Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

Υπάρχουν κάτι άγιοι που φορούν «μπλού τζίν»…

Ας αφήσουμε τον Θεό να μας εκπλήξει, ας του επιτρέψουμε να ακυρώσει και τρελάνει την λογική μας. Το έχω γράψει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω αναφέρει σε ομιλίες, ότι στις μέρες μας, οι σύγχρονοι Χριστιανοί έχουν περιορίσει την αγιότητα πάρα πολύ. Έχουν στενεύσει ότι πιο πλατύ και ευρύχωρο, ανοιχτό και φιλάνθρωπο υπάρχει, την αγκαλιά της παρουσίας του Θεού. Όταν πιστεύεις ότι οι άγιοι είναι μονάχα ασκητές, μοναχοί και μάλιστα με οργιές από γένια και μαλλιά, αφήνοντας εκτός αγιότητας τόσες ψυχές που ζούν και αναπνέουν την χάρι του Θεού, τότε έχεις καταστρέψει ότι πιο σημαντικό έχει αυτή η ζωή την έκπληξη και ανατροπή.
Όχι άγιοι δεν είναι μόνο μοναχοί και ιερείς με μακριά γένια, τριμμένα ράσα και απόμακρες συμπεριφορές. Είναι και κάτι άγιοι σταυρωμένοι αλλά χαρούμενοι με φιλάνθρωπες καρδιές που ζουν στην ενορία μας, στο χωριό και πόλη μας, εκεί στο διπλανό δωμάτιο της πολυκατοικίας μας, του νοσοκομείου, της φυλακής ή του ψυχιατρείου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και συγχρόνως ακύρωση της ομορφιά της ζωής, να περιορίζεις με την θρησκευτική στενομυαλιά σου, την ποικιλία της παρουσίας του Θεού και μάλιστα των παράδοξων δρόμων του. Ο παράδεισος είναι μια απίστευτα όμορφη έκπληξη και εσύ τον θέλεις ως ένα χασμουρητό που σε πεθαίνει. Η παρουσία του Θεού είναι το απροσδόκητο και εσύ την θέλεις ως αναμενόμενο. Δεν θα σου κάνει όμως το χατίρι, ο Θεός θα παραμείνει σε πείσμα της λογικής μας, απρόβλεπτος.
Γιατί ο Θεός όσο κι αν το θελήσουμε δεν φυλακίζεται στις ιδέες μας, δεν μικρύνει στις αντιλήψεις μας, δεν χάνεται στην στενοκαρδία μας. Πάντα μα πάντα θα μας ξεφεύγει. Εκεί που θα λέμε τον βρήκαμε θα χάνεται και εκεί που θα λέμε τον γνώρισα θα γίνεται αγνώριστος. Όταν θα λες είναι «δικός» μου, θα γίνεται ξένος και όταν λες το κέρδισα θα γίνεται απών.
Και όλα αυτά τα λέω, γιατί αυτές τις μέρες γνώρισα έναν κληρικό που, δεν έχει μακριά γένια και μαλλιά. Δεν είναι λυγερόκορμος και «ασκητικός». Όμως πιστέψτε με τέτοια φιλάνθρωπη καρδιά και ελεήμονα, τέτοια ταπείνωση και αγάπη, ισορροπία και αρμονία είχα χρόνια να συναντήσω.
Για ακόμη μια φορά ο Θεός με είχε εκπλήξει. Η Χάρις με είχε βεβαιώσει ότι πνέει και κατοικεί όπου θέλει και λογαριασμό δεν μας δίνει. Είχα και πάλι καταλάβει ότι η πνευματική ζωή, η εν χριστώ εμπειρία δεν βιώνεται από εκείνους που την χρησιμοποιούν για να κτίσουν το μύθο και το προφίλ τους, αλλά από από αυτούς, που απογύμνωσαν και τσαλάκωσαν έως θανάτου τον εαυτό τους, και επέτρεψαν στο Θεό να τους νικήσει. Γιατί το μυστικό της πνευματικής ζωής θα παραμένει πάντα ένα, να επιτρέψουμε στο Θεό να μας αλώσει με την αγάπη του.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, ας πλατύνουμε την ψυχή μας, ώστε να δούμε ότι δίπλα μας, υπάρχουν άγιοι άνθρωποι, καθημερινοί απλοί με απλές καθημερινές πράξεις. Που ζουν αθόρυβα και σκορπίζουν το θαύμα της ανθρωπιάς, της χαρά και της φιλανθρωπίας του Θεού.
Οι άγιοι του μέλλοντος δεν θα ζουν μονάχα σε μοναστήρια, ούτε θα είναι σώνει και καλά ρασοφόροι, θα είναι κάτι απλές ψυχές, ανυποψίαστες, αθώες και φιλάνθρωπες, που στα διπλανά της πόλης διαμερίσματα, θα βιώνουν την κόλαση του δίχως να χάνουν την ελπίδα του παραδείσου. Και θα αυτοί που θα γεύονται τον παράδεισο και την Χάρι του Θεού γιατί ποτέ δεν πίστευσαν ότι την αξίζουν. Και να το θυμάστε θα φοράν μπλού τζιν….

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Μίκης Θεοδωράκης: Ο Τσίπρας είναι ο εγκέφαλος για την επιβολή του Μαδουρισμού στην χώρα μας

Με άρθρο του στο διαδίκτυο ο Μίκης Θεοδωράκης κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα για «Μαδουρισμό» καταλογίζοντας του «απόπειρα παράνομης διαιώνισης της εξουσίας με δήθεν "νόμιμα" μέτρα»

Ο μουσικοσυνθέτης μιλά για τον «μαδουρισμό» ως μια καινούρια έμπρακτη τακτική που επιχειρείται αυτή τη στιγμή και στη Βενεζουέλα, με τη διαφορά ότι εκέι, η λαϊκή αντιπολίτευση βρίσκεται μαχητικά στους δρόμους σε αντίθεση με τον «εξουδετερωμένο» ελληνικό λαό.
«Από τη στιγμή που ένας αριστερός μεταβάλλεται σε έναν αμοραλιστή εξουσιομανή δεν υπάρχουν ηθικά εμπόδια προκειμένου να διατηρήσει επ’ αόριστον τα προνόμια της εξουσίας του», γράφει χαρακτηρίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα «εγκέφαλο για την επιβολή του Μαδουρισμού στην χώρα μας»
Ο κ. Θεοδωράκης αναφέρεται και στον «υπό την επιρροή της γοητείας του κυρίου Τσίπρα», όπως λέει, Πάνο Καμμένο. Τέλος, κάνει λόγο για νέο εθνικό κίνδυνο που επισημαίνει με πλήρη ευθύνη όπως έκανε τον Μάρτιο του 1967 όταν προσπάθησε να προφυλάξει την πατρίδα: «με πλήρη ευθύνη επισημαίνω τον καινούριο μεγάλο εθνικό κίνδυνο, όπως από τον Μάρτιο του 1967 προσπάθησα να προφυλάξω την πατρίδα μου από τον επερχόμενο κίνδυνο της Δικτατορίας»
Το άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη:
ΜΑΔΟΥΡΙΣΜΟΣ - του Μίκη Θεοδωράκη
Ο Μαδουρισμός είναι η καινούρια έμπρακτη τακτική για την διαιώνιση της κυβερνητικής εξουσίας με «νόμιμα» μέσα. Η προσπάθεια αυτή επιχειρείται αυτή τη στιγμή στη Βενεζουέλα, όπου η λαϊκή αντιπολίτευση βρίσκεται μαχητικά στους δρόμους αντιμέτωπη με τον κατασταλτικό μηχανισμό μιας άλλοτε προοδευτικής κυβέρνησης που έχει χάσει την πλειοψηφία μέσα στον λαό και μέσα στη Βουλή. Ενώ ο ελληνικός μαδουρισμός έχει χάσει μεν την πλειοψηφία μέσα στον λαό, όμως ο λαός δεν είναι μαχητικά στους δρόμους όπως στο Καράκας, τουναντίον φαίνεται εντελώς εξουδετερωμένος, ενώ η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Οπότε οι συνθήκες για την εφαρμογή του μαδουρισμού δηλαδή την παράνομη διαιώνιση της εξουσίας με δήθεν συνταγματικά μέτρα είναι ευνοϊκότερες για το παρόν και το μέλλον εις το διηνεκές της ουσιαστικά μειοψηφικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την πλαστή πλειοψηφία στη Βουλή.
Η εισβολή του εκ Ρωσίας Ιβάν Σαββίδη με τη σαφή καταδίκη-πρόβλεψη για τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πρέπει να αναλυθεί κάτω από το πρίσμα του πνεύματος του Μαδουρισμού, δεδομένου ότι εκφράζει δημοσίως αυτό που πολλοί πλέον γνωρίζουν, ότι δηλαδή από τη στιγμή που ένας αριστερός μεταβάλλεται σε έναν αμοραλιστή εξουσιομανή δεν υπάρχουν ηθικά εμπόδια προκειμένου να διατηρήσει επ’ αόριστον τα προνόμια της εξουσίας του.
Αυτός λοιπόν ο Ιβάν ο τρομερός με τον κομπασμό του πάμπλουτου και τον κυνισμό του νεοφώτιστου στην αρένα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, γνωρίζει ως φαίνεται καλά, από πρώτο χέρι ότι στην Ελλάδα του κοντινού μέλλοντος δεν θα υπάρξουν πλέον αξιωματικές αντιπολιτεύσεις και άλλες δημοκρατικές αστειότητες.
Είναι σαν να λέει στον κύριο Τσίπρα «Ήρθα για να ενώσω τη γροθιά μου με τη δική σου για να απαλλαγούμε μια για πάντα από τους “εχθρούς του λαού” και να χτίσουμε την καινούρια εξουσία με εκείνα τα «νόμιμα μέσα» που θα την μεταβάλουν σε διαρκή και αμετάβλητη». Κάπου εδώ μπαίνει και ο Πούτιν, που κυβερνά μεν σχεδόν δύο δεκαετίες, στηρίζεται όμως στην μεγάλη πλειοψηφία του ρωσικού λαού. Μπορεί ίσως να πιστεύει ο κύριος Σαββίδης ότι ο εξουδετερωμένος σήμερα ελληνικός λαός είναι δυνατόν να κάνει τον Τσίπρα Πούτιν, ότι είναι δυνατόν να μεταβληθεί σε οπαδό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Τσίπρα με τη βοήθεια της πλύσης εγκεφάλου που ευελπιστεί να κάνει ο ίδιος εφ’ όσον πάρει στα χέρια του την τηλεόραση.
Πάντως δηλώνω ότι είμαι βέβαιος ότι με Ιβάν ή χωρίς Ιβάν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη αρχίσει να κινείται στα βήματα του Μαδουρισμού. Οι δεκάδες χιλιάδες διορισμοί αποβλέπουν στον πλήρη έλεγχο του Κράτους. Το σχέδιο Παππά απέτυχε στην επιδίωξη του ελέγχου των ΜΜΕ. Όμως τώρα με τον Ιβάν, φαίνεται ότι θα επιχειρηθεί και νέα επέλαση για τον έλεγχο της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Τέλος, ομολογώ ότι ανησυχώ για τις ένοπλες δυνάμεις. Στην εποχή της πάλης κατά των Μνημονίων, ο Πάνος Καμένος με επισκέφθηκε για να μου πει «Μίκη, κάλεσέ μας όλους» (εννοώντας τους επί κεφαλής των αντιμνημονιακών σχηματισμών), «κλείσε μας μέσα και μη μας αφήσεις να φύγουμε πριν συμφωνήσουμε...». Αυτό δείχνει το πόσο δυναμικός και αυθόρμητος είναι ο σημερινός επί κεφαλής των ενόπλων μας δυνάμεων. Ο οποίος ως φαίνεται βρίσκεται υπό την επιρροή της γοητείας του κυρίου Τσίπρα. Δηλαδή του εγκεφάλου για την επιβολή του Μαδουρισμού στην χώρα μας.
Το γεγονός αυτό με οδηγεί στη σκέψη ότι αρχίσαμε να παίζουμε με τη φωτιά. Και είμαι εγώ ο ίδιος, που με πλήρη ευθύνη επισημαίνω τον καινούριο μεγάλο εθνικό κίνδυνο, όπως από τον Μάρτιο του 1967 προσπάθησα να προφυλάξω την πατρίδα μου από τον επερχόμενο κίνδυνο της Δικτατορίας. Τότε δεν με άκουσαν ούτε οι Αριστεροί αλλά ούτε και οι Κεντρώοι και οι Δεξιοί. Οι σύντροφοί μου μάλιστα φρόντισαν να με απομονώσουν δυο βδομάδες πριν την Χούντα.
Όλοι όμως οι ηγέτες εκείνου του καιρού πιάστηκαν με τις πιτζάμες. Ενώ εγώ που ήξερα τον κίνδυνο, διέφυγα, κρύφτηκα και μετά από δύο εβδομάδες είχα την τιμή μαζί με λιγοστούς συναγωνιστές να ιδρύσουμε την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση, το Πατριωτικό Μέτωπο. Ποιος άραγε ή ποιοι θα έχουν την τιμή να οργανώσουν το νέο Πατριωτικό Μέτωπο;

Μίκης Θεοδωράκης

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

ΝΕΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΑΧΟ ΕΦΡΑΙΜ!!! Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΕΙΧΘΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ Ο Β.ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ!!!Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΩΜΗ, ΞΑΦΝΙΚΗ, ΤΡΟΜΕΡΗ, ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ!!!

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΤΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΧΤΟΥΝ - ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΑΛΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΕΙΧΘΕΙ ΣΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ Ο ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ"
 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
 
 
ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΘΑ ΨΗΦΙΣΤΟΥΝ ...
ΟΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟΙ ΦΟΡΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΧΘΟΥΝ ...
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ...
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ ΕΝΑΝΤΙ ΠΙΝΑΚΙΟΥ ΦΑΚΗΣ ...
 ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ, ΤΩΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ, ΜΑΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ...
ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΘΑ ΒΡΑΣΟΥΝ, ΕΝΩ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΣΥΧΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΤΟ 2020 ...
Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΧΑΛΑΣΜΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ ...
Ο ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ...
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΩΜΗ, ΞΑΦΝΙΚΗ, ΤΡΟΜΕΡΗ, ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ...
ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΡΩΣΙΚΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ ...
Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΕΙΧΘΕΙ, ΘΕΛΟΥΝ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ..."
 

Άγιος Πορφύριος: Δεν μου αρέσει να προφητεύω αλλά θα σας πω μια προφητεία…

Άγιος Πορφύριος:  Δεν μου αρέσει να προφητεύω αλλά θα σας πω μια προφητεία…

Ιερομόναχος π. Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης. Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους
Σε μια εποχή που όλο και περισσότερος κόσμος νιώθει την ανάγκη, εξαιτίας της βαθύτατης κρίσης που πλήττει την ανθρωπότητα, να ασχοληθεί με εσχατολογικά γεγονότα όπως αυτά περιγράφονται στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου αλλά και όπως με τη Χάρη του Θεού αποκαλύφθηκαν στους Προφήτες, στους Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και σε σύγχρονους αγίους γέροντες όπως ο Γέρων Παΐσιος, πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στη στάση του Γέροντα Πορφυρίου και να αποκωδικοποιήσουμε γιατί ένας τόσο μεγάλος Άγιος της εποχής μας, ενώ γνώριζε με ακρίβεια και λεπτομερέστατα για όλα όσα ζούμε και που έρχονται, εν τούτοις απέφευγε να μιλάει για αυτά.


Πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαιτέρως γιατί ο γέροντας δεν μίλησε καθόλου για τα επερχόμενα, αλλά αποκάλυψε μόνο τα αναγκαίως απαραίτητα και σε συγκεκριμένους ανθρώπους.
Ο βασικός πυρήνας της σκέψης του Γέροντα Πορφυρίου ήταν ότι ο κόσμος είναι ανάγκη να εμπεδώσει και να καλλιεργήσει την αγάπη προς το δημιουργό του, όχι μέσα από το φόβο των μελλούμενων, αλλά μέσα από μια ανιδιοτελή σχέση, όπως ο στοργικός πατέρας προς το παιδί του.
Γιατί η ενότητα που ήταν η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Χριστού προς τους Αποστόλους, μπορεί να εξασφαλισθεί όταν το παιδί ενωθεί με τον πατέρα δια της αγάπης πρωτίστως και όχι δια του φόβου. Ο Γέρων Πορφύριος παρομοίασε ευστόχως την εποχή που ζούμε όπως τα χρόνια λίγο πριν έλθει ο Χριστός.
Τι επικρατούσε τότε; Μια ρωμαϊκή «ειρήνη» στην εξουσία, η ειδωλολατρία, ένα ιερατείο αλλοτριωμένο από τα πάθη της εξουσίας, υποκριτικό χωρίς να ωφελεί αντιθέτως να απομακρύνει τον κόσμο από τον Θεό και τέλος υπήρχε μια μικρή μερίδα αγνών και αγαθών ανθρώπων.
Όλα αυτά περιγράφουν το σήμερα με λεπτομέρεια και η επανάληψη της ίδιας εποχής προφανώς πρέπει να μας προβληματίσει εντόνως.
Πριν από τον Χριστό υπήρξαν προφητείες για τον ερχομό Του αλλά και προειδοποιήσεις για μετάνοια στο λαό του Θεού, όπως στην περίπτωση του Ιωνά και της Νινευή.
Ωστόσο αυτές οι προφητείες στάλθηκαν από τον Θεό για εκείνους τους λίγους αγνούς και αγαθούς ανθρώπου κάθε εποχής, όπως προανέφερα, γιατί είχαν την καλή προαίρεση να δεχθούν τα μηνύματα και να γνωρίζουν τι θα πράξουν.
Με αυτό το σκεπτικό ενεργούσε και ο Γέρων Πορφύριος καλώντας τους ανθρώπους να πλησιάσουν από αγάπη στον Χριστό και όχι από τον φόβο φοβερών γεγονότων.
Γνώριζε αλλά δεν έλεγε. Μιλούσε λακωνικά και κωδικοποιημένα και γνώριζε ότι υπήρχε στην εποχή του μεγάλο χάσμα στην πνευματικότητα των ανθρώπων του Αγίου Όρους με τον έξω κόσμο.
Για αυτό το λόγο είχε στείλει άνθρωπο να ειδοποιήσει τον Γέροντα Παΐσιο να πάψει πλέον να μιλάει για τον αντίχριστο, το χάραγμα, επικείμενους πολέμους κλπ.
Όχι γιατί ήταν λάθος αυτά που με Θεία φώτιση είχε πληροφορηθεί ο Γέρων Παΐσιος, αλλά γιατί τα πνευματικά μέτρα του κόσμου είναι σε τέτοια επίπεδα που ο φόβος δεν θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και ήταν αναγκαία η προσέγγιση μόνο δια της αγάπης του Χριστού.
Διότι αν άνθρωπος αγαπήσει τον Θεό, τότε ο Θεός όταν αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζει και Εκείνος την ιστορία. Το ίδιο έγινε και στην επικείμενη καταστροφή της Νινευή.
Ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος τις τελευταίες ημέρες του τόνιζε την ηθική κατάπτωση και εξαθλίωση που έχουμε περιέλθει ως λαός και τόνιζε στα πνευματικά του τέκνα να βρουν τον στίχο της Παλαιάς Διαθήκης που λέει «ἱμάτιον ἔχεις, ἀρχηγὸς ἡμῶν γενοῦ».
Εκεί μας έλεγε ότι περιγράφεται η σημερινή κατάσταση ανάγλυφα. Ίδιες καταστάσεις του «παλαιού Ισραήλ» με τον «νέο Ισραήλ» και ίδια συμπτώματα.
Ο «παλαιός Ισραήλ» έχασε την ενότητα του με τον Θεό και ο «νέος Ισραήλ» έχασε αυτήν ακριβώς την πορεία ενότητας με τον Χριστό.
Αυτή ήταν και η μεγάλη λαχτάρα του Γέροντα και την υπηρέτησε κυριολεκτικώς μέχρι τελευταίας πνοής. Η Αρχιερατική Προσευχή του Χριστού «Ίνα ώσιν εν» ήταν αυτή που υπηρέτησε ο Γέροντας όσο ζούσε και με αυτή κοιμήθηκε στα χείλη. Γιατί γνώριζε ότι η ανθρωπότητα διασφαλίζοντας την ενότητα με τον Χριστό δεν θα είχε ποτέ να φοβηθεί ούτε πολέμους, ούτε αντίχριστο.
Αντιθέτως σήμερα προσεγγίζουμε το κακό και εξετάζουμε τα επερχόμενα ως αναπόφευκτο κακό. Εκεί χάνουμε όλη την ουσία.
Οι πόλεμοι, οι επικείμενες συμφορές και γεγονότα είναι το ύστατο φάρμακο στην αποστασία του ανθρώπου και για αυτό ο Γέρων Πορφύριος έλεγε ότι: «Η Αποκάλυψη γράφτηκε για να μην γίνει».
Γιατί η Αποκάλυψη έχει ως σκοπό την προειδοποίηση και ο τρόπος να αποφευχθεί είναι μόνο αν υπηρετήσουμε την ενότητα που μας άφησε ο Χριστός ως παρακαταθήκη.
Αυτή είναι η θεραπευτική αγωγή στον ασθενή, γιατί αν η ασθένεια προχωρήσει, τα γεγονότα της Αποκάλυψης θα είναι ο ακρωτηριασμός που προκαλεί ο ιατρός όταν χτυπήσει η γάγγραινα.
Έλεγε ο Γέροντας: «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση. Ο Θεός, όμως μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει ν’ απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό»
Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο γέροντας μίλησε για αυτά που ζούμε και που έρχονται. Τόνιζε ότι αλλάζει η δικαιοσύνη του Θεού και ότι η κατάστασή μας είναι αθλία.
Έβλεπε όμως το έλεος Του Θεού για μία ακόμη φορά να επισκέπτεται την ανθρωπότητα. Το ίδιο έλεγε και ο Γέρων Παΐσιος όταν επισκέπτες τον πλησίαζαν με έκδηλη αγωνία για τα επερχόμενα και όταν τον ρωτούσαν πότε θα έρθει η οργή του Θεού. Εκείνος έλεγε ότι «Θα πρέπει να ζητούμε να έρθει το έλεός Του και όχι η οργή Του».
Αυτό έχει ανάγκη η ανθρωπότητα και έτσι πρέπει να προσεγγίζει αυτά που είπαν οι Άγιοί μας. Αυτά που προφητεύθηκαν για τις μέρες μας, αφορούν εκείνους τους λίγους, που όπως προ Χριστού, έχουν την προαίρεση να υπηρετήσουν την εν Χριστώ ενότητα.
Οι φυλλάδες, ο ξένος τύπος, κανάλια και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ασχολούνται συστηματικά με το τι είπε ο Γέρων Παΐσιος και άλλοι σύγχρονοι γέροντες. Δεν γνωρίζω αν το κάνουν για λόγους διαφημιστικούς, εμπορικούς κλπ. Πρέπει όμως να προβληματιστούμε. Να προβληματιστούμε για να αναζητήσουμε την ουσία μέσα σε όλα αυτά.
Το 2009 επισκεπτόμενοι την Ρωσία, μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας έκδοσης των επιστολών του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια, συναντηθήκαμε με υψηλόβαθμο στέλεχος της Κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Με έκπληξη άκουσα μια ερώτηση που σχετίζεται με όλα τα παραπάνω.
Με ρώτησε :
– Γέροντα Γεώργιε, οι πατέρες στο Άγιον Όρος λένε ότι θα γίνει πόλεμος Ρωσίας Τουρκίας για την Κωνσταντινούπολη. Εσείς τι λέτε για αυτό ;
Του απάντησα δίχως να το σκεφτώ, όπως πιστεύω θα απαντούσε και ο Γέρων Πορφύριος.
– Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που είναι ένας μεγάλος Άγιος της Ορθοδοξίας είπε: «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα». «Πάντως εμείς, είμαστε με την πέννα», συμπλήρωσα.
Οι Έλληνες πιστεύω ότι είχαν την ευλογία να τους στείλει ο Θεός μια αποκαλυπτική προσωπικότητα όπως ο Γέρων Πορφύριος για να μας δείξει τον τρόπο και τον δρόμο για να αποφύγουμε συμφορές και δυσκολίες.
Εναπόκειται σε εμάς πως θα διαχειριστούμε την παρακαταθήκη που μας άφησε και να μην περιμένουμε το πλοίο να συγκρουστεί με το παγόβουνο.
Αν ενεργούμε ο καθένας από μόνος του και ξεκομμένοι από τον Χριστό, είναι σίγουρο τότε ότι θα πούμε αυτό που είπε ο άγιος γέροντας: «Μπορεί όμως, με το σχέδιο τού Θεού, να έρθει, να έρθει ώστε οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουν μία επίγνωση, να ιδούνε το χάος ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε: Έ! Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε. Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε. Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο τού Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις».
Οι τελευταίες ημέρες του Γέροντα Πορφυρίου ήταν και οι πλέον αποκαλυπτικές για τα πνευματικά του παιδιά αλλά και για όλη την ανθρωπότητα. Ο γέροντας μας μάζεψε στο κελί του στα Καυσοκαλύβια και μας είπε: «Δεν μου αρέσει να προφητεύω αλλά θα σας πω μια προφητεία.»
Ο Γέροντας μας μίλησε για το τι θα συμβεί στην Ελλάδα και ποιο είναι το μέλλον της. Ήταν αποκαλυπτικός για το μέλλον της Ελλάδας. Όλα αυτά πλέον άρχισαν να πραγματοποιούνται. Σήμερα ζούμε όλα όσα μας είπε και που άρχισαν να πραγματοποιούνται με ακρίβεια.
Η μεγαλύτερη αποκάλυψη του Θεού ήταν το τελευταίο βράδυ της ζωής του, όταν για μισή ώρα περίπου προσευχόταν με την αρχιερατική προσευχή του Ιησού «Ίνα ώσιν εν».
Το ίδιο το Άγιο Πνεύμα προσευχόταν μέσω του Γέροντα Πορφυρίου για την εν Χριστώ ενότητα όλων των Χριστιανών αλλά και όλων των ανθρώπων της γης, για να μην έρθουν τα δεινά της αποκαλύψεως.
Αυτή η προσευχή είναι και η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του Χριστού στο ανθρώπινο γένος. Το να γίνει πράξη η ενότητα της ανθρωπότητας με τον Θεό.
Αυτή η παρακαταθήκη σήμερα 21 χρόνια μετά την κοίμηση του Γέροντα Πορφυρίου παραμένει ζωντανή και αποτυπωμένη σε μια εικόνα. Την Παναγία «»Ίνα ώσιν εν» την Πατριώτισσα, μια εικόνα προφητική και εσχατολογική, που πλέον γνωρίζει όλη η Χριστιανοσύνη.
Αυτή την παρακαταθήκη την υπηρετούμε μέχρι σήμερα τα παιδιά του και ελπίζουμε σε αυτήν.
Υσ: Στις 2 Δεκεμβρίου ήταν η ημέρα κοίμησης του Γέροντα Πορφυρίου. Αφιερώνουμε αυτό το άρθρο εις τη μνήμη του και να εύχεται από τους ουρανούς για αυτή την εν Χριστώ ενότητα, για τη σωτηρία όλου του κόσμου.
Ιερομόναχος π. Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης
Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιερά Σκήτη Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Ο ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»

Ο ΤΡΟΜΟΣ
ΤΟΥ «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»

 


 
Παραμένουν στο Σταυρό
Χριστός και Έλληνες


Εβδομάδα Παθών. Μέρες Σταύρωσης.
Το τρίσβαθο χθες ενώνεται με το σήμερα. Το ελληνικό δράμα.

Γολγοθάς τότε εκεί, «γολγοθάς» τώρα εδώ.
Όλοι, «Εσταυρωμένοι». Χριστός και Έλληνες.

Ο Πόντιος Πιλάτος, όταν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι του ζήτησαν να διαγραφεί το «Βασιλεύς Ιουδαίων» από τη χλευαστική επιγραφή που καρφώθηκε στην κορυφή του Σταυρού (ΙΝΒΙ – Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων) τους απάντησε με τη φράση που «έμαθαν» όλοι οι αιώνες:
«Ω γέγραφα, γέγραφα»! (Ό,τι έγραψα, έγραψα)

Τον «Στέφανο εξ Ακανθών» τον βλέπουμε στο σημερινό κατακρωτηριασμένο ελληνικό κατά κεφαλήν εισόδημα.

Το «φραγγέλιο»,  -μαστίγιο με καρφιά- το βλέπουμε στο σημερινό σφαγείο φόρων, χαρατσιών, εισφορών, τελών αντικοινωνικής παραφροσύνης.

Όσο απίστευτη –αδιανόητη- η σύνδεση και αν δείχνει, δεν είναι.

Απάνθρωπες εξουσίες, σαλεμένων ή ηλίθιων έβλαψαν και λάβωσαν όλες τις εποχές. Όλους τους αιώνες.

Η απειρότομη Ιστορία των λαών ξεχειλίζει αίμα. Ατέλειωτο αίμα…
Από πολέμους, ολοκληρωτισμούς, τρομοκρατία.
Ατέλειωτη η λίστα των εγκληματιών πολέμου.

Όλη αυτή, η ανθρώπινη σαπίλα «κρέμασε επί ξύλου» κατ’ επανάληψη την Ανθρωπότητα. Όλες τις φυλές της.

Δεν εξαιρείται, ο δικός μας αιώνας.
Εκτροχιασμένος και αυτός όπως οι προηγούμενοι.

Αλλά δεν είναι ολόιδιος με τους πριν.
Εντελώς διαφορετικός και πιο επικίνδυνος. Τρομακτικός.

Μέγας τρόμος, ο πυρηνικός όλεθρος.
Το υπερόπλο ΔΑΙΜΟΝΑΣ που μπορεί εντός δευτερολέπτων να γράψει το «τετέλεσται» του πλανήτη.

Λέγεται και ξαναλέγεται.
Όσο στην κορυφή των αποφάσεων «βασιλεύουν» ανόητοι –λάθος άτομα…
Τόσο θα κυριαρχεί η ανοησία. Η κατρακύλα. Το μοιραίο λάθος καταστροφής.
ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ.

Και αυτήν, την Εβδομάδα των Παθών συνεχίζει να αιμορραγεί πάνω στο Σταυρό η Πατρίδα μας.

Ανεβοκατεβαίνει, ο βούρδουλας. Όλες τις ώρες. Του «σας τα παίρνω όλα για να σας ξεχρεώσω».

Και οι εδώ παραμένουν δέσμιοι στις αυταπάτες τους.
Που οι ίδιοι ξόρκισαν και παρουσίασαν σαν άλλοθι για την απίστευτη ανικανότητά τους.

Συνεχίζουν  να ψεύδονται. Να προκαλούν. Να τολμούν να ξεστομίζουν διασυρμένες αρλούμπες.

Ξεφτιλισμένα κολπάκια, πάλι για να ξεγελάσουν.
Πάλι για να κρύψουν τον πιο ΣΤΥΓΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΝΟ των ημερών τους.
Που συντελείται με δική τους αναξιότητα.
Με το δικό τους όνομα: ΑΥΤ ΑΠΑΤΗ(!!!)

Ασφαλώς και δεν ζουν οι κύριοι στη ζώνη του λυκόφωτος.
Ασφαλώς και δεν ζουν σε παράλληλο σύμπαν.
ΖΟΥΝ, και το βλέπουν σαν προστατευόμενο αγαθό τους έναν και μόνο.
ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Να ρουφήξουν και το κατακάθι της.

Ποιος νοιάζεται;
Αν γυρίζει η δεν θα γυρίζει η Γη;
Και αν βρίσκεται η Ελλάδα κρεμασμένη στον Σταυρό;
Ίσως, λίγο πριν το «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»…

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

πολυ συντομα θα ανακοινωσουν την ευρεση του ταφου του μεγαλου στρατηλατη.


απο filtor   ΗΓΓΙΚΕΝ.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Η ψυχή μετά το θάνατο – Οι πρώτες δύο ημέρες

Για διάστημα δύο ημερών η  απολαύει σχετικής  και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήτα προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.

Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο  που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο,…
του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο:
«Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην  την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν.
Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθείτη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»
Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος! Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».
Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ.
Να το έχεις αυτό στο νου σου. Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία. Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς.
Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Από την άλλη οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της. Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν.
Οι επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία. Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες. Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο.
Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντος η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο. Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.
Τα τελώνια
Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας.
Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέεννα. Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς.
Φοβερή είναι πράγματι, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.
Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις.
Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»
Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας. Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων. Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:
«Καθώς φεύγω από τη γη, αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)
«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)
«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή)
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.
Οι σαράντα ημέρες
Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.
Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως.
Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση.
Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.
Η κατάσταση των ψυχών μέχρι την Τελική Κρίση
Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.
Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος.
Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.
Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε. Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της.
Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»
Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες, η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.
Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.
Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.
Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία, της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.
Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: «Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»
Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:
«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»
Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν «φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο. Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.
Από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ – Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο.