Ο άγιος Γεώργιος ο τροπαιοφόρος

Ο ένδοξος μεγαλομάρτυς του Χριστού Γεώργιος καταγόταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, ο οποίος βασίλευσε από το 284 μέχρι το 305 μ.Χ. Είχε το προνόμιο ο Άγιος να γεννηθεί από γονείς όχι μόνο αριστοκράτες και επιφανείς κατά κόσμο, αλλά και πολύ ευσεβείς και βαθιά πιστούς χριστιανούς. Ό πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό. Γι’ αυτό και ευτύχησε να διδαχθεί «από βρέφους τα ιερά γράμματα». Έτσι έπεσε μέσα στη ψυχή του, σαν άλλη «αγαθή γη» ο σπόρος της αρετής και της σωτηρίας , ο οποίος και απέδωσε καρπό «εκατόν-ταπλασίονα». Σε πολύ νεαρή ηλικία – 18 ετών – ο άγιος κατατάχθηκε στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού, στη λεγεώνα των «Ανίκητων»,και ανήλθε πολύ νωρίς στα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής ιεραρχίας, αφού έγινε διοικητής της λεγεώνας, δηλαδή στρατιωτικού σώματος αποτελούμενου από έξι έως επτά χιλιάδες στρατιώτες. Αναδείχθηκε ένας από τους καλύτερους αξιωματικούς του ρωμαϊκού στρατού, δυνατός και ανδρείος, διακρινόμενος για τον αδαμάντινο χαρακτήρα και τη φωτεινή και ελκυστική προσωπικότητα του. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμητος. Παρά το γεγονός ότι ο Γεώργιος, μέσα στις τάξεις του στρατού, περιστοιχιζόταν από ανθρώπους με ειδωλολατρικές συνήθειες, δεν επηρεάστηκε καθόλου απ’ αυτούς. Έμενε άκαμπτος και ανυποχώρητος στις χριστιανικές αρχές και στη σεμνή ζωή. Πραγματικά άγιος στην καθημερινή του ζωή, αγωνιζόταν τον «καλόν αγώνα», ευφραινόταν με τον λόγο του Θεού και τρεφόταν με το «ουράνιο μάννα». Υλικά αγαθά και πλούτη τον άφηναν ασυγκίνητο. Γι’ αυτό και όλα τα χρήματα και τα πλούτη, που κληρονόμησε από τους πολύ εύπορους γονείς του, τα μοίρασε με πολύ αγάπη στους φτωχούς. Έφτασε όμως και η στιγμή να λάμψει και η αξία του Γεωργίου ως «καλού στρατιώτου Ιησού Χριστού», μέσα στον αδυσώπητο πόλεμο που κήρυξε κατά του χριστιανισμού ο ειδωλομανής Διοκλητιανός που κήρυξε λυσσώδη διωγμό κατά των χριστιανών. Τότε, το παλικάρι του Χριστού δεν υπολόγισε αξιώματα και πλούτη, ούτε το κάλλος και τη νεότητα του, ούτε τη φρίκη των επαπειλούμενων βασανιστηρίων. Ό Γεώργιος ήταν 28 χρονών και χωρίς δισταγμούς ομολόγησε την πίστη του, παρά τα αξιώματα πού του είχαν δώσει. Ό Διοκλητιανός δεν το περίμενε και έφριξε για τη στάση του Γεωργίου διατάζοντας τα φρικτότερα των βασανιστηρίων. Τότε άρχισε για τον Άγιο μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων, αλλά και θαυμάτων, πού έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Αφού τον λόγχισαν, ξέσχισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια που υπήρχαν στο έδαφος. Έπειτα, τον έριξαν και τον άφησαν επί 3 ημέρες σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια και τον ανάγκασαν να τρέξει. Επίσης τον μαστίγωσαν επανειλημμένα, τοποθέτησαν πάνω στο στήθος του μια βαριά πλάκα για να πεθάνει από ασφυξία και πολλά άλλα. Από όλα αυτά ό Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αίτια να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους. Προχώρησε λοιπόν με ρωμαλέο το φρόνημα και ομολόγησε με παρρησία την πίστη του στο Χριστό. Τελικά ο Διοκλητιανός διατάσσει να τον αποκεφαλίσουν, για να εισέλθει έτσι ο Άγιος μας αιώνια στην αγκαλιά του Κυρίου του που τον αγάπησε μέχρι θανάτου. Ο άγιος κατά την ώρα του αποκεφαλισμού του προσηύχετο στο Χριστό μας. Το μαρτύριο, σύμφωνα με την παράδοση, το υπέστη στη Διόσπολη (Λύδδα) της Παλαιστίνης. Η πόλη αυτή έγινε το κέντρο της τιμής προς το Μάρτυρα, γιατί εκεί αρχικά φυλασσόταν το τίμιο λείψανο του και γιατί εκεί ανοικοδομήθηκε πολύ νωρίς ιερός Ναός έπ’ ονόματι του. Η καρτερία τού μάρτυρα, το αδούλωτο φρόνημα, η εμμονή στην πίστη του, καθώς και τα θαύματα που επιτέλεσε ο Θεός κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων του, προκάλεσαν την έκπληξη σε πολλούς ειδωλολάτρες, οι οποίοι και προσήλθαν στον Χριστό. Ακόμα και αυτή η σύζυγος του Διοκλητιανού, η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, με τρεις θεραπαινίδες της πίστευσε στο Χριστό και ομολόγησε με παρρησία την πίστη της. Τοιουτοτρόπως ο ένδοξος μεγαλομάρτυς και τροπαιοφόρος Γεώργιος, με την ζωή του, την αρετή του, τη βαθύτατη πίστη του στο Χρίστο, την αρτιότητα και σταθερότητα του χαρακτήρα του, την καρτερική υπομονή του στα μαρτύρια και, τελικά, τη θυσία της ζωής του για το Χριστό, αποτελεί για όλους μας, και ιδιαίτερα για τους νέους, αληθινό οδοδείκτη και άξιο πρότυπο προς μίμηση. Γιατί σήμερα καλούμαστε να «μαρτυρήσουμε», ζώντας αληθινά το Ευαγγέλιο στην καθημερινή μας ζωή, χωρίς συμβιβασμούς, βαδίζοντας με πίστη κι ελπίδα την «τεθλιμμένην του βίου οδόν» και προσδοκώντας την ουράνια ασάλευτη Βασιλεία. Αμήν. Κατά την Εκκλησία μας, ό ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ό μαργαρίτης ό πολύτιμος, ό αριστεύς ό θείος, ό λέων ό ένδοξος, ό αστήρ ό πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ό συνόμιλος. Ο Άγιος Γεώργιος είναι από τους πλέον αγαπημένους αγίους των Κυπρίων με τους περισσοτέρους ναούς και εικόνες. Στην Ιερά Μητρόπολη Μόρφου σώζονται δύο παλαιές διαλελυμένες σήμερα Μονές. Του Αγίου Γεωργίου του Πιτιδιώτη η οποία ευρίσκεται κοντά στην κοινότητα Φλάσου και η κατεχόμενη σήμερα Βυζαντινή Μονή του Αγίου Γεωργίου του Ρηγάτη κοντά στην Κυρά Μόρφου. Από το Αγιολόγιο του Κου Τσολακίδη