολέσχη ο νους στην ευχή. Και τότε, όπως λεν οι Πατέρες, ένας, ο όποιος δεν μπορεί να χαρίσει στο πρόγραμμα του ειδικές ώρες προσευχής, όταν προσεύχεται κατά την ώρα πού δουλεύει, και μπορεί να προσεύχεται, τότε οπωσδήποτε αναπληρώνονται οι τακτές ώρες, πού τις επιθυμεί μεν αλλά λόγω των κοινωνικών του υποχρεώσεων δεν μπορεί να τις βρει.

Γι' αυτό -άρα πολύ πρέπει να προσέξουμε το θέμα της προσευχής, ιδιαίτερα το θέμα της ευχής. Είσθε εσείς οικοκυρές, δουλεύετε στο σπίτι. Τι ωραίο πράγμα ν' απαγγέλλετε την ευχή! Υπάρχει ωραιότερο πράγμα το να λέγεται ή ευχή, αυτό το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Ιησού.
«Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους». Δια του ονόματος του ' Ιησού, του παντοδυνάμου αυτού ονόματος, μαστίζονται οι δαίμονες κι έρχεται μια μεγάλη παράκλησις μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Γι` αυτό, αν θέλετε να γευθείτε τη χάρη του θεού, όσο μπορείτε ν' απαγγέλλετε την ευχή. Πηγαίνετε κάπου κι απασχολείστε ή πεζοδρομείτε, υπάρχει ωραιότερο πράγμα ν' απαγγέλλετε την ευχή του Ιησού. Και τότε, εάν ο άνθρωπος το κάνει αυτό, του δημιουργείται μία αγαθή έξις μέσα του, όπως λεν οι άγιοι Πατέρες, και τότε μόνη της ή ευχή συν τω χρόνο απαγγέλλεται καρδιακός. Και τότε έχουμε την «καρδιακή» προσευχή.
Διότι ή «καρδιακή» προσευχή, ή νοερά προσευχή, είναι αύτη, πού εξαγιάζει το νου. Διότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να εξαγιάσει το νου του. Διότι τον άνθρωπο τον χαρακτηρίζει ο κεχαριτωμένος νους. Εάν δεν υπάρχει κεχαριτωμένος νους εις τον άνθρωπο, ο άνθρωπος έχασε τα πάντα.


Στο φαγητό πάντα να θεσμοποιηθεί ή προσευχή. Ουδέποτε να τρώτε χωρίς να προσεύχεστε. Πάντα να προηγείται και να έπεται ή προσευχή. Τότε ευλογείται και το φαγητό, και υπάρχει άλλη γλυκύτης και σ' αυτό το φαγητό. Έρχονται πάρα πολλοί στο μοναστήρι και λένε τα φαγητά σας είναι ωραία. Κι είναι τα περισσότερα νερόβραστα. Δεν βάζουμε τίποτε μέσα. Και σας λέγω ότι μυστηριωδώς και θαυματουργικός είναι εύγευστα τα φαγητά, γιατί υπάρχει χάρις του θεού, διότι ακριβώς απαγγέλλεται ή ευχή στα διακονήματα. Γι` αυτό και δημιουργείται μία χάρις.

Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσεχθεί στην οικογένεια, είναι ή ανάγκη ενός κοινού πνευματικού. Πολλές φορές άλλο πνευματικό έχει ή σύζυγος, άλλο ο σύζυγος, και γίνεται πολλές φορές σύγχυση... Γι` αυτό. για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ειρηνικής βιωτής πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε ένα κοινό πνευματικό. Και να χαράσσεται μία κοινή γραμμή. Και να χαράσσεται μία γραμμή, πού αναπαύει και τα δύο σκέλη. Διότι έτσι, όπως είπα, δημιουργείται μια κοινή γραμμή και Δημιουργούνται προϋποθέσεις ειρήνης και γαλήνης.

Τα παιδιά σας από μικρά, από τον καιρό πού μαθαίνουν αν μιλούν να τα στέλνετε στο πνευματικό. Και αυτό να το λάβετε υπ' όψιν σας πολύ σοβαρά. Από τεσσάρων ετών ακόμη μερικά παιδιά είναι προχωρημένα, ωριμάζουν πιο πολύ, και από τριών ετών. Να τα στέλλετε στον πνευματικό, για να τους δημιουργήσετε το αίσθημα ότι είναι ατελή και κάνουν λάθη. Διότι, εάν δεν τους δώσουμε αυτά, πού πρέπει να τους δώσουμε, όταν είναι μικρά, μην πλανάστε ότι, όταν μεγαλώσουν, δεν θα μας ακούνε και θα παρασύρονται. Τα παιδιά πρέπει από μικρά να τα οδηγήσουμε στο σωστό τρόπο. Και το θεμέλιο του σωστού τρόπου είναι να μάθει το παιδί να επικοινωνεί με πνευματικό. Γι` αυτό σε μερικούς γονείς, πολλές φορές, παρατηρώ, τους φαίνεται παράξενο, και λένε, μα από μικρά στον πνευματικό;

Και όμως επιβάλλεται και ενδείκνυται. Και ακόμα το παιδί αποκτά μία κοινωνία με τον πνευματικό, μία Ιδιαίτερη κοινωνία, και δεν κάνει κόπο μετά ν' ανοίξει την καρδιά του και να του πει τα προβλήματα, πού ίσως θ' αντιμετωπίζει, όταν μεγαλώσει, πού θα είναι μεγάλα, για να πάρει λύση. Διότι πρέπει το παιδί —κι οι ψυχολόγοι το λένε—, πρέπει το παιδί, το άπειρο παιδί, να μάθει να ερωτά. Διότι το παιδί, πού δεν ερωτά, οπωσδήποτε θα πάθει μεγάλες γκάφες, πού θα του στοιχίσουν ίσως και σ' όλη του τη ζωή.

Πόσο μπορεί να βοηθήσει σ' αυτό ένας ευλαβής γονιός! Ένα άλλο, το οποίο ήθελα να σας πω, πρέπει να βρείτε και να δημιουργήσετε προϋποθέσεις να ησυχάζετε. Διότι, βλέπετε, όπως έγινε ή ζωή σήμερα, οι περισσότεροι κάνουν δύο δουλειές. Βλέπουμε τα παιδιά, έρχονται από το σχολείο, πηγαίνουν στο φροντιστήριο, μετά πηγαίνουν εις το πιάνο, μετά πηγαίνουν σε άλλα ερασιτεχνικά ενδιαφέροντα. Γι' αυτό πρέπει όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, να δημιουργήσουμε ώρες, πού να βλέπουμε τον εαυτό μας. Διότι, βλέπετε, αυτή ή ένταση λόγω των κοινωνικών, των οικογενειακών, των επαγγελματικών μερίμνων μας δημιουργεί μία δυσκολία, μία βαρύτητα, γι` αυτό πρέπει να βρίσκουμε μερικούς τρόπους και μερικές μεθόδους να φεύγουμε από τον κόσμο. Ένας τρόπος είναι να επισκεπτόμαστε τα μοναστήρια.

Θυμάμαι που ήμουν στον κόσμο, μόλις πήγαινα σ' ένα μοναστήρι είτε γυναικείο, είτε ανδρικό, μόλις πήγαινα μέσα στο μοναστήρι κι έβλεπα τις καμάρες, έβλεπα τα κελιά των μοναχών, μόνο πού τα έβλεπα αυτά ειρήνευα. Αισθανόμουν διαφορετικά. Γι` αυτό, πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε σ` ένα μοναστηράκι. Όπως είπα και στην αρχή σήμερα είναι ή ώρα του μοναχισμού. Πρέπει τα παιδιά μας-να συνδεθούν με τους μοναχούς τα αγόρια με τους μοναχούς και κοπέλες με τις μοναχές. Διότι σήμερα βλέπετε είναι τόσα πολλά τα αίτια, πού, αν δεν αποκτήσουν φίλους τα παιδιά ανθρώπούς πού είναι φορείς χάριτος για να παίρνουν. δύναμη και κουράγιο, είναι αδύνατο να μην ενδώσουν.

Και να σας πω ένα παράδειγμα. Μια οικογένεια εκεί στην Αθήνα είχε ένα μεγάλο πρόβλημα με τις κόρες της. Και ξέρετε ότι μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες ενός ευλαβούς γονιού είναι να εξοκείλουν, και να εκτροχιαστούν τα παιδιά του. Ενώ ήταν ευλαβείς, όπως ο πατέρας διηγείται, οι κοπέλες—ήτανε στην εφηβεία - απροσδόκητα παρασύρονται από την παρέα τους στο σχολείο, και αρχίζουν και απεμπολούν κάθε πνευματικό, πού είχανε. Άρχισαν να παρατούν την Εκκλησία, άρχισαν να είναι της μόδας. Ό πατέρας, ή μητέρα είχανε συγκλονιστεί, αλλά αυτές τίποτα Αυτά είναι κατεστημένα, είναι παρωχημένα έλεγαν.Ό πατέρας ιδιαίτερα, πιο ευαίσθητος από τη μάνα, ήτανε απαρηγόρητος.

Βλέποντας τις κόρες του νά εκτροχιάζονται, δεν μπορούσε ούτε να κοιμηθεί .Πηγαίνει και βλέπει κάποιο μοναχό. Του λέει ,έτσι κι έτσι. Του λέει να προσπαθήσεις να τις συνδέσεις με ένα γυναικείο μοναστήρι. Του λέει. Γέροντα, είναι αδύνατο. Μόλις τους πω για μοναστήρι, δαιμονίζονται Είναι αδύνατον. Του λέει. Προσπάθησε και θα κάνουμε προσευχή, για να τα καταφέρεις. Λοιπόν, μετά από ορισμένο καιρό αυτός πήγε και βρήκε την ηγουμένη του ' Αγίου ' Ιωάννη του Μακρινού, αν ξέρετε, είναι κοντά εκεί, έξω από την Αθήνα. Είναι ένα καλό μοναστήρι με πολλές μοναχές μορφωμένες. Συνεννοήθηκε να κάνει μια προσπάθεια, αν τα καταφέρει να φέρει μ' ένα έμμεσο τρόπο τις κόρες του στο μοναστήρι.Και παρακαλώ, είπε στην ηγουμένη, να τις βοηθήσετε.

Μια μέρα, όπως ο ίδιος διηγείται, έπεισε τις κόρες του να πάνε μια βόλτα. Και παραδόξως δέχθηκαν, παρόλο πού ήταν προκατειλημμένες, και πάντοτε είχανε δυσμένεια σε όσα τους έλεγε ο πατέρας. Λοιπόν, πήγανε μια βόλτα και πέρασαν μ' ένα τεχνητό προγραμματισμό από το μοναστήρι, και τους λέει ο πατέρας: Δεν θέλετε να κατέβουμε λίγο, έστω για πέντε λεπτά, στο μοναστήρι; Λένε οι κοπέλες, που να κατέβουμε, μπαμπά, τώρα.

Τέλος πάντων τις έπεισε. Κατέβηκαν στο μοναστήρι, ειδοποιεί αυτός την ηγουμένη στην πόρτα, τις υποδέχεται τις κοπέλες, τις παίρνει στην αγκαλιά της και πηγαίνει και τις κερνάει. Και τους μιλούσε λόγια πνευματικά. Αυτές σιωπηλές. Χωρίς να λένε τίποτα. Τις κέρασαν, μετά τις πήρε εκεί ατό εκθετήριο της Μονής. Τους έδειξε εκεί τα εργόχειρα των μοναζουσών και μετά τους έδωσε κι ένα δωράκι. Και τις είχε στην αγκαλιά της. Αυτές κοκκίνισαν, αλλά δεν έλεγαν τίποτα.

Μετά τις παίρνει ή ηγουμένη και τους λέει, τώρα έχουμε εσπερινό, δεν μένετε και στον εσπερινό; Κι όπως ήταν ή ηγουμένη έτσι ευλαβής κι ευσεβής μοναχή, τις πήρε στον εσπερινό, άλλ' αυτές δεν αντέδρασαν. Τις έβαλε εκεί στο χορό, έψαλλαν τόσο ωραία, κι αυτές ήταν δίπλα από την ηγουμένη. Έβλεπε ή μία την άλλη και δεν μιλούσαν τίποτα. Τελείωσε ο εσπερινός, λέει, τώρα έχουμε τράπεζα, δεν μένετε και στην τράπεζα μαζί μας; Λοιπόν, πήρε τις κοπέλες στην τράπεζα και τις έβαλε μπροστά και κάθισαν μαζί με την ηγουμένη. Άκουσαν το ανάγνωσμα, έβλεπαν εκεί τις μοναχές σκυφτές να ακούουν μετά προσοχής την ανάγνωση με περισυλλογή, με μία σύννοια. "Έφαγαν εκεί πέρα και μετά τις κατευοδώνει ή καθηγουμένη. Μπήκαν στο αυτοκίνητο να πάνε στην' Αθήνα. Αυτές σιωπηλές. "Όπως διηγιόταν ο πατέρας, σιωπηλές και σκυφτές. Λοιπόν, πηγαίνουν στο σπίτι μετά άκρας σιωπής.


Μόλις μπήκαν στο σπίτι, πάνε και οι δύο και βάζουν μια στρωτή μετάνοια στον πατέρα και του λένε: «Πατέρα, να μας συγχωρέσεις σήμερα, πού πήγαμε εκεί, καταλάβαμε τι βάθος έχει ή Ορθοδοξία. Πλανηθήκαμε. Γι` αυτό και ζητούμε συγγνώμη και υποσχόμεθα να συνεχίσουμε τη χριστιανική ορθόδοξη ζωή.»

Γιατί σας το είπα αυτό; Πόσες νουθεσίες και παρατηρήσεις έκαναν οι γονιοί. Πήγαν στο μοναστήρι, και ή παρουσία των χαριτωμένων ανθρώπων αμέσως, σαν ένα χάρτινο πύργο, κονιορτοποίησε αυτά, τα οποία μετά πεισμονής και επίμονης πρέσβευαν αυτές οι δύο κοπέλες. Γι` αυτό σας είπα ότι είναι ή ώρα του μοναχισμού, Γι` αυτό, όσο μπορείτε, να συνδέεστε με το μοναστήρι. Και ιδιαίτερα με το Αγιον Όρος, πού είμαστε μάρτυρες πόσοι άνθρωποι υφίστανται αποτελεσματικές αλλοιώσεις εκατόν ογδόντα μοιρών, διότι έρχονται σ' αυτόν τον ευλογημένο και χαριτωμένο τόπο.

Ένας άλλος πιο πρακτικός τρόπος και πιο εύκολος είναι να σχετιζόμαστε με τα εξωκλήσια. Τα εξωκλήσια τα έκτισαν οι παλαιοί, διότι πρώτα οι παλιοί ορθόδοξοι είχανε πάντοτε ησυχαστικές διαθέσεις.

Διότι, βλέπετε, οι Πατέρες είπαν ότι δεν διαφέρει ο μοναχικός από τον έγγαμο βίο, εκτός από το γάμο. Τα άλλα όλα πρέπει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια μέθοδο να αγωνιζόμαστε Γι` αυτό και τα εξωκλήσια τα έκτιζαν, για να πηγαίνουν εκεί να προσεύχονται, ν' ανάβουν τα καντήλια, να κάνουνε ησυχαστικές λειτουργίες, Γι` αυτό τα έκτισαν. Γι` αυτό μία μέθοδος και ένας τρόπος, πού οδηγεί στη σωστή οδό και στο σωστό αποτέλεσμα, είναι να επισκεπτόμαστε τα εξωκλήσια. Αυτό θα μας βοηθήσει να ενοποιηθούμε με τον εαυτό μας.

Ένας άλλος πρακτικός τρόπος είναι να έχουμε σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και ακόμα, αν είναι εφικτό να τους καλούμαι στο σπίτι. Ώστε να έχουμε μία άμεση κοινωνία και επαφή με την οικογένεια. Πόσο συμβάλει ή επίσκεψη ενός πνευματικού ανθρώπου μέσα στην οικογένεια. Ακόμα σήμερα υπάρχουν πολλά ευλαβή παιδιά, τα οποία έχουνε πρόβλημα σχέσεων και κοινωνία με αλλά παιδιά.

Γι` αυτό επιβάλλονται κι οι σχέσεις οι πνευματικές με άλλες χριστιανικές οικογένειες, για να μπορέσουν τα παιδία να αποκτήσουνε μία φιλία και μία κοινωνία με τους ομήλικους τους. διότι το παιδί θέλει οπωσδήποτε φίλους.
Εάν δεν βρει καλούς φίλους, οπωσδήποτε θα αναγκαστεί να ενδώσει. Γι` αυτό λέει και ή λαϊκή παροιμία του σοφού λαού ότι «πες μου το φίλο σου να σου ποιος είσαι;». Κα! η Αγία Γραφή έρχεται και λέει «ομιλίαι κακές φθείρουσιν ήθη χρηστά». Γι` αυτό πρέπει οπωσδήποτε μ' ένα σύστημα, μ` ένα τρόπο προγραμματισμένο να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις και κοινωνίας των παιδιών μας, σχετιζόμενοι με άλλες χριστιανικές οικογένειες.

Ένα άλλο, το οποίο θα συμβάλει στην πνευματική αναβάθμιση κατ' οίκον Εκκλησίας, πού λέγεται οικογένεια, είναι, όπως είπα και στην αρχή, να δημιουργήσουμε ένα λατρευτικό πνεύμα στην οικογένεια. Στην Ελλάδα υπάρχει πιο πολύ αυτό. Δηλαδή να κάνουμε συχνά αγιασμό. Είθισται στις ενορίες να γίνεται κάθε μήνα αγιασμό. Στο σπίτι είναι καλά να καλούμε, έστω κάθε δύο μήνες, τον παπά να μας κάνει ένα αγιασμό. Αυτό συμβάλλει, ώστε εμείς και τα παιδιά μας να έχουμε μια πρακτική σχέση με τούς εκπροσώπους της Εκκλησίας και να ενστερνιστεί μέσα μας το φιλακόλουθο και τελετουργικό πνεύμα της Εκκλησίας.

Επίσης ένα άλλο μπορούμε να κάνουμε. Κάθε τόσο να κάνουμε κι Άγιο Ευχέλαιο στο σπίτι μας. Αυτό πάρα πολύ ωφελεί. Και να ξέρετε ότι το Άγιο Ευχέλαιο ωφελεί πολύ και στη σωματική υγεία. Στην Ελλάδα το έχουνε θεσμοποιήσει. Εδώ στην Κύπρο δυστυχώς το Άγιο Ευχέλαιο το ξέρουμε μόνο όταν έχουμε ετοιμοθάνατους, κι αυτό είναι μία παπική επίδραση. Διότι στους Ρωμαιοκαθολικούς το Ευχέλαιο είναι μη επαναλαμβανόμενο μυστήριο, και γίνεται μια φορά. την ώρα του θανάτου. Γι` αυτό παρακαλώ πολύ. αυτό να το χρησιμοποιούμε. Έστω κάθε εξάμηνο, κάθε εννέα μήνες.Ένα Άγιο Ευχέλαιο πολύ βοηθά στο σπίτι. Διότι το να έρθει ο παπάς και να μας κάνει ένα μυστήριο της Εκκλησίας στο σπίτι μας πάρα πολύ συμβάλλει, ώστε τα παιδιά μας να συνδεθούν κατά ένα πρακτικότερο και συνάμα ουσιαστικότερο τρόπο με τη ζωή της Εκκλησίας.

Ένα άλλο το όποίο πρέπει να προσέξουμε, είναι ο αγιασμός πού κάνουμε ή παίρνουμε από την εκκλησία. Κάθε πρωί να συνηθίσουμε τα παιδιά μας να πίνουν αγιασμό. Να έχουμε αντίδωρα και αγιασμό, και κάθε πρωί κι εμείς και τα παιδιά μας να τρώμε και αντίδωρο και να πίνουμε και αγιασμό. Διότι ο αγιασμός αγιάζει. Κάθε τι πού προσφέρεται από την Εκκλησία, αγιάζει τον άνθρωπο. Γι' αυτό πρέπει αυτά να τα χρησιμοποιούμε, ώστε να μπορέσαμε να προκόψουμε. Ένα άλλο πάλι είναι το να συμμετέχουμε στις αγρυπνίες. Και είχαμε κι εμείς αυτές τις ημέρες μία εμπειρία, πόσο ωφελούν οι νυκτερινές ακολουθίες. Άλλη είναι ή χάρη της λειτουργίας, πού γίνεται τη νύκτα, και άλλη ή χάρη της λειτουργίας, πού γίνεται το πρωί.

Γι` αυτό πάρα πολύ θα βοηθηθούμε, εάν συμμετέχουμε στις αγρυπνίες, και βέβαια και οι ιερείς μας πρέπει να μας δημιουργούν τέτοιες προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε, να κτυπήσουμε και αυτό το πλήκτρο.
Να συνδεθούμε και εμείς και τα παιδιά μας με τον Άγιο της ενορίας μας. Γι` αυτό μετά λύπης μου καμία φορά παρατηρώ ότι αποσπούμε τα παιδιά από την ενορία, για να πάνε σ' ένα σύλλογο. Αυτό είναι λάθος. Εάν λειτουργεί ενορία, πρέπει να προτιμάται ή ενορία.

Διότι ξέρουμε από παλιά ότι οι γιαγιάδες μας, οι μανάδες μας, οι παλιοί, είχανε μία αυθόρμητη φιλία και σύνδεση με τον άγιο ενορίας τους. Και πολλές φορές είχανε εμπειρίες της θαυματουργικής παρουσίας του αγίου της ενορίας. Γι` αυτό oσο μπορούμε, κι αυτοί πού κάνουν ιεραποστολή κι αυτοί πού κάνουν πνευματικό έργο, να μη διασπούμε την πνευματική ζωή τής ενορίας. Άλλα πρέπει να βοηθούμε τους χριστιανούς να συνδεθούν με την ενορία κι μάλιστα τον Άγιο της ενορίας να τον έχουν προστάτη τους. Διότι οποιοδήποτε ο "Άγιοι, της ενορίας έχει μία ειδική εύνοια από το Θεό.Σύμφωνα ι ιέ τους πατέρες ο προστάτης ενός τόπου έχει ειδική χάρη να παρηγορεί τους ανθρώπους πού επισκοπεύει.



Γι` αυτό πάρα πολύ θα συμβάλουμε στην αναβάθμιση μας την πνευματική, εάν συνδέσουμε και τα παιδιά μας με τον Άγιο της ενορίας μας. Θα συνδεθούμε με τον "Άγιο της ενορίας μας, μαθαίνοντας το βίο του, μαθαίνοντας τα θαύματα του.

Ακόμα να ζωγραφίσουμε και την εικόνα του Αγίου της ενορίας, για να τη βάλουμε στο σπίτι μας. Και να τον τιμούμε ως οικογένεια κατά τρόπο ιδιαίτερο. Και τότε οπωσδήποτε ο τιμώμενος ο Άγιος, επειδή τον προκαλούμε με την τιμή. πού του δίδουμε, κατά ιδιαίτερο τρόπο και με ιδιαίτερη εύνοια θα έρθει και θα γίνει συνεπίκουρος στις ανάγκες, πού έχουμε, τις βιοτικές και τις πνευματικές μέσα στο σπίτι μας.

Πρέπει εμείς, όσο μπορούμε, και τα παιδιά μας, να προσπαθήσουμε να συμμετάσχουμε μ' ένα ενεργό ρόλο μέσα στην κίνηση της ενορίας και μέσα στην κατηχητική κίνηση.Ξέρετε ότι, όταν εμείς και τα παιδιά μας συνδεόμαστε με τις ενέργειες, με τη δράση της ενορίας, οπωσδήποτε δημιουργούμε μία φιλία, ένα ιδιαίτερο σύνδεσμο με την ενορία, πού μας βοηθά, ώστε να ριζώσουμε μέσα στην εκκλησία και εύκολα να μην ξεκόβουμε.

Ακόμα ένας άλλος τρόπος, πού μπορούν τα παιδιά μας να συνδεθούν με το ναό της ενορίας, είναι να τα κατηχήσουμε, να τα διδάξουμε, να τα εμπνεύσουμε, ώστε να φυλάγουν μερικά χρήματα και, αντί ν' αγοράσουν διάφορα αλλά, ανούσια πράγματα, ν' αγοράζουν κάτι και ν' αφιερώνουν στο ναό αυτά τα ίδια.
Κι αφιερώνοντας ένα αφιέρωμα στο ναό, λόγου χάρη κάνοντας μία εικόνα, ένα καντήλι, κάτι άλλο, πού έχει ανάγκη ή εκκλησία, αυτά τα παιδιά συνδέονται με το ναό της ενορίας, και αυτό τους κολλάει στην ενορία, κι εύκολα δεν τα χάνουμε. Κι ακόμα τους δημιουργούμε μια διάθεση να ενδιαφέρονται για το ναό και τον Άγιο της ενορίας μας.

Ένα άλλο, το όποιο μας συνδέει με την ενορία, είναι να κάνουμε προσφορές, να κάνουμε πρόσφορα και να τα φέρνουμε στην ενορία, για να ωφελούνται από αυτά οι κεκοιμημένοι και να ωφελούμεθα κι εμείς, διότι απ’ αύτη την προσφορά θα βγει το σώμα του Χρίστου. Συνδεόμαστε περισσότερο με την ενορία, αλλά και ωφελούνται και οι κεκοιμημένοι μας. Και σας λέγω ένα παράδειγμα, το όποιο άκουσα.

Μία γυναίκα εκεί στην Αθήνα συνήθιζε και έκανε πρόσφορα κάθε Σάββατο και τα έπαιρνε στην ενορία της. Ό άντρας της όμως ήταν πολύ αδιάφορος και συνεχώς τη ζάλιζε. Κάνεις πρόσφορα στους παπάδες, στέλλεις πρόσφορα στους παπάδες, Τι τα θέλουν οι παπάδες; Αυτή όμως, επειδή ήτανε πιστή γυναίκα, δεν τον άκουε. Λοιπόν, μια μέρα ή κυρία αυτή έκανε τα πρόσφορα, τα ζύμωσε ή ίδια και τα 'βαλε εκεί να στεγνώσουν και να τα πάρει το απόγευμα του Σαββάτου στον εσπερινό. Ό άντρας της ήτανε στη δουλειά. Άλλα, δεν ξέρω για ποιο λόγο. σχόλασε γρήγορα, κι ή γυναίκα ήτανε στην αγορά. Άνοιξε εκεί το φούρνο και βρήκε τα πρόσφορα ζεστά, τα έκοψε και τα έφαγε. Ήρθε ή γυναίκα, φαντάζεστε, άρχισε να κλαίει, διαμαρτυρίες, γιατί να το κάνεις αυτό.

Μετά το απόγευμα ο άντρας κοιμήθηκε και βλέπει το έξης όνειρο. Βλέπει αναρίθμητους ανθρώπους μέσα σε μια μεγάλη πεδιάδα, και κάθονταν κι είχαν μπροστά τους ένα τραπέζι. Μπροστά τους ήτανε κρασί, ψωμί και αναμμένο ένα κερί. Και, ενώ προχωρούσε, βλέπει τον πατέρα του, ο όποιος ήταν κεκοιμημένος, και αυτός δεν είχε μπροστά του τίποτα. Του λέει: «Πατέρα, εσύ δεν τρως τίποτα;» Του λέει: «Παιδί μου, πώς θα φάω αφού εσύ μου το 'φαγες το μεσημέρι;» Και μόλις το είδε αυτό, αυτός ο άνθρωπος έγινε συνειδητό μέλος της ' Εκκλησίας. Και αυτό μας το διηγήθηκαν αψευδείς μάρτυρες οι όποιοι το άκουσαν.

Βλέπει κανείς πόσο αυτά τα πράγματα, τα οποία καμία φορά φαίνονται λεπτομέρειες, μπορούν ουσιαστικά να μας βοηθήσουν κα! στο θέμα των κεκοιμημένων. Διότι, αγαπητοί μου, ότι έχει θεσμοποιήσει ή ' Εκκλησία δεν τα θεσμοποίησε τυχαία αυτά είναι πρωτεύοντα και αυτά είναι δευτερεύοντα, ότι θεσμοποίησε ή Εκκλησία με πάσα λεπτομέρεια θεόπνευστος τα θεσμοποίησε. Γι` αυτό πρέπει να τα τηρούμε και να τα υπολογίζουμε.

Ένα άλλο, το όποιο μας συνδέει με την Εκκλησία, είναι ή γιορτή των ονομαστηρίων μας. Τι ωραιότερο πράγμα εμείς οι ίδιοι, πού έχουμε την ονομαστική μας εορτή, να κάνουμε τη γιορτή του Αγίου μας! Να φέρουμε αρτοκλασία, να εκκλησιαστούμε, να ετοιμαστούμε να κοινωνήσουμε και μετά να καλέσουμε και τον Ιερέα, όπως γινόταν παλαιά, να ' έρθει να μας κάνει τον αγιασμό εις μνήμην και τιμήν του Αγίου, πού φέρουμε τ' όνομα του.

Άλλα δυστυχώς σήμερα —κι αυτό το βλέπω και στην Κύπρο— υπάρχει μία αποξένωση από τους Αγίους της εκκλησίας μας. Δηλαδή υπάρχει αυτή ή τάση του ευρωπαϊκού πνεύματος. Πώς ονομάζεσαι; Άντρη. Πώς λέγεσαι; Λίζα. Πώς λέγεσαι; "Άντζελα. Δεν ξέρετε ότι αυτά μας αποξενώνουν από τη ζωή της ' Εκκλησίας; Ονόματα θα δίνουμε, αγαπητοί μου, στα παιδιά μας αγίων, και, όπως είναι τα ονόματα, θα τα λέμε. Αυτή ή τάση εξευρωπαϊσμού και ή τάση του λεγομένου εκσυγχρονισμού μας δημιουργούν μία πλάνη, και αποξενωνόμαστε και αποξενώνουμε και τα παιδιά μας από την ' Εκκλησία. Γι` αυτό πρέπει τα παιδιά μας, ακόμη και μ' αυτό το όνομα, το όποιο θα τους συνοδεύει σ' όλη τη ζωή, να τα βοηθήσουμε να συνδεθούν με τον "Άγιο τους.

Να γίνει μια εικόνα του ' Αγίου τους, να τον έχουνε προστάτη τους. ' Εμείς εκεί στο " Αγιον "Όρος, όταν γιορτάζει ένας μοναχός, τιμούμε ιδιαίτερα τον "Αγιον αυτόν, πού φέρει ο μοναχός μας. Και σας λέγω υπευθύνως ότι οι μοναχοί πολλές φορές μου λένε, «γέροντα, σήμερα, πού γιορτάσαμε τον "Άγιο μου, αισθάνθηκα μία ιδιαίτερη χάρη από τον "Άγιο». Και δεν έχουν άδικο. Διότι οι Άγιοι, αδελφοί μου, αφορμή γυρεύουν να τους προκαλέσουμε να μας βοηθήσουν. Κι έτσι, όπως είπα και στην αρχή, εκμεταλλευόμαστε τη μυστική δύναμη της Εκκλησίας.

Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσέξουμε, είναι, όπως είπα και στην αρχή, ή τηλεόραση. Η τηλεόραση σταμάτησε το διάλογο μέσα στην οικογένεια.
Και αυτό είναι, ξέρετε, πολύ θλιβερό. Γιατί, επειδή στα παιδιά μας δεν αναπτύσσεται ο διάλογος, συνηθίζουν να μην εκμυστηρεύονται αυτά, πού θέλουν, και ξέρετε οι ψυχίατροι σήμερα Τι λένε; Ένας λόγος, πού σήμερα τα σύγχρονα παιδιά έχουνε ψυχολογικά προβλήματα, είναι, διότι δεν τους αναπτύξαμε εμείς οι γονείς το διάλογο. Δηλαδή χαλάσαμε την επικοινωνία μαζί με τα παιδιά μας. Γι` αυτό, παρακαλώ πολύ, όσο μπορείτε να' χετε διάλογο με τα παιδιά σας, και μαζί, αλλά και Ιδιαιτέρως με το καθένα. Και στο διάλογο αυτό να τους ερμηνεύετε Τι περιμένει ή ' Εκκλησία απ ` αυτά. Να τους ερμηνεύετε το σκοπό τους. Να τους ερμηνεύετε γιατί ήρθε ο Χριστός στη γη. Και γενικά το νόημα της κενώσεως του θεού Λόγου, ώστε οπό μικρά να τους ενστερνίσετε, να τους εμφυτέψετε τον πόθο για τον αγιασμό.

Και ένα άλλο, το οποίο πρέπει να έχουν υπ' όψη τους οι γονείς: Πολλές φορές το πολύ ενδιαφέρον, πού έχουμε για τα παιδιά μας, και ή μεγάλη έγνοια μας κάνει να είμεθα πολύ αυστηροί. Μας κάνει να είμεθα πάρα πολύ αυστηροί και πολλές φορές άτεγκτοι κι ανυποχώρητοι σε μερικά πράγματα. Πρέπει, αγαπητοί μου, μου να το χωνέψουμε ότι τα παιδιά, τα σύγχρονα παιδιά, δεν έχουν δύναμη ν' αντέχουν την αυστηρότητα, πού αντέχατε σεις οι παλαιότεροι.' Αλλά πρέπει δια του διαλόγου και δια της πειθούς να τους λέμε το καλό και μετά δια της προσευχής να αναπληρώνουμε. Γι` αυτό μην ανησυχείτε εσείς προσεύχεστε δια τα παιδιά σας και μην έχετε άγχος.

Έρχονται πολλοί, μας πλησιάζουν, μα τ! να κάνουμε με τα παιδιά, μα δεν έρχονται, μα αργούν να έρθουν, μα δεν ακούνε κτλ. Ναι, αλλά πολλοί ευλαβείς γονείς, χωρίς να το θέλουν, τους δημιουργούν ένα αφόρητο κλίμα στο σπίτι, πού πολλοί νέοι έχουν λογισμούς να φύγουν από το σπίτι. Γι' αυτό, σας παρακαλώ, εάν συνηθίσετε από μικρά τα παιδιά σας και τα έχετε σε διάλογο και τους ερμηνεύετε τον πνευματικό νόμο, τότε οπωσδήποτε θα βοηθηθούν και θα αναπτύξουν μία κοινωνία μαζί σας. Και αν θέλετε να είστε ιδανικοί γονείς, ο ιδανικός γονιός πρέπει να γίνει ο πρώτος πνευματικός του παιδιού του. Εάν δεν το καταφέρετε έτσι, νομίζω ότι πετύχατε.Πρέπει να δώσετε τέτοια εμπιστοσύνη στο παιδί σας και να του δείξετε τέτοια αγάπη και τέτοια ελευθερία, ώστε άνετα να σας εκμυστηρεύεται τα διάφορα προβλήματα, πού, ως παιδί, μετέπειτα έφηβος, μπορεί να συναντά, για να μπορέσετε να το βοηθήσετε. Τα παιδιά πρέπει να συνδεθούν, όπως είπα, με τη ζωή της ' Εκκλησίας. Να μάθουν την προσευχή, να μάθουν να προσεύχονται, να μάθουν να γονατίζουν, να μάθουν να κάνουν μετάνοιες.



Ξέρετε οι μετάνοιες πόσο βοηθούνε, ώστε το παιδί να έχει αίσθηση της προσευχής; Διότι τα παιδιά δεν αρκούνται με το να τους λες αυτό απαγορεύεται, εκείνο απαγορεύεται, αυτό δεν επιτρέπεται. Πρέπει να τα βοηθήσουμε να βρουν, να μην τους δώσουμε ένα στείρο ηθικισμό, αλλά να τα βοηθήσουμε να βρουν ένα αντίκρισμα διότι, αν δεν βρει το παιδί αντίκρισμα, πού είναι αυτή τούτη ή θεία χάρις, ή κατ' αίσθηση θεία χάρις, είναι αδύνατο να το πείσουμε να ζήσει τη ζωή της ' Εκκλησίας. Γι` αυτό οπωσδήποτε πρέπει να μάθουμε το παιδί να προσεύχεται κατά τον ορθό πατερικό και παραδοσιακό τρόπο.

Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσέξουμε στην οικογένεια είναι το έξης: Ο πατέρας και ή μητέρα πρέπει να συνάζουν τα παιδιά κάθε βδομάδα και να τους λένε τις τυχόν παρατηρήσεις, τις τυχόν λύπες, πού έχουν. Μπορεί τα παιδιά να πλήγωσαν τους γονείς, και οπωσδήποτε θα υπάρξουν στιγμές, θα υπάρξουν περιστάσεις πού θα πληγωθούν οι γονείς για τα παιδιά. Τότε να τα συνάζετε τα παιδιά σας όλα και να τους λέτε τα παράπονα σας και να συνεξηγείσθε, διότι ή συνεξήγηση λύνει την παρεξήγηση. Και τα παιδιά πολλές φορές κάνουν κάτι και δεν έχουν γνώση τι έκαναν. Γι` αυτό στα μοναστήρια υπάρχουν οι λεγόμενες συνάξεις των μοναχών, πού συνάγει ο γέροντας τους μοναχούς, όλους μαζί, και τους λέγει τις τυχόν παρατηρήσεις, πού έχει, ή τις τυχόν προτροπές. Κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό το πράγμα, να υπάρχει μία καθολική, μία ολική επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά. "Οπωσδήποτε ένα παιδί, για να μπορέσει να επιβιώσει πνευματικά, πρέπει να σέβεται, όπως είπα, τη ζωή της'
Εκκλησίας, και, για να μάθει να σέβεται τη ζωή της Εκκλησίας, πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχει στη Θεία Λειτουργία, να συμμετέχει στη μυστηριακή ζωή, πού οπωσδήποτε ειναι μία δογματική προϋπόθεση, να τιμά τους αγίους της ' Εκκλησίας. Να μάθει να σέβεται τις αργίες. Γιατί είναι αργία ή Κυριακή; Γιατί κατ' αρχήν ονομάζεται Κυριακή; Ή Κυριακή είναι αφιερωμένη στον Κύριο, Γι` αυτό λέγεται Κυριακή. Η μεγαλύτερα προσφορά στον Κύριο είναι να συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία. Το συγκλονιστικότερο γεγονός, πού γίνεται στον κόσμο, δεν είναι άλλο από τη Θεία Λειτουργία, κι ακόμα το ζενίθ της λατρεία του θεού είναι ή συμμετοχή μας στο Κυριακό Άγιο Ποτήριο.Γι` αυτό Τι ωραίο η οικογένεια, όλοι μαζί, κάθε Κυριακή να προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία, ώστε να λαμβάνει δύναμη εξ ύψους!

Να λαμβάνει παράκληση, να λαμβάνει παρηγοριά, να λαμβάνει δύναμη, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του σκότους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο διάβολος εργάζεται. Ό διάβολος δεν είναι το αφηρημένο κακό. ' Ο διάβολος είναι συγκεκριμένη οντότης, όπως οι άγγελοι, και συνεχώς ενοχλεί τον αγωνιζόμενο άνθρωπο. Γι' αυτό μόνο δια της συμμετοχής μας στα μυστήρια, πού καίγονται οι δαίμονες, μπορούμε να επιβιώσουμε και να αναβαπτιστούμε πνευματικά.

Γι` αυτό όσο μπορούμε, αγαπητοί μου, να συμμετέχουν στις κυριακάτικες ιδιαίτερα Θείες Λειτουργίες, και σας λέγω και κάτι, το όποίο συναντούμε στο "Αγιον "Όρος. "Όλες οι λειτουργίες έχουνε πολλή χάρη, αλλά κ λειτουργία της Κυριακής έχει μία ιδιαίτερη χάρη. Γι` αυτό, όσο μπορούμε, ία. σεβόμεθα τις αργίες και τις Κυριακές, και αυτό να το εξηγούμε στα παιδιά μας.

Προηγουμένως μίλησα στον "Άγιο Νικόλαο και είπα για τον "Άγιο Ιωακείμ τον Βατοπεδινό, ένα νέο Αυτού του Αγίου ή Αχίλλειος πτέρνα ήταν, όταν έβλεπα, ανθρώπους να δουλεύουν τις Κυριακές. Δεν μπορούσε να το αντέξει. Γι` αυτό ή έκανε παρατηρήσεις και πολλές φορές, για να παιδαγωγήσει, όταν έβλεπε ότι δεν πείθοντο, όπως λέει ο βίος του τους παραδειγμάτιζε. Πολλές φορές έβλεπε γυναίκες να μαζεύουν χόρτα τις Κυριακές και, για να τις παιδαγωγήσει και να τις παραδειγματίσει, τους έλεγε: «Σε παρακαλώ, όταν θα μαγειρέψεις τα χόρτα, φώναξέ με κι εμένα να φάμε μαζί.»Κι επειδή τον αγαπούσαν αυτόν τον άγιο άνθρωπο ευχαρίστως τον δέχονταν στο σπίτι.

Κι, όπως αφηγείται ο βιογράφος του, πολλές φορές, όταν τον συγκαλούσαν, για να φάει το φαγητό της Κυριακής, μόλις άνοιγε η νοικοκυρά την κατσαρόλα για να βάλει στα πιάτα το φαγητό, το έβρισκε γεμάτο σκουλήκια. Μία άλλη γυναίκα στην κατσαρόλα του φαγητού της Κυριακής βρήκε ένα μεγάλο φίδι. Και τους έλεγε ο "Άγιος: Αυτό είναι το φαγητό του κόπου της Κυριακής. Γι αυτό σας είπα και προηγουμένως ότι ή Εκκλησία, αγαπητοί μου έταξε, θεόπνευστος τα έταξε και τα κατέταξε. Γι' αυτό πρέπει να τα σεβόμεθα, διότι; οι Πατέρες, όταν ερωτώνται πώς θα αποκτήσουμε αγιότητα, λένε ότι πρέπει να τηρήσουμε τις εντολές. Ποίες εντολές; Και απαντούν. Πάσας τας εντολάς. Δεν μπορούμε να παίζουμε με τον αγιασμό μας. Πρέπει να τηρούμε πάσας τάς εντολάς Διαφορετικά απετύχαμε. Και, όπως λεν οι Άγιοι Πατέρες, δια της ακριβείας τής συνειδήσεως θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος Και ή ακρίβεια της συνειδήσεως έρχεται δια της τηρήσεως πασών των εντολών.

Αυτά, τα όποια σας λέμε, δεν τα δημιουργήσαμε εμείς, είναι ή πεπατημένη οδός και ο πεπατημένος δρόμος των Αγίων Πατέρων. οι Άγιοι Πατέρες δεν απεφάνθησαν από καθέδρας. οι Άγιοι Πατέρες μας μίλησαν εξ εμπειρίας. Εξ ων έπασχον μας πληροφόρησαν. Γι` αυτό, παρακαλώ πολύ, με το να μελετούμε τους βίους των Αγίων θα μπορέσουμε να δώσουμε μία ορθόδοξη πορεία στη χριστιανική οικογένεια. Σήμερα, όπως σας είπα και στην αρχή, ανησυχούμε.

Πολλές φορές πλησιάζουμε νέους και τους ρωτάμε και μας πιάνει απόγνωση, και λέμε αυτοί αύριο θα κάνουν παιδιά, Τι θα πουν στα παιδιά τους; Εφ' όσον αυτοί είναι τελείως κενοί, Τι θα πουν στα παιδιά οι αυριανοί γονείς; Τα σχολεία, σήμερα δεν δίνουν την ορθόδοξη παιδεία. Γι' αυτό πρέπει να γίνει σχολείο το σπίτι. Πρέπει το παιδί να μάθει από το σπίτι, να του ριζωθούν οι αλήθειες του ευαγγελίου από το σπίτι, ώστε κανείς, ούτε καθηγητής, ούτε δάσκαλος, να μην μπορεί να τις τα ξεριζώσει. Διότι, αγαπητοί μου, υπάρχει μία ουμανιστική θεώρηση της ζωής. Σήμερα λέμε να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Δεν είναι τίποτα αυτό για μας. ' Εάν δεν γίνουμε χαριτωμένοι άνθρωποι, εποιήσαμεν ουδέν».

Γι` αυτό, όσο μπορείτε, για να μπορέσει να οδηγηθεί κι αυτός ο τόπος σε μία σωστή κατεύθυνση, πρέπει οπωσδήποτε να βοηθήσουμε και τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας, να γίνουμε φορείς μετανοίας. Και για να γίνουμε φορείς μετανοίας, πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο το συγκεκριμένο, τον όποιο μας παρέδωσε ή πατερική ζωή. Εάν δεν ακολουθήσουμε τους πατέρες μας, είναι αδύνατο να τα βγάλουμε πέρα. Και πολλές φορές δυστυχώς έρχονται άνθρωποι, πού αγωνίζονται κατά ένα εσφαλμένο τρόπο, πενήντα χρόνων, εξήντα χρόνων, και ο καρπός τους, επειδή αγωνίζονται λανθασμένα, είναι ή απόγνωση. Είναι ή κενότητα. Είναι ένας ψυχρός ηθικισμός, ενώ ο καρπός αυτού, πού αγωνίζεται, είναι το πλήρωμα της Θείας Χάριτος.Αυτό πρέπει να βρούμε, σ' αυτό πρέπει να αποσκοπούμε, διαφορετικά απετύχαμε. Και ή μεγαλύτερα τιμή, αδελφοί μου, στην ανθρώπινη προσωπικότητα είναι ο αγιασμός. Και ο αγιασμός δεν είναι ίδιο των μοναχών, είναι ίδιο όλων των μελών της ' Εκκλησίας. Δεν έχουμε άλλο Ευαγγέλιο εμείς και άλλο εσείς. Στο ίδιο Θεό πιστεύουμε, το ίδιο Ευαγγέλιο έχουμε.

Γι` αυτό, αν αγωνίζεστε σωστά, οπωσδήποτε θα γευτείτε τους γλυκύτατους καρπούς της Θείας Χάριτος. Εμείς, υπεύθυνα σας λέμε, παρακολουθούμε πολλούς ανθρώπους, πού έχουνε χάρη πού δεν έχουν ο! μοναχοί, γιατί αγωνίζονται σωστά. Πιστεύουν ορθά και εργάζονται σωστά κατά την πατερική Θεολογία. Γι' αυτό στροφή στους Πατέρες μας, στροφή στη ζωή της ' Εκκλησίας. Αυτή είναι ή ελπίδα μας, ή Εκκλησία. "Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει τίποτε.

Αυτά ήθελα να σας πω, γιατί ήδη βλέπω ότι πέρασε μία ώρα. να μη σας κουράσω άλλο, αυτό το μήνυμα θέλω να φέρω κι αυτή την ανησυχία των ' Αθωνιτών πατέρων θέλω να σας προσφέρω: "ότι εμείς ανησυχούμε, και θα μειώσετε την ανησυχία μας, εάν εσείς εκμεταλλευτείτε την παράδοση της' Ορθοδόξου ' Εκκλησίας. Σήμερα ή ' Ορθοδοξία επειδή είναι εμπόδιο σ' αυτούς, πού θέλουν να συμμαχήσουν με τις σκοτεινές δυνάμεις, όπως βλέπετε, καταδιώκεται.

Όπως είπα και προ ολίγου στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, γιατί συμμαχούν οι Καθολικοί με τους Μουσουλμάνους σήμερα; Τι σχέση έχουν οι Μουσουλμάνοι με τους Καθολικούς, Καμία σχέση. Η μόνη σχέση, ότι είναι και οι δύο εχθροί της' Ορθοδοξίας. Γι` αυτό και σήμερα βάλλουν κατά της' Ορθοδοξίας. Πολεμείται ή' Ορθοδοξία. Θα μπορέσουμε εμείς να συμβάλουμε, ώστε ή "Ορθοδοξία απτόητη, να σκιάζει και να εποπτεύει το κόσμο και να τον παρηγορεί, εφ` όσον γίνουμε ζωντανά μέλη της.

Διότι ή Ορθοδοξία σήμερα είναι εμπόδιο στα σκοτεινά σχέδια των Ισχυρών της γης. Γι` αυτό και θέλουν να την καταστρέψουν και να τη διαλύσουν. Αλλά, εάν εμείς συνεργαστούμε μετά της παντοδυνάμου Θείας Χάριτος είναι αδύνατο να το καταφέρουν, διότι, «ει ο Θεός μεθ' ημών, τις καθ' ημών;»

Αμήν.