Ένας μεγάλος Ρουμάνος Γέροντας ο Π. Ιουστίνος Πάρβου το λέει ξεκάθαρα : " ΄Ηρθε η ώρα για το μαρτύριο"

Μετάφραση κειμένου π Ἰουστίνου Πάρβου (γιά τσίπ) Μέ μεγάλο πόνο καί ἀνησυχία ἔρχομαι νά σᾶς μιλήσω γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό ὀφείλω αὐτό στό Θεό, στή συνείδησή μου καί στήν καρδιά μου καί δέ μπορῶ νά προσπεράσω αὐτό τό ἐπικίνδυνο κύμα τό ὁποῖο σηκώθηκε νά καταπιεῖ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀκόμα καί τούς ἐκλεκτούς, χωρίς νά μέ νοιάζει. Δέν εἶναι δική μου ἀποστολή ὡς ἁπλός μοναχός, κρυμμένος πάνω σέ ἕνα βουνό, νά σᾶς κάνω γνωστούς αὐτούς τούς κινδύνους πού ἔρχονται πάνω στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά εἶναι τῆς Ἱεραρχίας, τῶν μεγάλων αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ἐάν αὐτοί δέ λένε τίποτα γιά αὐτά τά πράγματα πού νοιάζουν τό λαό, ἔχοντας ἄλλες πολύ πιό σημαντικές ἀπασχολήσεις ἐκτός ἀπό αὐτές, ἐγώ δέν μπορῶ νά προσπεράσω τή φωνή ὅλων σας, ὅσων μείνατε πιστοί στό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί περιμένετε καί μοῦ ζητήσατε τή γνώμη μου ἀπέναντι σ’ αὐτή τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα τήν ὁποία ζοῦμε. Γιά αὐτό τέκνα μου, ἔρχομαι καί σᾶς λέγω ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα νά δοξάσουμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό μόνο ἀληθινό Θεό. Δέ πίστευα ὅτι θά ζῶ νά δῶ καί ἐγώ τήν ἀρχή αὐτῶν τῶν Ἀποκαλυπτικῶν καιρῶν τοῦ πόνου ἀλλά ἰδού ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἦλθε πιό νωρίς ἐπάνω μας λόγω τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν ἀνομιῶν πού ἔχουμε διαπράξει. Καί βλέπω πώς οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι ἕτοιμοι νά ξεπεράσουν αὐτές τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ, τοῦ ὁποίου ἡ καινούργια ἀπόφαση εἶναι νά σφραγίσει τίς ψυχές σας μέ τή σφραγίδα τοῦ διαβόλου - 666.Ὅλοι διαβάσαμε τήν Ἀποκάλυψη καί τίς προφητεῖες πού ἔχουν γραφτεῖ 2000 χρόνια πρίν «καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἴνα δώσωσιν αὐτοίς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἡ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἴνα μή τίς δύνηται ἀγορᾶσαι ἡ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἡ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ»(Ἀποκ. 13, 16-17) Ὁ καιρός αὐτός τόν ὁποῖο ζοῦμε εἶναι πρόδρομος αὐτῆς τῆς προφητείας. Πιεζόμενοι ἀπό τό νόμο καί τήν κυβέρνηση οἱ Ρουμάνοι εἶναι ἀναγκασμένοι νά μποῦν σέ ἕνα σχέδιο ἐντοπισμοῦ καί ἐπιτήρησης, σέ ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο. Σχέδιο πού, στήν πράξη, κλέβει τήν ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων. Ζητᾶνε ἀπό τούς Ρουμάνους νά βάλουν πάνω στά διαβατήρια καί πάνω στά διπλώματα ὁδηγήσεως αὐτό τό βιομετρικό τσίπ, τό ὁποῖο περιέχει τό ψηφιακό ἀποτύπωμα καί τή φωτογραφία. Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσω τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο. Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶα, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού πέρνουνε γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο. Ἀγαπητοί μου, ὅπως οἱ Ἅγιοι Πατέρες προφητεύουν ἄν δεχθεῖτε αὐτό τό τσίπ εἶναι σάν νά ἀρνεῖστε τήν πίστη σας. Νά μή πιστεύετε ὅτι μποροῦμε νά ὑπηρετήσουμε καί τό Θεό καί τό μαμμωνά. Ὄχι ἀγαπητοί μου, μή πάρετε αὐτό τό δαιμονικό σῆμα τό ὁποῖο θά σᾶς πάρει ὅτι σας ἀνήκει σάν κληρονομιά ἀπό τό Θεό, τo δικαίωμα γιά ταυτότητα, μοναδικότητα καί γνησιότητα, τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Πρέπει νά ὑπερασπίσουμε αὐτό τό δικαίωμα πού μας ἔδωσε ὁ Θεός, ἄν καί θά πρέπει νά τό πληρώσουμε μέ τή ζωή μας. Τσάμπα ἔχετε κερδίσει τοῦ κόσμου τά πράγματα ἄν χάσετε τίς ψυχές τίς δικές σας καί τῶν παιδιῶν σας, γιατί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ὅτι «πειθαρχείν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἡ ἀνθρώποις»(Πράξ. ε΄ 29). Γιαυτό σας λέω εἶναι ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου. Κατά τή γνώμη μου εἴμαστε στούς καιρούς, στούς ὁποίους ὁ μόνος δρόμος γιά τή σωτηρία εἶναι τό μαρτύριο. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα νά μαρτυρήσουμε μέ τή δική μας ζωή. Μέχρι τώρα αὐτό ἦταν τσάμπα δέν θά εἶχε νόημα. Δυστυχῶς ἐμεῖς δέν ἔχουμε μία ὀρθόδοξη νεολαία τόσο καλά ὀργανωμένη ὅπως ἔχουν οἱ Ἕλληνες, ἡ δική μας εἶναι περισσότερο εὐλαβής, εἶναι ἀλήθεια, ἀλλά καί χωρίς θάρρος καί ἀντιδράσεις. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο γενναία ἀντέδρασαν οἱ Ἕλληνες καί οἱ Σέρβοι ὅταν διαμαρτυρήθηκαν γιά τό τσίπ καί αὐτοῦ τοῦ συστήματος καταγραφῆς καί τοῦ ἀπόλυτου ἐλέγχου τῆς ταυτότητος. Οἱ νέοι τους μεγάλωσαν ἀπό μικροί σ’ αὐτό τό πατερικό πνεῦμα τόσο μέσα στίς οἰκογένειες ὅσο καί στά σχολεῖα τους, ἔχουν γνώσεις τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀπό πατέρα σέ γιό διδάχθηκαν τήν πατερική παράδοση. Ἀπό τά χρόνια τοῦ κουμουνισμοῦ μέχρι τώρα ἐμεῖς δείξαμε ὅτι συνέχεια εἴμαστε ὑπηρέτες τῶν ἄλλων, ξεχνώντας τό θάρρος καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν Παλαιῶν Ρουμάνων.Ὅλες οἱ γειτονικές χῶρες καί οἱ λαοί προσπάθησαν νά ξεφύγουν ἀπό τόν κουμουνισμό καί μέ κάποιο τρόπο νά πετύχουν τήν ἀνεξαρτησία τους καί τό κατάφεραν σέ κάποιο βαθμό. Ἀλλά ἡ Ρουμανία ἡ ὁποία ἐπλήγει περισσότερο ἀπό τό κουμουνιστικό θηρίο, καί ὁ λαός τῆς ἔπαθε τά χειρότερα ἐγκλήματα καί κατα¬στρο¬φές στίς κατασκηνώσεις καί ἐκτοπίσεις, ἔφτασε σήμερα στή σαπίλα. Στήν Ἐκκλησία μας ἡ κατάσταση εἶναι πολύ χάλια, γιατί οἱ πιστοί δέν ἔχουν ἐνημερωθεῖ σχετικά μέ τίς προκλήσεις τοῦ σήμερα. Σέ μας ὁ καημένος ὁ Ρουμάνος ἄν τόν κολακέψεις λίγο, δέν τόν ἐνδιαφέρει πιά κανένας εὐαγγελικός κανόνας. Φταίει ἡ ἄγνοια γιατί ἄν ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμία γνώση ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τό σχολεῖο, ἀπό τήν οἰκογένεια, ἀπό τήν κοινωνία, ἡ ἄγνοια νικάει. Γιατί ὁ Ρουμάνος ἔχει ἕνα κείμενο στό κεφάλι του. «Πείθεσθαι τοίς ἠγουμένοις», σ’ αὐτόν πρέπει νά λειτουργεῖ αὐτό τό κείμενο. Ἐμᾶς μας κατηγοροῦσαν στή φυλακή, χρησιμοποιώντας μέ πονηριά τό εὐαγγελικό κείμενο, ὅπως κάνουν οἱ προτεστάντες. «Ἐσεῖς ἤσασταν πεισματάρηδες βρέ, ἐξεγερμένοι. Δέν ἀκούσατε τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου; Τί χριστιανοί εἶστε; χάνετε τή ζωή σας μάταια». Ἔτσι προσπαθοῦσαν στή φυλακή νά τούς ἐπανεκπαιδεύσουν οἱ κόκκινοι κουμουνισταί ἀπό τότε. Τό ἴδιο κάνουν καί τώρα μέ τό λαό μας οἱ σημερινοί κομουνιστές πού φορᾶνε ἄσπρα ροῦχα. Θέλουν καί προσπαθοῦν τή διάλυση τοῦ θεϊκοῦ μέσω τῆς σχετικοποίησης τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως μέσω Οἰκουμενισμοῦ, θέλουν τήν κατάταξη κai τήν ταύτιση τῶν παιδιῶν μας μέ τό ἄθεο μοντέλο. Ἄν ἐγώ λέω σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἔχει πέντε παιδιά στό σπίτι «παιδί μου μή παίρνεις τό διαβατήριο ἡ τήν ταυτότητα» ὁ ἴδιος δέν καταλαβαίνει καί λέει «καλά πάτερ τί θά τούς δώσω νά φᾶνε;» Καί θά τόν βάλεις μπροστά σ’αὐτή τή δύσκολη κατάσταση; Εἴμαστε ἐμεῖς ἕτοιμοι ὅπως ὁ μάρτυρας Brancoveanu τότε, νά κάνουμε ἅγια τά παιδιά μας; Δέν εἴμαστε ἕτοιμοι καί τότε ποιός φταίει γιά αὐτό; Ὄχι ἐμεῖς ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι ἐμεῖς τά μοναστήρια πού εἴμαστε μπροστά στό Ἅγιο Βῆμα καί πρέπει νά ποῦμε στούς ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια καί νά ποῦμε τί τούς περιμένει αὔριο. Ἀλλά στίς Ἐκκλησίες καί στίς ἐνορίες οὔτε κάν ὑπάρχει ἕνα τέτοιο πρόβλημα. Σέ διώχνουνε καί σοῦ λένε ὅτι εἶσαι πολύ πίσω καί σέ κοροϊδεύουν. Ἀλλά ἐάν ὁ ἱερέας δέν ξέρει τίποτα ἀπό αὐτά τά πράγματα τότε τί νά πεῖς στόν καημένο τόν πιστό, ὁ ὁποῖος ἴσα ἴσα ποῦ ἀνοίγει τό εὐαγγέλιο δυό τρεῖς φορές τό χρόνο ἡ μία φορᾶ στή ζωή του; Φταῖνε ὅλοι αὐτοί πού εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν ἐκπαίδευση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ οἱ καθηγητές, οἱ δάσκαλοι, οἱ ἱερεῖς καί οἱ ὑπουργοί. Σᾶς ζητάω λοιπόν εἰς τό ὄνομα τοῦ σωτήρα Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε: «Πᾶς οὔν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς• ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς ὅστις δ’ ἄν ἀρνήσηται μέ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοίς». (Μτ. 10,32,33).Νά ζητᾶτε ἀπό τίς ρουμανικές ἀρχές νά ἀνακαλέσει αὐτούς τούς νόμους πού ἐπιτρέπουν τήν καταγραφή καί τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τῶν Χριστιανῶν, τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι χάνουμε τήν ἐλευθερία μέ τήν ὁποία γεννηθήκαμε. Ἀλλά θά πάρουμε τή πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας τό θάνατο, ὁ ὁποῖος νά μήν εἶναι, ὁ Θεός φυλάξει, γιά ἐξαργύρωση. Ἐπειδή ὁ Χριστός ἔχυσε μία φορᾶ τό αἷμα του γιά σένα. Λοιπόν αὐτός ὁ λαός μέσω τῶν ἀρχηγῶν του πῆγε πολύ κάτω καί πρόδωσε τίς προγονικές παραδόσεις καί τήν πίστη. Ἐμεῖς ἀρνηθήκαμε αὐτή τήν ἐξαργύρωση μή παρουσιάζοντας τίς εὐαγγελικές ἀλήθειες, ἀπουσιάσαμε ἀπό τήν ἡγεσία αὐτοῦ τοῦ μικροῦ στρατοῦ τῆς Ἀληθείας. Νά ἀνοικοδομήσουμε αὐτό τό λαό! Ἀλλά δέν θά μπορέσουμε νά κάνουμε αὐτό τό πράγμα ἄν δέν ἀνοικοδομήσουμε ὁ καθένας τίς ψυχές μας. Νά ταπεινωθοῦμε καί νά βάλουμε στάχτη στό κεφάλι, γιά νά μᾶς δώσει ὁ Θεός τή Χάρη καί τή δύναμη νά δεχθοῦμε τό μαρτύριο. Θά πρέπει νά φτιάξουμε μικρά κάστρα γιά νά ἐπιβιώσουμε στά χωριά ἐκεῖ πού ἀκόμα ὑπάρχουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταλαβαίνουν τό τυπικό, πού νά ἔχουμε τό δικό μας χωράφι, δικό μας σχολεῖο πού νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας μέσα στό Ὀρθόδοξο πνεῦμα. Νά ἔχουμε τά δικά μας νοσοκομεῖα καί μαῖες. Τά παιδιά μόλις γεννηθοῦν πρέπει νά προστατευτοῦν γιατί ὅπως βλέπετε θέλουν νά βάλουν αὐτό τό τσίπ στό παιδί μόλις γεννιέται. Ὁ καθένας ὀφείλει νά σώσει τήν ψυχή του. Ὁ καθένας νά ψάξει καί νά δεῖ ὅτι εἴμαστε μπροστά σέ ἕνα πολύ δύσκολο σημεῖο πού πρέπει νά διαλέξουμε εἴτε χάνεις τή ψυχή εἴτε σώζεις τήν ψυχή. Αὐτός πού μέχρι στιγμῆς δέν ἐνδιαφέρθηκε δέν εἶναι ἀκόμα ἀργά νά μάθει καί νά καταλάβει. Τώρα εἶναι ὁ καιρός τῆς θυσίας, μέ τά πολλά λόγια δέν κάνουμε τίποτα. Θά πηγαίνεις ἐσύ ἀγαπητέ Ρουμᾶνε χωρίς φόβο κατ’ εὐθείαν στό σπαθί, ὅπως ἔκαναν οἱ πρόγονοί μας. Νά πᾶς ὅπως μία Ἰαπωνική τορπίλα, γιά νά πεθάνεις στήν ἀγκαλιά τοῦ ἐχθροῦ. Εἴμαστε τώρα ἀκριβῶς ὅπως ἦταν οἱ παλαιοί χριστιανοί μαζί μέ τά λιοντάρια στή Ρωμαϊκή ἀρένα. Νά εἶσαι μέσα στήν ἀρένα καί νά περιμένεις ὅπως κάνανε καί οἱ παλαιοί Χριστιανοί νά ἀπελευθερώσουν τά λιοντάρια. Περιμένετε νά σᾶς σφάξουν, νά σᾶς κόψουν, δέν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία. Ὁ πόλεμος εἶναι ἀνοικτός, πολεμᾶτε μέχρι τό τέλος. Μή φοβεῖσθε. Ὅπως ἄρχισε ὁ Χριστιανισμός ἔτσι καί θά τελειώσει, μέ πολύ πόνο καί ταλαιπωρία. Σφραγίστε τό Χριστιανισμό μέ τό μαρτύριό σας. Ἀγαπητοί ἀδελφοί μοναχοί καί ἱερεῖς σας ζητάω νά ὑπογράφεται καί σεῖς αὐτό τό κείμενο εἰς τό ὄνομα τοῦ Μοναστηριοῦ καί τῆς ἐνορίας πού ἀνοίκετε. Ἱερά Μονή Petru Voda, 14 Ἰανουαρίου 2009 Πηγή : http://www.filoumenos.com/I-%CE%BFra-ton-profitei%CE%BFn/1236-enas-megalos-roymanos-gerontas-o-p-ioystinos-parboy-to-leei-ksekathara-q-irthe-i-ra-gia-to-martyrioq.html#ixzz1jkDxhFWS O MAΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ! "Είπε ο Τούρκος στρατηγός, στον Έλληνα ομόλογό του: ..."ΔΕΝ ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, ουτε και προκειται να αλωθη. Καθως γραφουμε, ξεπηδα απο τα βαθη της μνημης μας μια ιστορια, που αν δεν ειναι αληθινη, τουλαχιστον θα μπορουσε να αποθανατιστη σαν θρυλος. Μας την αφηγηθηκε, πριν μερικα χρονια, προσωπικοτητα αξιολογη (τηρουμε την ανωνυμια της) και παντως ουτε ευφανταστη, ουτε παραμυθολογα. Πριν μερικα χρονια λοιπον, λιγοτερα απο μια δεκαετια, υπηρετουσαν, απ΄τη μια κι΄απο την αλλη πλευρα του Εβρου, στα συνορα, που διαιρουν την Θρακη μας στα δυο, αντιστοιχα, Ελλην και Τουρκος στρατηγος. Οι δυο ανδρες ειχαν συνδεθει με στενη μεταξυ τους φιλια. Πολυ περισσοτερο που ο Τουρκος στρατηγος, ειχε συζυγο Ελληνίδα. Οταν εφθασε ο καιρος να μετατεθουν για αλλη υπηρεσια, προσκαλεσε ο Τουρκος τον Ελληνα συναδελφο του. "Τοσον καιρο", του ειπε, "περασαμε ανεφελα μαζι. Οι διαφορες που εχουν οι δυο χωρες μας, μεταξυ τους, δεν επηρεασαν τη φιλια μας. Αλλα κι΄εμεις οι Τουρκοι θεωρουμε τη φιλια ιερη. Θα ηθελα αυριο το βραδυ να σου το αποδειξω." Την επομενη, στις 10 ακριβως, ο Ελλην επιβιβαζοταν στο ιδιωτικο αυτοκινητο του Τουρκου. Νυχτα αφεγγαρη ηταν. Ερημικοι οι δρομοι. Ανοιχτη κι η λεωφορος ταχειας κυκλοφοριας προς την Πολη. Κοντα μεσανυχτα πρεπει να πλησιασαν στις παρυφες της. Υπνος βαθυς ειχε καθηλωσει στα κρεβατια τους κατοικους της. Ησυχια στους δρομους. Γρηγορος, ο οδηγος Τουρκος, μπηκε βγηκε απο στενα, απο περιπλεγμενα σαν κουβαρι καλντεριμια. Νυχτα αφεγγαρη. Εσβησε τη μηχανη, σταματησε μπροστα σε καγκελοπορτα με γραφες στα ελληνικα. Ο γοργος ρυθμος, η αγωνια, η περιεργεια, δεν αφηναν στον Ελληνα περιθωρια να ψαξει, ουτε καν να προβληματισθει. Ακολουθουσε τον Τουρκο πειθηνια, σαν αυτοματο, χωρις φοβο, με περισσια εμπιστοσυνη. Ουτε καν που του περασε απ' το μυαλο, πως μπορουσαν να΄ναι και κακες οι προθεσεις του. Σταθηκαν μπροστα σε διπλομανταλωμενη σιδερενια στενη θυρα. Εβγαλε κλειδι απ' την τσεπη του ο Τουρκος. Ξεκλειδωσε. Ανοιξε. Υπογειο ηταν. Μουχλα ανεδιναν οι τοιχοι. Μουχλα και κλεισουρα. Λησμονια, καταχωνιασμενη στα εγκατα της γης. Περπατησαν κι οι δυο, σε διαδρομους, χωρις να σκονταφτουν. Τους βαραινε η σιωπη, η αναμονη. Που πηγαιναν, ετσι στα τυφλα ? Που κατευθυνονταν ? Αναστροφα στον χρονο. Σε ποιον χρονο ? Τον ανθρωπινο ή τον Θεικο ? Ο Τουρκος ηξερε. Αλλα δεν ηξερε ακομη ο Ελληνας. Δεν μπορουσε να δικαολογησει την περιπλανηση. Μα ουτε και προφταινε να προβληματιστει. Ακολουθουσε. Με την βεβαιοτητα, πως η στιγμη ηταν μοναδικη. Πως δεν θα' χε την ευκαιρια, ποτε ξανα, να την ξαναζησει. Ακολουθουσε. Ονειρευοταν αραγε ? Υπνοβατουσε ? Φτερωμενη η φαντασια του, αναπλαθε μονοπατια, που μονο σε ελαφρυ υπνο βαδιζει κανεις. Ενα ηταν σιγουρο: δεν θα ξαναβρισκε ποτε τον δρομο. Δεν θα τον ξαναβρισκε χωρις οδηγο. Ειχαν φθασει στο τερμα. Θυρα και παλι αρματωμενη μπροστα τους. Βαρια σιωπη. Η σιγη της υστατης ωρας. Που ηρθε να διακοψει μονο το τριξιμο της κλειδαριας. Το γκρινιασμα του σκουριασμενου σιδερου. Μισανοιξε η βαρια θυρα. Ισχνο φως στο εσωτερικο. Υπερκοσμιο. Μυστηριακο. Υπογειο ? Μπουντρουμι ? Κενοταφιο ? Και τοτε, τοτε μονον μιλησε ο Τουρκος : "Εσεις οι Ελληνες, δεν πιστευετε στον θρυλο του Μαρμαρωμενου Βασιλια ? Δεν λετε και ξαναλετε μεταξυ σας, πως βολι εχθρου δεν τον αγγιξε ? Πως τον καταπιε το μανιασμενο πληθος των πορθητων της Πολης ? Αλλα πως τον τραβηξε η Παναγια στην αγκαλια της, για να τον κανει Αθανατο ? Δεν ειστε βεβαιοι πως ΖΕΙ Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ? Δεν ειναι θρυλος. Ψευτικη ελπιδα. Ονειροφαντασια. Ειναι ΑΛΗΘΕΙΑ. Δες και μονος σου." Στο πατωμα, μισοανασηκωμενο στον ενα αγκωνα ο Ελληνας ειδε, ειδε με τα ματια του, τον ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΑΣΗΚΩΜΕΝΟ. Ριγος μεταφυσικο τον διαπερασε. Θολωσαν απ' τα δακρυα τα ματια του. Θαμπωθηκε η οραση του. Εκανε το σταυρο του. Μπροστα του, εκει, σε αποσταση ανασας, το ΘΑΥΜΑ. Κι ηταν αυτος, ο τυχερος, που ειχε αξιωθει να το ζησει με τις αισθησεις του. Σε συγκεκριμενο χωρο και χρονο. Πηχτη η σιωπη, σχεδον, κοβοταν με το μαχαιρι. Μιλησε και παλι ο Τουρκος : "Πριν μερικα χρονια κειτοταν στο εδαφος ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. Τον τελευταιο καιρο αρχισε σιγα-σιγα ν' ανασηκωνεται. Παμε." Ξανακλεισαν τη θυρα. Την ξανακλειδωσαν. Αντιστροφα βγηκαν μεχρι την αυλη απ' τα υπογεια. Ξαναπερασαν την καγκελλενια πορτα. Δεν αφησαν πισω ιχνη απ' τις πατημασιες τους. Κανεις δεν τους ειχε δει. Μπηκαν στο αυτοκινητο, πηραν το δρομο του γυρισμου. Σιωπηλοι. Χωρις να ανταλλαξουν κουβεντα. Δεν ειχε ακομη ξημερωσει οταν εφτασαν στον Εβρο. Προτου αποχωρισθουν, φιληθηκαν σταυρωτα. Το ποταμι κυλουσε ορμητικα προς το Αιγαιο. "Γυριζει πισω το ποταμι", μονολογησε ο Ελλην στρατηγος. "Γυριζει οταν το θελησει ο Θεος". Υπηρετησε αργοτερα στο Κεντρο. Προτου αποστρατευθει θεωρησε υποχρεωση του ν' αποκαλυψει το μεγαλο μυστικο στην προσωπικοτητα που μας το εμπιστευθηκε, κατονομαζοντας και τον στρατηγο, κατω απο το βλεμμα του Θεου και της Παναγιας. Καναμε και μεις τον σταυρο μας μουρμουριζοντας "Η ΠΟΛΙΣ ΔΕΝ ΕΑΛΩ". ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ * Η Λαικη παραδοση λεει για τον Κωνσταντινο Παλαιολογο, στην πραγματικοτητα κανεις Αγιος και κανεις προφητης δεν μιλαει για Κωνσταντινο, ολοι οι προφητες μιλουν για Ιωαννη. * Ο Ελληνας στρατηγος πεθανε τον Φεβρουαριο του 2001 πληρης ημερων. Εμεις μετα απο επισταμενη ερευνα, αναζητησαμε και βρηκαμε την αδελφη του στρατηγου και μας επιβεβαιωσε οτι η μοναδικη ευκαιρια που ειχε ο αδελφος της ηταν πραγματικοτητα, ειδε με τα ματια του τον Αυτοκρατορα Ιωαννη, γιατι ετσι εγραφε η επιγραφη πανω απο το κεφαλι. greeknation.blogspot.com Πληθαίνουν οι ενδείξεις του τέλους Για τα χρόνια πού ζούμε ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Ανάμεσα σ' αυτά ξεχώρισε μία νέα προφητεία από την Ρουμανία, πού έκανε τον «γύρο του κόσμου» στους Χριστιανικούς κύκλους και την οποία νομίζουμε ότι αξίζει να παραθέσουμε. Την προφητεία αυτή την έφερε στο φώς της δημοσιότητος με μία δημοσίευσή του στον «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» ο σεβαστός Ρουμάνος Ιερομόναχος Πετρώνιος Προδρομίτης από την Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, στα όρια της Μεγίστης Λαύρας, στο Άγιον Όρος. Όπως είναι γνωστό, ο κόσμος της Δύσεως καθόρισε στο έτος 1992 την ενοποίηση των 12 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητος σ' ένα Κράτος, με μεγάλες οικονομικές δυνατότητες και αντίστοιχες διευκολύνσεις. Ο συνειδητός όμως Χριστιανικός κόσμος πού γνωρίζει ότι η καλή κατάσταση από υλικής πλευράς δεν πάει χέρι-χέρι με τις αρετές της ηθικής ζωής, αντικρύζουν τα χρόνια αυτά, με ανησυχία και φόβο. Σ΄αυτά προστίθεται και το γεγονός ότι κυκλοφορούν για την εποχή μας ένα πλήθος κακών προειδοποιήσεων, όπως του Αγίου Νήφωνος Κωνσταντινιανής, του Οσίου Νείλου του Μυροβλήτου, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Σάββα της Καλύμνου καιάλλων, οι οποίοι έζησαν σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους μεταξύ τους. Δεν θα αναφερθούμε τώρα σ΄ αυτές τις προφητείες, γιατί κυκλοφορούν και είναι γνωστές στον πολύ κόσμο, θα μιλήσουμε μόνο και εν συντομία για το φοβερό όραμα του Αγίου Νήφωνος για την τελική Κρίση και θα σταματήσουμε στην τελείως άγνωστη μαρτυρία του Αγίου Καλλινίκου Τσερνίκας, της Ρουμανίας. Το όραμα του Αγίου Νήφωνος για την φοβερή Κρίση έγινε γνωστό από το βιβλίο « Ένας ασκητής Επίσκοπος », που εκδόθηκε από την Μονή Παρακλήτου πολλές φορές. Θα κοπεί ο αιώνας στην μέση Στο όραμά του ο Άγιος Νήφων είδε ότι, πρίν από την αρχή της Μελλούσης Κρίσεως, ο Θεός ξεφυλλίζει το βιβλίο των αιώνων της ανθρωπότητος. Όταν έφθασε στον έβδομο αιώνα, σταμάτησε και εσκέπασε το πρόσωπο με τα χέρια του λέγοντας με οργή: «Αυτός ο αιώνας ξεπέρασε όλους τους άλλους σε αδικία και κακία». Μετά από λίγο, φθάνοντας στο μέσον αυτού του αιώνος, πρόσθεσε: « Αυτός, είναι γεμάτος από την δυσωδία ανθρωπίνων παθών, από φθόνο, μίσος, ακαθαρσία, ψεύδος…», προσθέτοντας «Θα τον κόψω στην μέση να σταματήση η κυριαρχία της αμαρτίας». Και αμέσως διέταξε τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να ετοιμάσει την αρχή της Κρίσεως… Φοβερός ο λόγος ! « Θα τον κόψω στην μέση» ! Όμως το μέσον του εβδόμου αιώνος είναι το 7500. Όταν ήλθε ο Χριστός στην Γή ( σύμφωνα με τις χρονολογίες διαδοχής γονέων-παιδιών της Παλαιάς Διαθήκης ),είχαν περάσει 5508 χρόνια, χρονολογίες που παραδέχεται από αρχαιοτάτων χρόνων η Ορθόδοξη Εκκλησία. Αν σ΄αυτά προσθέσουμε το έτος 1992 πού μας πέρασε, συμπληρώνονται ήδη 7500 χρόνια, το μέσον δηλαδή του εβδόμου αιώνος και η αρχή των εξελίξεων της Μελλούσης Κρίσεως! Ο Άγιος Νήφων, καθώς φαίνεται από την ζωή του, ήταν ένας μεγάλος άγιος Ιεράρχης. Το όραμά του για την Μέλλουσα Κρίση το διηγήθηκε ο ίδιος στον στενότερο μαθητή του, τον ιερομόναχο Παύλο, ο οποίος έγραψε και την ζωή του. Δεν μπορούμε σε κάτι να αμφιβάλλουμε. Ένα όμως επί πλέον ντοκουμέντο είναι και το γεγονός ότι η εικόνα του αιώνος μας, την οποία είδε ο Άγιος πρίν 1500 χρόνια, είναι έτσι, όπως ακριβώς την περιέγραψε Ένα δεύτερο όραμα Στην συνέχεια θα αναφερθούμε σε μία πιο αποκαλυπτική μαρτυρία για την χρονιά ορόσημο 1992, ως πιθανότατη απαρχή εξελίξεων της Συντέλειας του Κόσμου… Πρόκειται για ένα όραμα ενός επίσης αγίου Ιεράρχου, του Αγίου Καλλινίκου από την Ρουμανία, ο οποίος έζησε στα κοντινά μας χρόνια 1787-1868. Πρίν εκλεγεί Επίσκοπος στο Ρίμνικ ο Άγιος Καλλίνικος ήταν επί 31 χρόνια ηγούμενος στο Μοναστήρι Τσερνίκα που ευρίσκεται πλησίον του Βουκουρεστίου, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Σήμερα στην κεντρική εκκλησία (Καθολικό) ευρίσκονται τα λείψανα του, τα οποία αδιάκοπα θαυματουργούν και θεραπεύουν κάθε είδους σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Η ζωή του Άγιου Καλλίνικου απ’ όπου επήρα την ιστορία, εγράφη από το στενότερο μαθητή του, τον Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο Μπαλντοβίν, ο οποίος την άκουσε από το στόμα του. Είδε και πολλά άλλα θαυμαστά γεγονότα της ζωής του Αγίου Γέροντος του, από τα οποία, καθώς αναφέρει, ένα πολύ μικρό μέρος έγραψε προς ωφέλεια των πνευματικών του αδελφών. Προς καλλίτερη κατανόηση του μνημονευόμενου γεγονότος αναφέρω ότι το μοναστήρι Τσερνίκα ευρίσκεται σε πεδινή περιοχή, όπου υπάρχουν και δυο νησάκια, μέσα στην κοίτη του ποταμού Κολεντίνα: το νησί του Αγίου Νικολάου και το του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Το έτος 1832, όταν είδε ο Άγιος Καλλίνικος το αποκαλυπτικό όραμα, το μοναστήρι Τσερνίκα ευρισκόταν μόνο στο νησί του Αγίου Νικολάου, ενώ το σημερινό στο νησί του Αγίου Γεωργίου δεν είχε κτισθή ακόμη. Ο στάρετς Καλλίνικος είχε αναγνωρισθεί απ’ όλους ως άγιος άνθρωπος μεγάλος ασκητής και με σπουδαία πνευματικά χαρίσματα. Γι’ αυτό είχε συγκεντρώσει τριγύρω του ένα μεγάλο πλήθος μοναχών και τα κελιά στο νησί του Αγίου Νικολάου ήταν ανεπαρκή για όλους. Γι’ αυτό ο Άγιος Καλλίνικος σκέφθηκε να φτιάξει ένα μεγαλύτερο μοναστήρι στο διπλανό νησί του Αγίου Γεωργίου. Κατά θεία ευδοκία, τότε ακριβώς ο ηγούμενος Καλλίνικος έλαβε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, συγκεκριμένα για την ίδρυση μιας μονής. Δεν του έμεινε πλέον άλλο τίποτε παρά ν’ αρχίσει αυτό το έργο. Είχε όμως κάποια αμφιβολία. Τι είχε συμβεί; Εκείνο τον καιρό στη Ρουμανία είχε διαδοθεί ότι σύντομα, δηλαδή το έτος 1848, θα γίνει το τέλος του κόσμου. Γεγονός πάντως που συνέβη και είναι γνωστό, είναι ότι το 1848 ήταν έτος επαναστάσεων και κοινωνικών μεταβολών σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Σκεπτόμενος αυτά ημέρα και νύκτα, προσευχόμενος στο Θεό με όλη την καθαρότητα της ψυχής του και έχοντας αμφιβολία ν’ αρχίσει ή όχι την ανοικοδόμηση της Μονής, δεν το απεφάσιζε, αφ’ εφόσον επίστευε ότι το 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου. Μια νύχτα, αρχίζοντας την νυχτερινή προσευχή του και σκεπτόμενος όλα αυτά, εκάθησε για λίγο στο σκαμνί του, διότι σ’ αυτό αναπαυόταν λίγο και ουδέποτε εξάπλωνε σε κρεβάτι. Ξαφνικά ευρέθηκε, στην πραγματικότητα και όχι στο όνειρό του στο διπλανό νησί του Άγιου Γεωργίου, έχοντας από δεξιά τον Άγιο ιεράρχη Νικόλαο, προστάτη της μονής και από αριστερά του τον άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, οι οποίοι και του έκαναν παρατήρηση, γιατί δεν αρχίζει την κατασκευή της Μονής σ’ αυτό το νησί, αφού έλαβε τα χρήματα από τον αρχιερέα Στρατόνικο. 7500 από Αδάμ Τότε ο ηγούμενος Καλλίνικος με πολύ φόβο και τρόμο τους είπε: «Συγχωρέστε με, Άγιοι του Θεού, αλά διάβασα μερικές προφητείες για το μέλλον και επίστευσα ότι το έτος 1848 θα γίνει το τέλος του κόσμου για εμάς». Τότε οι Άγιοι του είπαν: «κοίταξε προς την ανατολή». Όταν ο στάρετς σήκωσε τα μάτια του προς ανατολάς, δεν μπορούσε να ιδεί τον ουρανό, παρά μόνο μια μεγάλη φωτεινή λάμψη. Αμέσως λύγισαν τα γόνατα του και έπεσε στην γή σαν νεκρός. Τότε οι Άγιοι τον σήκωσαν και του είπαν: «κοίταξε τώρα προς ανατολάς και θα ιδείς το μέγα Μυστήριο της Θείας Πρόνοιας». Δυναμωμένος από την χάρη του Θεού είδε την Αγία Τριάδα, έτσι όπως είναι ζωγραφισμένη στις άγιες Εικόνες, ενώ κάτω από την Αγία Τριάδα, είδε μια μεγάλη περγαμηνή από χρυσό, στην οποία ήταν γραμμένα με μεγάλα γράμματα: «7500 από Αδάμ». Οι Άγιοι λοιπόν που τον κρατούσαν από τα μπράτσα, του είπαν: «Βλέπε, ότι, όχι του 1848 είναι το τέλος του κόσμου, αλλά το τέλος του ορατού κόσμου θ’ αρχίσει, όταν συμπληρωθούν 7500 χρόνια από κτίσεως Αδάμ. Οπότε, πρόσθεσαν οι Άγιοι, άρχισε να κτίζεις το μοναστήρι στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου». Έτσι και έγινε. Μετά απ΄ αυτό το όραμα ο στάρετς Καλλίνικος άρχισε αμέσως την ίδρυση της εκκλησίας και των κελιών υπό την μορφή του τετράγωνου φρουρίου, όπως φαίνεται μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το όραμα από την βιογραφία του Άγιου Καλλίνικου της Τσερνίκας. Όπως βλέπουμε, εδώ γίνεται λόγος ακριβώς για το 7500 από κτίσεως Αδάμ, έτος, το οποίο δείξαμε ανωτέρω ότι ανταποκρίνεται στο 1992 Άξιον προσοχής είναι και το γεγονός ότι τα οράματα αυτά των Αγίων συνέβησαν σε χρόνους και τόπους απομακρυσμένους μεταξύ τους και χωρίς καμία εξάρτηση το ένα από το άλλο και αναφέρονται ακριβώς στο ίδιο έτος: 1992. Η τελευταία προειδοποίηση Για μας σήμερα αυτά τα αποκαλυπτικά γεγονότα είναι μια αυστηρά προειδοποίηση και προτροπή για την χριστιανική μας ζωή και την φροντίδα της σωτηρίας μας. Ο Θεός είναι αγαθός, ελεήμων και μακρόθυμος, αλλά η αμαρτία δεν μπορεί να εξαπλώνεται χωρίς τέλος. Η κυριαρχία του κακού πρέπει να σταματήσει. Πριν από τον κατακλυσμό « είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας… Και είπεν ο Κύριος, θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της γής» (Γεν. 5, 5- 7) και τον κατέστρεψε με τον κατακλυσμό. Τα αμαρτήματα των Σοδόμων και Γομόρρων είχαν φθάσει μέχρι τον ουρανό και ο Θεός τους έκαψε με φωτιά. Ο έβδομος αιώνας στον οποίο ζούμε, ξεπέρασε με τις αμαρτίες του όλους τους προηγούμενους. Όμως ας θυμηθούμε και τον προφήτη Ιωνά στην Νινευί, με 40 ημέρες μόνο προθεσμία καταστροφής, αν δεν μετανοήσει. Αλλά οι κάτοικοι της μεγάλης αυτής Πολιτείας, με σκληρή νηστεία, μετάνοια και διακοπή κάθε αμαρτίας άλλαξαν την απόφαση του Θεού και δεν καταστράφηκαν. Αυτό θα πρέπει να γίνει απ΄ όλους μας…