Στον σύγχρονο Προτεσταντισμό, επικρατούν κάποιες θέσεις για το Ισραήλ, και τις σχέσεις Ισραήλ-Εκκλησίας, οι οποίες οδηγούν αυτούς που τις πιστεύουν σε μία άκριτη υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και των πράξεών του, επειδή θεωρούν ότι αυτό θέλει ο Θεός. Το ρεύμα αυτό λέγεται ‘Χριστιανικός Σιωνισμός’, και επηρεάζει σήμερα τους περισσότερους Προτεστάντες, Ευαγγελικούς και Πεντηκοστιανούς. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα ενημερωτικά δελτία κάποιων ελληνικών προτεσταντικών κινήσεων που δείχνουν τις πεποιθήσεις όσων ασπάζονται τις θέσεις του ‘Χριστιανικού Σιωνισμού’:
«Ο Κύριος μας οδήγησε να προσευχόμαστε συστηματικά για τον λαό Ισραήλ, ως εκπρόσωποι της χώρας μας, γιατί αυτό ελκύει την εύνοια του Θεού επάνω μας. Ας ζητήσουμε να μην συνεχιστεί η μονόπλευρη ενημέρωση που δέχεται ο λαός μας από τα μέσα ενημέρωσης. Γιατί έτσι καλλιεργείται το αντισημιτικό πνεύμα που υπάρχει στη χώρα μας και μένουμε κάτω από την κατάρα που είναι γραμμένη για όσους καταριόνται τον λαό του Θεού (Αριθ.24:9)»
«Ας προσευχηθούμε για το λαό Ισραήλ…Ας ευλογούμε εκ μέρους της χώρας μας τον αγαπημένο λαό του Θεού, στον οποίο κι εμείς πια έχουμε προστεθεί, ώστε και η πατρίδα μας να ευλογηθεί.»
« Ήδη συμμετείχαμε στο Συνέδριο Βαλκανικών χωρών στη Βουλγαρία και στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Κινήσεων Προσευχής στη Γερμανία και στάλθηκε στην Ιερουσαλήμ ένα μέλος για να μας εκπροσωπήσει σε προσευχή μετανοίας για τα όσα έχουν διαπραχθεί ενάντια στο λαό Ισραήλ».
Έτσι βλέπουμε ότι η διδασκαλία περί Ισραήλ, που έχουν, τους οδηγεί να πιστεύουν ότι αν δεν ευλογούν το κράτος αυτό θα βρεθούν κάτω από την κατάρα του Θεού, και ότι πρέπει με κάθε τρόπο να υποστηρίζουν το κράτος του Ισραήλ, προκειμένου να έχουν την θεία ευλογία. Οι Χριστιανοί που πέφτουν θύματα αυτής της διδασκαλίας γίνονται φερέφωνα της κυβέρνησης του Ισραήλ και ασκούν όλη τους την επιρροή στην πολιτική και θρησκευτική ηγεσία του τόπου τους ώστε να υποστηρίζουν και αυτοί το Ισραήλ. Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε κάτω από το φως της Αγίας Γραφής, αυτές τις απόψεις του ‘Χριστιανικού’ Σιωνισμού.
Οι ‘Χριστιανοί’ σιωνιστές υποστηρίζουν ότι ο λαός Ισραήλ είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού για πάντα, και δίχως όρους. Όμως η Αγία Γραφή υποστηρίζει διαφορετικά πράγματα. Ο Θεός είπε στον λαό Ισραήλ: «τώρα, λοιπόν, αν πραγματικά υπακούσετε στη φωνή μου, και φυλάξετε τη διαθήκη μου, θα είστε σε μένα ο εκλεκτός λαός από όλους τους λαούς· επειδή, δική μου είναι ολόκληρη η γη» ΕΞΟΔΟΣ 19:5. Ήταν ο εκλεκτός λαός υπό δύο όρους: 1) την υπακοή και 2) την τήρηση της Διαθήκης. Στον βαθμό που υπακούγανε στον Θεό και τηρούσαν τις εντολές, ήταν ο εκλεκτός λαός. Αν όμως κάποτε παύανε να υπακούνε στον Θεό, τότε θα σταματούσαν να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού.
Ισχυρίζονται οι ‘Χριστιανοί’ σιωνιστές ότι η υπόσχεση της Γης, δόθηκε από τον Θεό στο Ισραήλ χωρίς κανένα όρο. Όμως και σε αυτό το σημείο πλανούνται. Το Ισραήλ ήταν στην Γη της Χαναάν υπό όρους:
«Όταν παραβείτε τη διαθήκη τού Κυρίου τού Θεού σας, που πρόσταξε σε σας, και πάτε και λατρεύσετε άλλους θεούς, και τους προσκυνήσετε, τότε η οργή τού Κυρίου θα ανάψει εναντίον σας, και θα αφανιστείτε γρήγορα από την αγαθή γη, που σας έδωσε» ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ 23:16. Επίσης: «Αν ποτέ στραφείτε από μένα, εσείς ή τα παιδιά σας, και δεν φυλάξετε τις εντολές μου, και τα διατάγματά μου, που έβαλα μπροστά σας, αλλά πάτε και λατρεύσετε άλλους θεούς, και τους προσκυνήσετε, τότε θα εκριζώσω τον Ισραήλ από το πρόσωπο της γης, που τους έχω δώσει· κι αυτόν τον οίκο, που αγίασα για το όνομά μου, θα τον απορρίψω από το πρόσωπό μου· και ο Ισραήλ θα είναι σε παροιμία και εμπαιγμό, ανάμεσα σε όλους τούς λαούς» Α’ Βασιλέων (Γ’ Βασιλειών –Ο΄) 9:6-7. Είναι ξεκάθαρο ότι η Γη της Παλαιστίνης δόθηκε στον Ισραήλ υπό όρους, τους οποίους αν δεν τηρούσε, θα είχε ως αποτέλεσμα να του αφαιρεθεί η έκταση εκείνη! Επομένως η Γη εκείνη δεν δόθηκε για πάντα στον Ισραήλ, και άρα δεν έχει θείο κληρονομικό δικαίωμα άνευ όρων, όπως διατείνονται οι διδάσκαλοι της πλάνης. Άλλωστε σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο μοναδικός ιδιοκτήτης της Γης, είναι ο Θεός, (Λευιτ. 25:23, Α΄ Κορ. 10:26).
Οι ‘Χριστιανοί’ σιωνιστές διδάσκουν ότι ακόμα και όταν ο λαός Ισραήλ απέρριψε τον Μεσσία, τον Ιησού Χριστό, ο Θεός συνέχισε να τους θεωρεί λαό Του, και ότι ισχύουν ακόμη η διαθήκη και οι υποσχέσεις που τους είχε κάνει στο παρελθόν. Κι έχουν μάλιστα την θεωρία της διπλής διαθήκης: στον Ισραήλ ισχύει η Παλαιά Διαθήκη, ενώ στην Εκκλησία ισχύει η Νέα Διαθήκη! Όμως, ποια είναι πράγματι η αλήθεια για αυτό το ζήτημα;
Ο Κύριος Ιησούς είπε μια παραβολή για έναν αμπελώνα όπου ενοικιάσθηκε σε κάποιους γεωργούς, που αντιπροσωπεύουν τον λαό Ισραήλ, αλλά χρόνο με τον χρόνο αρνούνταν να δώσουν τους καρπούς του στον ιδιοκτήτη, τον Θεό (Ματθαίος 21:33-36). Επειδή έδερναν, λιθοβολούσαν και σκότωναν τους δούλους που έστελνε ο ιδιοκτήτης σε αυτούς, τελικά «έστειλε σ' αυτούς τον γιο του, λέγοντας: Θα ντραπούν τον γιο μου. Οι γεωργοί, όμως, βλέποντας τον γιο, είπαν αναμεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε, και ας κατακρατήσουμε την κληρονομιά του. Και αφού τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, και τον φόνευσαν» (Ματθ.21:37-39). Ο γιος του ιδιοκτήτη του αμπελώνα είναι ο Ιησούς Χριστός, τον οποίο τελικά φόνευσαν οι γεωργοί της παραβολής, δηλαδή ο λαός Ισραήλ. Αφού τελείωσε την παραβολή, ο Ιησούς ρώτησε: «Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς; Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους. Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: ‘Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας’; Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της. Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει» (Ματθ.21:40-44). Ο Ιησούς με σαφήνεια δήλωσε ότι επειδή τον απέρριψαν ως Μεσσία, θα αφαιρεθεί η βασιλεία του Θεού από το λαό Ισραήλ, και θα δοθεί σε άλλο έθνος που θα κάνει τους καρπούς της! Και ποιο είναι το άλλο έθνος που του δόθηκε η βασιλεία του Θεού; Είναι η Εκκλησία, όπως διαβάζουμε: «Εσείς, όμως, είστε ‘γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο’, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως· οι οποίοι άλλοτε δεν ήσασταν λαός, τώρα όμως είστε λαός τού Θεού· οι οποίοι άλλοτε δεν είχατε ελεηθεί, τώρα όμως ελεηθήκατε» (Α’ ΠΕΤΡΟΥ 2:9-10). Και αλλού ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο· επειδή, ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει τη βασιλεία» (ΛΟΥΚΑΣ 12:32).
Ο Ισραήλ, έχασε το δικαίωμα να είναι λαός του Θεού όταν απέρριψε τον Μεσσία: «Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν. Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ' αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ' αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του (ΙΩΑΝΝΗΣ 1:11-12). Πλέον, το δικαίωμα να ανήκει κανείς στο λαό του Θεού, σταμάτησε να βασίζεται στην φυλή ή την εθνότητα, αλλά δίδεται στον καθένα που δέχεται τον Χριστό και ανήκει στην Εκκλησία Του. Επομένως, η πράξη της απόρριψης του Ιησού Χριστού από το Ισραήλ,ανέτρεψε την θέση που είχε το έθνος αυτό μπροστά στον Θεό! Ήταν ο εκλεκτός λαός όσο υπάκουε στον Θεό, αλλά όταν αρνήθηκε τον Μεσσία έκανε μια πράξη μεγίστης και τελεσίδικης ανυπακοής, που κατέληξε στην απόρριψή του από λαού του Κυρίου, όπως δείχνει ξεκάθαρα η παραβολή του αμπελώνα με τους γεωργούς. Ο φυσικός Ισραήλ, ως συλλογική οντότητα είναι αδύνατον πλέον να είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού, αφού εξακολουθεί να απορρίπτει τον Ιησού Χριστό: «Καθένας που αρνείται τον Υιό δεν έχει ούτε τον Πατέρα» (Α΄Ιωάννου 2:23). Ο Θεός να πως βλέπει τον λαό Ισραήλ: «Επειδή, εσείς, αδελφοί, γίνατε μιμητές των εκκλησιών τού Θεού, που είναι στην Ιουδαία, εν Χριστώ Ιησού, δεδομένου ότι, κι εσείς πάθατε τα ίδια από τους δικούς σας ομοεθνείς, όπως κι αυτοί από τους Ιουδαίους· οι οποίοι και τον Κύριο Ιησού θανάτωσαν και τους δικούς τους προφήτες, κι εμάς έθεσαν υπό διωγμό, και στον Θεό δεν αρέσουν, και σε όλους τούς ανθρώπους είναι ενάντιοι· οι οποίοι μάς εμποδίζουν να μιλήσουμε προς τα έθνη για να σωθούν, για να αναπληρώσουν τις δικές τους αμαρτίες πάντοτε· έφτασε, όμως, επάνω τους η οργή σε τέλειο βαθμό» (Α΄Θεσσαλ. 2:14-16). Είναι ξεκάθαρο ότι οι απόστολοι δεν πίστευαν ότι ο φυσικός λαός Ισραήλ εξακολουθούσε να είναι ο «λαός του Θεού». Αντιθέτως θεωρούσαν ότι οι Ιουδαίοι δεν είναι αρεστοί στον Θεό και πως η οργή του Θεού είναι επάνω τους, επειδή απέρριψαν τον Μεσσία, θανάτωσαν τους προφήτες και διώκανε τους χριστιανούς.
Η Εκκλησία είναι ο περιούσιος , δηλαδή, ο εκλεκτός λαός του Θεού: «ο οποίος [Ιησούς] έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, και να μας καθαρίσει για τον εαυτό του λαό εκλεκτό (κείμενο: ‘περιούσιον’), ζηλωτή καλών έργων» (ΤΙΤΟΣ 2:14).
Η Εκκλησία είναι ο αληθινός Ισραήλ, που έχει την περιτομή της καρδιάς, κι όχι της σάρκας: «Προσέχετε τα σκυλιά, προσέχετε τους κακούς εργάτες, προσέχετε την κατατομή· επειδή, εμείς είμαστε η περιτομή, αυτοί που λατρεύουμε τον Θεό με το πνεύμα, και καυχόμαστε στον Ιησού Χριστό, και μη έχοντας την πεποίθηση στη σάρκα». (Φιλιππησίους 3:2-3). Αληθινοί Ιουδαίοι δεν είναι αυτοί που έχουν την σαρκική περιτομή, αλλά αυτοί που έχουν την πνευματική περιτομή: «Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ η γινομένη εν σαρκί, αλλ' Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού» (Ρωμ.2:28-29).
Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης ΔΕΝ ισχύουν οι διακρίσεις Εθνικών και Εβραίων, διότι καταργήθηκαν από τον Χριστό: «Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό» (Γαλάτες 3:28). Όχι μόνο δεν ισχύουν εθνικές ή φυλετικές διακρίσεις, αλλά η Εκκλησία αποκαλείται συλλογικά ‘ο Ισραήλ του Θεού’: «Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η καινούργια κτίση. Και όσοι περπατήσουν σύμφωνα με τούτο τον κανόνα, ειρήνη επάνω σ' αυτούς και έλεος, κι επάνω στον Ισραήλ τού Θεού» (Γαλάτας 6:15-16)). Ο φυσικός λαός Ισραήλ δεν περπατάει σε αυτόν τον κανόνα της καινούργιας κτίσης, παρά μόνο ο αληθινός Ισραήλ, η Εκκλησία.
Οι ‘χριστιανοί’ σιωνιστές ισχυρίζονται ότι η υπόσχεση που έκανε ο Θεός στον Αβραάμ, ισχύει για τον φυσικό Ισραήλ. Ας δούμε ποια είναι η υπόσχεση αυτή: «ΚΑΙ ο Κύριος είπε στον Άβραμ: Βγες έξω από τη γη σου, και από τη συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου δείξω· και θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος· και θα σε ευλογήσω, και θα μεγαλύνω το όνομά σου· και θα είσαι για ευλογία· και θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν, και θα καταραστώ εκείνους που σε καταριούνται· και μέσα από σένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές τής γης» (Γένεσις 12:1-3). Άραγε έχουν δίκαιο οι ευαγγελικοί σιωνιστές πως η υπόσχεση αυτή αναφέρεται στην εξύψωση του λαού Ισραήλ;
Τι μαρτυρεί η Καινή Διαθήκη; «Ο Αβραάμ επίστευσεν εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην. Εξεύρετε λοιπόν ότι οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ. Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιόνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν εις τον Αβραάμ ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη. Ώστε οι όντες εκ πίστεως ευλογούνται μετά του πιστού Αβραάμ» (Γαλάτας 3:6-9, Μετάφραση Ν.Βάμβα). Παιδιά του Αβραάμ είναι όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά στον Χριστό, ανεξάρτητα του έθνους ή της φυλής που ανήκουν. Και συνεχίζει ο απόστολος Παύλος: «Διά να έλθη εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ διά Ιησού Χριστού, ώστε να λάβωμεν την επαγγελίαν του Πνεύματος διά της πίστεως. Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, Και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλ' ως περί ενός, Και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός» (Γαλάτας 3:14,16). Συνεπώς, το σπέρμα του Αβραάμ δεν είναι ο φυσικός Ισραήλ, αλλά ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός! Και όχι μόνο αυτό: «Επειδή, όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό. Δεδομένου ότι, όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό. Και αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι» (Γαλάτας 3:26-27,29). Ο Χριστός είναι το σπέρμα του Αβραάμ, στον οποίο ανήκουν οι επαγγελίες. Όλοι όσοι πιστεύουν γνήσια στον Χριστό και έχουν βαφτιστεί, είναι αυτοί που ευλογούνται μέσω του Μεσσία που είναι το σπέρμα του Αβραάμ. Και όχι μόνο ευλογούνται με την ευλογία που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ, όχι μόνο καθώς ενώνονται με τον Χριστό γίνονται και αυτοί σπέρμα του Αβραάμ, αλλά είναι «και σύμφωνα με την υπόσχεση, κληρονόμοι»! Αυτό το διακηρύττει και αλλού η Αγία Γραφή: «Αλλά, δεν είναι δυνατόν ότι ξέπεσε ο λόγος τού Θεού. Επειδή, όλοι από τον Ισραήλ, αυτοί δεν είναι Ισραήλ. Ούτε επειδή είναι σπέρμα τού Αβραάμ, γι' αυτό είναι όλοι παιδιά· αλλά, ‘στον Ισαάκ θα αποκληθεί σε σένα σπέρμα’.
Δηλαδή, τα παιδιά κατά σάρκα, αυτά δεν είναι παιδιά τού Θεού· αλλά, τα παιδιά τής υπόσχεσης λογαριάζονται για σπέρμα» (ΡΩΜΑΙΟΥΣ 9:6-8). Άρα η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ, εκπληρώνεται στους Εβραίους και Εθνικούς, που ακολουθούν τον Μεσσία, τον Ιησού Χριστό. Η υπόσχεση και η κληρονομιά ανήκει στον Χριστό και την Εκκλησία, και όχι στον φυσικό λαό Ισραήλ, που απέρριψε τον υποσχεμένο Μεσσία! Όμως, όσοι Εβραίοι ενωθούν με τον Μεσσία Ιησού τον Ναζωραίο, γίνονται αληθινά παιδιά του Αβραάμ, κι έτσι κληρονόμοι της υπόσχεσης ως μέλη του αληθινού, του πνευματικού Ισραήλ.
Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ξεκάθαρα ότι την κληρονομιά την παίρνουν τα παιδιά της υπόσχεσης και όχι τα παιδιά της σάρκας: «Πείτε μου, εσείς που θέλετε να είστε κάτω από τον νόμο, τον νόμο δεν τον ακούτε; Επειδή, είναι γραμμένο ότι, ο Αβραάμ γέννησε δύο γιους· έναν από τη δούλη, και έναν από την ελεύθερη· αλλά, ο μεν γιος τής δούλης γεννήθηκε κατά σάρκα· ενώ ο γιος τής ελεύθερης, διαμέσου τής υπόσχεσης. Τα οποία είναι με αλληγορική σημασία· επειδή, αυτές είναι οι δύο διαθήκες· η μία μεν από το βουνό Σινά, αυτή που γεννάει για δουλεία, η οποία είναι η Άγαρ. (Επειδή, το Άγαρ είναι το βουνό Σινά στην Αραβία, και ταυτίζεται με τη σημερινή Ιερουσαλήμ· είναι, μάλιστα, για δουλεία μαζί με τα παιδιά της). Ενώ η άνω Ιερουσαλήμ είναι ελεύθερη, η οποία είναι μητέρα όλων μας. Επειδή, είναι γραμμένο: ‘Να ευφρανθείς εσύ στείρα, που δεν γεννάς, βγάλε μια φωνή και φώναξε δυνατά εσύ που δεν έχεις ωδίνες· επειδή, τα παιδιά τής ερήμου είναι περισσότερα, παρά τα παιδιά εκείνης που έχει τον άνδρα’. Κι εμείς, αδελφοί, όπως και ο Ισαάκ, είμαστε παιδιά τής υπόσχεσης. Αλλά, όπως τότε αυτός που γεννήθηκε κατά σάρκα καταδίωκε αυτόν που γεννήθηκε κατά πνεύμα, έτσι και τώρα. Αλλά, τι λέει η γραφή; ‘Βγάλε έξω τη δούλη και τον γιο της· επειδή, ο γιος τής δούλης δεν θα κληρονομήσει μαζί με τον γιο τής ελεύθερης’. Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμαστε παιδιά τής δούλης, αλλά τής ελεύθερης» (Γαλάτας 4:21-31). Προσέξτε ότι ΔΕΝ κληρονομεί ο γιος της δούλης, που συμβολίζει τον Νόμο και την κατά γράμμα Ιερουσαλήμ, αλλά ο γιος της υπόσχεσης, δηλαδή, οι πιστοί στον Χριστό, κατά την Νέα Διαθήκη! Εμείς έχουμε μητέρα μας την Άνω Ιερουσαλήμ, δηλαδή την Νέα Διαθήκη κι όχι την κάτω Ιερουσαλήμ που γεννά για δουλεία. Ενώ η σημερινή Ιερουσαλήμ στα μάτια του Θεού όχι μόνο δεν θεωρείται ευλογημένη, αλλά είναι πνευματικά Σόδομα και Αίγυπτος! Διαβάζουμε: «Και τα πτώματά τους θα βρίσκονται επάνω στην πλατεία της μεγάλης πόλης, που πνευματικά αποκαλείται Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός μας σταυρώθηκε» (Αποκάλυψη 11:8). Αυτή βέβαια η βιβλική αποκάλυψη αποκρύπτεται από τους ευαγγελικούς και πεντηκοστιανούς προπαγανδιστές του σιωνισμού!
Οι Χριστιανοί πρέπει να αποβλέπουμε όχι σε μια επίγεια Σιών, αλλά στην Ουράνια Πόλη, την αληθινή Γη της Επαγγελίας: «αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων, σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και στον Θεό, που είναι ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν την τελειότητα» (Εβραίους 12:22-23). «Επειδή, δεν έχουμε εδώ μόνιμη πόλη, αλλά τη μέλλουσα επιζητούμε»(Εβραίους 13:14).
Την υπόσχεση για την κληρονομιά της Γης, ο Αβραάμ δεν την είδε να εκπληρώνεται όταν ζούσε στη γη: «Με πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε, όταν τον καλούσε να βγει έξω, στον τόπο που επρόκειτο να πάρει για κληρονομιά, και βγήκε έξω, μη ξέροντας πού πηγαίνει. Με πίστη παροίκησε στη γη τής υπόσχεσης ως ξένη, κατοικώντας σε σκηνές, μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, τους συγκληρονόμους τής ίδιας υπόσχεσης· επειδή, περίμενε την πόλη που είχε τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός» (Εβρ.11:8-10). Και αυτή η πόλη που περίμενε δεν ήταν επίγεια, αλλά επουράνια: «Με πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, χωρίς να πάρουν τις υποσχέσεις, αλλά αφού τις είδαν από μακριά, και πείστηκαν, και τις εγκολπώθηκαν, και ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επάνω στη γη. Δεδομένου ότι, αυτοί που λένε αυτού τού είδους τα πράγματα, δείχνουν ότι ζητούν πατρίδα. Και αν θυμόνταν εκείνη από την οποία βγήκαν, θα έβρισκαν καιρό να επιστρέψουν. Τώρα, όμως, επιθυμούν μια καλύτερη, δηλαδή, επουράνια· γι' αυτό, ο Θεός δεν ντρέπεται γι' αυτούς, να λέγεται Θεός τους· επειδή, ετοίμασε γι' αυτούς πόλη» (Εβρ.11:13-16).
Η κληρονομιά που θα λάβουν είναι η βασιλεία των ουρανών: «Και σας λέω ότι θα έρθουν πολλοί από ανατολή και δύση, και θα καθίσουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.8:11). Αυτό που κληρονομούμε τελικά, μαζί με τον Αβραάμ δεν είναι μόνον την Γη Ισραήλ, αλλά ολόκληρο τον κόσμο! «Επειδή, η υπόσχεση προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα του, ότι επρόκειτο να είναι κληρονόμος τού κόσμου, δεν έγινε με τον νόμο, αλλά με τη δικαιοσύνη που προέρχεται από την πίστη» (Ρωμαίους 4:13).
Οι Χριστιανοί «σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί» (Β΄Πέτρου 3:13). Με αυτό τον τρόπο εκπληρώνεται πλήρως στην Εκκλησία η Αβραμιαία υπόσχεση για την Γη της Επαγγελίας.
Οι οπαδοί του ‘Χριστιανικού’ Σιωνισμού ισχυρίζονται ότι ο λαός Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη κατέκτησε πολύ μικρότερη έκταση απ’ αυτή που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ, και συνεπώς πιστεύουν ότι τώρα που έχουν επιστρέψει στη Γη των πατέρων τους έχουν κληρονομικό θείο δικαίωμα σε όλη αυτή την γη. Και με βάση αυτή την λογική, αρνούνται να παραχωρήσουν στους Παλαιστίνιους και μία σπιθαμή από την γη που θεωρούν ότι ο Θεός τους χάρισε, έχοντας την υποστήριξη των προτεσταντών Σιωνιστών. Όμως οι ‘χριστιανοί’ Σιωνιστές ΔΕΝ λένε την αλήθεια και πλανούνται. Η υπόσχεση του Θεού για την Γη ήταν η εξής: «Εκείνη την ημέρα ο Κύριος έκανε διαθήκη στον Άβραμ, λέγοντας: Στο σπέρμα σου έδωσα αυτή τη γη, από τον ποταμό τής Αιγύπτου μέχρι τον ποταμό τον μεγάλο, τον ποταμό Ευφράτη» (Γεν. 15:18). Άραγε, δεν κατέκτησε όλη αυτή την έκταση ο Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη; Ας δούμε τι λέει η Αγία Γραφή: «Και ο Κύριος έδωσε στον Ισραήλ ολόκληρη τη γη, που ορκίστηκε να δώσει στους πατέρες τους· και την κυρίευσαν, και κατοίκησαν σ' αυτή. Και ο Κύριος τους έδωσε ανάπαυση από παντού, σύμφωνα με όλα όσα ορκίστηκε στους πατέρες τους· και κανένας από όλους τους εχθρούς τους δεν μπόρεσε να σταθεί μπροστά τους· όλους τους εχθρούς τους ο Κύριος τους παρέδωσε στο χέρι τους. Δεν ματαιώθηκε ούτε ένα από όλα τα αγαθά λόγια, που ο Κύριος μίλησε στον οίκο Ισραήλ· όλα πραγματοποιήθηκαν» (Ιησούς Ναυή 21:43-45). Ο Ιησούς του Ναυή όταν ήταν γέροντας είπε στον λαό Ισραήλ: «Και δέστε, σήμερα εγώ βαδίζω τον δρόμο όλης τής γης, κι εσείςγνωρίζετε με ολόκληρη την καρδιά σας, και με ολόκληρη την ψυχή σας, ότι δεν ματαιώθηκε ούτε ένα από όλα τα αγαθά λόγια, που ο Κύριος ο Θεός σας μίλησε για σας· όλα πραγματοποιήθηκαν σε σας, ούτε ένα απ' αυτά δεν ματαιώθηκε» (Ιησούς Ναυή 23:14).
Και ποια έκταση κάλυπτε το βασίλειο του Ισραήλ; «Οι κάτοικοι των βασιλείων του Ιούδα και του Ισραήλ ήταν πολλοί σαν την άμμο στην ακροθαλασσιά. Έτρωγαν, έπιναν και ήταν ευτυχισμένοι. Ο Σολομών κυριαρχούσε σ’ όλα τα βασίλεια, από τον ποταμό Ευφράτη ως τη χώρα των Φιλισταίων και ως τα σύνορα της Αιγύπτου. Όλοι αυτοί οι λαοί ήταν φόρου υποτελείς στο Σολομώντα, όσο αυτός ζούσε» Α΄Βασιλέων (Γ΄Βασιλειών) 4:20, 5:1, Νέα Μετάφραση Βίβλου Βιβλ.Εταιρίας.
Ο Νεεμίας επίσης αναγνώριζε ότι πήραν όλη την Γη που ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ: «Εσύ είσαι ο Κύριος ο Θεός, που διάλεξες τον Άβραμ, και τον έβγαλες από την Ουρ των Χαλδαίων, και του έδωσες το όνομα Αβραάμ· και βρήκες την καρδιά του πιστή μπροστά σου, και έκανες σ' αυτόν διαθήκη, ότι θα δώσεις τη γη των Χαναναίων, των Χετταίων, των Αμορραίων, και των Φερεζαίων, και των Ιεβουσαίων, και των Γεργεσαίων, ότι θα τη δώσεις στο σπέρμα του· και εκτέλεσες τα λόγια σου· επειδή, εσύ είσαι δίκαιος» (ΝΕΕΜΙΑΣ 9:7-8). Συνεπώς εκπληρώθηκαν ΟΛΕΣ οι υποσχέσεις για τη Γη του Ισραήλ στη Παλαιά Διαθήκη! Δεν μένει ανεκπλήρωτη καμιά προφητεία για την Γη του Ισραήλ, που πρέπει να εκπληρωθεί σήμερα!
Οι προτεστάντες σιωνιστές ισχυρίζονται ότι ο Θεός είχε υποσχεθεί στην Παλαιά Διαθήκη την επιστροφή του Ισραήλ στη Παλαιστίνη το 1948. Και μάλιστα επικαλούνται διάφορες βιβλικές περικοπές, όπως π.χ. Ιεζεκιήλ κεφάλαια 36-38. Όμως δεν μπορεί οι περικοπές αυτές να αφορούν το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ από το 1948 και μετά. Διότι:
Α) Η επιστροφή απ’ όλα τα έθνη έγινε μετά τα 70 χρόνια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας που έληξε το 587 π.Χ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ 29:10,14 (Εβραϊκό )
Β) Έσχατες Μέρες, αποκαλείται η περίοδος μετά την Βαβυλώνια αιχμαλωσία: ΙΕΡΕΜΙΑΣ 30:24 (Ο΄37:24), ΔΕΥΤ. 31:29
Γ) Δεν κατοικούν οι Ισραηλίτες με ασφάλεια τώρα, αλλά με πολύ φόβο: ΙΕΖΕΚΙΗΛ 38:8,11,14
Δ) Δεν μετανόησαν, ούτε πίστεψαν στον Χριστό: ΙΕΖ.36:33
Επίσης είναι ενδιαφέρον να μάθουμε πως αντιμετώπισαν την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ οι Εβραίοι θρησκευτικοί ηγέτες. Στο άρθρο «Zionist do not Represent Jews» -Οι Σιωνιστές δεν αντιπροσωπεύουν τους Εβραίους (www.jewsagainstzionism.com) διαβάζουμε: «Η Άγια Γη δόθηκε στον Ιουδαϊκό λαό υπό τον όρο ότι θα τηρούν την Τορά (τον Νόμο) και τις εντολές της. Όταν αποτύγχαναν να κάνουν αυτό, η κυριαρχία τους πάνω στη γη αφαιρούνταν από αυτούς, και πήγαιναν σε εξορία. Από εκείνον τον καιρό μας απαγορεύεται από την Τορά με μια πολύ σοβαρή απαγόρευση να ιδρύσουμε μία Εβραϊκή ανεξάρτητη κυριαρχία στην Άγια Γη ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Μάλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε νομοταγείς προς τα έθνη στα οποία κατοικούμε κάτω από την προστασία τους…Από τους αρχαίους καιρούς, οι σχέσεις μεταξύ των λαών των Εβραίων και των Αράβων ήταν ειρηνικές, αδελφικές και φιλικές πάντοτε…Επίσης, στην Άγια Γη, οι πατέρες μας ζούσαν ως γείτονες αρμονικά με τους Παλαιστίνιους κατοίκους της γης, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, για αμοιβαίο όφελος…Αμέσως με την ίδρυση του Σιωνιστικού κινήματος, πλήθη Εβραίων κάτω από την ηγεσία των Ραββίνων τους, ξεκίνησαν μια μάχη ενάντια στον Σιωνισμό…Οι ηγέτες του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού αντιτάχθηκαν σφοδρά στο κίνημα με όλη τους την ισχύ…Οι Σιωνιστές αρνήθηκαν να ακούσουν την φωνή των Ραββίνων και την εξουσία της Τορά…Προς μεγάλη μας λύπη, από τότε άρχισε η παρακμή των καλών σχέσεων μεταξύ των Εβραίων και των Αράβων κατοίκων της γης».
Η πλειοψηφία των Ραββίνων του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού απέρριψε τον Σιωνισμό και την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ! Και αυτό είναι κάτι που το αποκρύπτουν οι ‘Χριστιανοί’ σιωνιστές που ψάχνουν να βρίσκουν βιβλικές δικαιολογίες για να παρασύρουν άλλους χριστιανούς στην υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ!
Η Αγία Γραφή υπόσχεται μια επιστροφή του λαού Ισραήλ. Όμως η προφητευμένη επιστροφή δεν αφορά την Παλαιστίνη, αλλά τον Μεσσία: «Διότι δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, διά να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών, και ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον· Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ· Και αύτη είναι η παρ' εμού διαθήκη προς αυτούς, Όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών (Ρωμ.11:25-27). Λίγο καιρό πριν την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θα υπάρξει μια μαζική μεταστροφή των Ιουδαίων προς τον Μεσσία, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αυτή την ελπίδα είχε ο απόστολος Παύλος για τους συμπατριώτες του, και όχι τον Σιωνισμό: «ΣΑΣ λέω αλήθεια, εν Χριστώ, δεν ψεύδομαι, (έχοντας τη συνείδησή μου να συμμαρτυρεί μαζί μου, με επιβεβαίωση από το Άγιο Πνεύμα), ότι έχω μεγάλη λύπη και αδιάκοπη οδύνη μέσα στην καρδιά μου. Επειδή, ευχόμουν εγώ ο ίδιος να είμαι ανάθεμα από τον Χριστό χάρη των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα που είναι Ισραηλίτες» (Ρωμ. 9:1-4). Αυτό το ενδιαφέρον και αυτή την προσευχή πρέπει να έχουμε κι εμείς για τον Εβραϊκό λαό, κι όχι να είμαστε φερέφωνα των αντιχριστιανικών θέσεων του λεγόμενου ‘Χριστιανικού’ Σιωνισμού!
Από πνευματική πλευρά είναι λάθος η υποστήριξη στο Ισραήλ, διότι έτσι δίνουμε ως χριστιανοί την συγκατάθεσή μας στην απάνθρωπη και σκληρή συμπεριφορά που δείχνει το Εβραϊκό κράτος προς τους Παλαιστίνιους παραβαίνοντας τον Νόμο του Θεού.
Η Αγία Γραφή λέει: «ΚΑΙ τον ξένο δεν θα τον κακοποιήσεις ούτε θα τον καταδυναστεύσεις· επειδή, ξένοι σταθήκατε στη γη τής Αιγύπτου» (ΕΞΟΔΟΣ 22:21). «Και δεν θα καταδυναστεύσεις τον ξένο· επειδή, εσείς γνωρίζετε την ψυχή τού ξένου, για τον λόγο ότι σταθήκατε ξένοι στη γη τής Αιγύπτου» (ΕΞΟΔΟΣ 23:9). «Και αν κάποιος ξένος παροικεί μαζί σου στη γη σας, δεν θα τον θλίψετε· ο ξένος, που παροικεί με σας, θα είναι σε σας όπως ο αυτόχθονας, και θα τον αγαπάς όπως τον εαυτό σου· επειδή, ξένοι σταθήκατε στη γη τής Αιγύπτου. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας (ΛΕΥΙΤΙΚΟ 19:33-34).
Αμαρτάνουν όσοι συναινούν στην ανομία άλλων: «οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν τη δικαιοσύνη τού Θεού, ότι εκείνοι που πράττουν τέτοιου είδους πράγματα είναι άξιοι θανάτου, όχι μονάχα τα πράττουν, αλλά και επιδοκιμάζουν με ευχαρίστηση εκείνους που τα πράττουν» (ΡΩΜ.1:32). Τέλος, με αυτή τους την στάση δυσφημούν το όνομα του Χριστού παγκοσμίως!
Είδαμε ότι οι ισχυρισμοί των Ευαγγελικών και Πεντηκοστιανών Σιωνιστών δεν στέκονται κάτω από το φως της Αγίας Γραφής και ιδιαίτερα, όταν δούμε την Παλαιά Διαθήκη κάτω από το φως της Καινής Διαθήκης. Ολόκληρο το σύστημα του λεγόμενου ‘Χριστιανικού’ Σιωνισμού είναι αιρετικό και πλανεμένο!
Μανώλης Καλομοίρης
|
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
εκλεκτός λαός του Θεού, χωρίς όρους;
