Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

ΜΟΥ ΕΙΧΑΝΕ ΠΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΒΓΑΙΝΕ Ο ΞΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΑ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ,ΟΜΩΣ  ΜΟΥ ΕΙΠΑΝΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΗ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΕΙΝΗ ΘΑ ΓΕΙΝΗ ΜΕΧΡΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΣΥΝΕΧΕΙΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΜΑΥΡΟΣ .

 ΥΓ  ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΑΥΤΑ ΓΡΑΦΩ.     SUKHOI.                                        

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ στήν κόλαση


Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ στήν κόλαση
Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι βαριές, εἶναι πολύ ἐλαφριές, ἀνακουφίζουν, δροσίζουν καί δημιουργοῦν καί φτιάχνουν μακαριότητα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας δέν ζήτησε πολλά πράγματα.
 
Καί στή Δευτέρα Παρουσία δέν θά πεῖ «γιατί δέν ἀσκητεύσατε…». Ὄχι. Θά πεῖ «γιατί δέν ἐλεήσατε, γιατί δέν θρέψατε, γιατί δέν ντύσατε, γιατί δέν ἀνακουφίσατε τό φυλακισμένο». Τί εἶναι αὐτά; Ἔργα ἀγάπης. Γι’ αὐτό εἶπε ὁ Χριστός «Ποιός εἶναι αὐτός ποὺ μέ ἀγαπάει; Αὐτός πού τηρεῖ τίς ἐντολές μου. Ἐκεῖνος πού δέ μέ ἀγαπάει δέν τηρεῖ τίς ἐντολές μου».
Μέ τόν ἔλεγχο πού ἔκανε στούς ἐξ ἀριστερῶν, ἤθελε νά τούς πεῖ, ὅτι «ἐσεῖς δέν εἴχατε ἀγάπη καί ἐφόσον δέν εἴχατε ἀγάπη, δέν μπορεῖτε νά μπεῖτε στό νυμφώνα τῆς ἀγάπης». Ὁ νυμφώνας τῆς ἀγάπης κερδίζεται μόνο μέ τήν ἀγάπη καί τή θυσία. Γι’ αὐτό θά πρέπει, μέ τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, νά περάσουμε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.Στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν. Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους στήν κόλαση. Ποιός εἶναι ὁ φαρδύς δρόμος; Ἡ ξένοιαστη κοσμική ζωή, καί ὅταν περνοῦν οἱ μέρες μας ἄδειες…Δέν πρέπει νά μᾶς πλανᾶ ὁ διάβολος• καί νά προσπαθήσουμε, κατά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας, νά καθαρίσουμε τό ἔσωθεν τοῦ ποτηρίου πού εἶναι ἡ ψυχή μας, ἡ καρδιά μας, ὁ νοῦς μας. Ἄν τό μέσα τοῦ ποτηρίου, λέει, τό κάνεις, ἄνθρωπε, καθαρό καί τό ἔξωθεν θά εἶναι καθαρό. Ὑποκριτά, μήν κάνεις τό ἔξω, καί τό μέσα τό ἀφήνεις ἀκάθαρτο. Στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅλα φανερά. Τούς ἀνθρώπους θά τούς ξεγελάσουμε, θά δείξουμε ἄλλο πρόσωπο, ἀλλά τά μέσα μας εἶναι γνωστά στό Θεό. Νά φροντίσουμε μέσα μας νά τακτοποιηθοῦμε, ν’ ἀλλάξουμε. Τό χρόνο πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός νά τόν γεμίσουμε μέ καλά ἔργα, μέ καλές σκέψεις, μέ ἁγνά αἰσθήματα.
Νά μήν καθόμαστε καί ἀσχολούμαστε μέ ἀργολογίες, νά μήν ἀσχολούμαστε μέ συζητήσεις ἄκαιρες καί βλαβερές. Ν’ ἀπαλλάξουμε τή γλώσσα μας ἀπό τό νά κρίνουμε τούς ἀνθρώπους, τόν ἀδελφό μας, τόν πλησίον μας. Ὄχι, ὄχι μήν τό κάνουμε αὐτό. Νά κρίνουμε τόν ἑαυτό μας, νά καταδικάσουμε τόν ἑαυτό μας. Ἄν τόν καταδικάσουμε, θά τόν ἀπαλλάξουμε τῆς καταδίκης του Θεοῦ. Ἄν καταδικάσουμε, θά καταδικαστοῦμε κι ἄν κρίνουμε, θά κριθοῦμε, καί μέ ὅποια μεζούρα μετρήσουμε θά μᾶς μετρήσει ὁ Θεός.
Ἡ κάθε στιγμή πού περνάει δέν ξαναγυρνάει. Ὁ διάβολος μᾶς κερδίζει χρόνο, μᾶς ἀπασχολεῖ μέ πράγματα γήινα καί πρόσκαιρα προκειμένου νά μᾶς κερδίσει τό χρόνο νά μήν τόν ἔχουμε, ὥστε νά μήν προσφέρουμε περισσότερα στό Θεό καί στήν ψυχή μας. Ἄς προσέξουμε ὅσο μποροῦμε νά εἴμαστε ἐν ἐγρηγόρσει, νά γρηγοροῦμε στό μυαλό, στήν καρδιά, νά μήν ἀφήνουμε σκέψεις, νά μήν ἀφήνουμε τήν καρδιά μας νά μολύνεται. […] Πόσες φορές ἄν θά ἐλέγξουμε τή συνείδησή μας, θά δοῦμε ὅτι δέν προσέχουμε. Ἑπομένως δημιουργοῦμε σκάνδαλο. Αὐτές τίς ἁμαρτίες δέν τίς γνωρίζουμε. Νά τίς ἐξαγορευθοῦμε καί νά σβήσουν.
Γι’ αὐτό θά τά προσέχουμε ὅλα αὐτά τά πράγματα, γιά νά εἴμαστε ἕτοιμοι. Ὁ θάνατος εἶναι φοβερός, δέν εἶναι παιχνίδι. Ἐάν κανείς ἀπό μᾶς ἔχει γνωρίσει λίγο περί θανάτου, ἄν κινδύνεψε ἀπό ἀσθένεια, εἶδε πόσο φοβερό εἶναι. Βλέπετε πῶς δακρύζει ὁ ἄνθρωπος ἤ καί κλαίει καί τρέχουν τά μάτια του κατά τήν ὥρα τήν ἐπιθανάτια; Γιατί κλαίει; Γιατί βλέπει ὅτι ἔρχονται οἱ ἐνάντιες δυνάμεις, ἔρχονται τά δαιμόνια ν’ ἁρπάξουν τήν ψυχή. Κι ἡ ψυχή τρέμει σάν τό φθινοπωρινό φύλλο στόν ἐλάχιστο ἄνεμο.
Λέει τό τροπάριο τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας:
«οἷον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή χωριζομένη τοῦ σώματος, πόσα δάκρυα τότε; Πρός τούς ἀγγέλους τά ὄμματα τρέπουσα ἄπρακτα καθικετεύει, πρός τούς ἀνθρώπους τάς χεῖρας ἐκτείνουσα οὐκ ἔχει τόν βοηθοῦντα».
Λέει, στρέφει τά μάτια στούς ἀγγέλους δέν παίρνει τίποτα. Γιατί οἱ ἄγγελοι λένε «κατά τά ἔργα σου ἀλληλούια». Θά σέ βοηθήσουμε, ἀλλά ἔπρεπε νά βοηθήσεις κι ἐσύ μέ τά ἔργα σου. Σηκώνει τά χέρια πρός τούς ἀνθρώπους, βοηθῆστε με. Κι ἐκεῖνοι λένε: τί νά σέ βοηθήσουμε, τόν ἑαυτό μας δέν μποροῦμε νά βοηθήσουμε, ἐσένα θά βοηθήσουμε; Καί τότε βάζει μυαλό ὁ κάθε ἄνθρωπος. Τί μπορεῖ ὅμως νά κάνει ἐκείνη τήν ὥρα, ἀφοῦ ξεψυχάει;Αὐτή τή μελέτη, αὐτή τήν ἀλήθεια, αὐτή τήν πραγματικότητα τήν ὁποία βλέπουμε νά τήν ζεῖ κάθε δικός μας ἄνθρωπος ποὺ φεύγει ἀπό τή ζωή, γιατί δέ μᾶς γίνεται μάθημα νά τακτοποιήσουμε τόν ἑαυτό μας τώρα, ὥστε ὅταν ἔρθει αὐτή ἡ περίπτωση, ἡ ὥρα, νά εἴμαστε ἕτοιμοι;
Ναί μέν θά πικραθοῦμε, ὁ θάνατος εἶναι ἀπό φύσεως σκληρός καί πικρός, ἀλλά ὅταν ἡ συνείδηση δέν μᾶς καταμαρτυρεῖ, βάλσαμο ἔρχεται στήν ψυχή. Ἡ ψυχή ἐλπίζει, τῆς γίνεται μία αἴσθηση ὅτι κάτι θά γίνει.
Γι’ αὐτό λοιπόν, πρίν ἔρθει αὐτή ἡ φοβερή ὥρα, πρίν ἔρθει αὐτή ἡ πρώτη κρίση τῆς ψυχῆς ἀπό τή μεγάλη κρίση τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἄς ἑτοιμαστοῦμε, ἄς προσέξουμε, ἄς βιαστοῦμε τώρα, ὄχι αὔριο καί μεθαύριο.
Ἀπό σήμερα, ἀπ’ αὐτή τή στιγμή, μέσα στήν ψυχή μας μετάνοια κι ἐπιστροφή στό Θεό. Κι ὅταν ὁ Θεός δεῖ αὐτή τήν καλή διάθεση ἀπό μέρους μας, θά μᾶς βοηθήσει. Καί αὐτή τή μικρή διάθεση θά τήν κάνει μεγάλη, ὥστε νά ἐπιτελεστεῖ αὐτή ἡ μεγάλη σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Το φοβερό όραμα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας

Το φοβερό όραμα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας

 Το φοβερό όραμα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας
Κάποτε ο γέροντάς μου, ο πατήρ Εφραίμ, είδε το εξής φοβερόν όραμα: Βρέθηκα, μας διηγείται, όπως μας το διηγείται -μας το έχει διηγηθεί πέντε δέκα φορές μέχρι τώρα-, σε ένα απέραντο τόπο, όπου υπήρχαν χιλιάδες χιλιάδων άνθρωποι, πάσης ηλικίας και φύλου.
Και μπροστά σ’ αυτό το πλήθος, στεκόμουν και γώ. Απέναντι από μένα βρισκόταν ένας γίγαντας, ένας δαιμόνιος άνθρωπος, ένας φοβερός κατήγορος, έτοιμος να κατηγορήσει, και να τους καταδικάσει όλους, με επιχειρήματα σατανικά.
Επιχειρήματα που του έδιδε αυτό το πλήθος. Το αξιοπερίεργον λοιπόν ήτο, ότι όλο αυτό το πλήθος, ήταν βουβό, είχαν μεν όλοι στόματα, όπως και μάτια και τα λοιπά και πρόσωπο, αλλά το στόμα τους ήταν κλειστό. Ήταν όλοι τους μουγγοί.
Διότι όλοι τους ήσαν αναπολόγητοι σ’ αυτή την κρίση που γινόταν, σ’ αυτό το δικαστήριο. Και τώρα τι θα γίνει; Τι πρέπει να κάνω εγώ; Και αμέσως του λέγω θαρρετά -ο γέροντας, λέει θαρρετά, στον δαιμόνιο αυτόν άνθρωπο-: «Δεν μπορείς να τους καταδικάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους εσύ, επειδή συ έτσι το θέλεις!»
Εκεί τότε εκείνο το φοβερό δαιμόνιο, άρχισε να κατηγορεί τον καθέναν χωριστά, για τα αμαρτήματά του. Και πρώτον, διότι δεν είχε κανείς μετάνοια. Το επαναλαμβάνω σε όλους. Δεν είχε κανείς μετάνοια!
Δεύτερον, τρίτον, τέταρτον, πέμπτο, έκτο, έβδομο, όγδοο, ένατο, δέκατο, θα απαριθμήσω μερικά απ’ αυτά. Ο ένας ήταν κλέπτης. Ο άλλος, μέρα νύχτα έλεγε ψέματα. Ο άλλος ήταν υπερήφανος. Και για να μη λέω ο άλλος, ο άλλος, λέω, εγωιστής, κενόδοξος, πόρνος, μοιχός, παιδεραστής, ομοφυλόφιλος, φονιάς, πατροκτόνος, μητροκτόνος, εκτρώσεις, αρσενοκοιτία, μέθυσοι χαρτοπαίκτες, λίδοροι, μαλακοί, δειλοί, φιλάργυροι, οργίλοι, θυμώδεις, κατακριτές, κουτσομπόληδες, αργολόγοι, αιμομίχτες, φθονεροί, ζηλιάρηδες, άδικοι, άρπαγες, δόλιοι, πονηροί, χωρίς προσευχή, χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς εξομολόγηση και μετάνοια, χωρίς Θεία Κοινωνία, ανελεήμονες, άσπλαχνοι, άστοργοι, ασεβείς προς τους γονείς και μεγαλυτέρους, κακούργοι, αναρχικοί, ανήθικοι, αργόσχολοι, σκληροτράχηλοι, αγνώμονες, αχάριστοι, θέλετε να πω και άλλα; Και γώ, λέει ο γέροντας, τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς.
Να τι κάνει το κομποσχοινάκι σας! Να τι κάνει η προσευχή. Να τι κάνει η αγιασμένη ζωή, να τι κάνει η παρρησία προς το Θεό! Υπερασπίζεσαι τον άνθρωπο που είναι αμετανόητος. Και τους δίδεις φώς! Και θείον φόβον! Για να έρθουν στη μετάνοια!
Και όμως, αυτός τους καταδίκαζε με βάση την Αγία Γραφή, διότι όλες αυτές οι αμαρτίες που ανέφερα, είναι όντως γραμμένες σε ολόκληρη την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και στο Ευαγγέλιο.
Και συνεχίζει ο γέροντας: Κι όμως εγώ τους υπερασπιζόμουν όλους αυτούς, επικαλούμενος την ευσπλαχνία του Θεού, την άκρα μακροθυμία Του και το έλεός Του. «Όχι», φώναζε αυτός, «θα καταδικαστούν όλοι τους στους αιώνας των αιώνων, διότι δεν είχαν μετάνοια ειλικρινή, θείον φόβον, αγάπη, θεία μυστήρια, προσευχή, ελεημοσύνη, και δε συγχωρούσε ο ένας τον άλλον».
Και ξέρετε, άμα θυμώσουμε λιγάκι, κατεβάζουμε μια μούρη μέχρι κει κάτω, έτσι, μέχρι κει κάτω πάει η μούρη μας. Ιδίως μεταξύ των συζύγων. Μη παρεξηγείται κανένας. Και μεταξύ φίλων, και μεταξύ συνεργατών, και μεταξύ γειτόνων, και μεταξύ παπάδων, και μεταξύ δεσποτάδων, και μεταξύ μοναχών, και μεταξύ όλων ημών.
Έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους μουγκούς και βουβούς, και τους λυπόμουνα κατάβαθα. Δεμένες οι γλώσσες τους. Κλειστά τα στόματά τους. Και όμως εγώ δεν σταματούσα να αντιμάχομαι. Προσέξτε τώρα με τι αντιμάχομαι. Με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, μετάνοιες, κομποσχοίνι, ελεημοσύνη, εγκράτεια, δάκρυα παρακλητικά προς τον φιλάνθρωπον Κύριον, και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν και την Παναγία Μητέρα Του.
Κι ενώ συνεχώς μαχόμουν μαζί του, λέγοντας αυτός τα δικά του, και ’γω αντιλέγοντας, υπερασπιζόμενος όλους αυτούς, ακριβώς τότε, από τις πολλές φορές, που έλεγε κείνος και έλεγα κι εγώ, ήλθα εις εαυτόν.
Και ερχόμενος εις εαυτόν, είπα: «Και τώρα τι γίνεται; Παναγία μου!», φώναξα μέσα στο κελί μου: «Χριστέ μου! σε τι μέρες ζούμε; Χάνονται εκατομμύρια και δισεκατομμύρια ψυχές. Χριστέ μου, πού πάμε; Πού πάμε; Πού πάμε;»
«Η ώρα του θανάτου έρχεται, οι άνθρωποι και μείς μαζί τους περπατάμε αδιάφοροι. Μας κατέλαβε όλους μια απέραντη πνευματική νάρκη και ραθυμία. Ούτε πίστις, ούτε Θεός, ούτε αγάπη, ούτε έλεος προς τον πλησίον, ούτε συμμετοχή στα άγια μυστήρια, ούτε προσευχή, ούτε μετάνοια, ούτε δάκρυα. Πώς θα σώσουμε την ψυχή μας, Χριστέ μου; Πώς;»
Διήγηση π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου 

Κυριακή 12 Ιουνίου 2016

ΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 1/3 ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ  ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ!



ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ



Ρώτα την καρδιά σου
(Yüreğine Sor)

Η ηπειρωτική Μικρά Ασία, από το Αιγαίο έως τα υψίπεδα των πηγών του Ευφράτη, απετέλεσε από αρχαιοτάτων χρόνων την Ασιατική Ελλάδα. Οι λίγες χιλιάδες νομάδων κτηνοτρόφων, που συγκροτούσαν τις τουρκικές ορδές, οι οποίες, υπό την ηγεσία του Ερτογρούλ, πέρασαν τον Ευφράτη τον 13ο αιώνα, κυριάρχησαν σταδιακά πάνω σε έναν προηγμένο ελληνικό μικρασιατικό πολιτισμό που ανθούσε επί χιλιάδες χρόνια. 


Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός αριθμούσε κατά την εισβολή των Οθωμανών γύρω στα 13 με 15 εκατομμύρια ψυχές, σύμφωνα με τους ιστορικούς. Περί το 1600 μ.Χ., σύμφωνα με την αναφορά του Βενετού πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχαν, βάσει προσφάτου απογραφής, 478.000 ελληνικά νοικοκυριά στην Μικρά Ασία και 358.000 στην ευρωπαϊκή Ελλάδα δηλαδή περίπου 5,5 εκατομμύρια Έλληνες.

Στην αρχή του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, στην Τουρκία υπήρχαν τουλάχιστον 2.600.000 Έλληνες. Παρόμοια εκφυλιστική πορεία ακολούθησαν και οι άλλες εθνότητες της Μικράς Ασίας.

Τι έγιναν όλα αυτά τα εκατομμύρια Ελλήνων που αγνοούνται; Προφανώς, όσοι δεν έπεσαν θύματα του τουρκικού βαρβαρισμού, όσοι δεν σφαγιάστηκαν και εξανδραποδίστηκαν, αναγκάστηκαν σε βίαιο ή εθελούσιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό.
Για το θέμα-ταμπού των Κρυπτοχριστιανών στην Τουρκία έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά και οι μαρτυρίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Πρώτη φορά, σπάζοντας την σιωπή αιώνων, το θέμα αυτό έγινε ταινία με τίτλο “Ρώτα την καρδιά σου” (Yüreğine Sor) το 2010, από τον σκηνοθέτη Yusuf Kurcenli, γεννημένο στην Ριζούντα του Πόντου το 1947. Υπόθεση της ταινίας είναι μια ιστορία αγάπης, ανάμεσα στην Μουσουλμάνα Esmá κι έναν κρυπτοχριστιανό, τον Mustafa... Πώς ο μικρός της οικογένειας μαθαίνει ότι η οικογένειά του δεν είναι μουσουλμάνοι, αλλά... Πώς η κηδεία του παππού, αντί για το μουσουλμανικό, καταλήγει τελικά στο χριστιανικό νεκροταφείο... Βέβαια, η ταινία “θάφτηκε” και στην Ελλάδα, όπως στην Τουρκία. [ΠτΦ]




Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

Είναι χιλιάδες οι αναφορές απλών ανθρώπων που ως τουρίστες επισκέφθηκαν την Τουρκία και διαπίστωσαν την ύπαρξη ξεχασμένων από την Ελλάδα Τούρκων που λατρεύουν τον Χριστό. Άλλοτε επίσημα, όπως στην γιορτή του Αη Γιώργη του Κουδουνά, άλλοτε κρυφά, σε σπίτια, ένας τεράστιος αριθμός κρυπτοχριστιανών προσεύχεται στους Αγίους, την Παναγία και Στον δημιουργό των πάντων, περιμένοντας καρτερικά τη στιγμή που θα μπορέσουν ελεύθεροι να δηλώσουν την πίστη τους και να μετέχουν ανεμπόδιστα των Αγίων Μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.

Οι κρυπτοχριστιανοί που ζουν σήμερα στην Τουρκία έχουν περάσει τα πάνδεινα. Οι Τούρκοι έχουν επιχειρήσει πολλές φορές να εξοντώσουν τους Έλληνες που ζουν στη χώρα. Το ελληνικό στοιχείο όμως παραμένει αθάνατο και όλα φανερώνουν πως αν διαλυθεί η Τουρκία, η διάλυση αυτή θα αρχίσει από τους Έλληνες κρυπτοχριστιανούς!

Ένας τούρκος σκηνοθέτης αποφάσισε να καταγράψει την ζωή των κρυπτοχριστιανών της Τουρκίας. Αφού ολοκλήρωσε το έργο του, μετά από ένα χρόνο έχασε ξαφνικά τη ζωή του. Άξιο παρατήρησης είναι το ότι κανένα τηλεοπτικό κανάλι, στην Ελλάδα, δεν δέχθηκε να δείξει στους Έλληνες την ταινία που ακολουθεί (με ελληνικούς υπότιτλους) και η οποία καταγράφει την ιστορία και το κοινό μυστικό των ξεχασμένων 15 εκατομμυρίων κρυπτοχριστιανών της Τουρκίας, όπως αναφέρουν σχετικές έρευνες:







Είμαστε 100% Τούρκοι και Χριστιανοί

Του Αλέξανδρου Μασσαβέτα
ανταποκριτή της "Καθημερινής" στην Κωνσταντινούπολη
Συναντιόμασταν κάθε χρόνο σε μία από τις ελληνικές ενορίες στο Νιχώρι του Βοσπόρου (Γενίκιοϊ), στην ακολουθία της Αναστάσεως, σαν να είχαμε δώσει ραντεβού. Νόμιζα πως ήταν δύο ακόμη ανάμεσα στους πολυάριθμους Τούρκους που προσέρχονται στην ακολουθία από περιέργεια για τα έθιμα του Ελληνορθόδοξου Πάσχα, είτε για να συνεορτάσουν με χριστιανούς φίλους, σε ένα εκκλησίασμα πολυεθνές και πολύθρησκο. Κομψοί, μορφωμένοι, πολυταξιδεμένοι, το ζεύγος Αχμέτ και Νετζλά Οζγκιουνες ανήκουν στους χιλιάδες Τούρκους που επέλεξαν, τα τελευταία χρόνια, να αλλάξουν θρησκεία, και στους ελάχιστους που δεν κρατούν την επιλογή τους αυτή κρυφή. Θέλησαν να μιλήσουν στην «Κ» για την εσωτερική αναζήτηση που τους οδήγησε στην Ορθοδοξία και για το τι σημαίνει να είσαι Τούρκος και χριστιανός, λίγους μήνες πριν μετοικήσουν στο εξωτερικό.
— Αρθρα στον τουρκικό Τύπο που αναφέρονταν στις πρόσφατες βαπτίσεις μουσουλμάνων υποστήριζαν ότι οι περισσότεροι έχουν ελληνική ή αρμενική καταγωγή, και άρα «επιστρέφουν στις ρίζες τους». Αποτέλεσε για εσάς κάποια τέτοια καταγωγή λόγο που σας ώθησε στον χριστιανισμό;
Αχμέτ: Η καταγωγή έπαιξε ρόλο σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά αυτό σίγουρα δεν ισχύει για μας. Εγώ προσωπικά γεννήθηκα στην Καππαδοκία, κάποιοι πρόγονοί μου κατάγονται από τον Καύκασο. Οσο γνωρίζω, στην οικογένειά μας δεν υπήρχαν χριστιανοί. Η προσχώρησή μου στην Ορθοδοξία ήταν αποτέλεσμα προσωπικής αναζήτησης.
Νετζλά: Η μητέρα μου κατάγεται από την Καβάλα και ο πατέρας μου από τον Πόντο. Στην οικογένειά μου κάποιοι μιλούν ρωμαίικα (την τοπική ελληνική διάλεκτο που μιλούν οι εξισλαμισθέντες). Ωστόσο το να αφήσω το Ισλάμ και να καταλήξω στην Ορθοδοξία ήταν προσωπική επιλογή άσχετη με όποια καταγωγή.



Το «ρωμαίικο έθνος»

— Ιστορικά η ταυτότητα του Τούρκου έχει συνδεθεί τόσο στενά με το Ισλάμ, ώστε πολλοί Τούρκοι δεν μπορούν να δεχθούν πώς μπορεί κανείς να είναι Τούρκος και μη μουσουλμάνος. Εσείς πώς αισθάνεστε;
Ν.: Είναι αλήθεια ότι πολύς κόσμος δεν σε θεωρεί «Τούρκο» εάν ανήκεις σε άλλη θρησκεία, ιδίως αν είσαι χριστιανός ή εβραίος. Νομίζει πως δεν ανήκεις απλώς σε διαφορετική θρησκεία, αλλά και σε διαφορετική εθνότητα.
Α.: Αυτό οφείλεται σε λόγους ιστορικούς. Αποτελεί οθωμανική παράδοση ο διαχωρισμός σε εθνότητες (μιλλέτ) με βάση τη θρησκεία. Για παράδειγμα, όλοι οι ορθόδοξοι αποτελούσαν το «ορθόδοξο έθνος» και η διοίκηση δεν έδιδε σημασία στην εθνική τους καταγωγή, π.χ. αν ήταν Βούλγαροι, Σέρβοι ή Ελληνες. Στην Καππαδοκία, απ’ όπου κατάγομαι, αυτό που διαχώριζε τους κατοίκους σε Ρωμιούς και Τούρκους ήταν η θρησκεία. Οι ορθόδοξοι της περιοχής του Ταλάς, της ιδιαίτερης πατρίδας μου, μιλούσαν την τουρκική ως μητρική γλώσσα και τελούσαν ακόμη και τη θεία λειτουργία στην τουρκική. Αυτό που τους ενέτασσε στο«ρωμαίικο έθνος» ήταν η υπαγωγή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η ιστορία όμως των Τούρκων παρέχει και άλλα, διαφορετικά παραδείγματα. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας τουρκικά φύλα ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό σε όλη την έκταση της τουρκικής διασποράς. Υπάρχουν Τούρκοι χριστιανοί στην Κεντρική Ασία, οι ορθόδοξοι Γκαγκαούζοι στη Ρουμανία, αλλά και χιλιάδες Τούρκοι της Τουρκίας που έχουν ασπασθεί τον χριστιανισμό. Το ότι είναι χριστιανοί, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και Τούρκοι. Και εγώ, λοιπόν, είμαι χριστιανός αλλά 100% Τούρκος, και έχω ως μητρική την τουρκική γλώσσα.
Εξάλλου, ο διαχωρισμός σε εθνότητες με βάση τη θρησκεία είναι πια ξεπερασμένος. Ο κόσμος ακόμη σαστίζει με το γεγονός ότι ένας Τούρκος είναι χριστιανός, αλλά γίνεται σιγά σιγά πιο εύκολα αποδεκτό.
— Με τι ασχολείστε επαγγελματικά;
Ν.: Εχω σπουδάσει διαιτολόγος και παρέχω εθελοντική εργασία.
Α.: Διετέλεσα διευθυντής μεγάλων κρατικών μονοπωλίων και έζησα κάποια χρόνια στις ΗΠΑ. Αργότερα εργάστηκα ως επιχειρηματίας στο Βέλγιο.



Η διαδρομή προς την Ορθοδοξία


— Αχμέτ Μπέη, η απόφασή σας να προσχωρήσετε στον Χριστιανισμό χρονολογείται από την εποχή που ζήσατε σε χριστιανικές χώρες λόγω της καριέρας σας;
Α.: Οχι, το έδαφος είχε προετοιμασθεί πολύ νωρίτερα. Δυστυχώς στην Τουρκία ο χριστιανισμός παρουσιάζεται ως κάτι που έρχεται «απ’ έξω». Αυτό είναι λάθος γιατί η Ορθοδοξία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Αυτό φαίνεται και από τα προνόμια που έδωσε ο Μωάμεθ ο Πορθητής στο Πατριαρχείο. Από παιδιά έχουμε μια προϊδέαση για τον χριστιανισμό, μέσα από το πρίσμα του Ισλάμ. Πολλοί μουσουλμάνοι αισθάνονται μεγάλο σεβασμό για τους χριστιανούς, σεβασμό που επιβάλλει το ίδιο το Κοράνι, καθώς δέχεται τον Ιησού ως προφήτη. Οι μουσουλμάνοι γενικά τρέφουν σεβασμό και για την Παναγία. Εχετε συναντήσει, φαντάζομαι, τα πλήθη θρησκευόμενων μουσουλμάνων που συρρέουν στις ρωμαίικες εκκλησίες της Πόλης για να προσκυνήσουν τους αγίους και να τους ζητήσουν κάποια χάρη ή βοήθεια. Στην Τουρκία, είμαστε από νωρίς έτοιμοι να δεχθούμε τα μηνύματα του χριστιανισμού.

Αν υπάρχουν κάποια προβλήματα, αυτά οφείλονται στην εκπαίδευση που δέχονται και οι δύο πλευρές και στην άγνοια. Για παράδειγμα, πολλοί μουσουλμάνοι δεν καταλαβαίνουν την έννοια της Αγίας Τριάδας και νομίζουν ότι λατρεύουμε τρεις θεούς, ότι ο χριστιανισμός είναι θρησκεία πολυθεϊστική. Δεν το λέω αυτό επικριτικά, απλά το επισημαίνω ως ένδειξη παραπληροφόρησης. Δεν νομιμοποιούμαι να ασκήσω καμία κριτική στο Ισλάμ, μια θρησκεία την οποία έχω εγκαταλείψει.

— Και η δική σας αναζήτηση, Νετζλά Χανούμ, ξεκίνησε και αυτή στην Τουρκία;

Ν.: Ναι, όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο. Η οικογένειά μου ήταν σχετικά θρήσκοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τηρούσαν κατά γράμμα όλες τις επιταγές του Ισλάμ. Αυτοπροσδιορίζονταν ως μουσουλμάνοι, το ίδιο κι εγώ, ώσπου άρχισα να απομακρύνομαι από το Ισλάμ όταν φοιτούσα στην Αγκυρα. Οι γονείς μου μας είχαν αφήσει αρκετά ελεύθερους στο ζήτημα της θρησκείας. Αφήνοντας το Ισλάμ, αισθάνθηκα ένα κενό το οποίο έπρεπε να γεμίσω. Διάβασα, έψαξα μόνη μου. Αρχισε μία διαδρομή που με οδήγησε στην Ορθοδοξία.

— Η πορεία σας προς την Ορθοδοξία είναι συνεπώς αποτέλεσμα «ντόπιων» εμπειριών, χωρίς επιρροή από το εξωτερικό…
Α.: Η οποιαδήποτε επιρροή από τον χριστιανισμό στην Αμερική και την Ευρώπη μόνο αρνητική θα μπορούσε να είναι. Δεν αισθανόμουν καθόλου άνετα με τους εκεί χριστιανούς. Με απωθούσαν από τον χριστιανισμό, γιατί τον έχουν μετατρέψει σε ψυχοθεραπεία. Πηγαίνουν την Κυριακή στην εκκλησία για να χαλαρώσουν. Αλλά η θρησκεία στοχεύει να γεμίσει κάποιο άλλο κενό. Στην Ευρώπη, ο χριστιανισμός έχει μετατραπεί σε πανηγύρι εκκαθαρισμένο από θρησκευτικές αναφορές. Ας πάρουμε τα Χριστούγεννα ως παράδειγμα: πολύς κόσμος δεν εύχεται πια «Καλά Χριστούγεννα», αλλά «Καλές γιορτές». Στην Ευρώπη, ο κόσμος έχει μια πολύ επιφανειακή σχέση με τον χριστιανισμό. Δεν έχουν γνώση του μηνύματος και της πνευματικότητάς του.


Κυριακάτικη λειτουργία στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην Κων/πολη

— Οι Χριστιανοί εδώ πώς διαφέρουν από τους Ευρωπαίους;
Ν.: Είμαστε πολύ πιο κοντά στην ουσία και την παράδοση του χριστιανισμού.
Α.: Είμαστε πολύ πιο πιστοί.
Ν.: Εμείς οι δύο τουλάχιστον τηρούμε όσα επιτάσσει η θρησκεία μας. Πηγαίνουμε στην εκκλησία κάθε Κυριακή και διαβάζουμε τις Γραφές για κάποια ώρα μαζί κάθε βράδυ. Και προσευχόμαστε.
— Διατηρείτε σχέσεις με την εδώ ρωμαίικη κοινότητα;
Α.: Διατηρούμε στενές σχέσεις, καθώς τους συναντούμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Η ρωμαίικη κοινότητα περιλαμβάνει πολύ συμπαθητικά άτομα και έχουμε δημιουργήσει φιλίες. Καθένας έχει και κάτι να μας δώσει. Οι λειτουργίες γίνονται εκ περιτροπής σε κάποια εκκλησία. Πηγαίνουμε συχνά στις εκκλησίες στο Νιχώρι. Ο Λάκης Βίγκας, πρόεδρος της κοινότητας, βάζει τη Νετζλά να διαβάζει το Πάτερ Ημών στα τουρκικά.
Ν.: Ναι, το διαβάζω για τους τουρκόφωνους πιστούς (γέλια).
— Θα πρέπει να δυσκολεύεστε με την ακολουθία να είναι όλη στα ελληνικά.
Α.: Προετοιμαζόμαστε από το σπίτι για την κάθε Ακολουθία, ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Εχουμε δίγλωσση έκδοση της Αγίας Γραφής, ώστε να ακολουθούμε και το τουρκικό κείμενο. Είναι σημαντικό να καταλαβαίνει κανείς, να συμμετέχει…
— Η τραυματική εμπειρία της αποστασίας του Παπα-Ευθύμ από το Πατριαρχείο και της ίδρυσης της«Τουρκοορθόδοξης εκκλησίας» τη δεκαετία του 1920 δυσκολεύει ίσως ακόμη την εισδοχή της τουρκικής στις ελληνικές ενορίες της Πόλης, κάτι που έχει ήδη γίνει στα άλλα δόγματα…
Α.: Ναι, σίγουρα… Ελπίζω ότι με το πέρασμα του χρόνου θα υπάρξει και λειτουργία στα τουρκικά στην ορθόδοξη εκκλησία. Σήμερα μόνο το Πιστεύω διαβάζεται και στα τουρκικά. Πρέπει και το ζήτημα με τον Παπα-Ευθύμ να επιλυθεί· δεν είναι δυνατό να υπάρχουν εχθρικές μεταξύ τους εκκλησίες… Ολοι οι ορθόδοξοι πρέπει να υπαγόμαστε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.



Σεβάστηκαν την επιθυμία μας
— Είχατε καθόλου αρνητικές αντιδράσεις από τον κοινωνικό σας περίγυρο σχετικά με την αλλαγή θρησκείας; Τρέφετε ανησυχίες;
Α.: Καμία αρνητική αντίδραση δεν είχα, ούτε και μπορώ να πω ότι ανησυχώ.
Ν.: Αρνητική αντίδραση δεν είχα. Η οικογένειά μου εκδήλωσε έκπληξη, αλλά σεβάστηκε την επιλογή μου.
— Εκτιμάτε ότι θα ακολουθήσουν πολλοί στην Τουρκία το παράδειγμά σας, στεφόμενοι στον χριστιανισμό;
Α. και Ν.: Ναι, πολλοί.
— Μέχρι σήμερα, όμως, λίγοι έχουν βαπτισθεί…
Ν.: Γεγονός είναι ότι αυτοί που έχουν βαπτισθεί είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσους το «φανερώνουν».Φοβούνται τις αντιδράσεις του κοινωνικού τους περίγυρου. Είναι χριστιανοί στα κρυφά.
Α.: Ναι, φόβος υπάρχει. Αλλά αυτό πρέπει να αλλάξει, όπως και η στάση της κονωνίας έναντι σε όσους αλλάζουν θρήσκευμα. Πάντως η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ δεν ασκεί κανένα προσηλυτισμό. Σε αντίθεση, μάλιστα, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία όσους θέλουν να αλλάξουν θρησκεία. Πρέπει να περάσεις μακρά κατήχηση και ελέγχεται η ειλικρίνεια της θέλησής σου.
— Το να ενταχθείτε στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν λοιπόν δύσκολο;
Ν.: Πήρε χρόνο, αλλά το θέλαμε πολύ.



Κοράνι υπό την σκέπη του Παντοκράτορα Ιησού Χριστού στην Αμάσεια του Πόντου όπου εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί κρυπτοχριστιανοί. Φωτογραφία της τουρκικής εφημερίδας Ansam, τον Οκτώβριο του 2014.

Λάθος η υποβάθμιση του Πατριαρχείου

- Νομίζετε ότι η αναγνώριση από το κράτος και η προβολή του οικουμενικού χαρακτήρα του Πατριαρχείου θα ήταν προς όφελος της Τουρκίας;
Α.: Σαφέστατα. Κατά τη γνώμη μου το Πατριαρχείο είναι ένας θεσμός μέσω του οποίου μπορεί να επέλθει μια προσέγγιση μεταξύ των Τούρκων και των Ορθοδόξων, ζωτικής σημασίας για την Τουρκία. Σε μια Τουρκία που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ε.Ε., ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο φέρνοντας τη χώρα κοντύτερα στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικός. Εξάλλου, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η πλέον κατάλληλη για τον διάλογο μεταξύ των θρησκειών, καθώς οι πιστοί της έζησαν πλάι πλάι στους μουσουλμάνους για αιώνες. Δεν λέω ότι αυτή η συμβίωση ήταν πάντα ειρηνική και φιλική, αλλά τουλάχιστον δημιούργησε γέφυρες επικοινωνίας. Δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν κάποιοι στη χώρα μας να θέλουν να υποβαθμίσουν τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκπλήσσομαι και θλίβομαι.

Το ζήτημα της αναγνώρισης της οικουμενικότητάς του είναι πολύ πιο σημαντικό για τη χώρα μας από ό,τι για την Ελλάδα ή τη Ρωσία, για παράδειγμα. Εάν η κυβέρνηση προωθούσε ενεργά τον ρόλο του Πατριαρχείου μας ως κέντρου της Ορθοδοξίας, θα αναβαθμιζόταν ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας στον πνευματικό τομέα. Ορισμένοι εθνικιστικοί κύκλοι στην Αθήνα δεν επιθυμούν να έχει σημαντικό ρόλο το Πατριαρχείο, επειδή βρίσκεται στην Τουρκία. Η δε Ρωσία επιθυμεί να αναγνωριστεί η Μόσχα, αντί της Πόλης, ως κέντρο των ορθοδόξων. Δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που υπονομεύουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
- Εχετε θορυβηθεί από τις επιθέσεις κατά χριστιανών, όπως η δολοφονία του ιερέα Σαντόρο στην Τραπεζούντα και η σφαγή των χριστιανών στη Μαλάτεια; Ποιοι νομίζετε ότι βρίσκονται πίσω τους;

Α.: Δεν νομίζω ότι παρόμοιο γεγονός θα μπορούσε να λάβει χώρα στην Πόλη. Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., η Τουρκία αλλάζει θεαματικά. Οι Τούρκοι γίνονται ολοένα και πιο ανοικτοί και ανεκτικοί. Αλλά στις αλλαγές αυτές είναι επόμενο να αντιδρούν κάποια ακραία στοιχεία. Η παρανοϊκή αντίσταση στην πρόοδο συναντιέται σε ακραίους κύκλους παντού. Πρόκειται για σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το κράτος. Είναι περιθωριακοί.

ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ


Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Ο μακαριστός Γέροντας Μάρκελλος μιλάει για τους αόρατους ασκητές στο Άγιον Όρος

Έχουμε ακούσει τον Γέροντα Παΐσιο. π. Μάρκελλε, να βεβαιώνει την ύπαρξη των γυμνών ασκητών την συνεχή, καθώς αναπληρώνονται κατά θαυμαστό τρόπον οι εις Κύριον απερχόμενοι εξ αυτών.
Θα έχετε ακούσει κι εσείς ασφαλώς πολλά. Μιλήστε μας για αυτούς, αλλά και για άλλα απλά και απλοϊκά γεροντάκια πού έζησαν στο Περιβόλι της Παναγίας και το κατεκόσμησαν ωσάν άνθη μυρίπνοα, πνευματικά.
Γ.Μ.: Για τούς αοράτους γυμνούς ασκητές, έχουμε πράγματι ακούσει πολλά. Μ.Μ.: Όπως:
Γ.Μ.: Να σάς πω μίαν ιστορία τους: Ήταν ένας δόκιμος, Ιωάννης το όνομα του, τον όποιον είχε υποτακτικό ένα Γέροντα πολύ σκληρό. Ό Ιωάννης δεν αναπαυόταν κοντά του, γιατί δεν τον βοηθούσε πνευματικά να βρει τη νοερά προσευχή, τον δυσκόλευε στην άσκηση κλπ.. Πήγε λοιπόν ό Ιωάννης -επειδή ήτο φιλότιμο παιδί και ήθελε να προκόψει στην αρετή- κι έκανε Πνευματικό έναν άλλο Γέροντα στα Καυσοκαλύβια. Αυτός τον συμβούλευσε να σηκώνεται τη νύκτα, την ώρα πού κοιμόταν ό Γέροντας του και να κάνει τότε τα πνευματικά του καθήκοντα, τον αγώνα του. Πράγματι ό Ιωάννης σηκωνόταν τη νύκτα και αγωνιζόταν κρυφά. Όμως ό Γέροντας του τον πήρε είδηση και τον μάλωσε, γιατί κάνει άλλα από αυτά πού τον πρόσταξε αυτός. Τί να κάνει ό Ιωάννης, αποφάσισε να σηκώνεται να φεύγει τις νύκτες για να μη τον παίρνει είδηση ό Γέροντας.
Σηκωνόταν λοιπόν μόλις κοιμόταν ό Γέροντας του και πήγαινε στο Κυριάκο της σκήτης κι εκεί έξω ‘από τον νάρθηκα έκανε μετάνοιες, προσευχές, αγρυπνούσε με άσκηση και κόπο πολύ. ‘ Μία βράδια εκεί πού προσευχόταν, βλέπει να έρχεται ένας από αυτούς τούς γυμνούς ασκητές, αρκετά ηλικιωμένος. Πλησιάζει ό ασπρομάλλης αυτός Γέροντας χωρίς να δει τον Ιωάννη -γιατί ήτο σκοτάδι- στέκεται μπροστά στην πόρτα της εκκλησίας, την σταυρώνει κ ή πόρτα ανοίγει! Μπαίνει, προχωρεί στο κέντρο του ναού, πέφτει στα γόνατα, σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και αρχίζει να προσεύχεται μεγαλοφώνως.
Προσευχόταν ώρα πολλή. Όταν τελείωσε, βγαίνει έξω, σταυρώνει πάλι την πόρτα και ή πόρτα κλείνει! Σαν να μη μπει και να μη βγήκε κανείς… Ξεκινά και παίρνει τον δρόμο ανηφορικά, να πάει στην κορυφή του ‘Άθωνας. Μόλις είδε όλα αυτά ό Ιωάννης, λέει συγκλονισμένος μέσα του. Να, αυτός είναι Γέροντας για μένα. Αυτόν θα επακολουθήσω. Τον παίρνει λοιπόν κατά πόδα. Μπροστά ό γέροντας, πίσω ό υποτακτικός σε αρκετή απόσταση,« να μη τον καταλάβει.
Λίγο πριν φθάσουν στην Παναγία -ένα εκκλησάκι κάτω από την αθωνική κορυφή όπου σταματούν συνήθως οι προσκυνηταί για να ξεκουραστούν λίγο ή να περάσουν τη νύκτα- φοβήθηκε ό Ιωάννης μη τυχόν πάρει άλλο μονοπάτι ό Γέροντας κα τον χάσει. Τάχυνε λοιπόν το βήμα για να τον φθάσει, για να πάρει την ευχή του και να του ζητήσει να τον κάνει υποτακτικό. Μόλις τον πλησίασε, τον κατάλαβε ό Γέροντα! ασκητής. Σταματάει λοιπόν, γυρνάει και του λέει κάπως «άγρια»:
– Που πηγαίνεις;
– Γέροντα, ήλθα να πάρω την ευχή σου. Σε παρακαλά να με πάρεις δόκιμο κοντά σου, γιατί δεν αναπαύομαι στον Γέροντα μου.
– Εκεί πού μένουμε εμείς, είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες. Δεν μπορείς να ζήσεις εκεί. Θα πάς πίσω στον Γέροντα σου.
– Μα ό Γέροντας μου με πιέζει πολύ. Έχω πολλές δυσκολίες, άγιε Γέροντα.
– Όχι, παιδί μου, εκεί θα πάς. Εκεί θα μείνεις και από εκεί θα βρεις τον παράδεισο.
– Να ‘ναι ευλογημένο. Εφ’ όσον δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, να ‘ναι ευλογημένο. Θα γυρίσω πάλι πίσω
Παίρνει την ευχή και κάνει να φύγει. Τον φωνάζει ο ασκητής. Με λαχτάρα γυρίζει και ακούει να του λέει: Πρόσεξε, παιδί μου, ετοιμάσου γιατί σε λίγο καιρό θα φύγεις από αυτό τον κόσμο και θα φύγεις μέσα από αυτή την υπακοή. Δεν θα αλλάξεις Γέροντα. – Να ναι ευλογημένο, λέει πάλι ό Ιωάννης. Κατεβαίνει, πάει στον Πνευματικό του, έτσι κι έτσι του λέει βρήκα έναν αόρατο γυμνό ασκητή και του ζήτησα να με κάνει υποτακτικό του, αλλά αυτός μου είπε κάνω υπακοή και να παραμείνω στον Γέροντα μου και σε λίγες ήμερες μου είπε ότι θα φύγω από αυτό τον κόσμο. Όπως σου είπε έτσι θα κάνεις και έτσι θα γίνει, του είπε ό Πνευματικός του. Πράγματι σε λίγο διάστημα τελείωσε ό δόκιμος Ιωάννης, εκοιμήθη!
Όταν ηλθε ή ώρα και έκαναν την εκταφή, από την αγία κάρα του έτρεχε μύρο! Τα έχασαν οι Γεροντάδες. Τόσο νέος υποτακτικός, μάλιστα δόκιμος και όμως απέκτησε την χάρη! Με αυτό το περιστατικό βλέπετε τί σημαίνει υπακοή. Δίπλα σ’ αυτόν τον σκληρό Γέροντα και όμως από εκεί θα πάς στον παράδεισο, του είπε ό ασκητής.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΛΌΓΟΣ ΑΘΩΝΑΣ ΤΕΥΧΟΣ 10 ΠΕΙΡΑ ΠΑΤΕΡΩΝ

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ετοιμάζει μεγάλη προδοσία έναντι της Ορθόδοξης πίστεως

Μία βόμβα μας απειλεί, και οι περισσότεροι από μας δεν έχομε ιδέα. Αισθάνομαι σαν χρέος να σας καταστήσω γνωστό τον επικείμενο μεγάλο κίνδυνο που διατρέχομε, για να λάβωμε τα κατάλληλα μέτρα.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ετοιμάζει μεγάλη προδοσία έναντι της Ορθόδοξης πίστεως
Του π. Εμμανουήλ Χατζηδάκη, Ιερέως Αρχιεπισκοπής Αμερικής
Μία βόμβα μας απειλεί, και οι περισσότεροι από μας δεν έχομε ιδέα. Αισθάνομαι σαν χρέος να σας καταστήσω γνωστό τον επικείμενο μεγάλο κίνδυνο που διατρέχομε, για να λάβωμε τα κατάλληλα μέτρα. Όχι, δεν πρόκειται για πυρηνική απειλή η μεγάλο τρομοκρατικό κτύπημα, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Γιατί αυτά μπορεί να δώσουν τέλος στην πρόσκαιρη ζωή μας, ενώ ο κίνδυνος για τον οποίο θέλω να σας προειδοποιήσω απειλεί την αιώνιά μας ζωή.
Προειδοποίησις/Προκήρυξις
εις τους απανταχού Ορθοδόξους Χριστιανούς
Ευλογημένε λαέ του Θεού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι Ιεράρχες που τον περιστοιχίζουν ετοιμάζουν μία μεγάλη προδοσία έναντι της Ορθόδοξης πίστεως και της αγίας μας παραδόσεως. Στην καλούμενη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο έχουν σκοπό να επιβάλουν τον αιρετικό οικουμενισμό, αναγνωρίζοντας επίσημα σαν εκκλησίες τις αιρετικές ομολογίες που είναι εκτός της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου, μοναδικής και μόνης αληθινής Εκκλησίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η πίστη μας είναι ότι ο Κύριός μας ίδρυσε μία και μοναδική Εκκλησία και ότι αυτή είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν μπορούν να υπάρχουν πολλαπλές Εκκλησίες. Δεν μπορούμε να παραδεχόμαστε σαν Εκκλησίες ομάδες Χριστιανών που δεν είναι μέλη της αγίας Εκκλησίας του Χριστού, η οποία και μόνη αποτελεί το Άγιο Σώμα Του.
Όπως έχουν επισημάνει επίσκοποι, ιερείς και καθηγητές θεολογίας, η φράση της Συνοδικής Εγκυκλίου, “Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής” (άρθρο 6), υποδηλώνει την ύπαρξη και άλλων Εκκλησιών, το οποίον είναι απαράδεκτο. Ο Μητροπ. Ναυπάκτου Ιερόθεος προτείνει η φράση αυτή να αντικατασταθή με την φράση, “Η Ορθόδοξος Εκκλησία γνωρίζει ότι ταυτίζονται τα χαρισματικά με τα κανονικά όριά της, καθώς επίσης γνωρίζει ότι υπάρχουν και άλλαι Χριστιανικαί Ομολογίαι, αι οποίαι απεκόπησαν εξ αυτής και δεν ευρίσκονται εν κοινωνία μετ’ αυτής”. Η προτεινόμενη αλλαγή είναι αναγκαία, αλλά η αποδοχή της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο εις το σημείο αυτό είναι κατά τη γνώμη μου μάλλον αδύνατη. Βεβαίως υπάρχει πάντα ελπίδα, και προσευχόμαστε γι᾽ αυτό.
Δυστυχώς οι οικουμενιστές, επίσημα και έμπρακτα συμπροσευχόμενοι, κατά παραβίαση των Ιερών Κανόνων, με μη Ορθοδόξους αναγνωρίζουν την υπόσταση μη Ορθοδόξων Εκκλησιών, παράλληλα με τη δική μας, την μόνην Εκκλησίαν του Χριστού. Εμείς πιστεύομε “εις Μίαν Αγίαν Εκκλησίαν”, ενώ αυτοί πιστεύουν σε πολλές “αδελφές Εκκλησίες”. Άρα δεν πρεσβεύουν την αληθινή πίστη, δηλ. είναι αιρετικοί. Επίσης αυτοί πιστεύουν ότι το βάπτισμα είναι κάτι μαγικό, ώστε όποιος και να το τελή, είτε ευρίσκεται εντός είτε εκτός της Εκκλησίας, είναι “έγκυρο”, εφ᾽ όσον επικαλείται το όνομα της Αγίας Τριάδος. Εμείς πιστεύομε σ᾽ ένα βάπτισμα, που τελείται στην Μία Αγία Εκκλησία από πιστά και διατεταγμένα μέλη της. Το λέμε αυτό επειδή στην πράξη η Αρχιεπισκοπή μας (της Αμερικής, εις την οποίαν ανήκω) δηλώνει απερίφραστα ότι σε περίπτωση ανάγκης είναι πραγματικό βάπτισμα το αεροβάπτισμα, ακόμα και όταν επιτελείται από ένα άθεο γιατρό η νοσοκόμα.
Ήδη από την δεκαετία του 1920, πριν από σχεδόν 100 χρόνια, το Οικουμενικό Πατριαρχείο πρωταγωνιστεί στην οικουμενική κίνηση και έμπρακτα παραδέχεται ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μέρος της παγκόσμιας Εκκλησίας κι ότι είναι ισότιμη των αιρέσεων, ομολογιών και κοινοτήτων που το αποτελούν. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη συμμετοχή των περισσοτέρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (αιρέσεων). Σ᾽ αυτό ο Πατριάρχης ώφειλε να μιμηθή την “αδελφή” του παπική “Εκκλησία” που είναι πιο συνεπής απέναντι του πιστεύω της, δηλαδή της αυτοσυνειδησίας που έχει ότι αυτή και μόνη είναι η Εκκλησία του Χριστού, και έτσι δεν μετέχει ως μέλος του ΠΣΕ, αλλά μόνο ως παρατηρήτρια.
Οι οικουμενιστές προσπαθούν να μας ενώσουν με τους Ρωμαιοκαθολικούς, με τους Αντιχαλκιδονίους Μονοφυσίτες, και άλλους αιρετικούς και σχισματικούς, όχι με την επιστροφή τους στην Εκκλησία με βάπτισμα η έστω άγιο μύρο η ακόμα και με ομολογία πίστεως, αλλά απλώς με το να τους αναγνωρίσωμε σαν αδελφούς εν Χριστώ, με τους οποίους είμαστε ενωμένοι στην αγάπη που έχομε μεταξύ μας και με το Χριστό, δίχως να απαιτήσωμε να αποβάλουν τις αιρετικές τους δοξασίες, και δίχως να δεχτούν την αγία Παράδοση, όπως την έχει παραλάβει και διατηρεί απαράλλακτη και ατόφια η Ορθόδοξη και μόνη αληθινή Εκκλησία. Για μας μόνο ένας δρόμος υπάρχει για την ένωσή τους με την Εκκλησία· ο δρόμος της μετανοίας και επιστροφής τους στην Εκκλησία του Χριστού, για το οποίο και προσευχόμαστε.
Αλλά δεν είναι αυτό όλο το κακό. Οι οικουμενιστές είναι και συγκρητιστές. Δηλαδή εξισώνουν τον χριστιανισμό η για να πούμε καλλίτερα, την από τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ιδρυθείσα Εκκλησία, που είναι η κιβωτός της σωτηρίας, με τις θρησκείες του κόσμου, προπαντός με τις λεγόμενες “μονοθεϊστικές,” οι οποίες όμως δεν προσκυνούν τον αληθινό Θεό. Εδώ χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί μπορεί και άλλοι να πιστεύουν σ᾽ ένα Θεό, αλλ᾽ όχι στον ίδιο Θεό, τον αληθινό Θεό. Ας πούνε και οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, απευθυνόμενοι στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, “Συ γαρ ει Θεός ημών· εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν” και τότε θα το κουβεντιάσουμε αν πιστεύομε στον ίδιο Θεό. Η αποστολή μας είναι να ενώσωμε τους πάντες με την Αλήθεια-Χριστό.
Τώρα, το ερώτημα είναι, τι θα κάνωμε πάνω σ᾽ αυτά που μόλις ακούσαμε η διαβάσαμε; Γιατί αν μείνωμε αδρανείς κι αδιάφοροι τότε γινόμαστε συνυπεύθυνοι και συναίτιοι του επικείμενου μεγάλου κακού. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας υπέφεραν για την πίστη τους, έγιναν ομολογητές και μάρτυρες, και δεν ενέδωσαν στις πιέσεις που εξασκούσαν πάνω τους οι ηγέτες τους. Οι οικουμενιστές έχουν το θράσος να ζητούν συγγνώμη για τη στάση των αγίων Πατέρων, που υποτίθεται ότι δεν έδειξαν αρκετή αγάπη στους ετεροδόξους (αιρετικούς και σχισματικούς) αδελφούς τους. Όμως εμείς, ακολουθώντας τους θεοπνεύστους Πατέρες, παραμένομε σταθερά ενωμένοι μαζί τους, κι είμαστε πρόθυμοι να δώσωμε τη μαρτυρία της πίστεως, και να υποστούμε ακόμα και μαρτύριο.
Τι μπορούμε λοιπόν και τι οφείλομε να κάνωμε; Να ρωτήσωμε ανθρώπους πνευματικούς, που μπορεί να γνωρίζωμε και έχομε εμπιστοσύνη σ᾽ αυτούς, τι πρεσβεύουν γι᾽ αυτά τα θέματα. Να μελετήσωμε τα συγγράμματα των πνευματικών μας Πατέρων και να βεβαιωθούμε για την πίστη της Εκκλησίας και να στερεώσωμε τη δική μας πίστη σ᾽ αυτήν. Έτσι θα μπορέσωμε να αποκρούσωμε αυτούς που ίσως προσπαθήσουν να μας παρασύρουν στο δρόμο που οδηγεί στον όλεθρο και στην απώλεια, που είναι ο δρόμος της αίρεσης του Οικουμενισμού. Εμείς θα ακολουθήσωμε ένα ιεράρχη που έχει Ορθόδοξη πίστη και Ορθόδοξα φρονήματα. Δόξα τω Θεώ υπάρχουν Ορθόδοξοι ιεράρχες.
Σημειώσεις:
1. Ελλείψει Ιερέως, και εν εσχάτη ανάγκη, αποθνήσκον βρέφος δύναται να βαπτισθή υπό λαϊκού ορθοδόξου (sic) Χριστιανού η ελλείψει τούτου υπό ιατρού η νοσοκόμου δια του λεγομένου αεροβαπτίσματος. (Οδηγός του Ιερέως/ The Priest’s Handbook, 1987, σ. 27).
Το κείμενο στην Αγγλική (που είναι και η επίσημη γλώσσα) λέει ότι “προτιμάται” ο γιατρός η η νοσοκόμα να είναι Χριστιανοί: “If no Priest is available and the child’s condition is grave, the infant may be baptized by an Orthodox lay person. If none is available, the doctor or nurse, preferably Christians, may conduct the ‘Baptism by Air.’” (p. 85)

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Τα προφητικά ποιήματα της Γερόντισσας

Μετά από αίτημα πολλών πνευματικών τέκνων του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου και συνεργατών μας δημοσιεύουμε τα προφητικά ποιήματα της Γερόντισσας, όπως αυτά εξεδόθησαν τον Ιανουάριο 2016 από ανθρώπους που συνδέονται πνευματικά μαζί της, με τον τίτλο, «ΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ», σε βιβλιάριο το οποίο προσφέρεται δωρεάν. Τα ποιήματα που περιέχονται σε αυτό  χρονολογούνται από το 2012 μέχρι το 2016.  
Τα προφητικά ποιήματα της Γερόντισσας
Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
 
❄❄❄
 
Πατέρες και αδελφοί,
Η πρόνοια του Θεού έφερε στον δρόμο της ζωής μας ανθρώπους ενάρετους και αγίους, ως φωτεινούς οδοδείκτες, για να κρατηθούμε στην οδό της αληθείας και της μετανοίας, τόσο για την προσωπική μας κατάρτιση και στήριξη, όσο και για την Ορθόδοξη διδασκαλία  του λαού του Θεού.
Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και η Γερόντισσα, που έγραψε τα ποιήματα που αναδημοσιεύουμε κατωτέρω, Ο Θεός έδωσε σ᾽ αυτήν το δώρο να βλέπει για τα μέλλοντα να συμβούν. Η Γερόντισσα αυτή είναι μια απλή μοναχή. Ζει σε κοινόβιο μοναστήρι της Αττικής και ευρίσκεται στην υπακοή της ηγουμένης της. Είναι σχετικά μεγάλης ηλικίας, με προβλήματα υγείας. Η ίδια λέει· «Δεν κάνω κάποια επίπονη προσπάθεια, απλώς γράφω ό,τι μου δίνεται. Ας μη νομίζει ο κόσμος ότι έχω και κάποια ιδιαίτερη χάρη.» Τόσο η ίδια, όσο και η Ηγουμένη της επιθυμούν να παραμείνει στην ανωνυμία. Το σεβόμαστε αυτό και ευχαριστούμε τον Θεό που την έστειλε στη ζωή μας.
Προσωπικά, μου κάνει εντύπωση το Ορθόδοξο ήθος που αποπνέει ο προφητικός λόγος των κειμένων της Γερόντισσας. Η προφητεία υπηρετεί τη μετάνοια. Η μετάνοια ελκύει το έλεος του Θεού και την αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Η μετάνοια γεννά ευσπλαχνία. Ο προσωπικός μας πόνος γεννά συμπόνια για τον πλησίον μας. Όλα αυτά θα τα βρείτε μέσα στον ποιητικό λόγο της Γερόντισσας. Εάν εξ αντιθέτου η προφητεία υπηρετεί τον τρόμο και τον πανικό, τότε δεν είναι αυθεντική και δεν υπάρχει σ᾽ αυτή Πνεύμα Άγιο.
Τα επερχόμενα γεγονότα, για τα οποία και μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας μας προφήτευσαν, όπως  ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, η οσία Σοφία της Κλεισούρας, ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, πολλοί άγιοι της Ρωσίας και απλοί άνθρωποι του λαού μας, θα πραγματοποιηθούν, γιατί είναι απαραίτητη η εγχείριση σε μια κοινωνία που απομακρύνθηκε από τις εντολές του Χριστού.
Η μετάνοια, στην οποία παροτρύνει ο προφητικός λόγος της Γερόντισσας αυτής, και που προσδοκούμε να γεννήσει έμπονη προσευχή σε όλους μας, δεν είναι για να ματαιωθούν τα ως άνω αναμενόμενα γεγονότα, αλλά για να έρθει το κακό ολιγότερο. Αλλά, να γνωρίζουμε πως στο τέλος θα προκύψει και μεγάλο καλό πανανθρώπινο και θα κραταιωθεί και αναδειχθεί η Ορθοδοξία.
Αναφορικά προς το προφητικό χάρισμα, ας μην ξεχνούμε, αδελφοί και πατέρες, τον ευαγγελικό λόγο του Κυρίου, ότι «ο  δεχόμενος  προφήτην εις όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήψεται» (Ματθ. 10, 41). Κι ακόμη, ας ακούσουμε τον απόστολο Παύλο, που μας παραγγέλλει· «το Πνεύμα μη σβέννυτε, προφητείας μη εξουθενείτε» (Α´ Θεσ. 5, 19-20).
Τον προφητικό λόγο της Γερόντισσας τον αγαπήσαμε, γιατί είναι αυθεντικός και αποσκοπεί στη μετάνοια. Είναι λόγος ευσπλαχνικός πραγματικής μητέρας, που πονά για τα παιδιά της, πριν αυτά πονέσουν! Κι όπως το έχω συνήθεια, ό,τι αγαπώ πολύ και με ωφελεί ως χριστιανό, το προτείνω και το μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου.
❄❄❄❄❄❄❄
ΤΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ
Το βιβλίο προσφέρεται εντελώς Δωρεάν
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016
 
❄❄❄

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Κυριακή της Ορθοδοξίας, 20-3-2016, π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης

Ειναι δυο πραγματα που μας λεει η παραδοση μας να μην κανουμε υπακοη: Αν σε καλεσουν να κανεις υπακοη στην αιρεση .Θα πεις οχι. Και αν σε καλεσουν να δεχτεις ανηθικοτητα, παλι θα πεις ,Οχι. Λοιπον, δεν ειναι υπακοη ανευ προϋποθεσεων.

1:17 Η κοινωνια της Εκκλησιας με κεφαλη τον Χριστο ειναι κοινωνια θεωσεως,Δεν ειναι ουτε ενας συλλογος ουτε ενα φιλοσοφικο σωματειο. Ή για κοινωνικους αγωνες.Βεβαιως ειναι και τα κοινωνικα και τα εθνικα διοτι ο πραγματικος ορθοδοξος οπως μας τα θυμιζε ο παπα Γιαννης ο Ρωμανιδης ,αιωνια του η μνημη, δεν ειναι ουτε βλακας ουτε χαζος. Ισα ισα που ο ορθοδοξος πιστος ειναι αητος ειναι λεβεντης, ειναι λιονταρι.Και ας παρουμε παραδειγμα τους αγιους μαρτυρες και νεομαρτυρες .Ποιος απο αυτους που βγαινει και λεει ανοησιες οτι ταχα ας πουμε οι χριστιανοι ειναι αδυνατοι.Πηγαινε εσυ που λες τις εξυπναδες στο μαρτυριο. Να σε γδερνουν ζωντανο να σου βγαζουν τα νυχια. ...αυτο ητνα οι αγιοι και οι χριστιανοι.Λεβεντες,φιλοτιμοι,λιονταρια. Και αετοι οχι βλακας.Νομιζει κανεις οτι η ορθοδοξια και ο χριστιανισμος ειναι βλακεια. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΡΙΣΗ. Τα ελεγα και σε προηγουμενη εκπομπη θα βαλουμε το μυαλο μας την κριση να σκεφτει .Ερχονται καποιοι στο ονομα του Χριστου και του Ευαγγελιου και μας λενε να γεμισει η πατριδα μας με λαθραιους. Αλλοθρησκους.Αλλοδοξους. Δηλαδη βαζουμε με ευαγγελικο περιτυλιγμα στο ονομα της αγαπης την καταστροφη της πατριδος , του τοπου της παραδοσης μας ;Αυτου του τοπου που ειναι βαμμενος με αιματα αγιων και ηρωων;

Κανουμε ενα περιτυλιγμα και λεμε αγαπατε αλληλους.Ναι αγαπαμε αλληλους ο Χριστος μας το ειπε αυτο. Οι αγιοι που το εβιωσαν κατ΄εξοχην πως συμπεριφερθηκαν;Βλεπετε ολους τους αγιους και τους παλιους και τους νεους. Παρτε τον Αγιο Παϊσιο. Κατ΄εξοχην αγαπημενος αγιος και με τεραστια πιστη στον λαο μας και περα απο τα ελληνικα συνορα ερχονται καθε μερα στον ταφο του να τον προσκυνησουν απο τις τεσσερις γωνιες του πλανητη. Ορθοδοξοι χριστιανοι απο τη Ρωσια απο την Αμερικη... λοιπον πηγε και πολεμησε στον στρατο. Δεν ειπε : Α λεει το ευαγγελιο αγαπατε αλληλους αγαπατε τους εχθρους αρα λοιπον να παραδωσουμε στα χερια των εχθρων τι λεει οΤουρκος ; Θελω το μισο Αιγαιο. Ε στο ονομα της αγαπης για τους εχθρους παρτο ολοκληρο.

Τι εγινε το 40; .....πιστευε ο υπερφιαλος Μουσολινι οτι σε δυο τρεις μερες θα επινε καφε στην Αθηνα. Δεν του ειπαν οι λεβεντες οι ορθοδοξοι Ρωμιοι μαλιστα βαση αυτα που λεει το Ευαγγελιο για τους εχθρους οριστε περαστε Καλως ηλθατε οπως λενε σημερα καποιοι ανοητοι στους δηθεν προσφυγες. Καλως ηλθατε προσφυγες.
Τι προσφυγες ρε παιδια ; Παρτε και ανοιξτε να δειτε τι λεει το Δικαιο περι προσφυγων. Τα λεει σωστα το ειπα και την προηγουμενη φορα ,οι πολιτικες ιδεες του Ανδρεα Ανδριανοπουλου δεν με ενδιαφερουν αλλα με ενδιαφερει οτι σε αυτα τα αρθρα ..διαβασα δυο αρθρα του για το προσφυγικο , τα λεει ωραια ο ανθρωπος. Λεει : Τι ειδους προσφυγας ειναι αυτος που εχει ηδη περασει 6 χωρες μεχρι να ερθει στην Ελλαδα; Διαβασα οτι απο 77 χωρες κατεγραφησαν περσυ που μας ηρθαν εδω απροσκλητοι μεχρι και απο την Ακτη Ελεφαντοστου και απο το Αφγανισταν 200.000.Καλα εχει το Αφγανισταν πολεμο ; Και εν πάση περιπτώσει η πρωτη χωρα στην οποια θα μπει διωγμενος διωκεται επειδη εχει πολεμο εκει θα πει εγω ειμαι εδω, ζητω ασυλο οχι αφου διανυσει 5 6 χωρες και ερθει στην Ελλαδα. Αλλα ειμαστε εδω οι βλακες της Ευρωπης διοτι οι ψευτοανθρωπιστες πανω οι Γερμανοι και οι αλλοι κλεινουν τα συνορα .Βαλαν τους υποτακτικους τους, τους προθυμους Σκοπιανους και Βουλγαρους οι οποιοι φαινεται οτι πηραν και ανταλλαγματα πηραν και χρηματα φιανεται οτι εχουν πιο πολυ μυαλο απο μας. Απο τις ανοησιες που λενε οι δικοι μας οι δηθεν προοδευτικοι .Διαβαζα οτι σε ενα συμβουλιο της ΟΛΜΕ πανελλαδικη συνεδρια εγινε δεκτο ενα ψηφισμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ .Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ειναι πιο αριστερα και απο το ΣΥΡΙΖΑ .Ειπε λοιπον η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ψηφισαν ολοι .ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ! Να δοθει λεει υπηκοοτητα ή ιθαγενεια οπως λενε οι ανοητοι. ..που δεν εχουν μυαλο να καταλαβουν οτι η ιθαγενεια δεν ειναι κατι που αποδιδεται ή εισαι κατι βιολογικα ή δεν εισαι.Ελληνας εισαι αυτο ειναι η ιθαγενεια. Δεν μπορει ο Ελληνας να παρει ιθαγενεια Κινεζου και Κινεζος Γιαπωνεζου, Αλλο ιθαγενεια και αλλο υπηκοοτητα. Ζητουν λοιπον να παρουν ιθαγενεια ή υπηκοοτητα ολα τα παιδια των μεταναστων που γεννηθηκαν στην Ελλαδα.Χωρις καμια προϋποθεση. Βρε που συμβαινουν αυτα τα παργματα; Βεβαιως αφου θα παρουν τα παιδια μετα θα παρουν οι γονεις. Αλλα και αυτο το Δικαιο που υπαρχει τωρα στα 5 χρονια παιρνεις υπηκοοτητα. Μα τρελαθηκαμε τελειως. Γιατι τα λεω αυτα τωρα; Για να πω οτι ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΡΩΜΙΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΑΗΤΟΣ .ΗΤΑΝ ΞΥΠΝΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΒΛΑΚΑΣ. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΗΛΙΘΙΟΣ. ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ .ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ , τα ελεγα και σε προηγουμενη εκπομπη, ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΑ ΧΩΡΙΑ. Ε ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΓΡΑΦΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕΙ. Στην τεσσαρακονθημερη νηστεια που εκανε ο Χριστος. .....γιατι τα λεω αυτα λεω παλι;
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣ, ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ, ΦΙΛΟΠΑΤΡΗΣ,ΤΙΜΙΟΣ ,ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΑΣ ,ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ :ΕΑΝ ΜΟΥ ΠΕΙΡΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΘΑ ΕΝΕΡΓΗΣΩ .ΘΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΡΩΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ. Για σκεφτειτε ποσες γενιες μας χωριζουν απο τον Κολοκοτρωνη ; τον Μακρυγιαννη; Πολυς λιγος χρονος. ...4 5 γενιες 6. ...και λεει και η Γραφη και η Βιολογια το λεει μεχρι 7 γενιες επηρεαζει ειτε η κακη ειτε η καλη παραδοση.Λοιπον αυτοι οι ανθρωποι που τα δωσαν ολα και για τον Χριστο και για την Ελλαδα και μεις σημερα τους προδιδουμε ειτε ενσυνείδητα , αυτοι που παιρνουν τις αποφασεις πανω, ειτε εμεις με την βλακεια μας με τον εφησυχασμο μας. ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΟΤΙΣΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΦΙΟΝΙ. ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ.ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΚΟΙΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ : ΠΑΤΕΡ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΠΡΟΣΕΥΧΗ.ΜΑ ΤΟΥ ΛΕΓΩ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΛΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ. ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΡΟΠΟ.....ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ...ΤΟ ΛΕΩ ΣΚΟΠΙΜΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.