Στο άρθρο αυτό δεν θα προφητολογίσουμε, ούτε και θα θεολογίσουμε απλώς θα καταδείξουμε μια απτή πραγματικότητα όσον αφορά τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πορεία της
Τουρκίας στο προσεχές μέλλον εκλαμβάνοντας τις προρρήσεις αγιορειτών και άλλων επιφανών αγίων σαν ενορατικές θέσεις με γνώμονα καθαρά το γεωπολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο σε συνδυασμό ασφαλώς με τις γεωπολιτικές θεωρίες Ελλήνων πολιτικών αναλυτών και καθηγητών διεθνών σχέσεων.
Θεωρώ πως αν εκλαμβάναμε τους μοναχούς του Αγίου Όρους σαν Χριστιανούς πολιτικούς αναλυτές ή σαν Ορθόδοξους Στοχαστές, θα τους μελετούσαμε αδιαλείπτως και θα είχαμε προετοιμαστεί ψυχικά, πνευματικά αλλά και υλικά για την αλλαγή της γεωπολιτικής ανακατατάξεως που ενδέχεται να αναταράξει τα μεσογειακά νερά μας και να μεταβάλλει την διεθνή θέση της χώρας μας.
Γράφει ο Γεώργιος Χ. Τορνικίδης (ΓΕΩΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ)
‘’ΘΡΑΚΗ και η παράμετρος ελληνοτουρκικού πολέμου’’
Ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας πολιτικός αναλυτής Παναγιώτης Κονδύλης έγραφε στο πολύκροτο έργο του ‘’Η Θεωρία του Πολέμου’’ στο κεφάλαιο ‘’Γεωπολιτικές και στρατηγικές παράμετροι ενός ελληνοτουρκικού πολέμου’’ πως ‘’η μοναδική περίπτωση πιθανής ανταπόδοσης της Ελλάδος προς την Τουρκία σε περίπτωση επίθεσης της δεύτερης και κατάληψης κάποιων νήσων στο Αιγαίο εις βάρος της πρώτης, θα ήταν από την πλευρά μας μόνο το έδαφος της Θράκης προσοδοφόρο και διαθέσιμο ώστε να κερδίσει κάποια εδάφη από την προέλαση του ελληνικού στρατού στην Ανατολική Θράκη με αποτέλεσμα να το χρησιμοποιήσει ως διπλωματικό μέσο για την απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων από τις ελληνικές νήσους’’.
Η στρατηγική αυτή ονομάζεται και ‘’Στρατηγική ισοδύναμου τετελεσμένου και της ευέλικτης ανταπόδοσης’’ την οποία θιασώτης είναι και ο γνωστός καθηγητής της Σχολής Εθνικής Αμύνης, Γεώργιος Φίλης.
Ο ίδιος σε ομιλίες του έχει πάρει ουκ ολίγες φορές θέση υπέρ της άνωθεν στρατηγικής κρούοντας τον κώδωνα προς την ελληνική κυβέρνηση πως το σύγχρονο ερώτημα δεν είναι αν θα συγκρουστούμε με την Τουρκία αλλά το πότε.
Δεν θα διστάσει μάλιστα να μιλήσει και υπέρ της απελευθέρωσης των Ελλήνων στρατιωτικών μας και να υποδείξει πως καθήκον του ελληνικού κράτους και των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων της χώρας είναι μετά τον αντικειμενικό στόχο, να μην αφήνει πίσω του αιχμαλώτους στα χέρια του εχθρού.
Δυστυχώς, το θέμα των 2 νεαρών στρατιωτικών είχε εξ’ αρχής τελείως λάθος χειρισμό με την πρόωρη ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού με αποτέλεσμα να δώσει στην τουρκική πλευρά ένα ελαφρυντικό και να ομιλεί τώρα για καταπάτηση τουρκικού εδάφους και με κίνδυνο να φυλακιστούν από 2-5 χρόνια στις τουρκικές φυλακές.
Έχοντας ασφαλώς επισημάνει πολλάκις διάφοροι πολιτικοί αναλυτές ότι η πολιτική της αιχμαλωσίας αποτελεί την νέα πολιτική του νέο-οθωμανικού κράτους του Ερντογκάν, γνωστή η περίπτωση Γερμανού δημοσιογράφου όπου κρατήθηκε έναν χρόνο πριν πάρει ανταλλάγματα από την Γερμανία αλλά και η περίπτωση του Αμερικάνου πάστορα της Σμύρνης όπου κρατείται ακόμη με την κατηγορία της κατασκοπίας και ζητώντας προς αντάλλαγμα τον ιδεολογικό του αντίπαλο, Φετίχ Γκιουλέν αλλά και όσους έχουν εντρυφήσει στην Ιστορία της οθωμανικής αυτοκρατορίας και στα μελανά γράμματα της διπλωματικής της ιστορίας θα διαπιστώσει ευθύς αμέσως πως ήταν μια πάγια πολιτική της Υψυλής Πύλης να κρατάει αιχμαλώτους κρατικούς υπαλλήλους άλλης χώρας π.χ. Ρωσίας και να τους ανταλλάσσει με επαναστάτες που ‘’αναστάτωναν’’ την κραταιά τους αυτοκρατορία όταν αυτοί κατέφευγαν στην αντίστοιχη χώρα, π.χ. Έλληνες επαναστάτες προς Ρωσία.
Δυστυχώς, η προφητεία που έχουμε από τον τελευταίο μεγάλο αγιορείτη, Πάτερ Παίσιο είναι πως ‘’η σύρραξη θα ξεκινήσει από ένα μεγάλο διπλωματικό επεισόδιο το οποίο δεν θα μπορεί να λυθεί’’ και πως ‘’όταν η Ελλάς αποσύρει την πρεσβεία της από την Τουρκία και μετά πράξει το ίδιο και η Τουρκία, τότε έρχεται ο πόλεμος’’.
Το μόνο θετικό αν επαληθευτούν οι προφητείες, οι οποίες παρεμπιπτόντως μέχρι στιγμής βρίσκονται μέσα στο ρεαλιστικό πλαίσιο των γεωπολιτικών συγκρούσεων και των πολυεθνικών ανταγωνισμών είναι πως μετά την απόσυρση της ελληνικής πρεσβείας, δεν θα υπάρξει Τουρκία ώστε να την ξαναστείλουμε.
‘’ΑΙΓΑΙΟ και θαλάσσια ισχύς’’
Το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί την καρδιά του Ελληνισμού και πηγή ζωής για το ελληνικό κράτος. Όπως έλεγε ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας ιστορικός αλλά γεωπολιτικός με την σύγχρονη έννοια, Θουκυδίδης ‘’Μέγα το της θαλλάσης κράτος’’.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν αντιληφθεί από πολύ νωρίς τα πλεονεκτήματα της θάλασσας, τα κέρδη που αυτή αποφέρει από την διακίνηση του εμπορίου αλλά και λόγω της ναυτικής ισχύος εις βάρος χερσαίων δυνάμεων.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά Αθήνα – Σπάρτη, Δυνάμεις Αντάντ – Κεντρικές Αυτοκρατορίες, Συμμαχικές Δυνάμεις – Δυνάμεις Άξονος, κ.α. όπου σε όλε στις περιπτώσεις την σημαία της νίκης ύψωσαν οι δυνάμεις του ύδατος.
Θα τολμούσα να υποδείξω πως το μήνυμα για τον έλεγχο του Αιγαίου Πελάγους και τα Στενά των Δαρδανελλίων μας το είχε κληρονομήσει με τον δικό του μοναδικό και ποιητικό τρόπο ο μεγάλος μας ποιητής, ο Όμηρος, όπου στην Ιλιάδα του αναφέρει την γεωπολιτική και ιδεολογική σύγκρουση μεταξύ των Αχαιών (ελληνικό φύλο), στην ευρωπαική πλευρά έναντι των Τρώων (επίσης ελληνικό, κατά πάσα πιθανότητα πρωτοπελασγικό) στην μικρασιατική πλευρά με απώτερο σκοπό την ηγεμονία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Πολύς λόγος γίνεται για την Βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, όμως η Πόλις αποτελεί το κλειδί για την πρόσβαση στις θερμές θάλασσες, ευσεβείς πόθος των Ρώσων για κάθοδο σύμφωνα με το δόγμα Nikolai Danilevskhy, αλλά και προσπάθεια αποτροπής της ρωσικής πολιτικής με οποιοδήποτε κόστος από τις δυτικές ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις της Δύσεως με τα αντίστοιχα γεωπολιτικά τους δόγματα, Αγγλία και δόγμα Halford Makinder, Αμερική και δόγμα Alfred Mahan και Γερμανία και δόγμα Friedrich Ratzel και Carl Haushofer, ενώ το Αιγαίο είναι ο προορισμός και το ‘’βασίλειο της γης’’.
Καθότι ‘’Όποιος ελέγχει την καρδιά της γης, ελέγχει την παγκόσμιο νήσο και όποιος ελέγχει την παγκόσμιο νήσο, ελέγχει τον κόσμο’’ γράφει ο Μakinder στο δόγμα του αναφερόμενος στο Heartland.
Ο δικός μας διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, Ιωάννης Λουκάς θα ισχυριστεί στο πόνημα του ‘’Ελληνικό Κράτος και Θαλάσσια Ισχύς’’ πως τα ελληνικά όπλα στέφθηκαν με επιτυχία και με δάφνες διότι από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως μέχρι την δημιουργία του ελληνικού κράτους και από την έναρξη των βαλκανικών πολέμων μέχρι την μικρασιατική εκστρατεία, η Ελλάς και οι ελληνικές ηγεσίες με προεξέχοντα τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε αυτόν τον τομέα, επένδυσαν στο υγρό στοιχείο και στην εξωστρέφεια του Ελληνισμού και του επιχειρηματικού του δαιμόνιου, όντας ως ναυτικός λαός και επέκτειναν τα σύνορα του τότε ελληνικού κράτους αγκαλιάζοντας εκατομμύρια ελληνικές ψυχές και καλωσορίζοντας τους στην κοινή τους πλέον πατρίδα. Σαφώς, ο καθένας μπορεί να καταλάβει με μια διεισδυτική ματιά στην ιστορία και στον ανταγωνιστικό πόλεμο των Μεγάλων Δυνάμεων με πεδίο δράσεως την Ανατολική Μεσόγειο, πως για κανέναν λόγο δεν ήθελαν η Ελλάς να ελέγχει και τις δύο πλευρές του Αιγαίου και να απελευθερώσει την πραγματική της πρωτεύουσα καθότι αυτό αυτομάτως θα την καθιστούσε Νέα Περιφερειακή Δύναμη με παγκόσμια ακτινοβολία, έχοντας ήδη δύο προυπάρχουσες στο βιογραφικό της, αυτής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αυτής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο Τούρκος είναι η κληρονομιά που μας άφησε η Δύση ώστε να παίζει τον χωροφύλακα της περιοχής και να δημιουργεί προβλήματα στην Ελλάς κάθε φορά που αυτή θα σηκώνει ανάστημα περισσότερο απ’ ότι έχει συμφωνηθεί με τους εταίρους και με την αμερικανική πολιτική των σιαμαίων διδύμων περί ίσης μεταχείρισης, κοινής οικονομικής ανάπτυξης και αμφοτεροβαρής στρατιωτικής συνεργασίας.
Φτάνοντας σε αυτό το σημείο, όπου η Τουρκία παρουσιάζεται δυναμική, επιθετική, απαιτητική και διεκδικητική απέναντι σε μια Ελλάδα των μνημονίων, της οικονομικής εξαθλίωσης, της πολιτικής αστάθειας, των κοινωνικών αναστατώσεων και του δημοσίου χρέους προς την Ευρωπαική Ένωση δεν μπορούν παρά να έρχονται συνεχώς στο μυαλό μου τα λόγια και πάλι του Παναγιώτη Κονδύλη ‘’πως δεδομένου πως η Τουρκία αποτελεί μία σημαντική και επικερδής χώρα για την Ευρώπη για να την αγνοήσει και πως δεδομένης της νομοτελειακώς πολιτικής και οικονομικής χρεωκοπίας της Ελλάδος, η ίδια η Ευρώπη θα αδυνατεί να καλύψει τα απαιτούμενα της Τουρκίας και μην θέλοντας να την απογοητεύσει εξ’ ολοκλήρου, να κληθεί η Ελλάς να πληρώσει με δικά της έξοδα’’.
It’s all about business που λένε και οι Αμερικάνοι!!
Και μετά τα ‘’προφητικά’’ λόγια του Κονδύλη, έρχονται στον συλλογισμό μου οι ενορατικές θέσεις του Γέροντα Παισίου ‘’πως την περίοδο της κλιμάκωσης, θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σαν να μην έχετε, θα σας βάλλουν φόρους μέχρι και στα παράθυρα και πως η Ελλάδα θα αντιμετωπίζει εσωτερικές αναταραχές’’ όπου οι εσωτερικές αναταραχές να παίρνουν την μορφή των κατσαπλιάδων αναρχικών, των κομμουνιστών ληστοσυμμοριτών και των λαθρομεταναστών που εισέβαλλαν στην χώρα μας με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος σε Ελλάδα και Ε.Ε.
Ασφαλώς, αιτία πολέμου για την Τουρκία αποτελεί η επέκταση των 6 ναυτικών μιλίων στα 12, τα οποία η Ελλάς έχει κάθε δικαίωμα να το πράξει με βάση το διεθνές δίκαιο, την υπεράσπιση των εθνικών της συμφερόντων αλλά και ως απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα καθιστώντας έτσι το Αιγαίο, μια κλειστή ελληνική λίμνη.
Σύμφωνα με την πρόρρηση του αγιορείτη μας, ‘’όταν ακούσετε για την επέκταση των 12 μιλίων, τότε να μετρήσετε έξι μήνες’’.
Ο νυν υπουργός εξωτερικών ανακοίνωσε ήδη την επέκταση στα 12 μίλα στο Ιόνιο Πέλαγος και έπεται συνέχεια. Αυτή όμως η πολιτική δεν θα ασκηθεί από την τωρινή πολιτική κυβέρνηση λόγω εθνοκεντρικής πολιτικής και αμυντικής στάσης αλλά δεδομένου ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις αποτελούν τους εγκάθετους της Δύσεως με σκοπό να οδηγούν πάντα το καράβι που λέγεται Ελλάς εκεί όπου αυτοί επιθυμούν και λόγω της αποστασίας και της αλαζονείας της τουρκικής ηγεσίας, θα κληθούμε να πάρουμε μέτρα κατά της Τουρκίας στέλνοντας της το μήνυμα σαν αγγελιοφόροι και εντολοδόχοι της Δυτικής Συμμαχίας.
ΚΥΠΡΟΣ και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
Η πολύπαθη και λεβεντογέννα Κύπρο αποτελεί σύμφωνα με τις απόψεις του καθηγητή Γεωπολιτικής και Οικονομικής Γεωγραφίας, Ιωάννη Μάζη, το κεντρικό σημείο αναφοράς και πεδίο δράσεως της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής με βάση και τα τελευταία γεγονότα και τις συνεχιζόμενες παρενοχλήσεις των Τούρκων στην περιοχή ξένων πλοίων γεωτρήσεως και έρευνας με σκοπό να οδηγήσει τις ενδιαφερόμενες εταιρίες σε διάλογο και διαπραγμάτευση μαζί της ‘’σαν να της ανήκει το χωράφι που σκάβουν’’.
Ο Ιωάννης Μάζης είναι από τους διαπρύσιους καθηγητές όπου κηρύττει την ανάγκη οριοθέτησης της ΑΟΖ και την σύναψη και επικύρωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος με την Κύπρο με σκοπό την υπεράσπιση των εθνικών ελληνικών και κυπριακών συμφερόντων μας και την δημιουργία ενός ‘’αόρατου’’ τείχους προς οποιαδήποτε κάθοδος ή πλεύση του τουρκικού στόλου και την παρενόχληση των ξένων εμπορικών στόλων προς εξόρυξη του ορυκτού πλούτου που εβρίσκετο μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Ο ίδιος θεωρεί πως όλο το παιχνίδι παίζεται στην ευρύτερη περιοχή του Καστελόριζου και πως οι παραβιάσεις στον εναέριο και υδάτινο χώρο αποτελούν απλώς αντιπερισπασμούς μέχρι να δοθεί το τελικό χτύπημα.
Όποιος έχει μελετήσει Σου Τσου και την ‘’Τέχνη του Πολέμου’’ του σίγουρα δεν θα έχει καμία αμφιβολία. Μήπως όμως και η προφητεία του Γέροντα Παίσιου ‘’πως η Τουρκία θα πάρει 2 -3 νησάκια αλλά δεν θα προχωρήσει περαιτέρω…….’’ δεν παραπέμπει στις ανησυχίες του εν λόγω καθηγητή; Mήπως τα δύο αυτά νησάκια δεν θα είναι στο Αιγαίο όπως πολύ πίστευαν, αλλά με βάση τα νέα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά συμφέροντα, θα είναι το Καστελόριζο και ίσως η Στρογγυλή;
Και ίσως να μην υπάρξει καθαρή κατάληψη των νήσων αλλά έντεχνη και στρατηγικής σημασίας ένταξη στην δική της σφαίρα επιρροής αποκόβοντας τη Ελληνική Α.Ο.Ζ. κατά αυτόν τον τρόπο να εφάπτεται της Κυπριακής και δημιουργώντας έτσι ένα τετελεσμένο γεγονός εισβάλλοντας στο γεωπολιτικό συμπόσιο χωρίς να έχει θέση;
Για να καταλάβουμε την γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου για την Τουρκία αρκεί η τελευταία δήλωση από στόμα αξιωματούχου της πως ‘’Ο τουρκικός πληθυσμός στην Βόρειο Κύπρο δεν είναι ο βασικός λόγος ενδιαφέροντος της Τουρκίας αλλά μια ακόμη αιτία.
Ακόμα και να μην υπήρχε τουρκικός πληθυσμός η Τουρκία θα ήταν αδύνατον να αγνοήσει την Κύπρο και την στρατηγική της θέση’’.
Ότι δηλαδή ισχύει ή θα έπρεπε να ισχύει ορθώς και για τα συμφέροντα της Ελλάδος και του Ελληνισμού για το Αιγαίο, ‘’Το Αιγαίο πρέπει να καταστεί ελληνική λίμνη είτε η κυβέρνηση της Ελλάδος είναι δημοκρατική, είτε κομμουνιστική, είτε εθνικιστική’’!!!
ΕΛΛΑΣ και Εταιρικές Συμμαχίες.
Το σύνδρομο των Ελλήνων για την απελευθέρωση της πατρίδος αλλά και την λύσις των εθνικών ζητημάτων της από τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις αποτελεί ένα ισχνό στοιχείο της προεπαναστατικής περιόδου το οποίο εκπηγάζει από την χαμηλή αυτοεκτίμηση του τότε υποτελούς λαού μας, την έλλειψη αυτοσυνειδησίας και των εθνικών δυνατοτήτων μας αλλά και την σταδιακή καλλιέργεια εξάρτησης των εταίρων από τους χρυσοκάνθαρους και αργυρώνητους πολιτικάντηδες της ελληνικής βουλής.
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Γεωγραφίας της Ασφάλειας και των Αφοπλισμών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας, παρατηρεί πως ‘’ζούμε τη φαντασίωση της Ε.Ε., της εξωτερικής βοήθειας και προχωρούμε χωρίς εθνοκεντρική πολιτική’’.
Ο ίδιος συνεχίζει πως ‘’μια παθογένεια του ελλαδικού κράτους είναι πως δεν έχει μάθει να λειτουργεί εθνοκεντρικά και αυτόφωτα, να εξυπηρετεί τα εθνικά του συμφέροντα και εξυπηρετούσε και συνεχίζει να εξυπηρετεί πολιτικές και στρατηγικές αλλότριες και πως αν η Ελλάς δεν επενδύσει εκ νέου στον ευατο της, δεν στηριχθεί στις δυνάμεις της, με βάση το μεταβατικό στάδιο που διανύουμε στην παγκόσμια ιστορία, θα οδηγηθούμε σε ολοκληρωτική έκλειψη της Ελλάδος ως χώρας αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού’’.
Αυτά την ώρα όπου οι εταίροι συμμετέχουν στα ανατολίτικα παζάρια που έστησε ο Ερντογκάν καλούμενος στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου η Ε.Ε. υπόσχεται τρισεκατομμύρια στον νεοσουλτάνο, όπου οι ευρωπαικές επενδύσεις αποτελούν το 70% – 80% στη ισλαμική Τουρκία. Το ΝΑΤΟ να δηλώνει πως οι διαφορές ενός κράτους – μέλους της Ατλαντικής Συμμαχίας με ένα άλλο κράτος – μέλος οφείλουν να λύνουν μόνοι τους τις διαφορές τους, βέβαια όποιος είχε διαβάσει το καταστατικό της συμμαχίας δεν θα μένει έκπληκτος από την δήλωση του γραμματέως του ΝΑΤΟ και την Ρωσία να επιτρέπει την εισβολή του τουρκικού στρατού στο Αφρίν από την στιγμή που διατηρεί μια πλασματική και προσωρινή συμμαχία με την σουλτανική Τουρκία.
Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν οι προαναφερθείσες συμμαχίες, ούτε και την ημέρα λήξεως τους, σε ένα γεωπολιτικό παιχνίδι εθνικών εγωισμών, πολυεθνικών ανταγωνισμών, συγκρουσιακών συμφερόντων και έπαρσης και αλαζονείας.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η Τουρκία δεν θα περιπαίζει για πάντα Ρωσία και Αμερική και πως η Ευρώπη με κύριο αντιπρόσωπο την επιβλητική Γερμανία και την περήφανη Γαλλία δεν θα δεχτεί εφόρου ζωής τους τραμπουκισμούς και τις ραδιουργίες ενός ισλαμιστή ηγέτη.
Και πως όταν ένας λαός ή ένας ηγέτης οδηγείται στην εωσφορική αλαζονεία και νομίζει πως είναι Σουλτάνος, τότε φτάνει τα όρια της αρχαιοελληνικής Ύβρις και δεν απομένει παρά να έρθει η Νέμεσις!
Ίσως τελικά να έχει πάλι δίκιο ο μεγάλος Καππαδόκας προφήτης μας πως ‘’την Τουρκία θα την διαμελίσουν οι μεγάλες δυνάμεις, εμείς δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτόν τον πόλεμο και θα είναι ευτύχημα μεγάλο διότι όποιος συμμετάσχει σε αυτόν τον πόλεμο, θα καταποντιστεί ολοσχερώς’’ και πως ‘’στην αρχή οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θα κρατούν ουδέτερη στάση, μετά όμως θα δουν πως έχει ψωμί η υπόθεση και θα τρέξουν να αρπάξουν κι αυτοί ότι μπορούν’’.
Έτσι από ιστορικής σκοπιάς ίσως να έχουμε και πάλι μια επανάληψη του κατακερματισμού της Τουρκίας, αυτή τη φορά ολοκληρωτικού, όπως είχαμε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τις Δυνάμεις της Δύσεως τον 19ο αιώνα από την στιγμή που δεν τους κάνει πλέον τα χατίρια, ίσως να ακούγεται δυσάρεστο ότι οι Δυτικοί και οι Ρώσοι θα κόβουν μικρασιατική πίτα με την παντελής απουσία μας και θα μοιράζονται τα δικά μας ιστορικά εδάφη με το κερασάκι (Κωνσταντινούπολη) να πηγαίνει στους Ρώσους αλλά αποτελεί άξιον στοχασμού αν η ίδια η Δύση το επεδίωξε αυτό με την αποστολή εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων στο εσωτερικό της χώρας μας και άξιον λόγου αν η Ελλάς θα έπρεπε με την σειρά της να ακολουθήσει το παράδειγμα του Στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο και να απέχει κι αυτή από τον επερχόμενο πόλεμο καθότι έχει πληρώσει βαρύτατο φόρο αίματος, νιότης και ενέργειας και έχει προδοθεί και πικραθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Όσον αφορά την Πόλη των Πόλεων, σύμφωνα και πάλι με την προφητεία, δεν θα μας την παραδώσουν οι Ρώσοι γιατί μας αγαπούν, αν και ο ρωσικός λαός τρέφει εγκάρδια συναισθήματα για τους Έλληνες, αλλά γιατί θα πιεστούν από τις δυτικές δυνάμεις να την παραχωρήσουν στην Ελλάδα όχι διότι και αυτοί εξ’ αίφνης γίνανε Φιλέλληνες αλλά για να μην πραγματοποιηθεί το δόγμα του Danilevskhy και περατωθεί η κάθοδος των Ρώσων στις θερμές θάλασσες.
Ίσως τελικά να έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου και μετά την σύρραξη με την Τουρκία, την πολιτειακή ανωμαλία που θα επακολουθήσει στην πατρίδα μας, τον διωγμό και το κρέμασμα των κοινοβουλευτικών ‘’αντιπροσώπων’’ της βουλής από τον αγανακτισμένο ελληνικό λαό και την ανάληψη της διακυβέρνησης από τίμιους στρατιωτικούς και νέους ηθικούς πολιτικούς, σύμφωνα πάντα με τον τελευταίο αγγελιοφόρο του Θεού μας, να επαληθευθεί και η πρόρρηση του Κοσμά του Αιτωλού πως ‘’οι Τούρκοι θα φύγουν, μα θα ξαναέρθουν και μετά θα φύγουν για πάντα μέχρι την Κόκκινη Μηλιά’’ και ‘’πως θα έρθει το ποθούμενο, αυτό όμως θα είναι ψευτορωμέικο, (το γραικυλικό κράτος μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καπποδίστρια) μετά θα φύγει και αυτό και θα ανθίσει και πάλι η ρωμιοσύνη’’.
Στο νου μου έρχονται δύο λογισμοί, ο ένας από την αρχαιότητα κι ο άλλος από την επικαιρότητα, και τα δυο όμως υπάγονται στην διαχρονικότητα με διαφορετική τοποθέτηση αλλά όμοια στην ουσία τους, το ‘’Συν Αθηνά και χείρα κίνει’’ και το ‘’Ο άνθρωπος κάνει τα δυνατά και ο Θεός κάνει τα αδύνατα’’.
ΠΗΓΗ: Γεωπαρατήρηση
