Πνευματικοί διάλογοι με Ρουμάνους πατέρες

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

178. Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τον αριθμό 666, για τον όποιον ομιλεί ο απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στο 13,18 κεφάλαιο της Αποκαλύψεως;

Ο αριθμός 666, είναι ένας αριθμός συμβολικός και αποκαλυπτικός, τον οποίον μεταφράζει ως εξής ο άγιος Ανδρέας Καισαρείας.

Το πρώτο νούμερο συμβολίζει την παράλογη επιθυμία, δηλαδή την αχαλίνωτη εξάπλωση της ακολασίας και παντός σαρκικού πάθους, κατά τον έσχατο αιώνα.

Το δεύτερο νούμερο συμβολίζει αλλά φοβερά πάθη, όπως: την ασυγκράτητη οργή, η οποία θα κυριάρχηση στον κόσμο, κατά τους έσχατους καιρούς. Δηλαδή την έξαψη της μέχρι εγκλήματος κακίας, τον άνευ ευσπλαχνίας και αιτίας φόνο αθώων ανθρωπίνων υπάρξεων, δηλ. βρεφών από την κοιλιά της μητέρας των (εκτρώσεις).

Το τρίτο νούμερο συμβολίζει αλλά αποκαλυπτικά πάθη, όπως: την παράλογη φαντασία με την οποία θα εξαπατάται η ανθρωπότητα στους έσχατους καιρούς.

Οι άνθρωποι δεν θα μπορούν πλέον να ζήσουν χωρίς την αυταπάτη του λογικού, διότι μ’ αυτό τον τρόπο ο διάβολος εισχωρεί ευκολότερα και ανεπαίσθητα στην καρδιά του ανθρώπου. Πριν από το τέλος του κόσμου οι άνθρωποι δεν θα έχουν στην καρδιά των την πνευματική αίσθηση.

Δεν θα έχουν ζήλο πλέον για την εκκλησία, την προσευχή, την ανάγνωση των ψυχωφελών βιβλίων, την νηστεία, την εκτέλεση των καλών έργων. Επειδή η καρδιά των θα είναι έρημη από κάθε ιερό και όσιο, θα ζουν μόνο με τις υλικές αισθήσεις, με τους επαίνους του κόσμου, για το θεαθήναι στους άλλους, με εγωιστική φαντασία, όπως τα λέγει ο προφήτης Ησαΐας: “Εισήλθεν ο θάνατος ταις θυρίσι (δηλ. από τας αισθήσεις) ημών”.

Αυτοί πού θα απομακρυνθούν από την αληθινή στον Χριστό πίστη θα λάβουν στο μέτωπο και στα χέρια των, δηλ. στον νου, στην θέληση, στην σκέψη και στα έργα των το σημείο των τριών ομοίων αριθμών το 666, δηλ. τα πάθη πού συμβολίζονται με αυτά. Θα αιχμαλωτισθούν και στα τρία μέρη της ψυχής από τον σατανά, στον νου, στην θέληση και την καρδιά.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα κάνουν με το χέρι των και την καρδιά των το σημείο της νίκης και σωτηρίας, τον Τίμιο Σταυρό.

Ενώ οι καλοί χριστιανοί θα τιμούν τον Τίμιο Σταυρό, θα διώκονται και θα μισούνται από όλα τα έθνη χάριν του Ονόματος του Χριστού. Άλλα “ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται”.
Ο σοφός Σολομών λέγει ότι η ανομία θα ερήμωση όλη την γη και θα ανατρέψει τον θρόνο των δυναστών. Συνεπώς λοιπόν, όχι τα όπλα θα ερημώσουν τις ψυχές των ανθρώπων και ολόκληρο τον κόσμο, αλλά η αμαρτία.

Ενώ ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος λέγει ότι από την κοιλία θα αρχίσει ο παμμίαρος αντίχριστος να πολεμά τους ανθρώπους, δηλαδή με την πείνα.

Άλλοι θείοι Πατέρες λέγουν ότι στην Μέλλουσα Κρίση θα ηχήσουν οι σάλπιγγες των αγγελικών ταγμάτων, τα οποία έχουν τεθεί ως φύλακες των Χωρών και των διαφόρων τόπων του κόσμου, πού θα είναι αναρίθμητες για να καλέσουν τους λαούς για την Κρίση, όπως λέγει ο προφήτης Δαβίδ: “Κληθήσεται ο ουρανός άνω και η γη κάτω (δηλ. οι άγιοι του παραδείσου και οι ψυχές των αμαρτωλών από την κόλαση) του επιλέγει τον λαόν αυτού”. Και τόσο δυνατά και φοβερά θα κτυπήσουν οι σάλπιγγες, ώστε θα τρομοκρατήσουν τους ευρισκομένους στον Άδη και στον παράδεισο, ώστε να εξέλθουν για την Μέλλουσα Κρίση (κατά το βιβλίο, Θύρα της Μετανοίας). Ενώ ο τόπος της εσχάτης Κρίσεως λέγουν οι Άγιοι Πατέρες θα γίνει στον αέρα, πάνω από την Ιερουσαλήμ, όπου σταυρώθηκε ο Σωτήρ για την σωτηρία του κόσμου, ώστε όλοι “όψονται όν έξεκέντησαν”.

Τότε θα φανερωθεί στον ουρανό το σημείο του υιού του Άνθρωπου, δηλ. ο Τίμιος Σταυρός και “τότε κόψονται πάσαι αί φυλαί της γης” διότι δεν πίστευσαν στον Χριστό.

179. Με το τέλος τον κόσμου θα γίνει γενική καταστροφή του σύμπαντος ή μόνο ανακαίνισης αυτού;

Δεν θα καταστροφή τελείως ο υλικός κόσμος, δηλαδή ολόκληρο το σύμπαν, αλλά μόνο θα ανακαινιστή κατά τον λόγο του προφήτου Δαβίδ, ο οποίος λέγει:

“Εξαποστέλλεις το Πνεύμα Σου και κτισθήσονται και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης” (Ψαλμ. 103,31), και (Β’ Πέτρ. 3,13).

Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες αποφάνθηκαν ότι, “Όποιος θα ειπεί ότι στο τέλος του κόσμου θα καταστραφεί ολόκληρο το σύμπαν, δηλ. η δημιουργία του Θεού, να αναθεματίζεται”.

180. Πόσες αποκαταστάσεις και ανακαινίσεις του κόσμου γνωρίζει η Εκκλησία του Χριστού;

Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει τρεις αποκαταστάσεις.

Πρώτη είναι η δημιουργία του κόσμου σε έξι ήμερες.

Δεύτερη ανακαίνισης του κόσμου είναι η εξαγορά του ανθρωπίνου γένους με την επί του Σταυρού θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου.

Ενώ η τρίτη αποκατάστασης που θα είναι γενική σ’ όλο τον κόσμο, θα γίνει στην συντέλεια των αιώνων, όταν ο Θεός θα φτιάξη καινούργιο ουρανό και γη (β’ Πέτρ. 3,7 και Αποκ. 21,1).

181. Τι πρέπει να γνωρίζουμε εμείς για την Ανάσταση του Χριστού;

Η Ανάστασης του Χριστού είναι το θεμέλιο της σωτηρίας και της πίστεως μας.

Αυτή είναι ο στέφανος του Αγίου Ευαγγελίου, διότι χωρίς την Ανάσταση δεν υπάρχει Ανάστασης ούτε ζωή, ούτε αναγέννησης και σωτηρία του κόσμου.

Η Ανάστασης του Χριστού προλέγεται από τους Προφήτες, από τον ίδιο σε πολλά χωρία του Ευαγγελίου και ήταν αναγκαία για την συγχώρηση των αμαρτιών (Α’ Κορ. 15,17) και για την ενίσχυση της πίστεως (Α’ Κορ. 15,17 και Α’ Πέτρ. 1,21).

182. Γιατί πρέπει να αναστηθούν τα ανθρώπινα σώματα στην Μέλλουσα Κρίση;

Τα σώματα όλων των ανθρώπων, είτε είναι αυτοί καλοί και κακοί, πιστοί ή άπιστοι, πρέπει να αναστηθούν στην Μέλλουσα Κρίση για να σταθούν ενώπιον του Θρόνου του Ιησού Χριστού (Ρωμ.14,10 και Κορ. 5,10), και να λάβει το καθένα – ψυχή και σώμα – , τον μισθό – τιμωρία ή σωτηρία – κατά τα έργα τα όποια εργάσθηκαν στην παρούσα ζωή.

Η Ανάστασης των δικαίων θα γίνει για να λάβει και το σώμα την πνευματική χάρη και αφθαρσία, όπως συνέβη με το Σώμα του Χριστού.

Δεν θα γίνουν δύο ειδών αναστάσεις, πρώτα των δικαίων, για να βασιλεύσουν με τον Χριστό χίλια έτη και κατόπιν των αμαρτωλών, όπως διδάσκουν οι αιρετικοί χιλιάστε.

Άλλα όλοι θα αναστηθούν, όταν θα ηχήσει η αρχαγγελική σάλπιγγα.

Τα σώματα των ανθρώπων πρέπει να αναστηθούν για να τιμωρηθούν ή να δοξαστούν αιωνίως (Δαν. 12,2-3).

Τα σώματα των δικαίων θα αναστηθούν για να δοξαστούν με τις τέσσαρες ιδιότητες των ουρανίων σωμάτων, για τις οποίες λέγει ο Απόστολος Παύλος, δηλαδή με την αφθαρσία, με την δύναμη, με την δόξα και με την πνευματικότητα (Α’ Κορ. 15,42-29).

Θα αναστηθούν για να λάβουν την μορφή του ουρανίου σώματος του Χριστού, όπως στον κόσμο αυτόν έφερναν τη μορφή του επιγείου σώματος (Α’ Κορ.15,48).

Ενώ τα σώματα των αμαρτωλών θα αναστηθούν για να κληρονομήσουν την αιώνια τιμωρία (Ματθ. 25,46) και για να γνωρίζεται από την έκφραση της μορφής του η ενοχή και οι αμαρτίες τις όποιες έκαναν.

Τα σώματα των δικαίων θα αναστηθούν για να συν δοξαστούν με τον Χριστό, τον οποίον είχαν στην καρδιά των, όταν ζούσαν στην γη, καθόσον κοπίαζαν για τα καλά έργα σύμφωνα με την διδασκαλία του Ευαγγελίου.

Ενώ τα σώματα των αμαρτωλών θα αναστηθούν για να φανερωθεί το σκοτάδι και η αγριότητα του προσώπου των, επειδή στον παρόντα κόσμο έκαναν τα έργα του σκότους και είχαν μέσα των τον διάβολο, ο οποίος είναι σκοτεινός και απατεώνας (Θύρα Μετανοίας κεφ.3).

183. Πότε και πώς θα γίνει η Μέλλουσα Κρίση;

Ρωτάς πότε θα γίνει η Μέλλουσα Κρίσης;

Δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε ποια ημέρα όρισε ο Θεός για την Μέλλουσα Κρίση. (Ματθ. 11,22-24).

Μόνο γνωρίζουμε ότι θα γίνει στο τέλος αυτού του κόσμου (Ματ.24,1-26).

Ενώ πότε θα έλθει αυτή η ημέρα ας ακούσουμε τον Ιησού Χριστό και Σωτήρα, ο οποίος λέγει: “Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος (Ματθ. 24,36).

Ενώ για τον τόπο όπου θα γίνει, ο Απόστολος Παύλος μας λέγει ότι θα γίνει στον αιθέρα και στα σύννεφα (Α’ Θεσ. 4,17, και Α’ 15,51). Κατά μαρτυρία του αγίου Προφήτου Ιωήλ, ο τόπος της Κρίσεως θα είναι η κοιλάδα του Κλαυθμώνος, δηλ. η κοιλάδα Ιωσαφάτ, κοντά στα Ιεροσόλυμα “Έξεγειρέσθωσαν και άναβαινέτωσαν πάντα τα έθνη εις την κοιλάδα Ίωσαφάτ, διότι εκεί καθιώ του διακρίναι πάντα τα έθνη κυκλόθεν” (Ίωήλ 4,12)

Ενώ ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει ότι ο τόπος της εσχάτης Κρίσεως θα είναι έξω από τον κόσμο αυτό.

Διότι όπως οι φύλακες των βασιλέων και τα κάτεργα είναι μακριά από κόσμο έτσι και η γέεννα θα είναι έξω από τον κόσμο αυτό (Λόγος περί της Κρίσεως του Θεού).
Έτσι λοιπόν, από μαρτυρίες των αγίων προφητών και αποστόλων και από την διδασκαλία του Ί. Ευαγγελίου γίνεται λαμπρά φανερό ότι η Κρίσης και η αιώνια τιμωρία είναι για τους αμαρτωλούς.

Ενώ ο τόπος κατά τον Απόστολο Παύλο πού θα γίνει θα είναι ο εναέριος χώρος.

184. Βάσει ποίου νόμου θα κριθούν όλες οι φυλές της γης;

Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσεις λέγει ότι βάσει τεσσάρων νόμων θα κριθούν οι άνθρωποι κατά το φοβερό εκείνο δικαστήριο.

α). Όσοι έζησαν από του Αδάμ μέχρι της παραδόσεως του νόμου στο όρος Σινά, θα κριθούν από τον Χριστό με βάση τον νόμο της συνειδήσεως, πού δόθηκε στον άνθρωπο από την γέννησί του, και ονομάζεται ηθικός νόμος της φύσεως.
Με την βοήθεια της συνειδήσεως, πού είναι ή φωνή του Θεού στον άνθρωπο, καθένας γνωρίζει ποιο είναι καλό και ποιο είναι κακό. Με τον νόμο αυτό κυβερνήθηκε ο κόσμος μέχρι του Μωϋσέως.

β). Ο δεύτερος νόμος με τον οποίο θα κριθούν οι προ Χριστού άνθρωποι και όλοι Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό, είναι ο νόμος των κτισμάτων ολοκλήρου της δημιουργίας, ή οποία είναι πάντοτε ενώπιον μας και μας λέγει ότι τα πάντα κατασκευάσθηκαν τόσο θαυμαστά από ένα αόρατο και παντοδύναμο Νου, τον Θεό. Ο ορατός κόσμος, λέγει ο Μέγας Βασίλειος, είναι το σχολείο των λογικών ψυχών, είναι το άγραφο βιβλίο όλων των ανθρώπων.

γ). Ο τρίτος νόμος, κατά τον οποίο θα κριθούν μόνο οι εβραίοι, είναι ο γραπτός νόμος του Μωϋσέως, ο οποίος δόθηκε σ’ αυτόν στο όρος Σινά.

δ). Ο τέταρτος νόμος τις Χάριτος του Ευαγγελίου, δοσμένος σε εμάς από τον Χριστό, βάσει του οποίου θα κριθούν όλοι οι χριστιανικοί λαοί.

Εάν κάποιος αρνηθεί το χριστιανικό Βάπτισμα γίνεται αποστάτης και δεν συγχωρείται στον αιώνα, ενώ στην Μέλλουσα Κρίση θα τιμωρηθεί σκληρότερα από ένα ειδωλολάτρη, ο οποίος δεν γνώρισε τον Χριστό.

Οι Άγιοι Πατέρες λέγουν ότι οι ειδωλολάτρες δεν θα μπορέσουν να έλθουν εύκολα στην πίστη του Χριστού, διότι δεν γνώρισαν τον Θεό.

Επίσης λέγουν ότι, όσοι αμάρτησαν απέναντι του νόμου της Χάριτος σαν χριστιανοί, βαρύτερα και σκληρότερα θα παιδευτούν από τους ειδωλολάτρες εκείνους που έσφαλαν κατά τον φυσικό νόμο.

185. Εάν σκεφθούμε ότι οι δίκαιοι του παραδείσου είναι σεσωσμένοι, γιατί πρέπει να αναστηθούν εκ των νεκρών και να κριθούν για δεύτερη φορά την ήμερα της Μελλούσης Κρίσεως;

Διότι στην ώρα του θανάτου κρίθηκαν προσωρινώς και χωρίς το σώμα τους, ενώ στην Μέλλουσα Κρίση θα κριθή και το σώμα για τα έργα του, ώστε να μη παραμείνει και αυτό χωρίς μισθό ή τιμωρία.

Κατόπιν, διότι από την μερική Κρίση μέχρι την εσχάτη τα καλά έργα τα όποια έκαμαν οι δίκαιοι στην γη, θα λάβουν περισσότερο μισθό και ανάπαυση στην Βασιλεία των Ουρανών, η οποία θα τους δοθεί την ήμερα της Μελλούσης Κρίσεως.

Ομοίως και οι αμαρτωλοί, για τα κακά των έργα επί της γης, θα λάβουν μετά τον θάνατο τους, λόγω του προξενούμενου απ’ αυτά σκανδάλου, περισσότερη τιμωρία κατά την ήμερα της εσχάτης Κρίσεως.

Συνεπώς λοιπόν, στην Μέλλουσα Κρίση θα κριθούν και οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί (Πέτρ.2,9). “Πάντες γαρ παραστησόμεθα τω βήματι του Χριστού” (Ρωμ.14,10) και (Β’ Κορ. 5,10).

Οι δίκαιοι θα κριθούν για να ακούσουν την ομολογία του Χριστού προς τον Πατέρα (Ματθ.10,32 Λουκ.12,8), και για να λάβουν ως μισθό την αιωνιότητα.

Ενώ οι αμαρτωλοί θα αναστηθούν για να λάβουν ως μισθό την τιμωρία, ανάλογα με τα έργα πού έκαναν.

Οι δίκαιοι δεν θα λάβουν μετά την Μέλλουσα Κρίση τον παράδεισο, στον οποίο ήταν μέχρι τότε, αλλά την Βασιλεία του Θεού οπού “εκλάμψουσιν ως φωστήρες” μέσα στο φως της Παναγίας Τριάδος (Ματθ.25,4,34,43).

186. Γιατί εξετάζονται στην Μέλλουσα Κρίση μόνο τα έργα της ελεημοσύνης και όχι τα άλλα έργα, όπως λέγει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο;

Να μη λέγουμε ότι στην εσχάτη Κρίση δεν θα κριθούμε και για τα άλλα έργα.

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου, πού λέγει: “Λέγω γαρ υμίν ότι εάν μη περισσεύει η δικαιοσύνη υμών πλείων των γραμματέων και φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών” (Ματθ. 5,20).

Να ενθυμούμεθα ότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι για τους πτωχούς κατά το πνεύμα (Ματθ.5,3) και αυτών πού διώκονται για την δικαιοσύνη του Θεού (Ματθ.5,10).

Να σκεπτώμεθα ότι μόνο όσοι φθάσουν στην ακακία και καθαρότητα των νηπίων θα εισέλθουν στην Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. 18,3 και 19,4).

Μη ξεχνάμε ότι “δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού” (Πράξ.14,22).

Ενώ ο άγιος Απόστολος Παύλος λέγει: “Ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ούχ άρπαγες βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσιν (Α’ Κορ.6,10). Και άλλου λέγει: “Μη πλανάσθε ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται βασιλείαν Θεού κληρονομήσουσι (ενθ. ανωτέρω). Ενώ στην προς Εφεσίους υποστηρίζει τα ίδια πράγματα λέγοντας: “τούτο γαρ έστε γινώσκοντες, ότι πάς πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ος εστίν ειδωλολάτρης ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού”.

Ενώ στην Αποκάλυψη αναφέρεται: “Τοις δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο εστίν ο θάνατος ο δεύτερος”. (Άποκ.21,5). Και ο Κύριος λέγει ότι “πάν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ήμερα κρίσεως” (Ματθ. 12,36).
Έτσι λοιπόν, για όλα τα καλά και κακά έργα θα εξετασθούμε στην Μέλλουσα Κρίση.

Και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, όταν αναφέρει ότι θα κριθούμε βάσει των έξι έργων της ελεημοσύνης (Ματθ. 25,34-45), να εννοούμε ότι η ελεημοσύνη είναι μία από τις θυγατέρες της αγάπης, όπως λέγει και ο Απόστολος Παύλος ότι “Ή αγάπη…χρηστεύεται” (Α’ Κορ.13,4). Λοιπόν, επειδή η αγάπη “είναι σύνδεσμος τελειότητος” (Κολ.3,14), να στοχαζώμεθα ότι δια της αγάπης προς τον Θεό και το συνάνθρωπο, πηγάζουν όλα τα αγαθά έργα και ότι όποιος έχει τελεία αγάπη εκείνος έφθασε στο πλήρωμα του Νόμου (Ρωμ. 13,8-10). Διότι στην ψυχή του έχει περισσότερο τα καλά έργα από τα οποία ουδέποτε εκπίπτει (Α’ Κορ.13,8).

Επειδή η αγάπη περιέχει όλα τα καλά έργα.
Γι’ αυτό θα ρωτήσει ο Κύριος στην Κρίση μόνο για την ελεημοσύνη, διότι ο ελεήμων είναι πηγή της αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους και εργάτης όλων των αγαθών έργων.

187. Πόσα είναι τα είδη της χριστιανικής ελεημοσύνης;

Η Χριστιανική ελεημοσύνη είναι δύο ειδών,

σωματική δηλ. υλική και

πνευματική.

Και οι δύο αυτές ελεημοσύνες πηγάζουν από την αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον.

188. Ποια είναι τα σπουδαιότερα έργα της υλικής ελεημοσύνης;

Είναι αυτά, πού ανέφερε ο Σωτήρ στην παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως (Ματθ.25,34-45), και συγκεκριμένα:

να τρέφουμε τους πεινασμένους,

να ποτίζουμε τους διψασμένους,

να ενδύουμε τους γυμνούς,

να επισκεπτώμεθα τους ασθενείς και φυλακισμένους,

να αναπαύουμε τους ξένους και λυπημένους κλπ.

189. Ποια είναι τα έργα της πνευματικής ελεημοσύνης;

Να επαναφέρουμε στην αληθινή πίστη τους απίστους και αιρετικούς,

να οδηγούμε στην μετάνοια τους αμαρτωλούς και απομακρυσμένους από τον Θεό,

να διδάσκουμε το αγαθό στους αμαθείς,

να παρηγορούμε και συμβουλεύουμε τους απελπισμένους, τους λυπημένους και τους ασθενείς,

να προσευχώμεθα για τους συνανθρώπους μας, δηλ. για κάθε άνθρωπο ο οποίος ευρίσκεται σε ανάγκη (Φιλ.1,19),

να συγχωρούμε αυτούς πού μας έφταιξαν και μας εκδικήθηκαν και να μη τους ανταποδίδουμε το κακό (Ματθ.5,44-48)

190. Ποια είναι τα μεγαλύτερα έργα της αγάπης προς τον Θεό και προς τον πλησίον;

Τα μεγαλύτερα έργα αγάπης προς τον Θεό είναι να παίρνει ο καθένας τον σταυρό του και να ακολουθεί τον Χριστό μέχρι θανάτου” (Ματθ. 10.38 καιΛουκ.14,27), όπως έκαναν οι άγιοι μάρτυρες, οι όσιοι, οι ενάρετοι μοναχοί και όλοι οι δίκαιοι χριστιανοί.

Ενώ το μεγαλύτερο έργο από το οποίο πηγάζει η αγάπη για τον πλησίον είναι να θέση κάποιος την ψυχή (ζωή) αυτού υπέρ των φίλων αυτού(των συνανθρώπων του) (Α’ Θεσ.2,8 Β’ Κορ.12,15 και Α’ Ίωάν.3,16).

191. Η προσευχή για τον πλησίον είναι ένα καθήκον ή έργο ελεημοσύνης;

Είναι και τα δύο, διότι όλα τα καλά έργα είναι ένα καθήκον των χριστιανών ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων.

Η προσευχή για τον πλησίον είναι μία απόδειξη της χριστιανικής μας αγάπης, (Β’ Κορ.9,14) και ένα πνευματικό καθήκον κάθε μέλους της Εκκλησίας του Χριστού (Έφεσ.6,18).

Όπως και να εξετάσουμε το πράγμα, είμεθα υποχρεωμένοι να βοηθούμε τον πλησίον μας με την προσευχή, με τον λόγο, με την συμβουλή, την τροφή, τα χρήματα και όποιο τρόπο μπορούμε και υπάρχει ανάγκη.

192. Πώς μπορεί να κάνη ελεημοσύνη ο πτωχός πού δεν έχει να δώσει ελεημοσύνη;

Εάν κάποιος είναι πτωχός και δεν έχει να δώσει στον έχοντα ανάγκη, αυτός είναι απαλλαγμένος της υλικής ελεημοσύνης, διότι, εάν δεν έχουμε δεν θα μας ζητηθεί λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Ενώ πνευματική ελεημοσύνη, μπορεί οποιοσδήποτε και υποχρεούται να κάνει για τον πλησίον.

Δηλαδή να προσευχώμεθα για τους πονεμένους αδελφούς μας, να τους παρακινούμε να πηγαίνουν στην εκκλησία, να τους δίνουμε ένα ποτήρι νερό, να τους λέμε ένα λόγο παρήγορο κ.λ.π.

193. Οι μοναχοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υλική ελεημοσύνη;

Όσο αφορά τους μοναχούς “είναι μεγαλύτερο πράγμα γι’ αυτούς να είναι πτωχοί παρά να ελεούν τους πτωχούς (17ος Λόγος Αγ. Ιωάννου Κλίμακος).

Και εάν οι μοναχοί λησμονήσουν την περί πτώχειας υπόσχεση τους και συγκεντρώνουν χρήματα και περιουσία, τότε είναι υποχρεωμένοι να τα κάνουν αυτά ελεημοσύνη στους πτωχούς, διότι αυτοί έδωσαν υπόσχεση ενώπιον του Θεού, ότι σ’ όλη την ζωή τους θα ζήσουν με πενία.

Τους μοναχούς πού συγκεντρώνουν χρήματα και περιουσίες μόνο η ελεημοσύνη μπορεί να τους γλιτώσει από την τιμωρία του Θεού.

194. Ποια είναι η σπουδαιότερη ελεημοσύνη για την ψυχική σωτηρία μας; Μόνη η ελεημοσύνη μπορεί να συμπεριλάβει τα αλλά καλά έργα, όπως νηστεία, προσευχή, καθαρή ζωή, εξομολόγηση και τα παρόμοια;

Γράψαμε παραπάνω ότι η αληθινή υλική και πνευματική ελεημοσύνη πηγάζει από την αγάπη του Θεού και του πλησίον.

Εάν κάποιος είναι ελεήμων, χωρίς κανένα πονηρό σκοπό, έχει την αγάπη του Θεού και του πλησίον και με αυτή επιτελεί ολόκληρο τον Νόμο, επειδή η αγάπη είναι: “πλήρωμα νόμου και σύνδεσμος τελειότητας” (Ρωμ.13,8-10 και Κολ.3,14).
Το έλεος είναι το ευάρεστον στον Θεό παρά η θυσία (Ωσηέ 6,6 και Ματθ. 9,13).

Αυτός πού κάνει ελεημοσύνη κάνει καλό για την ψυχή του, λέγει ο σοφός Σολομών στις Παροιμίες (11,17), αποκτά η ζωή του δικαιοσύνη και δόξα (Παροιμίες 21,21)) και είναι μακάριος (Παρ.14,21).

Ενώ ο Σωτήρ μακαρίζει τους ελεήμονας και τους παρέχει το έλεος Του, τόσο στον παρόντα αιώνα Όσο και στον μέλλοντα, διότι: “Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται” (Ματθ.5,7).
Αλλά δεν αρκεί μόνο η ελεημοσύνη για να φθάσουμε στην σωτηρία. Διότι όχι μονό η εντολή της ελεημοσύνης να εκπληρωθεί, αλλά και όλα τα καλά έργα και οι εντολές του Θεού.

Ο άγιος Απόστολος Ιάκωβος λέγει: “Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήσει, πταίση δε εν ενί, γέγονε πάντων ένοχος, ο γαρ ειπών μη μοιχεύσεις, είπε και μη φονεύσεις ει δε ου μοιχεύσεις, φονεύσεις δε, γέγονας παραβάτης νόμου” (Ιακώβ.2,11).

Αυτός πού είπε να είσθε ελεήμονες(Λουκ.6,36), ο ίδιος πάλι είπε: “Μη κρίνετε και ου μη κριθήτε, μη καταδικάζετε και ου μη καταδικασθήτε, απολύετε και απολυθήσεσθε” (Λουκ.6,37).

Και αυτός πού μακάρισε τους ελεήμονας, ο ίδιος μακάρισε και τους πτωχούς κατά το πνεύμα, και τους πράους, τους πεινώντας και διψώντας την δικαιοσύνη, τους καθαρούς στην καρδιά, τους ειρηνοποιούς και τους δεδιωγμένους χάριν της δικαιοσύνης (Ματθ.5,3-12).
Οπότε λοιπόν, πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι ο πιστός άνθρωπος πού θέλει να σωθεί, είναι υποχρεωμένος να εκπληρώσει όχι μόνο την εντολή της ελεημοσύνης, αλλά να κοπιάσει ανάλογα με τις δυνάμεις του για να εκτελέσει όλα τα αγαθά έργα και όλες της αρετές του Χριστού.

195. Γιατί ονομάζεται η φιλαργυρία, δηλ. αγάπη προς τα χρήματα και τις περιουσίες, ειδωλολατρία;

Ονομάζεται ειδωλολατρία διότι αυτοί πού αγαπούν τα χρήματα, τις σωματικές απολαύσεις και τις περιουσίες, προσκυνούν τα πάθη ως θεούς και θέτουν τα υλικά υψηλότερα από τον Δημιουργό τους.
Δηλαδή αυτός πού αγαπά περισσότερο τον εαυτό του από τον Θεό είναι ειδωλολάτρης.

Τέτοιος είναι και αυτός πού φροντίζει περισσότερο για τις τροφές, τα χρήματα, τα ενδύματα, τις περιουσίες από ότι έπρεπε για την ψυχή, την εκκλησία, την προσευχή, την εξομολόγηση, την ελεημοσύνη.

Το μέγεθος της φιλαυτίας αποκαλύπτεται από το μέτρο της αγάπης μας προς τον πλησίον. (Ματθ.19,19).
Η αγάπη του Θεού δεν έχει περιορισμό, είναι απεριόριστος, όπως λέγει η εντολή: “Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου”(Δευτ.6,4-5).

Όποιος αγαπά τα χρήματα, βάζει τα χρήματα στον τόπο του Θεού και τα προσκυνά.

Ο γαστρίμαργος κάνει την κοιλιά του θεό, δηλ. ένα είδωλο, κατά την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου (Κολ.3,5) “Νεκρώσατε ούν τα μέλη υμών… πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, επιθυμία κακήν και την πλεονεξία, ήτις εστί ειδωλολατρία” και “ο ποιών την αμαρτία δούλος εστί της αμαρτίας” (Ίωάν.8,34).

Συνεπώς, όποιος είναι δούλος της αμαρτίας δεν μπορεί να είναι συγχρόνως δούλος και Υιός του Θεού.

Γι’ αυτό ακριβώς ο Σωτήρ έθεσε σαν πρώτη προϋπόθεση, σ’ αυτούς πού θέλουν να Τον ακολουθήσουν, να απαρνηθούν τον εαυτό των και να πάρουν τον σταυρό των και να Τον ακολουθήσουν (Ματθ. 16,24).

Και αυτό διότι, αυτός που έχει το πάθος της φιλαυτίας, έχει μαζί με αυτό και όλα τα πάθη και τις αμαρτίες, δεδομένου ότι η φιλαυτία είναι, κατά τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο, μητέρα, ρίζα και πηγή κάθε αμαρτίας.

196. Τι είναι ο εγωισμός και πώς μπορεί ο χριστιανός να λυτρωθεί απ’ αυτόν;

Ο εγωισμός είναι η αγάπη του εαυτού μας, δηλ. αγάπη παράλογη και υπερβολική προς το πρόσωπό μας.

Ο χριστιανός μπορεί να καθαριστή απ’ αυτό το φοβερό πάθος, αφού αρνηθεί τον εαυτό του (Ματθ. 16,24), με την υποταγή του εαυτού του, την ατιμία, την αυτομεμψία, την επίγνωση των αδυναμιών του και την αμφισβήτηση για τις δυνάμεις του.

Επίσης με την προσευχή, την νηστεία και την συχνή εξομολόγηση.

ΟΓΔΟΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

197. Πάτερ Κλεόπα, τι σχέσης υπάρχει μεταξύ τον φόβου και της αγάπης του Θεού;

Ο φόβος του Θεού λέγουν οι Άγιοι Πατέρες και ο προφήτης Δαβίδ, είναι η αρχή της σοφίας, δηλαδή αυτή είναι η αρχή για όλα τα καλά έργα. Ενώ η αγάπη του Θεού είναι η τελείωσης και το τέλος των καλών έργων.

Συνεπώς λοιπόν, ο φόβος του Θεού αποτελεί τη αρχή της σωτηρίας, ενώ η αγάπη του Θεού, η οποία “έξω βάλλει , τον φόβο”, είναι το τέλος της σωτηρίας, διότι οποίος αγαπά ζει μόνο εν Χριστώ ο οποίος είναι αγάπη. Ας μην έχουμε τόσο φόβο του Θεού όσο μάλλον την αγάπη Του, διότι άκουσε τι λέγει ο Μέγας Βασίλειος:

“Όποιος εργάζεται τα καλά έργα από φόβο, δηλ. από τον φόβο των αιωνίων κολάσεων για να μη τιμωρηθεί, ευρίσκεται στην κατάσταση του δούλου.

Όποιος τα επιτελεί χάριν αμοιβής, δηλ. εκπληρώνει τα καθήκοντα του εδώ στην γη για να αποκτήσει μισθό στον ουρανό, αυτός είναι στην κατάσταση του μισθωτού, ο οποίος υπηρετεί τον δεσπότη του χάριν μισθού ενώ αυτός πού εργάζεται το καλό από αγάπη για τον Χριστό, και όχι από φόβο ή την ελπίδα πληρωμής, είναι υιός του Θεού”.

Όποιος έφθασε στο πνευματικό ύψος να επιτελή τα καλά έργα από αγάπη και όχι για άλλο σκοπό, αυτός έφθασε στα μέτρα της τελειότητας και ονομάζεται υιός του Θεού κατά χάριν.

198. Πώς πρέπει να διανέμουμε την αγάπη μας προς τον Θεό, τον πλησίον και προς τον εαυτό μας;

Διαβάζουμε στο βιβλίο “Αμαρτωλών Σωτηρία” ότι πρέπει να έχουμε απέναντι του εαυτού μας την καρδιά του δικαστού, προς τον πλησίον μας την καρδιά της μητέρας και προς τον Θεό την καρδιά του παιδιού.

Τον Θεό είμεθα υποχρεωμένοι να τον αγαπάμε με όλη μας την καρδιά, την δύναμη της ψυχής μας και όλη μας την διάθεση, και να είμεθα έτοιμοι να δώσουμε και την ζωή μας ακόμη γι’ Αυτόν, όπως έκαναν όλοι οι άγιοι Μάρτυρες, οι Όσιοι και Ιεράρχες, οι οποίοι θυσιάστηκαν για την αγάπη του Χριστού και του Ευαγγελίου.

Τον πλησίον μας να τον αγαπάμε όπως τον εαυτό μας, δηλ. όπως φροντίζουμε για τις ανάγκες του εαυτού μας, έτσι πρέπει να αγαπάμε, να ελεούμε, να τρέφουμε, να βοηθούμε και να κατευθύνουμε στην οδό της σωτηρίας τους συνανθρώπους μας.

Τους εαυτούς μας πρέπει πάντοτε να τους καταδικάζουμε και να τους ελέγχουμε, λόγω των αμαρτιών μας και να αισθανόμεθα ότι είμεθα αμαρτωλότεροι από όλους τους άλλους ανθρώπους.

Εάν έτσι θα κάνουμε, θα αγαπήσουμε τον Θεό και τον πλησίον μας, και την ψυχή μας θα σώσουμε αληθινά και θα εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών.

199. Ποια είναι τα είδη της αγάπης κατά τους Αγίους Πατέρας;

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και άλλοι πατέρες, διαιρούν την αγάπη σε πέντε είδη:
1) Η πνευματική, δηλ. η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, η οποία είναι η ανώτερη από όλες και η μοναδική για την σωτηρία τις ψυχής.

2) Η φυσική αγάπη, δηλαδή η αγάπη των γονέων προς τα παιδιά των και των παιδιών προς τους γονείς, η οποία δεν είναι ούτε προς σωτηρία ούτε προς τιμωρία, διότι είναι φυσική.

3) Η αγάπη πού γίνεται από υπερηφάνεια και κενοδοξία, όταν κάποιος αγαπά αυτούς πού τον επαινούν και τον εγκωμιάζουν

4) Η αγάπη πού γίνεται από συμφέρον, όταν κάποιος αγαπά τον πλησίον του, είτε για χρήματα, είτε για δώρα, είτε από εκδούλευση, ή από άλλη οποιαδήποτε ανθρώπινη αιτία.

5) Η σαρκική αγάπη, όταν κάποιος αγαπά τους ανθρώπους ή τις γυναίκες χάριν σωματικής απολαύσεως και αμαρτίας με την μέθη η οποία οδηγεί στην ακολασία.

Η πρώτη αγάπη είναι σωτήριος, η δεύτερη φυσική, δηλ. ούτε καλή ούτε κακή.

Ενώ οι άλλες τρεις αγάπες είναι εμπαθείς και οδηγούν στην αιώνια τιμωρία, εάν δεν μετανοήσει και τις εγκατάλειψη ο χριστιανός.