ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΓΗ

Τη Σάρκωση του Χριστού στη γη, ανέμενε μυστικά ολόκληρη η ανθρωπότητα

Ο σπερματικός λόγος των Χριστουγέννων

   Ο αρχαίος κόσμος πριν την ενανθρώπηση του Χριστού στη γη το βράδυ των Χριστουγέννων - δε στερήθηκε φωτισμένων πνευμάτων που  προσέγγισαν κατά Θεία παραχώρηση την Αλήθεια,  αποδεικνύοντας ότι προϋπήρχε το Σχέδιο Σωτηρίας του Θεού και πως γι΄ αυτό ακριβώς δόθηκε ο σπερματικός λόγος (σπέρματα αληθείας και πληροφόρησης) σε διάφορα έθνη και λαούς (αφού όλοι εξ Αδάμ), σε ενάρετους ανθρώπους, σε ευσεβείς ερευνητές και φιλοσόφους, επειδή ακριβώς Θεός ο Πατήρ και αυτών...

   Έτσι χαρακτηριστικά μέσα στην ιστορία αναφέρονται (τα περισσότερα από τα παρακάτω συγκλονιστικά στοιχεία αντλήθηκαν από σχετικές εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,4 FM, Δεκέμβριος 2002 μ.Χ.):

·         οι Χαλδαίοι - Πέρσες, στους οποίους δόθηκε διά του Βαλαάμ, που έζησε στα χρόνια του Μωυσή (13^ος αι. π.Χ.) η προφητεία του λαμπρού άστρου και της Γέννησης του Χριστού, η οποία και επαληθεύτηκε αιώνες αργότερα, με την εμφάνιση πράγματι του κινούμενου λαμπρού νέου αστέρος - που ήταν βέβαια Άγγελος Φωτός - και την ενανθρώπηση του Χριστού με τη Γέννησή Του στη Βηθλεέμ, την οποία επιβεβαίωσαν προσωπικά και επιτόπου οι τρεις Πέρσες Μάγοι, που είδαν και ακολούθησαν το νέο λαμπρό αστέρι, εξαιτίας της παλαιότατης προφητείας!

·         στους Ινδούς υπήρχαν επίσης προσδοκίες για την έλευση του Υιού του Θεού. Π.χ. στον Βεδισμό υπάρχει προσδοκία για το Θεό του Φωτός ο οποίος θα  ενανθρωπιστεί  εκ της Παρθένου και θα αποσταλεί στον κόσμο από τον ουράνιο Πατέρα Του, ως μεσίτης μεταξύ Θεού και κόσμου!

   Κατά τα κείμενα ακόμη του Μαχαγιάνα Βουδισμού, αναμένονταν να έρθει ο Θείος Λυτρωτής και Διδάσκαλος, ο οποίος θα αποκαλύψει θείες αλήθειες εκ του πληρώματος της Σοφίας Αυτού και θα πληρώσει τις εσώτατες επιθυμίες και τις νοσταλγίες του ανθρώπου!..

   Κατά τα κείμενα επίσης του Ινδικού Βουδισμού, ο ιστορικός Βούδας, που έδρασε κατά τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνος, απέκρουσε κατηγορηματικά ισχυρισμούς οπαδών του ότι τάχα δεν θα υπάρξει στο μέλλον διδασκαλία μεγαλύτερη από εκείνου. Έλεγε μάλιστα ότι μετά από 500 χρόνια θα χρεοκοπήσει η διδασκαλία μου, σα να προαισθανόταν τι επρόκειτο να επακολουθήσει... Επειδή όταν θα έβγαινε ο Αληθής Αυτόφωτος Ήλιος του Κόσμου, όλα τα μικρά ετερόφωτα αστέρια θα χανόταν... ακριβώς 500 χρόνια μετά!

   Επίσης και στον Θιβετιανό Βουδισμό, αναμενόταν Παρθενογέννητος Θεάνθρωπος Λυτρωτής, ο οποίος θα σώσει τον άνθρωπο και θα επαναγάγει την ανθρωπότητα στην αρχέγονη χρυσή εποχή!..

·         στο Ιράν αναμενόταν ο Σωτήρας Θεάνθρωπος, ο οποίος θα γεννηθεί εκ Παρθένου και θα συντελούσε στην ανακαίνιση και τον καθαρμό του κόσμου!..

·         στην Αίγυπτο επίσης υπήρχε ο "μύθος" ότι θα έρθει στον κόσμο Εκείνος που θα σώσει και θα λυτρώσει το γένος των ανθρώπων!..

·         ο Κομφούκιος στην Κίνα, 500 χρόνια κι αυτός νωρίτερα, ανέμενε τον Άγιο, τον Θεάνθρωπο, ο οποίος θα είχε την λυτρούσα γνώση και θα έσωζε και θα κυβερνούσε τον κόσμο!..

Αλλά και πολλές κινέζικες παραδόσεις ανέμεναν τον Ποιμένα και Άρχοντα, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως Αγιότατος και Καθολικός Διδάσκαλος και Κυρίαρχος!.. Ο Άγιος αυτός υπήρχε προ του ουρανού και της γης! Είναι ο ποιητής, Δημιουργός και συντηρητής των πάντων! Όσο Μέγας και αν είναι, έχει και την Ανθρώπινη φύση! Αυτός και μόνος είναι άξιος να θυσιαστεί εις τον υπέρτατον Δεσπότην και Άρχοντα του Κόσμου! Αυτός θα συνδιαλλάξει τον ουρανό μετά της γης! Ο προσδοκώμενος Άγιος είναι ενωμένος μετά του ουρανού!.. Γι΄ αυτό στους αρχαίους Κινέζους φιλοσόφους ονομάζεται Ουρανάνθρωπος!..

·         ο Αισχύλος, που έγραψε 500 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού από την Παρθένο, για τον Παρθενογέννητο, που θα ερχόταν να βοηθήσει τους ανθρώπους!!!

·        οι Σωκράτης και Πλάτωνας, όπου στο βιβλίο Αλκιβιάδης ΙΙ του Πλάτωνα, εμφανίζεται ο Σωκράτης να λέει στον Αλκιβιάδη, 400 χρόνια πριν την Έλευση του Χριστού, πως ο άνθρωπος πρέπει να ζει εν αναμονή, μέχρις ότου φτάσει ο καιρός να διδαχθεί από τον προσδοκώμενο Υπεράνθρωπο Διδάσκαλο!.. Άλλωστε η προσέγγιση του Σωκράτη προς τον Μόνο, Ένα αληθινό Θεό και η αποποίηση του ανύπαρκτου δωδεκάθεου δεν ήταν εκείνη που τον καταδίκασε σε θάνατο;

·       ο ιστορικός Τάκιτος μαρτυρεί 60 χρόνια πριν τη Γέννηση του Σωτήρα, πως όλοι ήταν πεπεισμένοι επί τη πίστη αρχαίων προφητειών ότι η ανατολή έμελλε να υπερισχύσει και ότι μετά όχι από πολύ καιρό, θα έβλεπαν εξερχόμενους από την Ιουδαία αυτούς που έμελλε να ποιμάνουν την Οικουμένη!

·         ο Κικέρων, ο οποίος εμφανίζεται 50 μόλις χρόνια πριν την Σάρκωση του Χριστού, να νοσταλγεί την εποχή που θα κυβερνά παντού είς Διδάσκαλος και Κυρίαρχος, ο Θεός!.. Εποχή βέβαια που δεν είναι άλλη από την αιώνια Βασιλεία του Χριστού εν ουρανοίς!

·         ο Οράτιος και ο Οβίδιος που κάνουν λόγο για τη χρυσή εποχή (του Παραδείσου) που χάθηκε...

·         ο Βιργίλιος στην 4η Εκλογή του, αφιερωμένη στο φίλο του Πολύωνα, μιλά για το Θείον Παιδίον, το οποίο θα επαναφέρει στην ανθρωπότητα τον Χρυσό Αιώνα. Επίκειται, λέει ο Βιργίλιος, έναρξις νέα χρονικής περιόδου, περιόδου παγκοσμίου τάξεως, οσονούπω φτάνει η επάνοδος της αρχικής βασιλείας του Υψίστου Θεού! Οσονούπω νέα χρυσή γενεά στέλλεται άνωθεν από τα ουράνια ύψη εις την γην. Συ λοιπόν φωτεινή επιλόχειος θεά, προστάτεψε την Μητέρα, καθ΄ ην στιγμήν θα γεννάται εξ  αυτής το Βρέφος, δια του οποίου θα λήξει η δυστυχής γενεά! Δια πρώτην φορά στην παγκόσμιο ιστορία! Και νέα γενεά ευτυχής θα ανατείλει σ΄ όλον τον κόσμο. Ήδη άρχισε να βασιλεύει ο πάμφωτος Εις (ένας) Θεός... Ελθέ πολυτίμητε Υιέ του Θεού, μεγάλε Υιέ του Υψίστου. Οσονούπω φτάνει η εποχή. Ρίψον το βλέμμα Σου εις την ανθρωπότητα, την κλονιζομένη από το βάρος της αμαρτίας. Ρίψον το βλέμμα Σου και ειδέ πως τα πάντα σκιρτούν για την εποχή, η οποία οσονούπω φτάνει!.. Και αυτό το "οσονούπω" του Βιργίλιου λέχθηκε 41 χρόνια μόλις πριν από την ενσάρκωση του Υιού του Θεού από την Πανάγια Μητέρα Του στη Βηθλεέμ!!!

Διπλή χαρά για τον Ελληνισμό

   Η μεγάλη παγκόσμια χαρά των Χριστουγέννων, της Σωτηρίας της Ανθρωπότητας, είναι διπλή χαρά για τον Ελληνισμό, του οποίου οι σοφοί και φιλόσοφοι με κάθε τρόπο έψαξαν να ανακαλύψουν τον Αληθινό Δημιουργό του Κόσμου, Εκείνον που και τη γλώσσα μας χάρισε και δια του Μεγάλου Αλεξάνδρου την άπλωσε, αλλά και την υψηλή και μεγίστη αποστολή, να μεταφέρουμε δια της γλώσσας μας, μέσα στις χιλιετηρίδες, πολεμούμενοι και θριαμβεύοντες, την ολόχρυση γνώση του ίδιου του Θεού, την Ορθή Πίστη, την Θεία Ορθοδοξία και να την υπερασπιστούμε με αίμα, με χαρά και με θάρρος, γράφοντας την πιο ένδοξη ιστορία του κόσμου! Ιστορία που δεν τέλειωσε, αλλά αναμένει σε λίγο την τελική λαμπρή φάση της...

   Η είδηση, το κήρυγμα της Ενανθρωπήσεως του ίδιου του Θεού μας, του Χριστού, δια στόματος των Αποστόλων, βρήκε τότε τον Ελληνισμό σε μια τραγική στιγμή, σε ώρες που «σταυρωνόταν» από τον βαρβαρισμό και τον εκχυδαϊσμό των Ρωμαίων (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις), την ώρα που το λεπτό πνεύμα του Ελληνικού Πολιτισμού καταπατούνταν και μάτωνε σε Αρένες αντί σε Θέατρα και σε παρωδίες Εορτών, ακόμη και σε παρωδίες δήθεν «Ολυμπιακών Αγώνων»…

   Στις πληγωμένες και ευσεβείς καρδιές των Ελλήνων αλλά και στις προχωρημένες διάνοιές τους, το μήνυμα της Σωτηρίας, η ελπίδα της Ανάστασης, η βεβαιότητα της Αιωνιότητας, το υψηλό νόημα του Χριστιανισμού, έπεσε σαν μάννα εξ ουρανού, αφού ο Ελληνισμός, συναντούσε επιτέλους Εκείνον που τον έπλασε, για να μεταφέρει τη νέα Κιβωτό της Καινής Διαθήκης Του! Έβρισκε Εκείνον, που άγγιζε και δονούσε το ευσεβές πνεύμα και το υψηλό πολιτισμικό επίπεδο του λαού μας, δώρα και πάλι δικά Του…

   Και όταν ήρθε εκείνη η συγκλονιστική και μοναδική θεία ώρα, εκείνη η άγια νύχτα των Χριστουγέννων, κάπου στον ουρανό, η ψυχή του Σωκράτη, που θανατώθηκε επειδή πρωτομίλησε για Εκείνον τον Ένα και Αληθινό Θεό, η ψυχή του Σωκράτη που γκρέμισε πρώτος τα είδωλα της αγνοίας, σίγουρα ευφραινόταν…

   Όμως τον Σωκράτη τον αποφεύγουν οι ξενόφερτες Νεοειδωλολατρικές Τελετουργίες και οι παγιδευμένες Αρχαιολατρικές Ομάδες, επειδή αποτελεί ακριβώς τη μεγάλη απόδειξη της τελείας πλάνης τους…

   Ο Ελληνισμός έχει συνέχεια. Επειδή ακριβώς ήταν συνέχεια μέσα στο Σχέδιο του Θεού για τη Σωτηρία της Ανθρωπότητας. Η εντυπωσιακή αρχαία ευσέβειά του, τον έσπρωξε σε θαυμαστά έργα, ενώ ταυτόχρονα η ακούσια άγνοιά του για τον Αληθινό Θεό, είλκυσε το έλεος και την ιδιαίτερη αγάπη του Χριστού μας, αλλά και τη μεγάλη και φοβερά προστασία της Παναγίας Μητέρας Του…

   Καλά Χριστούγεννα

O Νοστράδαμος επιβεβαιώνει Παϊσιο και Πατρο-Κοσμά! Συγκλονιστικές προφητείες για την Ελλάδα, που επαληθεύτηκαν!

Συγκλονίζει ο Νοστράδαμος με τα τετράστιχά του για την Ελλάδα, που οι μελετητές του 5ου Βιβλίου του φέρνουν στο φώς! Ως και μερικά χρόνια πρίν, οι απόψεις των διίσταντο, μιας και δεν ήταν βέβαιο οτι επρόκειτο για μια χώρα της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα.

Σήμερα όμως...τα λόγια του μεγάλου αυτού ανδρός συγκλονίζουν με την καθαρότητά τους!

Τα παρακάτω χωρίς αμφισβήτηση έχουν να κάνουν με την τωρινή κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας έτσι και τις προφητείες των πατέρων της εκκλησίας μας (Πατροκοσμά Αιτωλού, Πατέρα Παΐσιου, Ιωσήφ Βατοπεδινού, κ.ά.)

Ο διασυρμός και χλευασμός της Ελλάδος από τους Δυτικούς

Η Κόρη του Φωτός, από τους φίλους της θα καταδικαστεί.

Ότι τάχα το σκότος στη Παλιά Γη έχει φέρει.

Θα την βρίζουν και θα την χτυπούν, θα λένε ότι αυτή φταίει.

Αλλά σύντομα θα καταλάβουν το λάθος τους.

Ερμηνεία: Η κόρη τους φωτός είναι η Ελλάδα (Ελ=φως, 'λάδα' εκ του 'λας' που σημαίνει γη ή χώρα, δηλαδή Ελλάδα = Χώρα του Φωτός.) Όταν λέει φίλους εννοεί τους Ευρωπαίους οι οποίοι θα γυρίσουν την πλάτη τους στην Ελλάδα επειδή θα νομίζουν ότι αυτή ευθύνεται για την κρίση στην Ευρωζώνη(«ότι τάχα το σκότος στη Παλιά Γη έχει φέρει»). Παλιά Γη είναι η Ευρώπη. Θα την κατηγορούν και θα την χλευάζουν αλλά όταν οι ίδιες τους οι χώρες βρεθούν στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα θα καταλάβουν το λάθος τους (τον διασυρμό της Ελλάδος).

Αποτυχία επίλυσης της οικονομικής κρίσης

Η αρρενωπή γυναίκα θα ασκήσει πίεση στον βορρά.

Θα δημιουργήσει δυσφορία σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Δύο αποτυχίες θα την θέσουν σε τέτοια έλλειψη ισορροπίας.

Ώστε ζωή και θάνατος θα ισχυροποιήσουν τους Ανατολικούς Ευρωπαίους.

Ερμηνεία: Η αρρενωπή γυναίκα είναι είτε η Μέρκελ είτε η Λαγκάρντ. Οι δύο αποτυχίες είναι η αποτυχία της επίλυσης του προβλήματος της οικονομικής κρίσης. Η πρώτη αποτυχία έχει να κάνει με την κρίση στην Ελλάδα και η δεύτερη με την παγκόσμια κρίση. Μέσα από την κρίση θα ανατείλουν οι για χρόνια αδύναμοι ανατολικοί Ευρωπαίοι, δηλαδή οι ορθόδοξοι (οι οποίοι θα ενισχυθούν από την Ρωσία του Πούτιν.)

Οι G20 για την Ελλάδα

Θα πουν οι δυνατοί, στο άκρο του Θρόνου,

ότι με το δίκιο τους, ο χρυσός της τους ανήκει.

Μα δεν θα προφτάσουν στη σκιά της Γης.

Τα γεγονότα τρέχουν σε μια μεγάλη πόλη.

Ερμηνεία: Οι δυνατοί είναι οι G20 και το άκρο του θρόνου είναι η βάση των τραπεζιτών στην Wall Street, στην Νέα Υόρκη, οι οποίοι θα διεκδικήσουν τα μεταλλεύματα και το πετρέλαιο της Ελλάδος μη την δικαιολογία ότι η Ελλάδα χρωστάει πολλά στο ΔΝΤ. Αλλά δεν θα προλάβουν να κάνουν τίποτα (όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν οι πατέρες της εκκλησίας μας στις δικές τους προφητείες) επειδή κάτι θα συμβεί, μάλλον πόλεμος, στη Μεγάλη Πόλη που δεν είναι άλλη από την Κωνσταντινούπολη! Η «σκιά της γης» ήταν δύσκολο να ερμηνευθεί, αλλά μάλλον ο Νοστράδαμος αναφέρεται στην Ιερουσαλήμ όπου μάλλον θα γίνει εμπόλεμη σύρραξη και έτσι οι G20 θα ασχοληθούν με τον πόλεμο και θα αφήσουν την Ελλάδα στην άκρη.


Η πείνα στην Ελλάδα

Στις Κυκλάδες, στην Πείρινθο, και στην Λάρισα,

στην Σπάρτη και ολόκληρη την Πελοπόννησο,

ένας τρομερός λιμός, μια μάστιγα από ψεύτικη σκόνη

Εννιά μήνες θα διαρκέσει δίνοντας μορφή σε όλα.

Ερμηνεία: Η Ελλάδα θα πεινάσει (όπως είπε και ο Πατροκοσμάς, ο Παΐσιος και ο Ιωσήφ ο Βατοπεδινός) και η πείνα θα διαρκέσει από τρεις μήνες μέχρι ένα χρόνο (όπως προφήτεψε ο Παΐσιος). Ο Νοστράδαμος μας λέει ότι θα διαρκέσει εννιά μήνες. Η πείνα όμως θα είναι «φτιαχτή», ψεύτικη, αλλά θα είναι τόσο έντονη που θα εξαπλωθεί σαν μάστιγα. «Δίνοντας μορφή σε όλα» εννοεί πως οι Έλληνες θα έρθουν πιο κοντά παίρνοντας μορφή, γινόμενοι έτσι πιο ανθρώπινοι. Δηλαδή η κρίση θα τους φέρει πιο κοντά και θα τους ενώσει.

Το μέλλον των καταπιεσμένων

Οι καταπιεσμένοι, αφέντες θα γίνουν.

Γιατί ο Θεός την σειρά αλλάζει.

Το φως της, τον κόσμο ξανά θα φέξει.

Και τότε όλοι τους θα θυμηθούν ποια είναι Αυτή.

Ερμηνεία: (Η προφητεία αυτή δεν έχει σχέση μόνο με την Ελλάδα, αλλά με όλους όσοι ήταν καταπιεσμένοι και θα γίνουν στο τέλος αφέντες.) «Και τότε όλοι τους θα θυμηθούν ποια είναι Αυτή» Όπως είπαν ο Παΐσιος και ο Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, η Ελλάδα θα αρχίσει η ίδια να εκμεταλλευτεί τα πετρέλαιά της και θα γίνει υπερδύναμη («Το φως της, τον κόσμο ξανά θα φέξει»), «όλοι οι Έλληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.» Και όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και όλοι οι ορθόδοξοι λαοί Σέρβοι, Ρουμάνοι κτλ. επειδή η προφητεία φέρεται γενικά σε όλους όσους ήταν καταπιεσμένοι.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Η ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ 1743

Μάγιερ Αμσκελ Ρόθτσιλντ: Ο Γερμανός ιδρυτής της δυναστείας της κόκκινης ασπίδας και των ιδιοκτητών της Ελλάδας που μπορεί να μπλοκάρει ακόμα και απόφαση της Κυβέρνησης!
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Λάζαρου Ελευθεριάδη στο aegeantimes.gr…

«Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε τον 18ο αιώνα ο
Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά οικογένειες του κόσμου, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το όνομα τους στα γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα» και οι ιστορικοί εικάζουν ότι μπορεί να προέρχεται από μια κόκκινη ασπίδα που κρεμόταν στην πύλη του σπιτιού τους, στη Φρανκφούρτη.
Η πρώτη αξιοσημείωτη αναφορά του ονόματος Ρόθτσιλντ, που στο μέλλον θα αποτελέσει βασικό κύτταρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ήταν αυτή του Μάγιερ Άμσκελ, που γεννήθηκε το 1743.
Ήταν ένας έμπορος σπάνιων μετάλλων, κερμάτων, αντικών και άλλων αξιοπερίεργων αντικειμένων.
Με καμία κοσμική εκπαίδευση και μόλις ικανός να μιλήσει ή να γράψει την γερμανική γλώσσα, ο κ. Μάγιερ Ρόθτσιλντ (1744-1812), έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Γερμανία. Ίδρυσε μια δυναστεία τραπεζιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν τους πολέμους και τις ιδιοτροπίες των ευγενών και των κυβερνήσεων.
Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, ήταν ο γιος του Μωυσή Άμσκελ Ρόθτσιλντ και της Σοένκε Ρόθτσιλντ, και γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας στις 23 Φεβρουαρίου 1744. Ηταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ένας αργυραμοιβός και έμπορος στο μεταξωτό ύφασμα. Το επώνυμο προήλθε από το σπίτι όπου ο Ισαάκ Ελκχανάν († 1585) ζούσε στη Φρανκφούρτη. Εκείνη την εποχή, ήταν μια κοινή πρακτική να δίνουν ονόματα στα σπίτια (όπως Λευκό, πλοίων, πράσινο, κλπ.). Τό σπίτι των Ελκχανάν ονομαζόταν «zum Roten Schild» (στη Κόκκινη Ασπίδα), από το οποίο και προήλθε το τελευταίο όνομα Ρόθτσιλντ.
Το 1664, ο εγγονός Ναφθαλί Ισαάκ άφησε την «οικία της Κόκκινης Ασπίδας» και μετακόμισε σε ένα σπίτι το οποίο ονομάζεται «Hinterpfann», που σημαίνει «το σπίτι στο πίσω μέρος της κατσαρόλας», αλλά κράτησε το επώνυμο Ρότσιλντ!!!
Οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης ήταν υποχρεωμένοι να ζουν χωριστά από τους χριστιανούς σε ένα στενό δρομάκι που ονομάζεται «Judengasse», ή αλλιώς «αλέα των Εβραίων».
Ο δρόμος ήταν ένα σκοτεινό, και βρώμικο σοκάκι, και μύριζε και ήταν πάντα υπερπλήρες . Οι 3.000 Εβραίοι κάτοικοί του, είχαν «κλειδωθεί» σε αυτό το γκέτο, με χριστιανικές γιορτές, ακόμη και τη νύχτα.
Οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης δεν μπορούσαν να μπουν σε ένα δημόσιο κήπο, να επισκεφθούν ένα κατάστημα καφέ, ή να περπατήσουν περισσότερο από δύο τετράγωνα παραπλεύρως του δρόμου.
Παρά το γεγονός ότι τον δέκατο όγδοο αιώνα και σε άλλες γερμανικές πόλεις επιβάλλοντο περιορισμοί σχετικά με τους Εβραίους, σε καμία άλλη πόλη, δεν ήταν τόσο σκληροί όσο εκείνοι της Φρανκφούρτης.
Η Φρανκφούρτη ήταν ένα σημαντικό κέντρο εμπορίου, με πολλούς τραπεζίτες και χονδρέμπορους. Η πόλη βρισκόταν στο σταυροδρόμι των πέντε διεθνών χερσαίων διαδρομών και καθόταν στις όχθες του ποταμού Main, κοντά στο σημείο όπου συνδέεται με τον Ρήνο. Έτσι η Φρανκφούρτη βρισκόταν σε μια κεντρική τοποθεσία που συνέδεε την Αγγλία, τη Ρωσία και την Ιταλία.
Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, παρακολούθησε ένα εβραϊκό σχολείο, που ονομάζεται «Χέντερ», αρχίζοντας από την ηλικία των τριών ή τεσσάρων ετών. Εκεί σπούδασε τα ιερά βιβλία των Εβραίων, την Τορά και το Ταλμούδ.
Μέχρι την ηλικία των επτά ή οκτώ, ο κ. Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ και οι συμμαθητές του θα είχαν διαβάσει τα πέντε βιβλία του Μωυσή στα εβραϊκά και «Judendeutsch», ένα μείγμα από τα εβραϊκά και τη διάλεκτο της Φρανκφούρτης. (οι Εβραίοι της Φρανκφούρτης δεν μιλούσαν «γίντις»).
Στο σπίτι, του κ. Μάγιερ Άμσκελ Ρόθτσιλντ, όλοι βοηθούσαν στην οικογενειακή επιχείρηση, με θελήματα σε άλλους τοκογλύφους και την ανταλλαγή διαφόρων νομισμάτων, τα οποία ο πατέρας του αντάλλασσε με τοπικά χρήματα.
Το 1775, στην ηλικία των έντεκα, πήγε να σπουδάσει σε εβραϊκό ιεροδιδασκαλείο, στην Γιεσιβά, κοντά στη Νυρεμβέργη. Λίγους μήνες αργότερα, η ευλογιά, έπληξε τη Judengasse.
Ο πατέρας του πέθανε στις 6 Οκτ, 1755. Η μητέρα του πέθανε στις 29 Ιουνίου 1756. Ετσι επέστρεψε στο σπίτι για να ζήσει ορφανός αλλά υπό την κηδεμονία συγγενών του.
Στην ηλικία των 13ών, ο Ρόθτσιλντ πήγε στο Αννόβερο για να μαθητεύσει στην τράπεζα του Γόλφ Τζέικομπ Οπενχάιμ. Οι Οπενχάιμ ήταν Εβραίοι – τραπεζίτες οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τίς διασυνδέσεις των οικογενειών τους, σε όλη την Ευρώπη για να παράσχουν «πίστωση δικαιωμάτων» .Το αντικείμενο της εργασίας για τους Ρόθτσιλντ ήταν να μάθουν, πώς να διεξάγουν εξωτερικό εμπόριο και πώς να χειρίζονται το θέμα με μετρητά ή συναλλαγματικές.
Στο Ανόβερο, έμαθε για σπάνια και παλαιά νομίσματα και μετάλλια, τα οποία οι συλλέκτες συχνά αγόραζαν ως επένδυση. Από την ηλικία των 18 ετών, ήταν ένας εμπειρογνώμονας στον τομέα αυτό και άρχισε να αγοράζει σπάνια νομίσματα της συλλογής του Βον Εστορφ.
Στο τέλος του πολέμου των επτά ετών, το 1763, επέστρεψε στο σπίτι Ρόθτσιλντ στη Φρανκφούρτη.
Μέσω αυτής της επιχείρησης ο Ρόθτσιλντ μπήκε στο πριγκιπάτο του πρίγκιπα Γουλιέλμου, τον μελλοντικό Πρίγκιπα της Έσσης , και κληρονόμο μιας τεράστιας περιουσίας. Το 1769, ζήτησε ο Ρόθτσιλντ από τον Γουλιέλμο του Βίλχεμ, τον τίτλο του δικαστικού παράγοντα, ή κορώνα, που σημαίνει ότι είχε πλέον δοσοληψίες με μεγαλύτερα δικαιώματα.
Ο τιμητικός τίτλος επέτρεπε στον Ρόθτσιλντ να κρεμάσει μια ασπίδα διακοσμημένη με τα όπλα της Έσσης στην πόρτα του σπιτιού του.
Ο τίτλος όμως δεν επέτρεπε οποιαδήποτε ειδικά προνόμια. Ο Ρόθτσιλντ ακόμα δεν μπορούσε να αφήσει το Judengasse, και να περπατήσει ελεύθερα τη νύχτα ή τις Κυριακές. Του πήρε 14 χρόνια για να επιτύχει εκείνη την «τιμή»!!!
Στις 29 Αυγούστου 1770, παντρεύτηκε και το 1792, η οικογένεια είχε αυξηθεί, και περιελάμβανε τούς, Αμσκελ, Σολμών, Ναθαναήλ, Μπέλκε, Μπρεινλίνκε, Calmann, Τζούλι, Ενριέττα, και τον Ιακώβ.
Το 1784, στην ηλικία των σαράντα ετών, οι Ρόθτσιλντ ήταν αρκετά εύποροι και αγόρασαν ένα μεγαλύτερο σπίτι στην Judengasse που είχε μέχρι και μια αντλία νερού (εθεωρείτο ότι είναι μια μεγάλη πολυτέλεια εκείνο τον καιρό).
Το 1785, ο πρίγκιπας Γουλιέλμος έγινε ο νέος πρίγκιπας, και ο πλουσιότερος άνθρωπος στην Ευρώπη.
Ο Ρόθτσιλντ του πούλησε τα κοσμήματά του και καλλιέργησε μια σχέση με τον διευθύνοντα σύμβουλο των εσόδων του Γουλιέλμου.
Ο Γουλιέλμος μέσω των ιδιωτικών επενδύσεων Ρόθτσιλντ, επενδύει, πράγμα το οποίο του απέφερε ένα μεγάλο κέρδος και άρχισε να κάνει λίγο περισσότερες συναλλαγές με τον Ρόθτσιλντ. Οι επόμενες επιχειρηματικές συναλλαγές του ήταν επιτυχείς. Με τη βοήθεια των γιων του, Σολομών και Αμσκελ, η οικογένεια έγινε μια σημαντική εταιρεία χονδρεμπορίας μαλλιού, βαμβακιού και υφασμάτων.
Το 1792, τα στρατεύματα της Γαλλικής Επανάστασης κατέλαβαν την Φρανκφούρτη για έναν χρόνο. Ο Γουλιέλμος δεν μπορούσε να αποφασίσει αν πρέπει να παραμείνει ουδέτερος στον πόλεμο μεταξύ της Γαλλίας και του μεγάλου συνασπισμού της Αγγλίας, της Πρωσίας και της Αυστρίας, ή αν θα πρέπει να ενταχθεί στην συμμαχία. Η επιδότηση των 100.000 στερλινών από την Αγγλία τον έπεισε να συμμετάσχει στο συνασπισμό. Ο Ρόθτσιλντ “έβγαλε” κέρδος με την προεξόφληση των χρημάτων που εισπράχθηκαν από την Αγγλία. Παράλληλα συμβάλλεται με τον αυστριακό στρατό και τον προμηθεύει με σιτάρι, στολές, άλογα και εξοπλισμό.
Το 1796, τα στρατεύματα του Ναπολέοντα έκαναν επίθεση κατά της Φρανκφούρτης, και κατά λάθος πήρε φωτιά η Judengasse αφήνοντας άστεγους περίπου 2.000 κατοίκους.
Οι εκτοπισμένοι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να ζουν στο χριστιανικό μέρος της πόλης για έξι μήνες μόνο. Παρά το γεγονός ότι η Βουλή στην Πράσινη Ασπίδα δεν είχε καταστραφεί, οι Ρόθτσιλντ εκμεταλλεύτηκαν την χαλαρότητα στους νόμους της πόλης, για ενοικίαση χώρου για όλες τις πραμάτειες, έξω από το γκέτο. Την ίδια χρονιά, έκανε συνεργάτες του στην επιχείρηση, τους τρεις μεγαλύτερους γιους του.
Ο Νάθαν Ρότσιλντ ήταν ο πιο προικισμένος από τους γιους του Μάγιερ. Ήταν δημιουργικός, εργατικός και ανεξάρτητος.
Ο Νάθαν ήταν υπεύθυνος για την εισαγωγή προϊόντων από την Αγγλία. Το 1798, η ιστορία συνεχίζεται, και ο Νάθαν αποφάσισε να αγοράσει προϊόντα απευθείας από την Αγγλία, αντί να χρησιμοποιεί μεσάζοντες.
Στην πραγματικότητα, Μάγιερ είχε πάρει την απόφαση να στείλει στην Αγγλία τον Νάθαν. Έτσι ο Rothschild ίδρυσε τό πρώτο του υποκατάστημα στο εξωτερικό.
Το 1800, ο αυτοκράτορας ονομάζει και απονέμει στους Ρόθτσιλντ έναν τίτλο τιμής, που τους έδωσε το δικαίωμα να φέρουν όπλα. Το 1802, ο κ. Ρόθτσιλντ άλλαξε την ορθογραφία του ονόματός του από “Meyer” σε “Mayer”.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Wilhelm Rothschild διορίστηκε επικεφαλής πράκτορας στο δικαστήριο, η υψηλότερη μορφή του δικαστηρίου την οποίαν κατελάμβανε Εβραίος.
Μέσα στο 1807, ο Ρόθτσιλντ έκανε σχεδόν το σύνολο των διεθνών τραπεζών να έχουν έδρα την Φρανκφούρτη.
Η στρατηγική την οποίαν χρησιμοποίησε, για να αυξήσει τον όγκο της επιχείρησής του ήταν να αποδεχθεί χαμηλότερα κέρδη. Η τράπεζά του έγινε μία από τις μεγαλύτερες στη Φρανκφούρτη. Εκτός από τις τραπεζικές δραστηριότητες, ο κ. Ροθτσιλντ διαπραγματεύεται επίσης υφάσματα, αποικιακά προϊόντα, νομίσματα, αρχαιότητες, και το κρασί.
Η περιουσία του αυξήθηκε, ο κ. Rothschild άρχισε τη διαπραγμάτευση κρατικών δανείων για το πριγκιπάτο, το οποίο επιθυμούσε να δανείσει χρήματα ανώνυμα.
Το 1806, ο Karl von Dalberg έγινε κυβερνήτης της Φρανκφούρτης. Ο Rothschild του χορήγησε δάνεια, τα οποία οι άλλες τράπεζες δεν θα χορηγούσαν. Σε αντάλλαγμα, ζήτησε οι Dalberg να επεκτείνουν τα δικαιώματα της πλήρους ιθαγένειας σε όλους τους Εβραίους.
Στο τέλος του 1806, ο Ναπολέων διέταξε εμπάργκο των αγγλικών αγαθών, που απαγορεύει όλες τις εμπορικές συναλλαγές με την Αγγλία. Οι έμποροι, όπως οι Ρόθτσιλντ ήταν ειδήμονες στο λαθρεμπόριο των εμπορευμάτων απαγορευμένο και έκαναν πολλά χρήματα.
Τον Μάρτιο του 1811, ο Ιακώβ εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε το γαλλικό κλάδο των τραπεζικών εργασιών της οικογένειας.
Ο Ιακώβ έξυπνα κατάφερε να μετακινήσει Αγγλικά χρήματα στο Δούκα του Ουέλινγκτον, ο οποίος πολεμούσε τον Ναπολέοντα στην ήπειρο της Ευρώπης.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1812, ο κ. Rothschild πέθανε στη Φρανκφούρτη, αφήνοντας μια τεράστια επιχειρηματική αυτοκρατορία με τους πέντε γιους του.
Το 1817, οι γιοι του Ρότσιλντ έγιναν ευγενείς από την αυστριακή αυτοκράτορα.
Amschel, Ιακώβ και Calmann άλλαξαν τα ονόματά τους να Anselm, ο Ιάκωβος και ο Carl.
Ο Anselm παρέμεινε επικεφαλής της εταιρείας στον κλάδο της Φρανκφούρτης.
Ο Nathan έμεινε στο Λονδίνο, για να γίνει η πιο επιτυχημένη εταιρεία των Ρότσιλντ. Ο Salomon εγκαταστάθηκε στη Βιέννη και έτρεξε τό αυστριακό υποκατάστημα της επιχείρησης.
Ο Carl μετακόμισε στη Νάπολη, και έγινε ο τραπεζίτης στο βασίλειο Bourbon.
Ο James πήγε πάρα πολύ καλά στο Παρίσι.
Σήμερα, οι απόγονοι έχουν ώς κληροδότημα να διευθύνουν μια οικονομική αυτοκρατορία η οποία καλύπτει όλο τον κόσμο, με υποκαταστήματα στην Ευρώπη, την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, το Μεξικό, το Ρίο ντε Τζανέιρο, Τόκιο, Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη.
Η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία, επίσης είχε ιδρυθεί με κεφάλαια και κορυφαίων τραπεζιτών του Λονδίνου (μεταξύ των και η περιβόητη οικογένεια των Ρόθτσιλντ) συγκρούσθηκε με την τότε κυβέρνηση, όταν αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει το Δημόσιο κατά το Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εθνικοποιήθηκε, με διάταξη που επέτρεπε στην κυβέρνηση να ορίζει τη διοίκησή της.
Αυτό το πέρασμα του ελέγχου της Εθνικής στο Δημόσιο δεν εξυπηρετούσε τις επιδιώξεις των ισχυρών διεθνών οικονομικών κύκλων και των ξένων κυβερνήσεων, οι οποίοι, έκριναν σκόπιμο να ιδρυθεί η ΤτΕ, για να παραμείνει το εκδοτικό προνόμιο υπό διεθνή έλεγχο.
Και αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίον, ο πανίσχυρος τότε εκδότης, Δημήτρης Λαμπράκης, έγινε ο πρώτος ο οποίος, πρότεινε δημόσια (μέσω του «Οικονομικού Ταχυδρόμου») να αφαιρεθεί το εκδοτικό προνόμιο από την Εθνική.
Το γεγονός ότι η Τράπεζα Ελλάδος ανήκε πάντα σε ιδιώτες σημαίνει προφανώς ότι την νομισματική πολιτική στη χώρα μας, την έλεγχαν πάντα ιδιώτες, ενώ με την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, η χώρα παραιτήθηκε επίσημα πλέον από το δικαίωμα άσκησης εθνικής νομισματικής πολιτικής.
Η άσκηση νομισματικής πολιτικής είναι κυριαρχικό δικαίωμα που ασκεί ένας λαός στα όρια της επικράτειας του. Eίναι το εργαλείο με το οποίο η κυβέρνηση μιας χώρας μπορεί να ελέγξει όλες τις βασικές παραμέτρους της εθνικής της οικονομίας όπως ο πληθωρισμός, η ανεργία και το ισοζύγιο συναλλαγών και έχω την αίσθηση, ότι ελάχιστοι συμπολίτες μας αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική είναι η παραίτηση μας από το δικαίωμα αυτό.
Το επιτόκιο, με το οποίο οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να δανειστούν χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα για να αντεπεξέλθουν σε πρόσκαιρες δυσχέρειες, ονομάζεται προεξοφλητικό επιτόκιο. Ονομάζεται προεξοφλητικό γιατί συνήθως οι εμπορικές τράπεζες δανείζονται χρήματα από την Κεντρική Τράπεζα προεξοφλώντας τις απαιτήσεις τους.
Όταν η Κεντρική Τράπεζα επιθυμεί να περιορίσει την προσφορά χρήματος, μπορεί να αυξήσει το προεξοφλητικό επιτόκιο, οπότε οι εμπορικές τράπεζες γίνονται λιγότερο πρόθυμες να καταφύγουν σ’ αυτήν για δανεισμό και επιπλέον αναγκάζονται να αυξήσουν το επιτόκιο με το οποίο χορηγούν οι ίδιες δάνεια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της ποσότητας χρήματος που ζητείται για δανεισμό από το κοινό και με τον τρόπο αυτό μειώνεται η ποσότητα χρήματος που διοχετεύεται στην οικονομία. Ο αντίστροφος μηχανισμός λειτουργεί και στην περίπτωση που η Κεντρική Τράπεζα επιθυμεί να αυξήσει την προσφορά χρήματος.
Αυτοί που ελέγχουν την Τράπεζα Ελλάδος, αποφασίζουν για το πόσο χρήμα θα κυκλοφορεί στην Ελλάδα, πόση ανεργία θα έχουμε και πόσο θα είναι το έλλειμμά μας. Αυτός ο κάποιος, με την ανοχή της πολιτικής ολιγαρχίας, ασκεί σήμερα στη χώρα μας “περιοριστική νομισματική πολιτική” με τέτοια ένταση, που η ζήτηση έχει πέσει στο ναδίρ ως αποτέλεσμα του οποίου, οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη, η ανεργία να έχει εκτοξευθεί στα ύψη και το χρήμα να έχει γίνει σπάνιο είδος.
Εμείς, μπορούμε να ψηφίζουμε κάθε τέσσερα χρόνια ποιος από τους Oλιγάρχες θα εισπράττει το “αζημίωτο”, αλλά τον διοικητή της τράπεζας Ελλάδος θα τον επιλέξει το τραπεζικό καρτέλ και θα τον διορίσει χωρίς καν να μας ρωτήσει. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή δικό τους παιδί και ένα τέτοιο δικό τους παιδί φτάσαμε να έχουμε και πρωθυπουργό.
Είναι διαφορετική από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία είχε το εκδοτικό προνόμιο χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα ως το 1928.
Δικαίωμα ψήφου στις γενικές συνελεύσεις των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος αποκτούν και ξένοι μέτοχοι της κεντρικής τράπεζας της χώρας, με μια τροποποίηση του καταστατικού που εγκρίθηκε κατά την, 18 Απριλίου 2011, γενική συνέλευση, που θα ήταν μια απλή τυπική διαδικασία, αν δε συνδεόταν με ιστορικά ερωτήματα των τελευταίων οκτώ δεκαετιών, τα οποία, ακόμη και σήμερα για τους περισσότερους Eλληνες παραμένουν αναπάντητα:
Ποιος ελέγχει την κεντρική τράπεζα;
Ποιοι είναι μέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδος ;;;
Γιατί δεν ανακοινώνεται το μετοχολόγιο μιας ιδιωτικής εταιρείας, η οποία ασκεί την νομισματική πολιτική της χώρας ;;;
Η άσκηση δημόσιας πολιτικής πώς για ποιο λόγο ανετέθη σε ιδιώτες ή σε “ανεξάρτητη αρχή” και γιατί δεν την ασκεί το Ελληνικό Δημόσιο ;;;
Μήπως πρέπει να Εθνικοποιηθεί άμεσα η Τράπεζα της Ελλάδος, και να αποτελέσει “μετερίζι” ανάπτυξης για την χώρα ;;;
Με την τροποποίηση στο άρθρο 14, στοιχείο α’, του καταστατικού της ΤτΕ, που εγκρίθηκε στίς 18 Απριλίου του 2011, τροποποιείται μια παράμετρος που θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν ιστορικό απολίθωμα, ασυμβίβαστο με τους κανόνες που διέπουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Eνωση.
Ως μια ελάχιστη “ρήτρα διασφάλισης” του εθνικού ελέγχου της ΤτΕ, της τράπεζας που έχει το προνόμιο να εκδίδει νόμισμα στην Ελλάδα από το 1928, και σύμφωνα με την οποίαν, προβλεπόταν ότι δε δικαιούνται να ασκούν τα δικαιώματα ψήφου που τους αναλογούν στη Γενική Συνέλευση των μετόχων «οι μη έχοντες την ελληνική υπηκοότητα». Σημειώνεται, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, παρότι από τους περισσότερους εκλαμβάνεται ως δημόσιος οργανισμός, είναι στην πραγματικότητα μια Ανώνυμη Εταιρεία, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, στην οποία η συμμετοχή του Δημοσίου δεν ξεπερνά το 9%.
Προβλέπεται και ανώτατο όριο σε αυτή τη συμμετοχή από το καταστατικό της Τράπεζας, το οποίο δεν μπορεί να υπερβεί το ένα τρίτο των μετοχών, ώστε να διασφαλίζεται ότι το Δημόσιο δε θα αποκτήσει ποτέ τον έλεγχο της Tράπεζας.
Επομένως, δικαίωμα ψήφου στις συνελεύσεις αποκτούν πλέον οι υπήκοοι και των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Eνωσης, όπως και οι υπήκοοι των τριών επιπλέον κρατών, που μετέχουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, δηλαδή της Νορβηγίας, της Ισλανδίας και του “μυστικοπαθούς φορολογικού παραδείσου”, του Λιχτενστάιν.
Τι σημαίνει αυτή η τροποποίηση στην πράξη; Υποθετικά, οι μέτοχοι της ΤτΕ που προέρχονται από τρίτες χώρες, θα μπορούσαν σε μια γενική συνέλευση, εφόσον έχουν συγκεντρώσει το απαιτούμενο κατά το νόμο ποσοστό συμμετοχής τους, να “μπλοκάρουν”, μια μελλοντική απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης για τον ορισμό του Διοικητή της ΤτΕ, ή μια σειρά άλλων σημαντικών αποφάσεων. Σε απλά Ελληνικά, οι ξένοι μέτοχοι αποκτούν για πρώτη φορά και τυπικά λόγο (επί της ουσίας τον είχαν και πριν την αλλαγή του καταστατικού) για θέματα που ως τώρα ρυθμιζόταν με σχετική ελευθερία από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Κατά τα άλλα, η Τράπεζα που έχει το εκδοτικό προνόμιο, διαχειρίζεται τα κρατικά αποθέματα χρυσού, εποπτεύει τις εμπορικές τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες, διεκπεραιώνει τις συναλλαγές του Δημοσίου και συμβουλεύει την κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική, με ενεργό ρόλο και στην εφαρμογή του Mνημονίου, ελέγχεται από μετόχους με συμμετοχή κάτω του 5%, που παραμένουν άγνωστοι.
Η Τράπεζα της Ελλάδος διαχειρίζεται τα αποθέματα του χρυσού της Ελλάδος.Δεν γνωρίζω εάν είναι θεωρητικό το “λεχθέν”, αλλά ειρήσθω εν παρόδω, που βρίσκεται ο Ελληνικός χρυσός τον οποίον κατά νόμο έχει ευθύνη διαχείρισής του η Τράπεζα της Ελλάδος ;;;
Ποιος ελέγχει την έκδοση χαρτονομισμάτων από μία εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων ;;;
Πηγές : http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/.../monetary.aspx
http://thalamofilakas.blogspot.gr/20...post_2656.html
http://www.answers.com/topic/mayer-rothschild
thalamofilakas
http://kerberos-hellas.blogspot.gr/2012/06/1743.htm


http://anti-ntp.net

"Κύριε μή μέ ἐλεήσεις..."

 

 Πριν από πολλά χρόνια ζούσε σε κάποιο χωριό της πατρίδος μας ένας νέος, που από μικρός είχε τον πόθο να γίνει ασκητής. Υπήρχαν όμως κάποιες δυσκολίες: Ήταν αγράμματος, βραδύγλωσσος, λίγο βραδύνους και με οικογενειακές υποχρεώσεις.

Ομως στην ηλικία των 40 περίπου ετών μπόρεσε να πραγματο-ποιήσει τη κρυφή του αγία επιθυμία. Έφυγε από το χωριό του και περιπλανώμενος από τόπου εις τόπο κατέληξε σε ένα ερημονήσι, όπου βρήκε ένα γέρο ασκητή που του ανέπαυε την καρδιά και έγινε υποτακτικός του.

Με έκπληξη λοιπόν παρατηρούσε ότι: όταν προσευχόταν ο Γέροντάς του έλαμπε ολόκληρος, και ιδιαιτέρως όταν παρακλητικά και μετά δακρύων έλεγε «Κύριε, ελέησόν με».

Ο Γέρων-ασκητής ήταν και αυτός αγράμματος, αλλά οι συμβουλές του ήταν πολύτιμες και γεμάτες σοφία και όλη του η πνευματική προσπάθεια συγκεντρώνετο στο πως να μάθει να προσεύχεται και ο υποτακτικός του με το «Κύριε, ελέησόν με».

Την τελευταία ημέρα της ζωής του ο Γέροντας ασκητής χάρισε στον υποτακτικό του το τρίχινο μισοτριμμένο ράσο του, ξάπλωσε κάτω, έκανε τον σταυρό του και λέγοντας τρεις φορές «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με», «Κύριε, ελέησόν με» η οσιακή του ψυχή πέταξε στον ουρανό.
Μετά την κοίμηση και ταφή του Γέροντος του ο εν λόγω υποτακτικός ζούσε πλέον ολομόναχος στο ερημονήσι ως ασκητής και ησυχαστής μέσα σε μια σπηλιά, ακολουθώντας το ίδιο τυπικό προσευχής και κανόνων που παρέλαβε από τον Γέροντά του. Έτσι πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να δει ποτέ του άνθρωπο.

Με το πέρασμα όμως των ετών και με την βραδυγλωσσία και βραδύνοια που τον διέκρινε, μπέρδευε τα λόγια της Ευχής προσευχόμενος έλεγε «Κύριε, μη με ελεήσεις«.
Η καρδιά του όμως ήταν δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, για αυτό και δάκρυα έτρεχαν άφθονα από τα γεροντικά του μάτια, όταν μέρα-νύχτα προσευχόταν με κατάνυξη και συντριβή, επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές το «Κύριε, μη με ελεήσεις».

 

Κάποια ανοιξιάτικη μέρα ένα καράβι άραξε κοντά στο ερημονήσι. Ένας από τους επιβάτες του ήταν και ο επίσκοπος της επαρχίας εκείνης και ο καπετάνιος για να τον ξεκουράσει και να τον ευχαριστήσει τον πήρε με μια βάρκα κα πήγαν στο νησί για να περπατήσουν.

Αντίκρυσαν εκεί ένα μονοπάτι το οποίο ακολούθησαν και έφτασαν μπροστά σε μια σπηλιά όπου από μέσα άκουσαν την πονεμένη προσευχή του ασκητού που έλεγε συνεχώς «Κύριε, μη με ελεήσεις».

Προχώρησε ο επίσκοπος και είδε ένα σκελετωμένο γέροντα ασκητή, με μάτια βαθουλωμένα μέσα στις κόγχες τους, να είναι γονατιστός και ολόλαμπρος’ να προσεύχεται και να κλαίει.
Ο δεσπότης με πολλή συστολή προσπάθησε να του πει οτι αυτή η προσευχή του δεν είναι σωστή και πρέπει να λέει «Κύριε, ελέησόν με’.

Ταράχθηκε ο ασκητής πιστεύοντας, ότι 30 τόσα χρόνια έκανε κακό στη ψυχή του και ξέσπασε σε κλάμματα ικετεύοντας τον επίσκοπο να τον μάθει να λέει σωστά την προσευχή. Κι εκείνος με δέος προσπάθησε για αρκετή ώρα να του «στρώσει» τη γλώσσα στο να λέει «Κύριε, ελέησόν με».

Φεύγοντας ο επίσκοπος τον συνόδευσε ο ασκητής μέχρι την ακροθαλασσιά, επαναλαμβάνοντας μαζί του το «΄Κύριε, ελέησόν με», για να μην το ξεχάσει.
Το καράβι έφυγε και ο ασκητής το παρακολουθούσε με το βλέμμα του λέγοντας συνεχώς «Κύριε, ελέησόν με».
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο ερημίτης ξέχασε το «Κύριε, ελέησόν με», σάστισε και ζαλίστηκε!!!
- Και τώρα τι θα γίνω; και ξέσπασε σε δάκρυα.
Στην απελπισία του πετάει στην θάλασσα το κουρελιασμένο ράσο του και βαδίζει πάνω σε αυτό προς το καράβι.
-Φάντασμα, φάντασμα…!φώναζαν τρομαγμένοι οι ναύτες.
Με τις φωνές ανέβηκε ο δεσπότης στο κατάστρωμα και είδε τον ασκητή να του φωνάζει:
- Τι να λέω; Τι να λέω δεσπότη μου;
Και εκείνος με συγκίνησι του απάντησε:
- Ότι έλεγες να λες παιδί μου! Αυτή είναι η καλύτερη προσευχή για την ψυχή σου. Συγχώρεσέ με και κάνε και για μένα ένα σταυρό!

(Μητροπολίτου Χίου Παντελεήμονος Φωστίνη, (διασκευή από) Το βιβλίο της ζωής, τ.Α’ Πειραιάς 1987, σελ. 25
Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ Αναγνωστόπουλου Η «Ευχή» μέσα στον κόσμο Πειραιάς 2007 σελίδες 20-22)

 http://agios-dimitrios.blogspot.com/2012/02/blog-post_3887.html

Έρχεται τό σφράγισμα μετά τά τατουάζ…

Πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε όταν δεν θα μπορούμε να πουλάμε και να αγοράζουμε; Τό έρώτημα προέρχεται άπό τήν άνάγνωση τού 13ου κεφαλαίου τής Άποκαλύψεως, βιβλίου τής Άγίας Γραφής. Καί τό έρώτημα τυπικά είναι οίκονομικό, διότι άφορά τό πώς θά έπιβιώσουμε χωρίς χρήμα. Έπομένως νά γιατί πρέπει όλα νά τά συνδέουμε άμεσα μέ τήν Πίστη μας στό Θεό, διότι ή έπιβίωση πρωτίστως δέν είναι τό χρήμα, άλλά ό Θεός. Ό Θεός μπορεί νά θρέψει τούς πιστούς μέ πολλούς τρόπους, τό χρήμα είναι ένα συγκεκριμένο μέσο γιά άγορά προϊόντων, δέν κάνει τίποτε άλλο… Γίνεται όμως καί πολύ έπώδυνο διότι, δέν τό έχουμε όλοι, είναι αίτία πολέμων, είναι αίτία κλοπών, μέσο έκβιασμού, αίτία φόνου, μέσο έξαγοράς συνειδήσεων, έχει φθάσει δέ νά κάνει άπίστευτα πράγματα ώς αίτία κακού. Σέ έλάχιστες περιπτώσεις τό χρήμα έχει εύεργετικές κι όχι έπώδυνες έπιπτώσεις…
Τό χρήμα στήν έποχή μας έχει πιστέψει ότι μπορεί νά άντικαταστήσει τό Θεό, θεωρώντας ότι έχει τέτοια δύναμη, πού μπορεί νά τό κάνει. Τί κι άν αύτό είναι μιά γελοία άντίληψη, τί κι άν είναι μιά πλάνη; Οί κατέχοντες τό χρήμα παγκοσμίως θεωρούν τούς έαυτούς τους κάτι σάν ύπερανθρώπους, τούς γνωστούς άπό τά παραμύθια σούπερμαν… Ό έλεγχος τού χρήματος έφερε τίς τράπεζες, οί τράπεζες τό παγκόσμιο σύστημα χρήματος, τό παγκόσμιο σύστημα χρήματος τούς πλουτοκράτες καί αύτοί θεωρούν τούς έαυτούς τους πλανητάρχες…
Αύτό τό σύστημα χρήματος στή σημερινή του μορφή, βρίσκεται στά όριά του τεχνολογικά χρειάζεται άλλαγή καί είμαστε σ’ αύτή τήν περίοδο τής άλλαγής. Ή πρώτη σκέψη είναι ότι άλλάζει γίνεται καλύτερο πιό άσφαλές καί τέλος πάντων καλύτερες προσδοκίες γιά τούς άνθρώπους. Δέν είναι άκριβώς έτσι, φαίνεται ότι δέν γίνεται άπλά μιά άλλαγή, άλλά μιά μετάβαση σέ κάτι άλλο, μιά μετάβαση άκατανόητη γιά άνθρώπους πού μεγάλωσαν καί έζησαν μέ νομίσματα καί χαρτονομίσματα, πού έκφράζουν τήν χειροπιαστή έννοια τού χρήματος. Μήν ξεχνάμε ότι πολλοί άνθρωποι δυσκολεύτηκαν πολλοί νά βάζουν τά λεφτά τους στήν τράπεζα τά παλαιότερα χρόνια γιατί έχαναν τόν άμεσο έλεγχό τους, δέν τά είχαν στά χέρια τους, στό σπίτι τους. Οί τόκοι έστειλαν τά λεφτά στίς τράπεζες.
Τώρα λοιπόν πού προετοιμάζεται ή μετάβαση έχει διαφανεί ότι πάμε σέ ένα άϋλο σύστημα χρήματος, κάτι πού τρομάζει άμεσα τόν κόσμο γιατί θά πάψει νά ύπάρχει χρήμα χειροπιαστό, πράγμα πού άλλάζει τόν τρόπο ζωής τού άνθρώπου ριζικά, μιλάμε γιά ένα άλλο τρόπο ζωής, ένα άλλο κόσμο πολύ διαφορετικό τού σημερινού… Σίγουρα θά ύπάρξει μεταβατική περίοδος προσαρμογής, προσαρμογή είναι δύσκολο νά ύπάρξει… Ίδίως όπως είναι φυσικό στίς μεγάλες ήλικίες. Θά μεσολαβήσουν άντιδράσεις, θά μεσολαβήσουν συγκρούσεις, θά παρουσιαστούν πολλά προβλήματα καί θά χρειαστεί τό σύστημα ένα άλάνθαστο στοιχείο πάνω στόν κάθε άνθρωπο, ένα κωδικό σάν αύτό πού έχουν οί κάρτες άναλήψεων καί άγορών, όλες οί κάρτες. Αύτός ό κωδικός καί τό τσιπάκι του θά μπούν στά σώματα τών άνθρώπων, οίκιοθελώς στούς τύπους, ύποχρεωτικά έν τέλει.
Αύτή ή περιγραφή είναι ή τεχνική διαδικασία, ύπάρχει καί ή πνευματική διαδικασία πού σχετίζεται μέ τήν Πίστη μας στό Θεό ή τήν πίστη μας στόν άντίχριστο πού θά ζητήσει αύτός ώς κυβερνήτης τού κόσμου τότε νά τόν προσκυνήσουμε άποδεχόμενοι τό σφράγισμα καί νά άρνηθούμε τό Θεό. Γιά νά γίνει αύτό θά πρέπει νά προκύψει ή άνάγκη μιάς παγκόσμιας κυβέρνησης σάν αύτή πού προπαγανδίζει ό προδότης Παπανδρέου, ό Ρομπάϊ τής ΕΕ καί άλλοι νεοταξτες ύπάλληλοι, καί μέσω αύτής νά όδηγηθούμε στό πρόσωπο τού άντιχρίστου.
Τό άϋλο χρήμα δέν είναι κάτι πού μπορεί νά έφαρμοστεί άδιαμαρτύρητα θά πάρει χρόνο γιά νά πείσει τόν κόσμο καί θά μεταχειριστούν πολλά τεχνάσματα μέ τό καλό καί μέ τό κακό… Αύτή θά είναι μιά περίοδος πιό έπώδυνη άπό αύτή πού ζούμε σήμερα, πού βρισκόμαστε στήν άρχή τού σχεδίου, δηλαδή κόλαση κανονική. Όρίστε λοιπόν πόσοι λόγοι ύπάρχουν νά άντισταθούμε στή νέα τάξη πραγμάτων… Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα να καταλάβουμε όλοι ότι αύτό μπορεί νά μήν γίνει ποτέ άν άντιδράσουμε σωστά, ή νά γίνει σέ 50 ή σέ 100 χρόνια…
Αύτά τά θαύματα πού συμβαίνουν καθημερινά τά έχουμε άποδεχθεί κι άς μήν ξέρουμε άκριβώς πώς συντελείται τό θαύμα. Άναφέρομαι π.χ. στή γέννηση ένός άνθρώπου, αύτό τό τέλειο σύνθετο δημιούργημα πού λέγεται άνθρωπος είναι ένα πραγματικό θαύμα πού έχουμε συνηθήσει. Μήπως πρέπει νά συνηθήσουμε καί άλλα θαύματα τού Θεού; Παράδειγμα νά μπορούμε νά ζούμε χωρίς νά πουλάμε καί νά άγοράζουμε, χωρίς μέσο συναλλαγής;
Τήν άφορμή γιά αύτή μου τή άνάρτηση τήν βρήκα έδώ, http://proskynitis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_822.html ,

 άπό όπου καί χρησιμοποιώ καί μερικά άποσπάσματα. Διαβάστε το είναι άνακουφιστικό γιά τίς ψυχές πού άγωνίζονται στό δρόμο τού Θεού…
Οι χριστιανοί αντιμετωπίζουν και θα αντιμετωπίσουν,πολλές αντίχριστες ενέργειες (ηλεκτρονικέςταυτότητες, σφράγισμα, οικουμενισμός, πορνογραφία, ομοφυλοφιλία) τις οποίες θα αντιμετωπίσουν μόνο με την βοήθεια του Θεού.
Ο Θεός επιτρέπει αυτούς τους πειρασμούς ,συμπεριλαμβανομένου του τσιπαρίσματος,για να μετανοήσουμε,να πάμε στην εκκλησία,να κοινωνήσουμε των αχράντων μυστηρίων και να σωθούμε.
Καί όλα αύτά έχουν άρχίσει έδώ καί μερικά χρόνια, ό οίκουμενισμός είναι ή ένοποίηση όλων τών θρησκειών μέ συμπροσευχές στήν άρχή καί άποδοχή στό τέλος τού κάθε δόγματος ώς μιά έννιαία ένότητα τήν πανθρησκεία τής νεας έποχής, ειδωλολατρεία δηλαδή. Οί ταυτότητες είναι σέ μεταβατικό στάδιο όπου άφαιρούνται στοιχεία θρησκεύματος γιά νά ύπάρχει άπόκρυψη τών άλλοθρήσκων πού στέλνονται σέ κάθε χώρα, πρίν γίνουν ήλεκτρονικές, ή πορνογραφία γνωρίζει ήμέρες δόξης παντού σέ έφημερίδες, περιοδικά, κανάλια, στό Ίντερνετ, στό τηλέφωνο, παντού, ή όμοφυλοφιλία κάνει έπίδειξη στούς δρόμους μέ τίς δημόσιες έκδηλώσεις τής άνωμαλίας τους, ύπό τήν έγκριση "άρχόντων" ύπηρετών τού διεθνούς σιωνισμού, τό μόνο πού μένει είναι τό σφράγισμα…Πρίν τό σφράγισμα έπρεπε ό άνθρωπος νά έξοικιωθεί μέ τήν έπέμβαση στό σώμα του χωρίς νά πρόκειται γιά κάποια άσθένεια, μιά έπέμβαση μέ τήν μορφή τής μόδας, μιά έπέμβαση πού θά τήν πρότειναν τά είδωλα τών άνθρώπων καί ίδίως τών νέων καί έτσι ένα παλιό μέσο ήρθε στήν έπιφάνεια ή έγχάραξη τού δέρματος τό γνωστό τατουάζ. Αύτά τά τατουάζ έχουν τίς ρίζες του στίς είδωλολατρικές κοινωνίες άπό τήν έποχή πού ό Μωϋσής έγραψε τήν Πεντάτευχο τά πρώτα βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης. Σέ ένα άπ’ αύτά άναφέρεται ρητά ότι δέν πρέπει οί πιστοί στό Θεό νά κάνουν τέτοια σημάδια στό σώμα τους γιατί είναι γνώρισμα είδωλολατρικών λαών πού ό Θεός σιχαίνεται καί δέν θέλει ό λαός του νά ταυτίζεται μέ είδωλολατρικές συνήθειες πού παρασύρουν τούς άνθρώπους του μακρυά του.
Αύτά γράφτηκαν όταν ό Μωϋσής ό συγγραφέας τού βιβλίου είχε φθάσει μέ τό λαό του έξω άπό τή γή Χαναάν, τή γή τής έπαγγελίας, δηλαδή πρίν τό τελος τής ζωής του πού ήταν τό 1869 πρό Χριστού. Πόσα χρόνια έχουν περάσει άπό τότε; 3.880 χρόνια έκεί γύρω λίγα πρίν ίσως, λίγους μήνες πρίν, είχε τελειώσει τό βιλίο πού ήταν νόμος γιά τό λαό του. Από τότε λοιπόν ξέρουμε όσοι θέλουμε νά είμαστε πιστοί στό Θεό ότι τά τατουάζ είναι είδωλολατρική συνήθεια κι ότι σήμερα χρησιμοποιείται φυσικά άπό είδωλολάτρες σατανολάτρες, τόν άχταρμά δηλαδή τής νέας έποχής. Ύπό μιά έννοια λοιπόν οί φέροντες τά τατουάζ σήμερα είναι προετοιμασμένοι νά πάρουν τό χάραγμα, άλλο ένα χάραγμα παρόμοιο μέ αύτά πού έχουν, προετοιμασμένοι είτε έν γνώσει τους είτε έν άγνοία τους, είναι γνωστό πάντως ότι ή άγνοια σκοτώνει… Αύτά άφορούν μιά μαζική ύποταγή στό σφράγισμα, δέν σημαίνει αύτό ότι καί οί όλιγόπιστοι χριστιανοί όπως είμαστε οί περισσότεροι, δέν θά άποδεχθούμε τό χάραγμα…
Γιά νά άνακουφίσουμε λοιπόν τούς έν Χριστώ άδελφούς λέμε ότι όποιος κάνει τόν καλό άγώνα τής σωτηρίας καί πιστεύει σ’ αύτόν, δέν έχει νά φοβάται τίποτε γιατί θά έχει τήν τελειότερη προφύλαξη, τήν σκέπη τού Θεού. Μπορεί νά γίνεται χαμός γύρω μας καί όσοι προσευχόμαστε ζητώντας βοήθεια άπό τό Θεό νά είμαστε φυσιολογικοί, ήρεμοι, μέ δυνάμεις, άκόμη καί έτοιμοι γιά μάχες μέ τούς πολέμιους τής πίστεως. Κανείς Άγιος δέν ήταν ένας φημισμένος παλληκαράς πρίν κερδίσει τήν άγιότητα, ό Χριστός τού έδωσε τή δύναμη, ή πίστη στό Χριστό νικάει τούς πάντες… Στή βοήθεια τού Θεού λοιπόν στηριζόμαστε καί περιμένουμε τή σωτηρία μας μέ θαυμαστό τρόπο άφού δέν θά μπορούμε νά άγοράζουμε καί νά πουλάμε. Αύτό πού σήμερα φαίνεται άκατανόητο λόγω τής άπιστίας τότε θά είναι φυσιολογικότατο λόγω τής πίστεως, άπλά πράγματα. Άς δώσουμε τή δυνατότητα στό Θεό νά κάνει τά θαύματα πού μόνο αύτός μπορεί νά κάνει άνταποκρινόμενος, στή μεγάλη πίστη πού θά δείξουμε.
Πάρε τίς άμαρτίες μας Θεέ μου καί στήριξέ μας, βοήθησέ μας Κύριε… Φέρε μας όλους Κύριε κοντά στά Μυστήριά σου πού σώζουν…

http://pointsoftimes.blogspot.gr/2012/08/blog-post_8124.html

Αποδείξεις ότι ο ΙΗΣΟΥΣ ήταν ο ΜΕΣΣΙΑΣ

 

ΙΗΣΟΥΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ

Υπάρχουν τρανταχτές αποδείξεις ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, ο Μεσσίας που προφήτευσαν οι προφήτες εκατοντάδες χρόνια πριν. Τα γεγονότα που προφητεύτηκαν και εκπληρώθηκαν πανηγυρικά με τόση ακρίβεια, δεν μπορούν να εξηγηθούν διαφορετικά, παρά μόνο με την ύπαρξη θείου σχεδίου. 

- Θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ 

- Θα προερχόταν από τη φυλή Ιούδα 

- Θα γεννιόταν από Παρθένο 

- Θα έκανε τη θριαμβευτική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ καβάλα πάνω σε ένα γαϊδουράκι 

- Θα προδινόταν για 30 αργύρια 

- Που θα χρησιμοποιούνταν τα αργύρια της προδοσίας 

- Θα τραυματιζόταν, θα ταλαιπωριόταν και θα δερνόταν 

- Θα πέθαινε με θάνατο σταυρικό 

- Θα του προσφερόταν να πιει ξύδι 

- Θα τα έβαζαν τα ρούχα του σε κλήρο 

- Κανένα από τα οστά Του δεν θα έσπαζε 

- Θα ενταφιαζόταν με τον πλούσιο 

- Θ΄ανασταινόταν από τους νεκρούς 



1. Ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ 

Προφητεία: «Κι εσύ Βηθλεέμ, περιοχή του Ιούδα, δεν είσαι καθόλου ασήμαντη ανάμεσα στις επιφανέστερες πόλεις του Ιούδα, γιατί από σένα θα βγει αρχηγός, που θα καθοδηγήσει το λαό μου, τον Ισραήλ..» (Μιχαίας 5:12) 

H προφητεία αυτή ότι, ο Μεσσίας θα γεννιόταν στη Βηθλεέμ, είχε γραφτεί γύρω στο 750 π.Χ. Η Βηθλεέμ ήταν μια πολύ μικρή πόλη, απείχε κάπου 10 χλμ. από την Ιερουσαλήμ. Το πιο αξιοσημείωτο πράγμα είναι ότι η Παρθένος Μαρία, η μητέρα Του και ο Ιωσήφ, ο αρραβωνιαστικός της, ζούσαν στη Ναζαρέτ, κάπου 200 χλμ. βόρεια της Βηθλεέμ. Τον καιρό εκείνο, που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα ή τραίνα η απόσταση αυτή ήταν μεγάλο εμπόδιο για την πραγματοποίηση αυτής της προφητείας. Συνέβη, όμως, ένα πολύ ασυνήθιστο, ακριβώς την πιο κατάλληλη ώρα. Ο Καίσαρας Αύγουστος, ο άρχοντας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αποφάσισε ότι κάθε υπήκοος της βασιλείας του θα έπρεπε να γυρίσει στον τόπο της γέννησής του και να απογραφεί. Ο Ιωσήφ καταγόταν από τη Βηθλεέμ, γνωστή επίσης και ως Πόλη του Δαβίδ. Ακριβώς τον καιρό του διατάγματος επρόκειτο να γεννήσει η Μαρία το Γιο της. Η Μαρία και ο Ιωσήφ ξεκίνησαν για το πολυήμερο ταξίδι τους προς τη Βηθλεέμ. Μόλις έφτασαν εκεί, ο Ιησούς γεννήθηκε, εκπληρώνοντας κατά τρόπο θαυμαστό την προφητεία που είχε λεχθεί πριν από 750 χρόνια. 


2. Ο Μεσσίας θα προερχόταν από τη φυλή Ιούδα 

Προφητεία: «Δεν θα λείψει το σκήπτρο από τον Ιούδα, ούτε νομοθέτης από ανάμεσά του, μέχρι που θα έρθει ο Σηλώ και σ' Αυτόν θα υπακούνε οι λαοί» (Γένεση 49:10) 

Η λέξη Σηλώ, σημαίνει Μεσσίας. Αυτή η προφητεία, ότι ο Μεσσίας θα ερχόταν από τη φυλή του Ιούδα, ήταν τελείως ασυνήθιστη και παράξενη. Το έθνος του Ισραήλ αποτελούνταν από 12 φυλές. Είχε οριστεί ότι, οι ιερείς του Ισραήλ θα προέρχονταν από τη φυλή του Λευί. Κι όμως, ο Ιησούς εκπλήρωσε αυτή τη προφητεία προερχόμενος από τη φυλή του Ιούδα. Και της Μαρίας και του Ιωσήφ η καταγωγή ήταν από τη φυλή του Ιούδα. 


3. Ο Μεσσίας θα γεννιόταν από Παρθένο 

Προφητεία:«Γι αυτό, ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει σημάδι. Δείτε, η Παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και θα ονομαστεί Εμμανουήλ» (Ησαΐας 7:14) 

Ο Ιωσήφ και η Μαρία, είχαν μνηστευθεί για να παντρευτούν. Πριν όμως, συμβεί κάτι τέτοιο, η Μαρία είχε μια αγγελική επίσκεψη. Ο άγγελος της είπε ότι, θα έμενε έγκυος , με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, και θα γεννούσε γιο. Όταν η Μαρία έμεινε έγκυος, ο Ιωσήφ αποφάσισε να την χωρίσει, γιατί νόμισε πως η Μαρία δεν του ήταν πιστή. Τότε παρουσιάστηκε ένας άγγελος και του είπε: «Ιωσήφ, γιε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις μαζί σου τη Μαρία, τη γυναίκα σου, γιατί αυτό που γεννήθηκε μέσα της προέρχεται από το Πνεύμα το 'γιο» (Ματθαίος 1:20). 

Αρκετές αγγελικές επισκέψεις και άλλα υπερφυσικά συμβάντα που συσχετίζονταν με τη γέννηση του Ιησού και του Ιωάννη του Βαπτιστή, του Προδρόμου, του Ιησού, μελετώντας τα από κοντά, αποδείχνουν το γεγονός της παρθενικής γέννησης του Χριστού. 

4. Ο Μεσσίας θα έκανε τη θριαμβευτική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ καβάλα πάνω σε ένα γαϊδουράκι 

Προφητεία: «Έχε χαρά μεγάλη, θυγατέρα Σιών. Να αλαλάζεις θυγατέρα Ιερουσαλήμ. Δες! Ο Βασιλιάς σου έρχεται σε σένα! Αυτός είναι δίκαιος και σώζει. Είναι πράος και κάθεται πάνω σε γαϊδουράκι» (Ζαχαρίας 9:9) 

Η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού περιγράφεται στο ευαγγέλιο του Ιωάννη 12:13-14. Λέει ότι, ο λαός «πήρε φοινικόκλαδα και βγήκε να τον προϋπαντήσει κραυγάζοντας: Δοξολογείτε: «Ευλογημένος αυτός που έρχεται στο όνομα του Κυρίου, ο Βασιλιάς του Ισραήλ». Κι ο Ιησούς, αφού βρήκε ένα γαϊδουράκι, κάθισε πάνω σ' αυτό, όπως λέει η Γραφή». 


5. Ο Μεσσίας θα προδινόταν για 30 αργύρια 

Προφητεία: «Και είπα σ' αυτούς: «Αν συμφωνείτε, δώστε μου αμοιβή. Διαφορετικά αρνηθείτε την. Κι εκείνοι έστησαν την αμοιβή μου: τριάντα αργύρια» (Ζαχαρίας. 11:12) 

Μια από τις εκπληκτικότερες μεσσιανικές προφητείες, είναι το ακριβές ποσό που πληρώθηκε για την κατάδοση του Ιησού. Το βιβλίο του Ζαχαρία γράφτηκε γύρω στα 520 π.Χ., κι όμως η αμοιβή για την προδοσία του Ιησού προφητεύτηκε ακριβώς. 

Η εκπλήρωση της προφητείας αυτής αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου: «και (ο Ιούδας) είπε: "Tι θέλετε να μου δώσετε; κι εγώ θα σας τον παραδώσω". Kι εκείνοι του μέτρησαν τριάντα αργύρια». 


6. Που θα χρησιμοποιούνταν τα αργύρια της προδοσίας 

Προφητεία: «Και είπε Κύριος σ' εμένα: Ρίξτε τα αυτά στον κεραμοποιό, την τιμή με την οποία διατιμήθηκα απ' αυτούς. Και πήρα τα τριάντα αργύρια και τα έριξα αυτά στον οίκο του Κυρίου, στον κεραμοποιό» (Ζαχαρίας 11:13) 

Η προφητεία αυτή, ότι τα τριάντα αργύρια «ρίχτηκαν στον κεραμοποιό, στον οίκο του Κυρίου», εκπληρώθηκε με έναν ακόμα εκπληκτικότερο τρόπο! Ο Ιούδας, ήθελε να απαλλαχτεί από τα τριάντα αργύρια, όταν τον έλεγξε η συνείδησή του που πρόδωσε αθώο αίμα. Πήγε πίσω στους αρχιερείς και τους είπε ότι, είχε κάνει λάθος. Εκείνοι του αποκρίθηκαν: «Και τι μας νοιάζει εμάς;» Πάνω στην απελπισία του ο Ιούδας, πέταξε την αμοιβή της προδοσίας στο πάτωμα, μέσα στο ναό και εξαφανίστηκε στο σκοτάδι. 

Στην περικοπή Ματθαίος 27:6-7 διαβάζουμε σχετικά με αυτό το περιστατικό: «Oι αρχιερείς, λοιπόν, αφού πήραν τα αργύρια είπαν: Δεν επιτρέπεται να τα βάλουμε αυτά στο ταμείο του Ναού, γιατί είναι αντίτιμο αίματος. Έτσι, πήραν την απόφαση σε σύσκεψη κι αγόρασαν μ' αυτά το χωράφι του κεραμιδά για νεκροταφείο των ξένων. 

Καταπληκτικότερη προφητεία, με τέτοια λεπτομέρεια, και τόσο ακριβής εκπλήρωσή της, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. 


7. Ο Μεσσίας θα τραυματιζόταν, θα ταλαιπωριόταν και θα δερνόταν 

Προφητεία: «Αλλά αυτός τραυματίστηκε για τις δικές μας ανομίες. Την τιμωρία που έφερε τη δική μας ειρήνη, αυτός την υπέστη, και με τις δικές του πληγές εμείς γιατρευτήκαμε» (Ησαΐας 53:4-5) 

Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε με τον βάρβαρο βασανισμό του Χριστού πριν και κατά τη σταύρωση Του. Διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη ότι, ο Χριστός, πριν από τη σταύρωση Του, δάρθηκε με 39 ραβδισμούς. 


8. Ο Μεσσίας θα πέθαινε με θάνατο σταυρικό 

Προφητεία: «Γιατί, σκυλιά με περικύκλωσαν, σύναξη πονηρών ανθρώπων με περιτριγύρισε. Τρύπησαν τα χέρια μου και τα πόδια μου» (Ψαλμός 22:16) 

Τόσο η Αγία Γραφή, όσο και η ιστορία μαρτυρούν ότι ο Χριστός πέθανε καρφωμένος στα χέρια και στα πόδια. 


9. Στο Μεσσία θα προσφερόταν ξύδι να πιει 

Προφητεία: «Κι έδωσαν σ' εμένα χολή για φαγητό και στη δίψα μου με πότισαν ξύδι» (Ψαλμός 69:21) 

Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός κι ενώ βρισκόταν πάνω στο σταυρό, δίψασε. Φώναξε: «Διψάω»! Στον Ιωάννη 19:29 διαβάζουμε σχετικά: «Εκεί, λοιπόν, υπήρχε ένα δοχείο γεμάτο με ξύδι. Εκείνοι, τότε, αφού γέμισαν ένα σφουγγάρι με ξύδι και το περιτύλιξαν σ' ένα κλαδί από ύσωπο, το έφεραν στο στόμα του Ιησού». 


10. Τα ρούχα Του θα τα έβαζαν σε κλήρο 

Προφητεία: «Μοιράστηκαν τα ρούχα μου μεταξύ τους, και το ρουχισμό μου τον έβαλαν σε κλήρωση» (Ψαλμός 22:18) 

Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, οι στρατιώτες μοιράστηκαν τον ρουχισμό Του, βάζοντας τον σε κλήρο». (Μάρκος 15:24). 


11. Κανένα από τα οστά Του δεν θα έσπαζε 

Προφητεία: «Αυτός προστατεύει όλα τα οστά του. Κανένα απ' αυτά δεν θα συντριφθεί» (Ψαλμός 34:20) 

Η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε με τον εκπληκτικότερο τρόπο. Μετά που σταυρωνόταν ένα πρόσωπο κι έμενε κρεμασμένο πάνω στο σταυρό όλη τη μέρα, ήταν η συνήθεια των Ρωμαίων να σπάζουν τα σκέλη του. Αυτό έκαναν για να επισπεύσουν το θάνατο ώστε οι στρατιώτες να πάνε γρηγορότερα στον καταυλισμό τους. Ο ξαφνικός και ανυπόφορος πόνος, σόκαρε στις περισσότερες περιπτώσεις τον κατάδικο επισπεύδοντας το θάνατο του. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έσπασαν τα σκέλη των δύο ληστών που είχαν σταυρώσει μαζί με τον Χριστό. Όταν ήρθαν στον Χριστό απόρησαν που Αυτός είχε ήδη πεθάνει. Αντί λοιπόν να Του σπάσουν τα σκέλη, απλώς έμπηξαν ένα ξίφος στο πλευρό Του, εκπληρώνοντας έτσι μέχρι και την πιο παραμικρή λεπτομέρεια την προφητεία ότι, τα σκέλη Του δεν θα σπάζονταν. Αυτή η εκπλήρωση ιστορείται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη 19:33. 


12. Ο Μεσσίας θα ενταφιαζόταν με τον πλούσιο 

Προφητεία: «Και ο τάφος του ορίστηκε με τους κακούργους. Όμως, στο θάνατο Του στάθηκε με τον πλούσιο, γιατί δεν έκανε ανομία, κι ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα Του» (Ησαΐας 53:9) 

Ο Χριστός πέθανε ανάμεσα σε δύο ληστές. Όταν ήρθε η ώρα της ταφής Του, δεν είχαν μέρος γι΄ Αυτόν. Υπήρχε ένας πλούσιος που λεγόταν Ιωσήφ από την Αριμαθαία, που είχε γίνει κρυφός μαθητής του Χριστού. Αυτός που πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα του Ιησού για να το θάψει. Ο Πιλάτος, δέχτηκε την αίτηση του και ο Ιωσήφ έθαψε το σώμα του Ιησού στον τάφο που είχε για τον εαυτό του. Εκπληρώθηκε έτσι η προφητεία ότι ο Ιησούς θα θαβόταν με τον πλούσιο. 


13. Ο Μεσσίας θ' ανασταινόταν από τους νεκρούς 

Προφητεία: «Γιατί, δε θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον 'δη, κι ούτε θα αφήσεις τον όσιό σου να φθαρεί» (Ψαλμός 16:10) 

Παρόλο που ο τάφος του Χριστού φυλαγόταν από μια στρατιωτική φρουρά, μετά από τρεις μέρες, Αυτός αναστήθηκε. Οι αρχιερείς, πλήρωσαν τους στρατιώτες για να πουν ψέματα, ισχυριζόμενοι ότι, οι μαθητές του Χριστού ήρθαν κι έκλεψαν το σώμα Του τη νύχτα. Τις επόμενες 40 μέρες, ο Χριστός εμφανίστηκε σε πολλούς ανθρώπους σε διαφορετικές περιπτώσεις. Σε μια περίπτωση, πάνω από 500 άνθρωποι Τον είδαν μαζί. Το γεγονός αυτό θα γινόταν δεκτό από οποιοδήποτε δικαστήριο του κόσμου. 


Είναι οι αποδείξεις αυτές αρκετές; 

Οι πιο πάνω προφητείες, είναι ένα μέρος από την αφθονία των προφητειών σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού, που έχουν εκπληρωθεί. Αν πάρει κανείς ξεχωριστά κάποια από τις προφητείες αυτές, μπορεί να την κάνει αντικείμενο σκεπτικισμού και αμφισβήτησης. Αν όμως, τις πάρει όλες μαζί για μια συνολική θεώρηση τους, η πιθανότητα να εκπληρωθούν όλες αυτές οι προφητείες στο πρόσωπο ενός, θα ήταν ανύπαρκτη χωρίς μια υπερφυσική επέμβαση. 

(απόδοση : Συμεών Α. Ιωαννίδης)